รักแท้ยังมีอยู่จริง

ผ่านไป 2 วัน
 
ช่วงเย็น
 
          พี่โมะหายหน้าไปเลย ฉันก็ได้แต่ใจลอย นั่งเฝ้าหน้าจอโทรศัพท์เผื่อพี่เขาจะโทรมาง้อบาง นั่งมองไปที่
 
หน้าต่างเผื่อพี่เขาจะมาหาบ้าง แต่ก็..ว่างเปล่า
 
 
 
อ๊อด อ๊อด~
 
         เสียงอ๊อดหน้าบ้านดังขึ้นมา ฉันเบื่อที่จะชะโงกหน้าออกไปดูเสียแล้ว ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงอ๊อดก็มีความหวัง
 
ว่าจะเป็นโทโมะ แต่ก็ไม่ใช่อยู่ดี บางทีก็เป็นเฟย์ หรือ ฟาง บางครั้งก็เป็นพี่ป๊อปหรือไม่้ก็พี่เขื่อน และคราวนี้ก็คงจะ
 
เป็นใครสักคนที่บอกไป ฉันไม่อยากจะหวังอะไรอีกแล้ว..
 
 
 
อ๊อด อ๊อด~
 
        เสียงกดอ๊อดยังดังไม่หยุด คงไม่ใช่เฟย์ฟางพี่ป๊อปพี่เขื่อนแล้วสิ เพราะพวกนั้นรู้ดีง่าถึงกดอ๊อดไปเท่าไรฉัน
 
ก็ไม่ลงไปเปิด แล้วพวกนั้นก็จะรู้ดีด้วย ว่าฉันเอากุญแจอยู่ในกระถางต้นไม้หน้าบ้าน งั้นคราวนี้ก็คงไม่ใช่เฟย์ฟางพี่
 
เขื่อนพี่ป๊ิอปแน่ๆ ฉันเลยเปิดผ้าม่านแล้วก็ชะโงกไปดู
 
"พี่โมะ!" ตกใจเมื่อเห็นคนที่เฝ้ารอยืนอยู่หน้าบ้าน พอเห็นว่าพี่เขากำลังจะมองขึ้นมาก็รีบปิดผ้าม่านทันที
 
 
 
 
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
 
ซ่า!~
 
           เสียงฝนตกลงมาอย่างหนัก จนแก้วที่ยืนอยู่รีบเปิดผ้าม่านเพื่อมองคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน  ส่วนโทโมะตอน
 
แีรกก็คิดว่าไม่มีคนอยู่ แต่พอเห็นเหมือนแก้วที่เปิดผ้า่ม่านออกมา ก็เลยยืนรอเพื่อที่จะุคุยกันให้
 
รู้เรื่อง แต่แก้วนั้นไม่ยอมเปิดประตูเลย ถึงฝนจะตกแต่เขาก็ยังคงยืนรออยู่ตรงนั้น หวังว่าเธอนั้นจะเปิดให้เขา
 
 
             ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ฉันก็แอบเปิดผ้าม่านมอง พี่โมะก็ยังยืนอยู่ที่เดิม ฝนก็ยังตกไม่หยุด ทำไมพี่
 
โมะถึงไม่กลับบ้านไปล่ะ ทั้งที่พี่เขาก็รู้ว่าฉันไม่ยอมเปิดประตูให้แน่ๆ ฉันคิดแล้วก็ปิดม่านไปอย่างเดิม
 
"ยัยแก้วเธอห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ" พูดไปเดินวนรอบห้องไป มือก็จับอยู่ที่ห้องของตัวเอง เสียงหัวใจเต้นแรงจน
 
จะทะลุออกมาข้างนอกอยู่แล้ว ฉันเป็นห่วงพี่เขาใช่ไหม? ฉันเลยเดินไปเพื่อจะเปิดผ้าม่านไปดูพี่โทโมะ
 
"พี่โมะ!" ฉันเรียกชื่อเขาออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นภาพตอนนี้พี่โมะนั้นล้มลงไปนอนอยู่กับพื้นแล้ว ฉันรีบวิ่งไป
 
หยิบร่มแล้วก็็เดินมาเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
 
.
 
.
 
"พี่โมะอย่าเป็นอะไรนะ ฮึก.." มือที่ถือร่มอยู่ กลับปล่อยร่มหล่นออกจากมือ สองมือก็รีบพยุงพี่เขาขึ้นมา ถึงแม้จะ
 
หนัก แต่ก็ต้องพาพี่เขาเข้ามาในบ้านให้ได้ก่อน
 
 
ห้องนอนของแก้ว
 
"พี่แก้วขอโทษ ฮึก.." รีบปลดประดุมเสื้อของโทโมะออก ตามด้วยกางเกงของพี่โมะ โดนการเอาผ้าห่มคุมเอาไว้
 
แล้วก็รีบไปเอาน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้พี่โมะที่หลับไม่รู้เรื่อง ระหว่างที่เช็ดตัวก็สะดุดอยู่ตรงมือของพี่โมะที่กำอะไรสัก
 
อย่างไว้แน่น จนฉันต้องค่อยๆแกะออกทีละนิ้ว
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้วน๊า ช้าไปโทษทีครับ ตอนนี้สั้นอ่ะ ฝากหน่อยเร็วๆน๊า เม้น+โหวตหน่อยค่ะ
ลองถายดูสิว่าอะไรที่โทโมะกำเอาไว้ในมือ
ไว้เจอกันตอนหน้า รักรีดเดอร์จ้า