รักแท้ยังมีอยู่จริง

ณ ผับ

              ฉันก้าวเท้าเข้ามาในที่นี้พร้อมโทโมะที่กำลังจับมือฉันอยู่ สถานบันเทิงทีมีผู้คนมากมายหลายหน้า กำลัง

ดื่มกันบ้าง เต้นกันบ้าง แต่ที่นี่มันดูไม่ค่อยจะเหมาะกับฉันสักเท่าไหร่เลย แค่ก้าวเข้ามาก็รู้สึกว่าอยากจะกลับบ้าน

เลย แสงสีเสียงครบจริงๆ แต่มันดูน่ารำคานสำหรับฉัน

"โทโมะนายนัดกับเพื่อนนายไว้ตรงไหนอ่ะ" ฉันถามโทโมะที่จูงฉันเดินฝ่าฝูงคนมากมาย

"เดินตามมาเถอะน่ะ" โทโมะพูดแค่นี้แล้วก็ดึงฉันให้เดินตามไป

"เฮ้ย! ไอ้โมะทางนี้" เสียงนี้น่าจะเป็นของเพื่อนโทโมะล่ะมั้ง

"พาสาวที่ไหนมาว่ะเนี่ย น่ารักว่ะ" ผู้ชายคนนั้นเขานิ้วมาลูบหน้าฉัน ฉันรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย เลยไปหลบอยู่

ข้างหลังโทโมะ แล้วก็เอาหน้าซุกเสื้อเขาไว้

"ไอ้เคนตะ คนนี้ห้ามยุ่งเว้ย!" โทโมะพูด ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมามองเขา

"เออๆ กูรู้ว่ามึงหวง" คนที่ชื่อเคนตะพูดแล้วก็นั่งลงกับโซฟาแล้วก็ดื่มต่อ

"ชื่ออะไรล่ะ"

"ชื่อแก้ว แกอย่ายุ่ง" โทโมะพูดใส่หน้า เขาคนนั้นชื่อกั้ง

"หวงจริงเว้ย! ฮ่าๆ" แล้วทั้งกลุ่มก็หัวเราะ

"รู้งี้ฉันไม่น่าพาเธอมาเลย" โทโมะหันมาพูดกับฉัน ด้วยเสียงที่ค่อยข้างดัง เพราะเสียงเพลงมันดังเกิน

"ไหนๆก็มาแล้วนิหน่า ทำไงได้" ถ้าย้อนกลับไปได้ฉันก็ขอไม่มาดีกว่า

"เอ้าไอ้โมะชนๆ" แล้วเคนตะก็พูดกับโทโมะพร้อมกับยื่นแก้ววอลก้ามาให้ แล้วโทโมะก็รับซะด้วยสิ

"เอ่อ..นายจะดื่มหรอ?" ฉันจับมือโทโมะไว้ก่อนที่เขาจะหยิบแก้ววอลก้ากระดกเข้าปาก ที่ฉันห้ามก็เพราะว่ากลัวโท

โมะจะขับรถไม่ไหว เดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุได้ ฉันไม่ได้เป็นห่วงเขาเลยน่ะ ไม่เล๊ยย

"ทำไมเป็นห่วงฉันหรอ?" โทโมะถามแก้วด้วยสีหน้าที่กวนหน่อยๆ

"บ้า อยากดื่มก็ดื่มไปเลย" แล้วฉันก็ปล่อยมือที่จับเขาอยู่ออก แล้วก็หันหน้าหนี

"แค่นี้ฉันไม่เมาหรอกน่า" โทโมะมากระซิบที่หูของฉัน ทำเอาขนลุกเลย แล้วเขาก็ดื่มวอลก้าไป

                 ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ ฉันไม่ได้ดื่มอะไรเลย นั่งดูโทโมะดื่มไป โทโมะก็คุยกับเพื่อนเขาไปเรื่อยๆ

