รักแท้ยังมีอยู่จริง

แก้ว - โอ๊ย แก้วขอโทษ คะ คือ แก้วไม่ได้ตั้งใจ(เดินชนผู้ชานคนนึงจนน้ำในมือหกใส่เื้สื้อของเค้า)
 
..... - ไม่เป็นไรคับแค่น้ำเอง(จากที่มองเสื้ออยู่จึงเงยหน้าขึ้นมามองร่างบาง)
 
....../แก้ว - น้องคนเมื่อเช้านิ/พี่คนเมื่อเช้านิ
 
เฟย์ - แก้ว (เสียงมาก่อนตัว)
 
..... - ไอโมะ ทำไรว่า นานจังเลย
 
เฟย์ - ไอโมะ เห้ย!! พี่โทโมะ ที่เป็นประธานจัดรับน้องใช่มั้ยค่ะ
 
โทโมะ - ครับ
 
ฟาง - คนที่แกชนเมื่อเช้าไงแก้ว
 
แก้ว - หรอ ฉันจำหน้าไม่ค่อยได้
 
 
~~~ออด ออด~~~
 
เฟย์ - เห้ย หมดเวลาแล้วหรอเนี่ย
 
แก้ว - รีบขึ้นเถอะ ไปก่อนนะค่ะ(บอกโทโมะ)
 
ฟาง - ไปๆ
 
 
TOMO TALK
 
ยัยนั้นซุ่มซ่ามจังเลย เดินชนผมกี่รอบแล้วก็ไม่รู้
 
..... - ไอโมะ ทำไรอยู่ว่ะ
 
โทโมะ - เปล่าเว้ยมีอะไรรึป่าวว่ะไอป๊อป
 
ป๊อปปี้ - ป่าว แค่จะมาบอกว่าคนที่เป็นเพื่อนน้องที่แกชนอ่ะ หัวฟูๆ
 
โทโมะ - เออ ทำไม
 
ป๊อปปี้ - ฉันจองนะเว้ย
 
 
ตอนกลับบ้าน
 
เฟย์ - ไปแล้วนะแก้ว
 
ฟาง - กลับเองหรอแก้ว
 
แก้ว - อือ บ้านอยู่แค่นี้เอง พวกแกกลับไปก่อนเลย ฉันต้องทำความสะอาดห้องก่อน ถึงจะกลับได้
 
ฟาง - กลับดีๆนะแก้ว ฟางเป็นห่วง(ทำตาปิ้งๆใส่แก้ว)
 
แก้ว - ขนลุกว่ะ(ทำหน้าเสียว)
 
เฟย์ - ฮ่าๆๆ (ขำท่าทางของเพื่อนกับพี่สาว)
 
 
KAEW TALK
 
            ตอนนี้ฉันก็ทำความสะอาดอยู่คนเดียว จริงๆก็มีหลายคนหรอกนะ แต่ว่าพวกนั้นหนีกลับบ้านกันไปหมด
 
แล้ว ก็เลยเหลือฉันคนเดียว ไม่ใช่ฉันเป็นคนดีอะไรหรอกนะ แต่ถ้าอาจารย์รู้คงโดนหนักแน่ ตอนนี้ฉันก็ทำความ
 
สะอาดเสร็จแล้ว เย้!! กลับบ้าน ^^
 
          ร่างบางเดินกลับบ้าน บ้านที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมาก แต่ต้องข้ามถนน จริงๆก็มีสะพานลอยแต่มันไกล
 
เลยไม่อยากข้าม ตอนนี้ร่างบางกำลังข้ามถนนอยู่แต่ฉันทำสร้อยตกเลยก้มเก็บพอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับรถคันนึงที่
 
พุ่งมาหาร่างบางอย่างเร็ว
 
 
~~~ปี๊ด ปี๊ด~~~
 
 
TOMO TALK
 
          เห้ย!! มีผู้หญฺงคนนึงเป็นลมอยู่กลางถนน ผมเลยลงจากรถรีบมาดู
โทโมะ - คุณครับๆ(ร่างบางนอนคว่ำหน้าอยู่ ร่างสูงจึงพลิกตัวผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา)
 
