รักที่เป็นไป..ไม่ได้

แอ๊ด~
 
           โทโมะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับในมือที่ถือถาดไว้ แล้วในถาดก็มือถ้วยข้าวต้ม น้ำ แล้วก็ยาแก้ปวดอีก
 
แล้วโทโมะก็ปิดประตูโดยการใช้หลังดันให้ประตูปิดเอาเพราะว่ามือเต็ม(ตอนเปิดประตูก็ใช้หลังดันเอา เพราะ
 
ตอนออกไปโทโมะปิดประตูไม่สนิทเลยใช้หลังดันเข้ามาได้)
 
"เอ้าหลับซะแล้ว" โทโมะพูดกับตัวเองแล้วก็เอาถาดข้าวต้มวางไว้ตรงโต๊ะที่อยู่ตรงหัวนอน
 
"ฉันให้เธอนั่งรอไม่ได้ให้นอนรอนะ" โทโมะนั่งลงข้างๆแก้วที่หลับอยู่
 
"อือ.." แก้วพลิกนอนตะแคงด้วยท่าทางที่น่ารักทำให้โทโมะเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
 
"..." โทโมะได้แต่ระบายยิ้มออกมา อย่างมีความสุข โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวแม้แต่นิดเดียว
 
"อ้าวนายมาแล้วหรอ?" ฉันตื่นขึ้นมาแล้วก็ลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางที่พึ่งตื่น ส่วนโทโมะก็รีบหุบยิ้มทันที
 
"ให้รอแค่นี้ก็หลับนะ อยากรู้จังว่าฟางจะหลับง่ายแบบเํธอรึเปล่า?" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้ม โทโมะคงจะมีความสุขมาก
 
'อะไรก็ฟางอีกแล้่ว ไม่พูดสักวันจะได้มั้ย!?'
 
 
 
"ไหนอ่า ข้าวต้มหิวจะตายแล้ว" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เดี๋ยวจะร้องไห้อีก ไม่อยากเสียน้ำตาแล้ว
 
"อยู่ตรงนู้น เดี๋ยวหยิบให้" โทโมะพูดแล้วก็ส่งถ้วยข้าวต้มมาให้ฉัน
 
"ปล่อยสิ!" ฉันยื่นมือไปรับถ้วยข้าวต้มแล้ว แต่โทโมะไม่ยอมปล่อย
 
"กินเองได้รึเปล่า?" โทโมะถาม หน้าก็ยังเฉยๆอยู่
 
"ได้สิ! ฉันไม่ได้เป็นง่อยซะหน่อย" ฉันพูดแล้วก็ดึงถ้วยข้าวต้มเอาหาตัว
 
 
 
 
"โอ๊ยยร้อน!" ตอนที่ฉันออกแรงดึงถ้วยข้าวต้มโทโมะดันปล่อยมืออีก ทำให้ข้าวต้มหกใส่ตัวฉันเต็มๆ้เลย
 
"เฮ้ย! ขอโทษๆ" โทโมะพูดแล้วก็รีบหยิบผ้ามาเช็ดให้ แต่มันเลอะหมดแล้ว ข้าวต้มหกใส่ตัวเองเกือบจะหมดถ้วย
 
พอดีฉันออกแรงดึงเยอะไปหน่อย มันเลยเป็นแบบนี้
 
"ร้อนอ่า" ฉันทำหน้าเหยเกใส่โทโมะ
 
"..." โทโมะไม่ตอบแต่อุ้มฉันลอยแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ เพื่อจะเอาน้ำล้าง กลัวว่าแก้วตัวจะพองซะก่อน
 
 
 
 
ณ ห้องน้ำ
 
ซ่า~
 
             โทโมะเปิดฝักบัวแล้วก็เอาน้ำมาฉีดใส่ฉัน จนฉันเปียกไปทั้งตัว ที่สำคัญฉันใส่เสื้อที่ขาว มันเลยเห็นไป
 
ถึง ข้างใน  >///< เสื้อมันก็บาง มันเปียกจนแนบเนื้อเลย ฉันเลยรีบเอามือปิดไว้ทันที วันนี้มันเป็นวันอะไรเนี่ย
 
วันโชว์ของแห่งชาติรึไง!!
 
