รักแท้ยังมีอยู่จริง

              ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ   รู้สึกว่าจะยังไม่หายแฮงก์ ยังมึนๆอยู่เลย กะว่าจะลงไปเอายามา

 

กินว่าแล้วก็เดินลงมาข้างล่าง แต่ว่าได้กลิ่นอะไรหอมๆแทน ทำให้หิวขึ้นมา

 

"อ้าวว ลงมาแล้วหรอ?" โทโมะหันมาถามในขณะที่มือก็ยังผัดอะไรสักอย่างในกระทะ

 

"ก็เห็นอยู่นิ" ฉันกวนเขาไปเพื่อความสนุกตอนเช้า แล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้

 

"กวนขนาดนี้ไม่ต้องกินแล้วมั้ง" โทโมะขมวดคิ้วใส่ฉัน

 

"ใจร้าย" ฉันว่าเขาไป ลืมอะไรบางอย่าง

 

"เรียกฉันว่าใจร้ายอีกแล้วนะ" โทโมะหันมาทำหน้าบูดบึ้งใส่

 

"เอ่อ..ฉันลืมนิ ขอโทษๆ" แล้วฉันก็เดินเข้าไปหาเขา

 

"ไปนั่งรอสิ ฉันยังไม่กับข้าวไม่เสร็จ เกะกะจริง" โทโมะว่าฉันอีกแล้วอ่ะ

 

"เออ! ไปก็ได้" ฉันก็สะบัดตัวเดินออกมา

 

"เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งไป มานี่สิ" จะเอายังไงกันแน่เนี่ย! จะให้ไปหรือไม่ไป

 

"..." ฉันไม่ได้โต้ตอบอะไรไป แค่ทำหน้ามุ่ยๆ แต่ก็ยังเดินไปมาเขา

 

 

 

จุ๊บ~

 

        โทโมะพุ่งหน้ามาชกชิมริมฝีปากของฉัน!! อีกแล้ว.. ฉันได้แต่ตกใจ มือไม้เย็นทำอะไรไม่ถูกเลย

 

"นี่คือบทลงโทษที่ร้านอาหาร ลืมรึยัง?" พอโทโมะถอนจูบออกมา ก็ยิ้มร่ามันเป็นบทลงโทษที่แก้วกินอาหารไม่

 

หมดวันนั้น

 

"อะ..ไอ้บ้า" หน้าฉันต้องแดงแน่ๆเลย ฉันเลยรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วก็ก้มหน้าเอาไว้ มือก็จับที่หน้าอกตัวเอง

 

หัวใจมันจะกระโดดออกมาอยู่แล้ว

 

"ยังเหลืออีกนะ ที่เธอดื่มไปเมื่อวานฉันจะลงโทษเธอ!" โทโมะพูดแล้วก็ตักอาหารขึ้นมาใส่จาก

 

"ฉันไม่ผิดนะ เพื่อนนายเป็นคนสั่งมานิ!!" ฉันหันไปโวยวายทันที

 

"แต่เธอก็ดื่ม ปฏิเสธไม่เป็นรึไง!" โทโมะเริ่มทำหน้าโหดอีกแล้ว แถมยังตะโกนใส่ฉันอีก เริ่มจะกลัวแล้วนะ ฉันจะ

 

ร้องไห้แล้ว ทำไมต้องร้องด้วยนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

 

"ก็ฉัน.." ตอบไม่ถูก แต่รู้แค่ว่าถ้าเขาตะโกนมาอีก ฉันจะร้องไห้ให้ดู!

 

"เห็นมั้ย? เธอผิดเต็มๆ!"

 

"..." อะไรก็ผิด ไม่คุยกับนายเล่า!

 

"จะร้องไห้เลยหรอห๊ะ! มากินข้าวเร็วๆ" โทโมะเห็นแก้วนั่งก้มหน้าก็เลยพูดด้วยเสียงที่อ่อนลง เดี๋ยวยัยแสบจะ

 

ร้องไห้อีก ขี้เกียดมานั่งปลอบ

 

"โอเค ฉันผิด"  ฉันพูดไปตามอย่างที่เขาเข้าใจ แล้วก็เดินไปเก้าอี้ โทโมะก็เอาข้าวมาให้ เหมือนข้าวของเด็กอ่ะ

 

แหละ เป็นข้าวผัด แล้วก็เอาแตงกวาตัดเป็นกลมๆ แล้วก็มาวางบนข้าวก็กลายเป็นตา เอาแครอตมาหั่นเป็นรูปปาก

 

แล้วก็เอามาวาง กลายเป็นข้าวผัดมีหน้าไปเลย แต่มันก็สามารถทำให้ฉันยิ้มออกมาได้ 

 

"กินสิ นั่งจ้องอยู่ได้" ตาโทโมะบ้า! จะให้ฉันชื่นชมกับข้าวผัดแสนน่ารักตรงหน้าไม่ได้เลยรึไง นานๆนายจะทำแบบ

 

นี้ซะที ฉันก็ยังคงจ้องไม่เลิก แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะถ่ายรูป แต่..

