รักที่เป็นไป..ไม่ได้
9.0
12) เต็มใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ วันต่อมา~
"แก้วๆ" สาวมีลักยิ้มเรียกแก้ว
"ว่าไงเฟย์" หันมาตามที่เรียก
"ขาหายยังอ่ะ?" แกถามทำไมว่ะ
"แล้วคิดว่าหายยังอ่ะ" แก้วกวนเฟย์กลับ
"ยัง" เฟย์ตอบ
"ก็รู้นิ แล้วจะมาถามฉันทำไม" ดูเฟย์ทำหน้าเอ๋อใหญ่เลย
"นี่ยัยเพื่อนบ้า ฉันงอน ไม่คุยกับแกแล้ว ไปหาเขื่อนดีกว่า" ยัยนั้นงอลฉันอ่ะ ทำไงดี
"เดี๋ยวนี้ติดเขื่อนจังนะ" แซวเฟย์เล็กน้อย
"ก็เขาน่ารักกว่าแกเยอะ" กอดอกพูดใส่แก้ว
"แกพูดอะไรยัยเฟย์ แกจะบอกว่าแกชอบเขื่อนนะ" ฉันอึ้งมาก
"ฉันชอบเขานิ" เฟย์ตอบตามความจริง
"ฮ่าๆๆ เหมือนที่ฉันเดาไว้เลย" ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าเฟย์ชอบเขื่อน
"แกรู้หรอห๊ะ!" "อืม ฉันดูแกออก"
"แกดูคนอื่นออก แต่แกดูหัวใจตัวเองไม่ออก" ยัยเฟย์พูดจบก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งความงุนงงไว้ให้แก้ว
"อะไรของมันว่ะ" เกาหัวหงิกๆ งงกับคำของเฟย์ แล้วตัวเองก็ทำงานต่อ
ตอนกลางวัน ณ โรงอาหาร
"เฟย์ แล้วยัยแก้วล่ะ" ฟางหันมาถามเฟย์ เพราะไม่เห็นเพื่อนตัวเอง
"ยัยนั้นบอกว่าเจ็บขา ขี้เกียจลงมาอ่ะพี่ฟาง" ก่อนจะลงมาเฟย์คุยกับแก้ว แล้วแก้วก็บอกว่าไม่กิน
"ป๊อปว่านะ เรารีบไปกินข้าว แล้วซื้อข้าวให้แก้วกันดีมั้ย" ป๊อปปี้เสนอความคิดเห็น
"ดีมั้ย? โทโมะ" ฟางหันไปถามความคิดเห็นของโทโมะ
"อือๆ ก็ดี" จริงๆก็เป็นห่วงแก้วอยู่ อย่างน้อยที่แก้วตรงมาเจ็บขาก็เพราะตัวเอง เห็นว่าอย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกัน
"เฟย์ กินเร็วๆสิ เดี๋ยวแก้วก็อดกินข้าวกันพอดี" เขื่อนเร่งเฟย์ กลัวว่าจะหมดเวลาแล้วแก้วไปได้กินข้าว
"ชิ! งั้นพี่ฟาง ป๊อปปี้ แล้วก็โทโมะเอาข้าวขึ้นไปให้แก้วเลย เฟย์อยากกินขนมอีก"หันไปจิ๊ปากใส่เขื่อน แล้วก็บอก
เพื่อนๆให้เอาข้าวขึ้นไปให้แก้ว ส่วนคนที่เหลือก็เดินขึ้นห้องไป
"โอ๊ย!"
"ฟาง เป็นไร" ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง แล้วเดินเข้าำไปพยุงฟาง
"ไปห้องพยาบาลมั้ย?" ป๊อปปี้ถามฟาง เมื่อเห็นว่าฟางจะไม่ไหว
"ไม่เป็นไร เรารีบเอาข้าวไปให้แก้วดีกว่า"
"ไม่ต้องมาห่วงเพื่อนเลยนะฟาง เดี๋ยวป๊อปพาไปห้องพยาบาล ส่วนข้าวอ่ะ ให้ไอโมะเอาขึ้นไปให้"
"ได้รึป่าวโทโมะ เอาข้าวขึ้นไปให้แก้วได้มั้ย?" ฟางหันไปถามความสมัครใจจากโทโมะ
"ได้ๆ เธอไปห้องพยาบาลเถอะ" โทโมะก็เดินหิ้วข้าวขึ้นไปให้แก้วบนตึก
"ฮ่าๆ สำเร็จ" ฟางหัวเราะ เหมือนคนที่ไม่เคยปวดท้องมาก่อน
"ฟาง นี่เธอไม่ได้เป็นอะไรหรอ?" ป๊อปถามอย่าง งงๆ
"อือๆ แผนน่ะ ฮ่าๆ" ฟางวางแผนเพื่อจะให้โทโมะกับแก้วได้อยู่ด้วยกัน
บนห้อง
ร่างบางก็กำลังทำรายงาน(รายงานที่อาจารย์สั่ง แล้วโทโมะแอบไปงีบนั้นแหละ)อยู่
"อ่ะ ข้าว" โทโมะยื่นข้าวให้แก้ว
"อะไรอ่ะ" ถามถึงสิ่งที่อยู่ในถุง
"ข้าว ฟางให้เอามาให้" ตอบคำถามของร่างบางไป
"ขอบใจ ถึงนายจะไม่ได้เต็มใจเอามาให้ฉันกิน" พูดขอบใจไป แต่ตัวเองก็รู้ว่าโทโมะคงไม่ได้เต็มใจจะเอามาให้
ตัวเองกิน
ใครว่าฉันไม่เต็มใจ ฉันเต็มใจตั้งหาก ยัยห้อย
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้ว เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ
