รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ผ่านไป 4 เดือน

 

            ตอนนี้ท้องฉันดูจะเริ่มใหญ่ขึ้นแล้วล่ะ อายุครรภ์ประมาณ 6 เดือนแล้ว 4 เดือนที่ผ่านไปฉันไม่ได้ติดต่อ

 

กับโทโมะเลยตั้งแต่วันนั้น โทโมไม่คิดจะง้อฉันเลย ก็มันเป็นไปไ่ม่ได้นิหน่า

 

"แก้วลูกท้องก็เริ่มจะใหญ่แล้ว หาชุดคลุมท้องใส่ได้แล้วมั้งลูก" แม่แก้วเดินเข้ามาใ้ห้ห้องของแก้ว

 

"แก้วไม่มีชุดคลุมท้องนิค่ะแม่ แล้วจะให้แก้วใส่อะไรล่ะ?" ฉันตอบแม่ไปแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง

 

"เดี๋ยวแม่ไปหาซื้อให้ก็ได้ เอ๊ะ! นั้นถุงอะไร?" แม่แก้วพูดแต่แม่แก้วเหลือบไปเห็นถุงที่อยู่มุมห้อง สภาพถุง

 

เหมือนไม่เคยแกะ แม่เลยหยิบออกมาดู

 

"นั้นถุงที่โทโมะให้นิ" ถ้าจำไม่ผิดมันคือถุงที่โทมะให้วันสุดท้ายที่เราเจอกัน แต่ตอนนั้นฉันคงจะยังทำใจไม่ได้เลย

 

ร้องไห้โฮตั้งแค่เข้าห้องนอน จนลืมดูสิ่งที่อยู่ในถุงไปเลย

 

"นี่ไงลูก ชุดคลุมท้อง" แม่แก้วเปิดถุงออกก็เจอชุดคลุมท้องเกือบสิบชุด มีทั้งเสื้อคนท้อง กางเกงกระโปรงคนท้อง

 

แถมยังมีรองเท้าสุขภาพมาให้อีกด้วย

 

"ใครให้มา?" แม่โทโมะถาม เพราะเมื่อกี้แก้วยังบอกอยู่เลยว่าไม่มีชุดคลุมท้อง

 

"โทโมะค่ะแม่" ฉันตอบไป

 

"งั้นก็เอาไปใส่เลย ไม่ได้ซัก ใส่เลยลูก" แม่แก้วพูดแล้วก็ดันหลังให้ลูกสาวเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด

 

 

 

                    สักพักฉันก็ออกมาในสภาพคนอ้วนเลย เห็นความใหญ่ของท้องชัดเจน -///- แถมชุดที่เอามาใส่

 

ยังเป็นชุดแซกสั้นสีแดง มีึำคำว่า LOVE อยู่กลางอก เป็นผ้ายืดแล้วก็มีสายผูกอยู่ด้านหลัง ใส่แล้วรู้สึกแปลกๆเลย

 

อ่ะ หรืออาจจะเพราะว่าฉันไม่เคยใส่

 

"โทโมะนี่เลือกอะไรให้แก้วก็สวยไปหมด" แม่แก้วพูดแล้วก็จับตัวลูกสาวหมุนไปหมุนมา

 

"แม่ๆ พอแล้ว แก้วเวียนหัว" พูดกับแม่แล้วก็นั่งลงบนเตียง

 

"แม่ไม่ไปดูร้านหรอค่ะ?" ถามแม่เพราะเห็นแม่อยู่บ้านมาหลายวัน ไม่เห็นเข้าไปดูร้านกาแฟเลย

 

"เดี๋ยวก็จะไปแล้วลูก อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย?" แม่แก้วถามเพราะเป็นห่วง

 

"ได้ค่ะแม่ แก้วโตแล้วนะ"

 

"งั้นแม่ไปนะลูก" แม่แก้วพูดแล้วก็เดินออกไปจากห้อง ฉันก็ได้แต่ล้มตัวลงนอนบนเตียง แล้วก็หลับไป

 

 

 

แอ๊ด~

 

            เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับใครคนนึงที่เข้ามาในห้อง

 

"หลับง่ายเหมือนเดินเลย" พูดแล้วก็เดินมานั่งอยู่บนเตียงอย่าเบาที่สุด

 

"อือ.." แก้วครางออกมาเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ตื่นแถมยังพลิกตัวหันตะแคงข้างให้เขาอีก

 

"ฮึ." หยุดยิ้มออกมากับความน่ารักของแก้ว

 

 

 

               เขาคนนั้นก็คือโทโมะนั้นเอง โทโมะแอบโทรไปหาแม่ของแก้วแล้วก็แอบเข้ามาให้ห้องตอนที่แก้ว

 

หลับ อดใจไม่ไหวก็แค่อยากจะเห็นหน้่าแก้ว อยากจะรู้ว่าแก้วเป็นยังไงบ้าง ผมดีใจมากที่แก้วยอมให้ชุดคลุมท้อง

 

ที่ผมซื้อให้ ใส่แล้วแก้วก็น่ารักมากๆด้วย มือหนาของโทโมะค่อยๆสัมผัสที่หน้า้ท้องนูนๆของแก้วอยากเบามือ กลัว

 

แก้วจะตื่นแล้วลุกขึ้นมาไล่

 

"ลูกพ่อ พ่อมาหาแล้วนะ" พูดกับลูกตัวเอง มือก็ลูบท้องไปเผื่อว่าลูกจะรู้สึกได้ถึงความรักที่โทโมะมีให้

 

"แม่หายโกรธพ่อรึยัง? " โทโมะพูดไป มือก็ยังลูบท้องไป

 

"ยังไม่หาย แล้วนายก็ลุกออกไปได้แล้ว" อยู่ๆโทโมะก็ได้ยินเสียงของแก้ว พอเงยหน้าขึ้นมามองแก้วก็ลืมตาอยู่

 

"แก้วตื่นแล้วหรอ?" โทโมะถามแล้วก็ลุกออกจากเตียง

 

"ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ ออกไป!!" ไม่พูดเปล่า หยิบหมอนแล้วก็ฟาดไหล่โทโมะหลายที โทโมะ็ได้แต่เอามือ

 

ปัดป้องหมอนไปทั่ว

 

"โอ๊ย!" แก้วที่รู้สึกมึนๆก็ร้องขึ้นมา ขาก็ยืนไม่อยู่ ทำให้โทโมะรีบวิ่งเข้าไปจับตัวไว้

 

"เป็นอะไรรึเปล่า?" โทโมะถามด้วยความเป็นห่วง

 

"ปล่อยนะ! อย่ามาจับ" แก้วพูดแล้วก็พยายามสะบัดตัวให้หลุด

 

"แต่ฉันจะปล่อยบนเตียงนะ" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มแก้ววางลงบนเตียง

 

"นายจะทำอะไรออกไปนะ!" พูดแล้วก็ดิ้นไปมา แต่โทโมะก็นั่งทับช่วงขาของแก้วไว้ ทำให้แก้วไมาสามารถหลุด

 

ออกไปได้

 

"จะทำอะไรของนาย อย่าทำแบบนั้นนะ!!" พูดออกมาในใจก็เริ่มจะกลัว

 

"ทำอะไร ฉันจะได้ทำให้" โทโมะพูดแล้วก็กางแขนออกแก้วออก

 

"หยุดนะ! ฮึก..ไม่งั้นฉันจะเกลียดนายตลอดชีวิต!" พูดออกมาพร้อมน้ำตา

 

"ฟังฉันหน่อย ให้ฉันได้บอกว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ" โทโมะก้มลงกระซิบข้างหูของแก้ว

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ เปลี่ยนเวลาอัพอ่ะ ยังไงก็ช่วยติดตามกันหน่อยนะค่ะ เวลามรไม่พอที่จะเอาไปฝากให้ทุกคนอ่า ต้อง

 

ไปโรงเรียนแล้ว บ๊ายบายนะค่ะ ฝากเม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ้ลุ้นกันว่าโทโมะจะบอกว่าอะไรกับแก้ว