โทโมะ - น้องที่เจอวันนี้นิหว่า เป็นอะไรรึป่าวคับ คุณๆ (ร่างบางเป็นลมไป) เอาไงว่ะเนี่ย พากลับบ้านก่อนละกัน
 
(อุ้มร่างบางขึ้นรถไป)
 
 
ณ บ้านโทโมะ
 
แม่นม - คุณหนูกลับมาแล้วหรอค่ะ แล้วนั้นใครค่ะ (มองร่างบางที่โทโมะกำลังอุ้มอยู่)
 
โทโมะิ - รุ่นน้องนะคับนม เธอเป็นลมนะ(เดินอุ้มร่างบางเข้าห้องตัวเองไป)
 
 
ณ ห้องนอนโทโมะ
 
            ตอนนี้ผมนั่งเฝ้าน้องเขาอยู่ ตอนนี้นมก็เปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยแล้ว
 
~~~อย่าให้ความหวังทั้งที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด~~~(โทรศัพท์แก้วดัง)
 
โทโมะ - แม่มล ชื่อคุ้นๆแหะ ฮาโหลครับ(รับโทรศัพท์)
 
แม่มล - นี่เธอเป็นใคร มารับโทรศัพท์ลูกฉันได้ยังไง!!
 
โทโมะ - ใจเย็นนะครับ(เสียงสั่นๆ)คือลูกสาวคุณน้าเค้าเป็นลมนะครับ เธอยังไม่ฟื้น
 
แม่มล - แล้วยัยแก้วเป็นอะไรมากรึป่าวค่ะ
 
โทโมะ - ไม่ครับ เดี๋ยวพอเธอฟื้นผมจะพาไปส่งที่บ้านนะคับ
 
แม่มล - ค่ะๆ (วางสายไป)
 
 
TOMO TALK
           ยัยนี่ชื่อแก้วหรอเนี่ย แก้ว แก้ว แก้ว น้องรหัสเรานิหว่า ไม่ใช่หรอก ในโลกนี้มีนคนชื่อแก้วเยอะจะตาย
 
ต้องแก้ว  จริญญาสิ ผมต้องรู้ให้ได้ (ว่าแล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ของร่างบางเพื่อดูบัตรประชาชน จริญญา
 
ศิริมงคลสกุล ) ใช่เลยน้องรหัสผมนิ ดีจะแกล้งให้ร้องไห้เลย
 
แก้ว - อือ..(ลืมตา่พร้อมขยีตา) ที่ไหนเนี่ย(ลุกขึ้นนั่ง)
 
โทโมะ - บ้านฉันเอง
 
แก้ว - ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง(ปวดหัวจัง)
 
โทโมะ - ฉันอุ้มมา
 
แก้ว - ห๊ะ!! อุ้ม นี่นายเป็นใครอ่า (ถอยตัวหนีชิดหัวเตียง)
 
โทโมะ - จำฉันไม่ได้รึไงจ๊ะน้องสาว(เห็นสีหน้าร่างบางแล้วจึงแกล้งต่อ)
 
แก้ว - คนที่ชื่อโทโมะนิ(ทำท่าคิดก่อนแล้วจึงตอบออกไป)
 
โทโมะ - เรียกฉันว่าพี่สิ ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ
 
แก้ว - ฉันไม่เรียก!
 
 
~~~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~~~
 
โทโมะ - มีอะไรรึป่าวคับนม
 
แม่นม - ชุดของผู้หญิงคนนั้นนะค่ะ จะให้วางไว้ตรงไหนค่ะ
 
โทโมะ - เดี๋ยวผมเอาเข้าไปให้เธอเองก็ได้คับ(รับชุดแล้วก็ปิดประตู)
 
 
KAEW TALK
 
ชุดอะไร ชุดของผู้หญิงคนนั้น หมายถึงเรารึป่าว(คิดแล้วก็ก้มดูตัวเอง)
 
แก้ว - เห้ย!!
------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้น+โหวตนะค่ะ ตอนนี้ไรเตอร์ไม่สบาย ขอกำลังใจหน่อยนะค่ะ ^^