เดี๋ยวเรื่องงานสักพักก็ไปเรื่องผู้หญิง แล้วก็กลับมาเรื่องงานอีก เฮ้อ~ ฉันตามพวกเขาไม่ทัน แต่ฉันสังเกตโทโมะ

อยู่ ว่าเขาเมารึเปล่า แต่ดูๆไปแล้วเขาก็ปกติดี ไม่เมาไม่อะไรเลย

"เดี๋ยวฉันไปเขาห้องน้ำก่อน" อยู่ๆโทโมะก็ลุกขึ้นแล้วก็บอกเพื่อนๆ ทำเอาฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองเขา จะทิ้งฉันไว้

กับเพื่อนเขาหรอ? ไม่ได้นะ แค่ตอนแรกที่เดินเข้ามายังโดนแซวไปตั้งเยอะ

"ฉันไปด้วย" ฉันก็รีบลุกขึ้นมายืนแล้วก็เดินไปใกล้ๆโทโมะ

"รออยู่นี่ดีกว่า" ที่โทโมะบอกเพราะว่าเขาไว้ใจเพื่อนเขามากกว่าคนอื่น ถ้าให้ไปเขาห้องน้ำ ถ้าเจอคนไม่ดีขึ้นมาจะ

ว่ายังไง ถึงแม้ว่าเพื่อนเขาแต่ละคนจะดูกะล่อน แต่ว่ามันก็เป็นคนดี

"เอ่อ.." ฉันพยายามจะหาทางไปกับเขา ส่วนโทโมะที่เห็นสายตาของแก้วก็รู้ได้ว่าเธอกลัว

"ไม่ต้องกลัวน่ะ นี่พวกแกดูแลแก้วดีๆด้วย ถ้าแก้วเป็นอะไรขึ้นมา ฉันเอาตายแน่!" โทโมะพูดขู่เพื่อนๆไว้ก่อนแล้ว

ก็หันมาลูบผมฉันแล้วก็เดินออกไป

"แก้วไม่ดื่มอะไรหน่อยหรอ?" กั้งพูด

"เอ่อ.. ไม่ดีกว่า ฉันดื่มไม่เป็น"

"ลองหน่อยดีกว่า" เคนตะพูดแล้วก็หันไปสั่งเด็กเสิร์ฟ

"เอาคอกเทลอะไรมาอย่างนึงที่มันหวานๆล่ะกัน"

"เอ่อ.. " ฉันพยายามจะปฏิเสธแต่เพื่อนของโทโมะก็ไม่ฟัง

        ผ่านไปไม่นาน โทโมะก็กลับมาจากห้องน้ำ

"เอิ๊ก~ หร่อยๆ" ฉันกินคอกเทลเข้าไปแล้วก็รู้สึกชอบ

"เฮ้ย! พวกแกทำอะไรยัยแสบเนี่ย" โทโมะมาก็ตกใจจที่เห็นสภาพแก้วหน้าแดงหน่อยๆ

"ฉันแค่สอนน้องแก้วให้รู้จักโลก" เคนตะหันมาพูดแล้วก็ดื่มต่อ

"พอแล้วแก้ว กลับบ้าน"

"ม่ายย จากิน เอิ๊ก~" แก้วตอบออกมาอย่างไม่มีสติ

"พอแล้ว" โทโมะกระชากคอกเทลที่อยู่ในมือของแก้วออกแล้วก็กระชากตัวแก้วให้ลุกขึ้น

ฟลุบ~

           แก้วหมดสติไปแล้วก็ซบลงอยู่กับอกโทโมะ ทำเอาโทโมะต้องอุ้มขึ้นรถ แต่โทโมะก็ยังไม่ลืมจะหันมาหา

เพื่อนแล้วก็พูดว่า

"ฉันจะมาคิดบัญชีกับพวกแกทีหลัง" แล้วโทโมะก็อุมแก้วเดินออกไปจากผับ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

เม้นโหวตด้วยนะค่ะ ทำไมเดี๋ยวนี้เจอแต่เรื่องเมาๆ ฮ่าๆ เม้นโหวตด้วยเน้อ