รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ณ ห้องโทโมะ
 
            ผมเดินเข้ามาในห้องแล้วก็วางเธอลงบนเตียงอย่างเบาที่สุด ไม่รู้ว่าเธอเจ็บตรงไหนบ้าง รู้อยู่ที่เดียว
 
ก็คือปากแล้วก็แก้มถ้าผมคาดไม่ผิดคงจะโดนตบ แล้วผมก็นั่งลงข้างๆร่างบางที่หลับอยู่
 
"ท่าทางตาฉันจะเป็นกุ้งยิงแน่ๆเลย เฮ้อ~" ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาคลุมไว้ให้ แล้วก็เอาเสื้อที่คลุมออก ก่อน
 
จะนั่งลงที่เดิม มองหญิงสาวที่หลับอยู่
 
"จะเจ็บมั้ยเนี่ย?" โทโมะพูดแล้วก็จับที่แก้มของหญิงสาวที่หลับอยู่
 
"อือ.." แก้วครางออกมาพร้อมกับตื่นขึ้น แล้วก็จับมือของโทโมะไว้
 
"จับทำไม ปล่อยดิ" ผมพูดแล้วก็สะบัดมือออก
 
"คิดจะแต๊ะอั๋งฉันรึไง" ฉันพูดติดตลกนิดหน่อย แต่หน้ามันไม่ใช่เลย หน้ามันแสดงออกถึงความเจ็บปวด
 
"ใครคิดห๊ะ! แค่เห็นก็แตะไม่ลงแล้ว" โทโมะพูดแล้วก็กำลังจะเดินไปออกไปจากห้อง
 
'แตะไม่ลง ฉันคงเป็นตัวประหลาดสินะ'
 
 
              ฉันคิดอยู่ในใจ มันคงใช่ที่ฉันคิดแหละ ไม่อยากจับถึงขนาดเดินหนีเลยนิ มันจะไม่เจ็บเลยนะ ถ้า
 
คำๆนั้นไม่ได้ออกมาจากปากของคนที่เรารัก ตอนนี้ฉันคงจะยอมรับได้แล้ว ว่า ฉันรักเขา..
 
"โอ๊ยยย" ฉันร้องลั่นออกมารู้สึกจุกๆที่ท้องยังไงไม่รู้ตอนที่ลุกขึ้นมานั่ง
 
"เฮ้ย! เป็นอะไรรึเปล่า?" พอโทโมะได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมา แล้วก็มาจับตัวฉันให้เอนมาพิงตัวเขาไว้
 
"เป็นห่วงรึไง?" ฉันแกล้งถามยียวนเขาไปทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
 
"เออดิ! เป็นห่วง" โทโมะหลุดพูดออกมา
 
"อะ..ไรนะ?" ฉันถามย้ำอีกรอบเพื่อความแน่ใจ คำที่โทโมะตอบมามันทำให้ฉันอึ้งและตกใจมาก
 
"ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป เดี๋ยวแม่ฉันกับแม่เธอจะมาฆ่าฉันพอดี" โทโมะพูดแล้วก็กอดอก
 
'ที่แท้ก็ห่วงตัวเอง'
 
"นั้นสินะ นายคงไม่ห่วงฉันหรอก" ฉันพูดเบาๆ ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินรึเปล่าแล้วก็ล้มตัวนอนเอาผ้าห่มคลุมหัวทันที
 
"เดี๋ยวก่อน ไหนๆก็ตื่นแล้ว ลุกขึ้นมากินอะไรก่อนสิ" โทโมะพูด ฉันก็หันไปมองหน้าเขา หิวแล้วเหมือนกันนะ
 
แต่จะกินอะไร? นี่มันก็จะ 5 ทุ่มแล้วเนี่ย
 
"..." ฉันเงียบ แต่สีหน้าแสดงออกมาว่าหิว!
 
"จะกินมั้ยเนี่ยเงียบแบบนี้?" โทโมะพูด
 
"กินสิ หิว!" ฉันตอบโดยไม่ได้มองหน้าเขา
 
"งั้นเอานี่ไปวางที่ท้องก่อน" โทโมะพูดแล้วก็ยื่นผ้าชุบน้ำเย็น ย้ำว่าเย็นมากก
 
"เอามาทำไม?"ฉันถามด้วยความงง ฉันไม่ได้เป็นไข้ซะหน่อย เอาผ้ามาทำไม?
 
"เดี๋ยวท้องเธอก็ช้ำพอดี" โทโมะพูด
 
"นายรู้ได้ไงว่าฉันโดนต่อยที่ท้อง?" ฉันถามออกไปเพราะเขาไม่น่าจะรู้ได้
 
"จะไม่รู้ได้ไง ชุดเธอขาดเห็นไปถึงไหนต่อไหนเล่า!" โทโมะพูดก็จ้องมองที่ผ้าห่ม แต่สายตาคงจะมองทะลุเข้าไป
 
ในผ้าห่มแล้วมั้งเนี่ย หนีพวกนั้นมาได้แต่มาเจอเจ้าจอมหื่นอย่างโทโมะอีก 
 
"นายบ้า! หื่น โรคจิต!" ฉันพูดด่าไปโทโมะก็ไม่รู้สึกอะไร ทำหน้าเฉยมากๆ
 
"ถ้าหื่นมันต้องแบบนี้สิ" โทโมะพูดแล้วกเดินเข้ามาใกล้ฉัน แล้วก็..
 
 
 
 
ฟอด~
 
           โทโมะเอาริมฝีปากมาปะทะกับแก้มของฉัน เขาหอมแก้มอ่า แต่จะหอมทำไม?
 
"เปลี่ยนชุดด้วย แล้วก็เอาผ้าวางไว้ที่ท้อง เดี๋ยวฉันไปทำข้ามต้มมาให้ นั่งรอเฉยๆ" โทโมะร่ายยาวแล้วก็เดินออก
 
จากห้องไป ฉันได้แต่นั่งเขิน บิดไปมาอยู่ในห้องคนเดียว แล้วก็ลุกขึ้นไเปลี่ยนชุด ก่อนจะเอาผ้ามาวางไว้ที่ท้อง
 
ทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง แล้วก็นั่งรออยู่บนเตียง แต่มันง่วงเลยขอหลับซักหน่อย
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วนะค่ะ ฝากเม้นโหวตด้วยนะค่ะ อาจจะสั้นไปหน่อย ขอโทษด้วยนะค่ะ
 
จะบอกให้ไรเตอร์โลภเม้นนะ อย่าได้เยอะๆอ่า ฮ่าๆ(ล้อเล่นแต่อยากได้จริงๆนะ)
 
เรื่องอื่นไรเตอร์ขอแปะโป้งไว้ก่อนนะค่ะ พอดีว่าเรื่องนี้มันติดลมอ่า ^^