"แก้วๆ" สาวมีลักยิ้มเรียกแก้ว
"ว่าไงเฟย์" หันมาตามที่เรียก
"ขาหายยังอ่ะ?" แกถามทำไมว่ะ
"แล้วคิดว่าหายยังอ่ะ" แก้วกวนเฟย์กลับ
"ยัง" เฟย์ตอบ
"ก็รู้นิ แล้วจะมาถามฉันทำไม" ดูเฟย์ทำหน้าเอ๋อใหญ่เลย
"นี่ยัยเพื่อนบ้า ฉันงอน ไม่คุยกับแกแล้ว ไปหาเขื่อนดีกว่า" ยัยนั้นงอลฉันอ่ะ ทำไงดี
"เดี๋ยวนี้ติดเขื่อนจังนะ" แซวเฟย์เล็กน้อย
"ก็เขาน่ารักกว่าแกเยอะ" กอดอกพูดใส่แก้ว
"แกพูดอะไรยัยเฟย์ แกจะบอกว่าแกชอบเขื่อนนะ" ฉันอึ้งมาก
"ฉันชอบเขานิ" เฟย์ตอบตามความจริง
"ฮ่าๆๆ เหมือนที่ฉันเดาไว้เลย" ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าเฟย์ชอบเขื่อน
"แกรู้หรอห๊ะ!" "อืม ฉันดูแกออก"
"แกดูคนอื่นออก แต่แกดูหัวใจตัวเองไม่ออก" ยัยเฟย์พูดจบก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งความงุนงงไว้ให้แก้ว
"อะไรของมันว่ะ" เกาหัวหงิกๆ งงกับคำของเฟย์ แล้วตัวเองก็ทำงานต่อ
ตอนกลางวัน ณ โรงอาหาร
"เฟย์ แล้วยัยแก้วล่ะ" ฟางหันมาถามเฟย์ เพราะไม่เห็นเพื่อนตัวเอง
"ยัยนั้นบอกว่าเจ็บขา ขี้เกียจลงมาอ่ะพี่ฟาง" ก่อนจะลงมาเฟย์คุยกับแก้ว แล้วแก้วก็บอกว่าไม่กิน
"ป๊อปว่านะ เรารีบไปกินข้าว แล้วซื้อข้าวให้แก้วกันดีมั้ย" ป๊อปปี้เสนอความคิดเห็น
"ดีมั้ย? โทโมะ" ฟางหันไปถามความคิดเห็นของโทโมะ
"อือๆ ก็ดี" จริงๆก็เป็นห่วงแก้วอยู่ อย่างน้อยที่แก้วตรงมาเจ็บขาก็เพราะตัวเอง เห็นว่าอย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกัน
"เฟย์ กินเร็วๆสิ เดี๋ยวแก้วก็อดกินข้าวกันพอดี" เขื่อนเร่งเฟย์ กลัวว่าจะหมดเวลาแล้วแก้วไปได้กินข้าว
"ชิ! งั้นพี่ฟาง ป๊อปปี้ แล้วก็โทโมะเอาข้าวขึ้นไปให้แก้วเลย เฟย์อยากกินขนมอีก"หันไปจิ๊ปากใส่เขื่อน แล้วก็บอก
เพื่อนๆให้เอาข้าวขึ้นไปให้แก้ว ส่วนคนที่เหลือก็เดินขึ้นห้องไป
"โอ๊ย!"
"ฟาง เป็นไร" ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง แล้วเดินเข้าำไปพยุงฟาง
"ไปห้องพยาบาลมั้ย?" ป๊อปปี้ถามฟาง เมื่อเห็นว่าฟางจะไม่ไหว
"ไม่เป็นไร เรารีบเอาข้าวไปให้แก้วดีกว่า"
"ไม่ต้องมาห่วงเพื่อนเลยนะฟาง เดี๋ยวป๊อปพาไปห้องพยาบาล ส่วนข้าวอ่ะ ให้ไอโมะเอาขึ้นไปให้"
"ได้รึป่าวโทโมะ เอาข้าวขึ้นไปให้แก้วได้มั้ย?" ฟางหันไปถามความสมัครใจจากโทโมะ
"ได้ๆ เธอไปห้องพยาบาลเถอะ" โทโมะก็เดินหิ้วข้าวขึ้นไปให้แก้วบนตึก
"ฮ่าๆ สำเร็จ" ฟางหัวเราะ เหมือนคนที่ไม่เคยปวดท้องมาก่อน
"ฟาง นี่เธอไม่ได้เป็นอะไรหรอ?" ป๊อปถามอย่าง งงๆ
"อือๆ แผนน่ะ ฮ่าๆ" ฟางวางแผนเพื่อจะให้โทโมะกับแก้วได้อยู่ด้วยกัน
บนห้อง
ร่างบางก็กำลังทำรายงาน(รายงานที่อาจารย์สั่ง แล้วโทโมะแอบไปงีบนั้นแหละ)อยู่
"อ่ะ ข้าว" โทโมะยื่นข้าวให้แก้ว
"อะไรอ่ะ" ถามถึงสิ่งที่อยู่ในถุง
"ข้าว ฟางให้เอามาให้" ตอบคำถามของร่างบางไป
"ขอบใจ ถึงนายจะไม่ได้เต็มใจเอามาให้ฉันกิน" พูดขอบใจไป แต่ตัวเองก็รู้ว่าโทโมะคงไม่ได้เต็มใจจะเอามาให้
ตัวเองกิน
ใครว่าฉันไม่เต็มใจ ฉันเต็มใจตั้งหาก ยัยห้อย
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้ว เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