รักที่เป็นไป..ไม่ได้
toey
19) เค้ก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิม
ณ หลังร้าน
"แม่จ๋า มีไรให้ช่วยมั้ง?" ฉันเดินเข้ามาก็เจอแม่กำลังวุ่นกับการทำขนมอยู่
"มาก็ดีแล้ว มาช่วยแม่ทำหน่อยสิลูก แม่ทำขนมไม่ทัน" ร้านแม่ฉันอ่ะ ทำขนมเองแหละ หอม อร่อยทุกชิ้น สด
ใหม่ด้วยนะ ฮ่าๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------
"อ้าวพ่อหนุ่มคนนั้นนิ" แม่แก้วเอ่ยทักโทโมะ
"คุณน้าสวัสดีครับ" โทโมะยกมือไหว้แม่ของแก้ว
"แก้วลูก ช่วยทำขนมให้แม่หน่อยนะ เดี๋ยวแม่ไปช่วยพี่ส้มหน้าร้านก่อน" แม่สั่งเสียเสร็จก็เดินออกไป
"แม่นะแม่ เฮ้อ~" แม่ทิ้งงานใหญ่ให้แก้ว ถ้าทำไม่อร่อยโดนเด้งแน่
"พ่อหนุ่มชื่ออะไรล่ะ แม่ยังไม่รู้จักเลย" แม่เดินย้อนกลับมา
"อ๋อ ผมชื่อโทโมะครับ" ไอ้ตุ๊ดพูดด้วยน้ำเสียที่หวาน แกจะจีบแม่ฉันหรอ? ฉันไม่ยอม
"แม่ืทำไมไม่ไปหน้าร้านล่ะ" ขัดจังหวะหน่อย เดี๋ยวโทโมะได้คาบแม่ไปกิน
"แค่จะมาถามชื่อนะ" แค่เนี่ย? เดินกลับมาเพื่อจะถามชื่อ
"งั้นโทโมะกับแก้วช่วยกันทำนะลูก เร็วๆด้วยล่ะ" แม่จ๋าแก้วจะทำเสร็จมั้ย?
--------
"ทำอะไรก่อนดี" ฉัีนเดินวนไปวนมาอยู่ในครัว
"จะทำอะไรก็ทำเถอะ เดินอยู่ได้วันนี้แม่เธอคงไม่ได้ชิม" ฉันหันไปมองค้อนโทโมะทันที
"ทำบัตเตอร์เค้กดีกว่า" แฮะๆ มันเป็นขนมที่ฉันชอบกิน ก็เลยอยากจะลองทำ
ตอนนี้เราสองคนอยู่ในชุดที่พร้อมจะทำเค้กแล้ว มีผ้ากันเปื้อนอะไรเรียบร้อย
"ขั้นตอนแรกก็ต้องร่อนแป้ง ผงฟู เกลือ ผงผนิลาเข้าด้วยกันก่อน" ฉันเป็นผู้สอน ส่วนโทโมะเป็นผู้ทำหน่ะ
"อือๆ" โทโมะรับคำก่อนจะทำที่ฉันบอก
"แค่กๆ" ไอ้โทโมะมันร่อนแป้งซะแป้งเต็มห้องครัวเลย ทำฉันสำลักแป้ง
"โอ๊ยๆ แค่กๆ" โทโมะสำลักหน้าดำหน้าแดง เฮ้ย! หน้าดำหน้าขาว
"ทำอะไรของนายเนี่ย ร่อนแป้งประสาอะไร" ฉันหันไปโวยใส่โทโมะ
"ก็ฉันทำไม่เป็นนิ" อ้าว ทำไม่เป็นแล้วยังจะทำ
"แล้วทำไมไม่บอกล่ะ มานี่เลย ฉันทำเองดีกว่า" แล้วฉันก็เอาแป้งมาร่อนต่อจากโทโมะ แล้วก็ผสมทุกอย่างลงไป
ฉันก็ทำเงียบๆของฉันไม่ได้พูดอะไร ส่วนโทโมะก็ยืนดู == แล้วฉันก็เทส่วนผสมใส่พิมพ์เรียบร้อย
"O_O" ฉันตกใจอยู่ๆโทโมะก็เอาผ้ามาเช็ดที่หน้าฉัน