"เอ่อ.." โทโมะลดฝักบัวลง แล้วก็อ้ำอึง หน้าโทโมะเริ่มแดง
 
"นะ..นายออกไปก่อนสิ" ฉันพูดแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ตัวเองทั้งอายทั้งเขินเลย
 
"อืมๆ" แล้วโทโมะก็เดินออกจากห้องน้ำไป ทั้งๆที่มือก็ยังถือฝักบังอยู่
 
"..." ฉันมองโทโมะที่เดินเอาฝักบัวออกไปนอกห้องน้ำอย่างงงๆ
 
"เออนี่ฝักบัว เอาไปๆ" โทโมะเดินกลับเข้ามาในห้องน้ำใหม่ แล้วก็ยัดฝักบัวมาไว้ในมือฉัน แล้วก็เดินออกไป
 
"หึ" ฉันยิ้มมุมปากนิดหน่อย ตลกกับความโก๊ะๆของโทโมะ ไม่คิดว่าโทโมะจะมีมุมแบบนี้ด้วย
 
 
 
 
 
ณ ด้านนอก
 
            โทโมะเดินออกมา แล้วก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่เพราะว่ามันเลอะไปด้วยน้ำข้าวต้มแล้ว ดีนะที่เขาทำข้าว
 
ต้มไว้ค่อยข้างเยอะ ไม่งั้นวันนี้คงไม่ได้กินข้าวแน่ แล้วโทโมะก็เดินไปนั่งลงที่เดินเพื่อรอหญิงสาวที่อาบน้ำใหม่อยู่
 
"โทโมะ!" ฉันตะโกนเรียกโทโมะออกมาจากห้องน้ำ
 
"ว่าไง" โทโมะก็ตะโกนกลับ แล้วก็เดินมาที่หน้าห้องน้ำ
 
"ไม่มีชุดอ่ะ หาชุดให้หน่อยสิ" ฉันยื่นหน้าออกมาคุยกับเขา
 
"จริงด้วยลืมไปเลย เดี๋ยวไปยืมป๊อปปี๊ให้ รอแป๊ปนึงนะ" โทโมะพูดแล้วก็เดินไปที่ห้องป๊ิอปปี๊
 
 
 
 
 
ณ ห้องป๊ิอปปี๊
 
ก๊อกๆๆ
 
"พี่โมะมีอะไรอ่า ป๊อปหลับไปแล้วนะเนี่ย" นี่มันก็จะเที่ยงคืนแล้ว คนในบ้านก็ต่างหลับกันไปหมด
 
"เอาชุดนอนมาให้แก้วยืมหน่อยสิ" โทโมะพูด
 
"รอสักครู่นะค่ะ" ป๊อปปี๊เดินเข้าไปใ้นห้อง แล้วโทโมะก็เดินตาม
 
"นี่ค่ะ ชุดนอน" ป๊อปปี๊ยื่นชุดนอนที่เป็นกระโปรงยาวๆสีชมพูน่ารัก
 
"เดี๋ยวๆ มีข้างในบ้างรึเปล่า?" โทโมะเดินไปกระซิบข้างหูน้องสาวตัวเอง
 
"อ๋อ ชุดชั้นในหรอค่ะ แปปนะค่ะ" ป๊อปปี๊พูดตะโกนขึ้นมา ทำให้โทโมะรู้สึกอาย
 
"นี่ค่ะ" แล้วป๊ิิอปปี๊ก็ยื่นของที่โทโมะต้องการมาให้
 
"ขอบ..ใจ" โทโมะหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะทำใจแล้วก็หยิบมันแล้วก็เดินออกมาจากห้อง
 
 
 
 
ณ ห้องโทโมะ
 
"อ่ะแก้ว เอาไปสิ" โทโมะยื่นชุดมาให้ฉัน แต่ว่าทำไมโทโมะต้องหันหน้าหนีด้วยล่ะ? ฉันก็รับมา
 
 
 
ณ ห้องน้ำ
 
                ชุดที่โทโมะให้มาเป็นชุดนอนยาวสีชมพูสายเดี่ยวอีกตั้งหาก แล้วฉันจะกล้าใส่มั้ยเนี่ย อ่ะ! อะไรหล่น
 
