อย่าให้ความหวัง TK

  ซื้อเสร็จก็เดินหาโต๊ะนั่ง
แก้ว - โอ๊ย ร้อนๆ(เดินเหม่อเลยชนรุ่นน้องที่ถือชามก๋วยเตี๋ยว น้ำซุปมันเลยหกใส่แขน)
โทโมะ - แก้วเป็นไรเปล่า ร้อนมั้ย? (ถามด้วยความเป็นห่วง)
แก้ว - ไม่ๆ ฉันไม่ได้เป็นไรแล้ว(จริงๆร้อนชะมัดเลย)
โทโมะ - ไปล้างตัวเลย เดี๋ยวพองหมด
แก้ว - เห้ย!! ไม่ได้เป็นไรแล้วน๊า
โทโมะ - ไปๆ(ลากแก้วไป)
  ณ หน้าห้องน้ำ
โทโมะ - ล้างเลยแก้ว
แก้ว - ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย โดนนิดเดียวเอง
โทโมะ - แดงทั้งแขนยังบอกไม่เป็นไรอีกหรอ ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย
(แก้วคิด - ห่วงหรอ นี่นายกำลังให้ความหวังฉันอยู่รึเปล่า)
~~~ห่วงฉันก็พอ แต่เธอไม่ต้องส่ง กลับเองไม่ลำบากเท่าไร แล้วคืนนี้ขอร้องได้มั้ย ไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องแสดงอาการใส่ใจ เพราะฉันไม่ชอบให้ใจสั่น~~~
  เลิกเรียน
โทโมะ - แก้ว กลับบ้านกัน
แก้ว - แกกลับไปเถอะ ฉันกลับเองได้
โทโมะ - กลับเองได้แน่นะ
แก้ว - อือ
โทโมะ - งั้นฉันไปแล้วนะ บาย
  ณ ห้องนอนแก้วตอน 2ทุ่ม
  อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงา เลยไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์ทำผิดโดยไม่ตั้งใจ รับได้ใช่มั้ย ถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ (รินโทนโทรศัพท์มือถือของแก้ว)
แก้ว - ฮาโหล
..... - ...........
----------------------------------------------------------------------------------------------
ใครโทรหาแก้ว อยากรู้ ช่วยเม้นด้วยนะ เพราะการเม้นเป็นเหมือนกำลังใจของไรเตอร์มากที่สุด มากถึงมากที่สุดเลย ช่วยโหวตด้วยจะดีมาก รักรีดเดอร์มากๆ