"เอ่อ.." โอ๊ยพูดไม่ออก
"มันเลอะ แค่จะเช็ดให้"
"อือๆ ขอบใจ" แล้วฉันก็รีบหมุนตัวยกพิมพ์แล้วเอาเข้าไปในเตาอบทันที แล้วก็ตั้งเวลเสร็จแล้วก็ยืนรอ
ปริ้ง~ (เสียงเตาอบ)
"เสร็จแล้ว หอมอ่ะ" โทโมะพูดออกมา แล้วยิ้มด้วย น่ารักอ่า
"แน่นอนอยู่แล้ว" ฉันก็ยิ้มกลับไป แล้วก็เปิดเตา แล้วก็จะหยิบพิมพ์เค้กออกมา
โอ๊ย~
"เป็นอะไรรึป่าว" โทโมะจับมือฉันไำปดู ฉันลืมใส่ถุงมือพอไปจับพิมพ์มันก็เลยร้อน
"ไม่เป็นไร" ฉันจะชักมือออกแต่โทโมะก็ไม่ยอมปล่อย
ฟู่~
โทโมะเป่าที่นิ้วให้แก้ว
"หายแล้ว พอแล้ว" ฉันชักมือกลับมา ก่อนเดินไปใส่ถุงมือแล้วก็หยิบพิมพ์เค้กออกมา
ฉันใช้เวลาไม่นานก็แต่งหน้าเค้กเรียบร้อย เป็นบัตเตอร์เค้กบลูเบอร์รี่ แล้วก็หันเค็กแบ่ง แค่นี้ก็เสร็จแล้ว
เค้กที่แก้วทำ
"งั้นเดี๋ยวฉันยกไปข้างนอกก่อนนะ" ฉันก็เลยยกเค้กออกมาหน้าร้าน
ณ หน้าร้าน
"เสร็จแล้วหรอลูก" แม่แก้วถามพร้อมกับมองดูเค้กที่แก้วทำ
"ค่ะ"
"งั้นเอาเข้าตู้เลย แล้วโทโมะล่ะลูก"
"อยู่ข้างหลังมั่งค่ะ เดี๋ยวแก้วไปตามก่อน"
ณ หลังร้าน
"นาย ทำอะไรอ่ะ" ฉันเดินเข้ามาก็เห็นโทโมะกำลังทำความสะอาดของที่ทำเค้กอยู่
"ก็ล้างไง" โทโมะพูดแล้วก็ล้างต่อ
"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้"
"ไม่เป็นไร" อยากทำ ทำไปเลย ฉันขี้เกียดทำ
"โอเค" แล้วโทโมะก็ล้างเสร็จ
ณ หน้าร้าน
"คุณน้าผมกลับก่อนนะคับ" โทโมะยกมือไหว้แม่แก้ว เพราะตอนนี้มันก็ดึกแล้ว
"เฮ้ยนายจะกลับแล้วหรอ?" พอได้ยินว่าโทโมะจะไปก็เลยรีบวิ่งมาหาโทโมะ
"อือ ทำไมหรอ"
"แปปนึงๆ" แล้วฉันก็รีบวิ่งไปเอาเค้กที่ฉันทำใส่กล่องแล้วก็เอาไปให้โทโมะ
"อะไรเนี่ย เอามาทำไม"
"ฉันให้นาย"
"ไม่เอา เธอทำไว้ขายสิ"
"เอาไปเถอะ ฉันให้จริงๆ" แล้วฉันก็จับมือโทโมะแล้วก็ยัดถุงเค้กใส่มือโทโมะไป
"ขอบใจ" โทโมะพูดยิ้มๆแล้วก็เดินออกจากบ้านไป
"นั้นลูกเขยแม่รึป่าว" ห๊ะ! ลูกเขย
"บ้าหรอแม่ เพื่อน"
"น่าแดงนะเราอ่ะ ไปอาบน้ำแล้วก็กลับบ้านไปนอนได้แล้ว" ฉันลุกไปอาบน้ำ ก่อนจะนั่งรอแม่เก็บร้านแล้วก็กลับไป
นอนที่บ้าน
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้ว เม้นโหวตด้วยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