หว่า? มีบางอย่างหล่นมาจากชุด ฉันเลยก้มล้มไปเก็ย แล้วก็คลี่มันออก  อ๊ากกกกก O///O ชุดชั้นในนิหน่า โท
 
โมะไปเอามาจากไหนเนี่ย ฉันก็ต้องใส่ ==
 
 
 
 
 
"นายเป็นอะไรรึเปล่า?" ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เจอโทโมะนั่งหันหลังให้ฉัน
 
"..." โทโมะไม่ตอบ ฉันเลยเดินอ้อมไปดูหน้าเขา
 
"เป็นอะไรอ่า ทำไมหน้าแดง?" ฉันรู้อยู่แล้วแหละ แต่แกล้งโทโมะเท่าั้นั้น เขสคงอายเรื่องชุดชั้นในล่ะมั้ง
 
"เดี๋ยวไปเอาข้าวต้่มมาให้" แล้วโทโมะก็เดินออกไปเอาข้าวต้มมาให้
 
.
.
 
"อ่ะ กินสิจะได้นอน" โทโมะยื่นถ้วยข้าวตกมาให้ ฉันก็รับมาแล้วก็กิน
 
"เจ็บปากอ่า" ฉันเอามือจับปากตัวเองแผลที่โดนโจรชั่วช้ามันตบนั้นแหละ ข้าวต้มไปโดนแผลมันเลยแสบ
 
"กินดีๆสิ" โทโมะพูด แล้วก็เอากระดาษมาเช็ดปากให้
 
"O_O" อึ้งค่ะ
 
"ม่ะ เดี๋ยวฉันป้อนดีกว่า" แล้วโทโมะก็ป้อนข้าวฉัน เหมือนฉันได้ย้อนกลับไปเป็นเด็กสามขวบอีกครั้งหนึ่งเลย มีคน
 
มาป้อนข้าวให้ คิดถึงตอนเด็กๆเลยนะเนี่ย
 
"..." ฉันไม่ได้ตอบโต้แต่ยอมให้เขาป้อนเฉยเลย สักพักข้าวก็หมดลง
 
"ได้เวลากินยาแล้ว" โทโมะพูดแล้วก็ยื่นยามาให้
 
"ทำไมต้องกินด้วยอ่า ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย" ฉันพูดแล้วก็เตรียมตัวล้มลงเตียง
 
"มากินก่อนแล้ว กินกันไว้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สบายนะ" โทโมะเห็นว่่าวันนี้แก้วร้องไห้ เลยให้กิน
 
ยาแก้ปวดไว้ เพราะส่วนมากคนที่ร้องไห้หนักๆมักจะปวดหัวแล้วก็ไม่สบาย
 
"กินก็ได้" ฉันรับมาแล้วก็ฝืนใจกินมันเข้าไป อี๋~ ขมชะมัด
 
"นอนได้แล้ว" โทโมะพูดแล้วก็ห่มผ้าให้ โทโมะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยจริงๆ
 
"..." ฉันไม่ตอบแต่หลับตาตามที่เขาบอก ง่วงนอน
 
 
 
                 โทโมะเดินลงไปเก็บถ้วยแล้วก็ขึ้นมา แล้วก็เดินมาทำแผลที่มุมปากของแก้วให้ เพราะว่าถ้าทำตอน
 
ตื่นคงจะร้องโวยวายเพราะมันแสบแน่ เลยรอให้หลับก่อนแล้วค่อยทำแผล พอทำแผลเสร็จก็เอาผ้าชุบน้ำเย็นมา
 
วางไว้ที่ท้องอีกตามเคย แล้วก็ค่อยๆยกหัวหญิงสาวออกแล้วก็เอาแขนตัวเองเข้าไปเป็นหมอนให้แทน แล้วก็
 
นอนกอดแก้วจนหลับไป..
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้ว วู๊~ ทำไมถึงติดลมเรื่องนี้ก็ไม่รู้อ่า
 
เม้น+โหวตให้ด้วยนะค่ะ รักทุกคนครับ^^ ขอเม้นๆ ไม่เม้นไม่อัพจบข่าว!!