 

"ไม่ต้องถ่่ายหรอกนะ กินได้แล้ว" นายนั้นขัดขึ้นมา เออ! ไม่ถ่ายก็ไม่ถ่าย ฉันก็เลยเอาช้อนจิ้มๆข้าวผัดตรงหน้า

 

ด้วยความโมโห จนข้าวผัดเละไม่เหลือตา ปากอีกต่อไป แล้วก็ตักกินเข้าไป โทโมะก็ไม่ได้สนใจฉันเลย โทโมะก็

 

นั่งกินไป ข้าวผัดของโทโมะก็เหมือนปกติ ไม่ได้ตกแต่งอะไรทั้งนั้น เขาคงคิดว่าฉันเป็นเด็กล่ะสิ

 

"นายๆ" ฉันเรียกโทโมะ

 

"..." ไม่ตอบแต่ก็ตักข้าวเข้าปาก

 

"สนใจฉันหน่อยสิ!" ฉันพูดเสียงดังขึ้น

 

"ตอนกินข้าวเขาไม่ให้คุยกัน" โทโมะหันมาดุฉันอีกแล้ว ฉันก็เลยไม่สนใจ นั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวผัดที่เคยน่ารัก

 

แต่ตอนนี้มันเ้ละไปแล้ว

 

'เธอนี่มันเด็กจริงๆเลยนะ หึหึ' << โทโมะคิด

 

 

        ฉันกินเสร็จก็จะเดินขึ้นไปนอนต่อข้างบน แฮงก์ไม่เลิกจริงๆ ฉันก็จะเดินขึ้นไปแต่ยังไม่ทันจะขึ้นบันไดก็ได้

 

ยินเสียงคนที่หล่อที่สุดในบ้าน เฮือก!! หล่อจริงๆอ่ะแหละ คนหล่อเรียก

 

"มานี่ก่อนสิ" โทโมะเรียกฉัน

 

"อะไรอีก เร็วๆสิ ฉันปวดหัวจะนอน" ฟอร์มจัดจริงๆเลยเรา

 

"ทำไมถึงต้องถ่ายรูปข้าวผัดไว้ด้วยอ่ะ?" โทโมะถาม

 

"ก็มันสวยดี ฉันชอบ" จริงๆจะเก็บไว้เป็นความทรงจำตั้งหาก ก็โทโมะไม่เคยทำแบบนี้ให้ฉันนิ พอได้เห็นโทโมะทำ

 

ให้ มันก็มีความสุข เลยอยากจะถ่ายเก็บไว้

 

"เดี๋ยวไว้ทำให้กินใหม่ก็ได้" โทโมะพูดแล้วก็เดินไปเก็บจาน ฉันก็งงกับที่เขาพูด แต่ก็..ช่างมันเถอะ ฉันเดินไป

 

หยิบยามากินแล้วก็เดินขึ้นห้องไป

 

'ที่เธอจะถ่ายรูปเป็นเพราะข้าวผัดที่ฉันทำมันสวยแค่นั้นหรอ?' << โทโมะคิด

 

 

 

ณ ห้องแก้ว

 

       ฉันเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง เป็นอะไรไม่รู้ ทำไมมันดูไม่สบายใจเอาซะเลย รูปข้าวผัดก็ไม่ได้ถ่าย แถมมัน

 

ยังเละไปแล้วอีก แต่มันก็อร่อยไม่เบาเลย ไม่คิดว่าโทโมะจะทำอาหารเ้ป็นด้วย ผิดกับฉันที่ทำอะไรไม่เ้ป็นเลย

 

แฮ่ๆ  แต่อยากได้รูปมากกว่าอ่ะ T^T โทโมะไม่น่าขัดเลย

 

 

 

ณ ห้องโทโมะ

 

            เธอจะคิดแบบเดียวกับที่ฉันคิดรึเปล่านะ ตอนนี้ผมนอนก่ายหน้าผากตัวเองอยากหนักใจ มือก็ถือรูปข้าว

 

ผัดขึ้นมา ผมถ่ายไว้ตอนที่ทำข้าวผัดเสร็จ ที่บอกว่าไ่ม่ให้แก้วถ่ายเพราะผมถ่ายมาแล้ว แล้วก็จะเอาให้ แต่พอได้

 

ยินแก้วบอกว่ามันสวยดี ผมเลยไม่รู้ว่าข้าวผัดผมมีค่าสำหรับแก้วบ้างมั้ย? แล้วผมล่ะ มีแค่อะไรกับเธอบ้างรึป่าว

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะค่ะ เม้นโหวตด้วยนะค่ะ เป็นกำลังใจกันหน่อยเร็ว!

 

ขอโทษด้วยถ้ามันจะช้าขนาดนี้ รีดเดอร์อย่าโกรธเค้านะ T^T