อย่าให้ความหวัง TK

  ซื้อเสร็จก็เดินหาโต๊ะนั่ง

แก้ว - โอ๊ย ร้อนๆ(เดินเหม่อเลยชนรุ่นน้องที่ถือชามก๋วยเตี๋ยว น้ำซุปมันเลยหกใส่แขน)

โทโมะ - แก้วเป็นไรเปล่า ร้อนมั้ย? (ถามด้วยความเป็นห่วง)

แก้ว - ไม่ๆ ฉันไม่ได้เป็นไรแล้ว(จริงๆร้อนชะมัดเลย)

โทโมะ - ไปล้างตัวเลย เดี๋ยวพองหมด

แก้ว - เห้ย!! ไม่ได้เป็นไรแล้วน๊า

โทโมะ - ไปๆ(ลากแก้วไป)

  ณ หน้าห้องน้ำ

โทโมะ - ล้างเลยแก้ว

แก้ว - ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย โดนนิดเดียวเอง

โทโมะ - แดงทั้งแขนยังบอกไม่เป็นไรอีกหรอ ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย

(แก้วคิด - ห่วงหรอ นี่นายกำลังให้ความหวังฉันอยู่รึเปล่า)

~~~ห่วงฉันก็พอ แต่เธอไม่ต้องส่ง กลับเองไม่ลำบากเท่าไร แล้วคืนนี้ขอร้องได้มั้ย ไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องแสดงอาการใส่ใจ เพราะฉันไม่ชอบให้ใจสั่น~~~

  เลิกเรียน

โทโมะ - แก้ว กลับบ้านกัน

แก้ว - แกกลับไปเถอะ ฉันกลับเองได้

โทโมะ - กลับเองได้แน่นะ

แก้ว - อือ

โทโมะ - งั้นฉันไปแล้วนะ บาย

  ณ ห้องนอนแก้วตอน 2ทุ่ม

  อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงา เลยไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์ทำผิดโดยไม่ตั้งใจ รับได้ใช่มั้ย ถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ (รินโทนโทรศัพท์มือถือของแก้ว)

แก้ว - ฮาโหล

..... - ...........

----------------------------------------------------------------------------------------------

ใครโทรหาแก้ว อยากรู้ ช่วยเม้นด้วยนะ เพราะการเม้นเป็นเหมือนกำลังใจของไรเตอร์มากที่สุด มากถึงมากที่สุดเลย ช่วยโหวตด้วยจะดีมาก รักรีดเดอร์มากๆ