รักแท้ยังมีอยู่จริง

"แก้ว!"
พอโทโมะได้ยินเสียงก็หันไปดู ก็พบว่าร่างบางนั้นล้มพับลงไปนอนอยู่บนชาดหาดของเกาะ
"แก้ว แก้ว"
โทโมะวิ่งไปช้อนศีรษะของร่างบางมาไว้บนตักของตัวเอง แล้วตบหน้าร่างบางเบาๆ
"ตัวร้อนนิ"
พอร่างสูงจับลงที่ร่างของแก้วก็รู้เลยว่า อุณหภูมิองตัวแก้วไม่ปกติ โทโมะอุ้มแก้วขึ้นแล้ววางลงอย่างเบามือลงที่ที่ไม่มีน้ำทะเล แล้วเอาเสื้อมาคลุมร่างของร่างบางไว้ เผื่อจะลงความหนาวเย็นของร่างบางได้บ้าง แล้วตัวเองก็ไปหาฝืนมาก่อไฟให้ความอบอุ่น แล้วก็นั่งเฝ้าร่างบางจนเผลอหลับไป
 
ด้านเกาะที่มีกิจกรรม
"เอาล่ะๆ มาครบกันแล้วใช่มั้ย?"
อาจารย์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นมานักศึกษาเริ่มทะยอยกันเข้ามาที่เกาะเยอะขึ้น เยอะขึ้น
"ยังคับ"
นายเขื่อนตะโกนขึ้นมา เพราะยังขาดเพื่อนของตัวเอง
"ใครที่ยังไม่มา"
อาจารย์ถามเขื่อน
"วิศว กับ จริญญาคับ"
"นี่มันก็ดึกมาแล้วนะคับอาจารย์ ผมว่าเราออกตามหาดีกว่า"
ป๊อปปี้เสนอความคิดขึ้นมา
"หนูเห็นด้วยค่ะอาจารย์"
ฟางพูดขึ้น เพราะตัวเองก็เป็นห่วงเพื่อนของตัวเอง
"งั้นเราออกตามหากัน"
อาจารย์ และเจ้าหน้าที่ต่างๆก็พากันออกค้นหาแก้วกับโทโมะ
"แก้ว เธอจะเป็นยังไงบ้าง"
ฟางเริ่มร้องไห้ เพราะเป็นห่วงเพื่อนมาก
"ฟาง ไม่ต้องร้องน่ะ แก้วไม่เป็นอะไรหรอก"
ป๊อปปี้พูดปลอบฟาง พร้อมกับดึงฟางเข้ามากอด
"ไม่ต้องเป็นห่วงแก้วหรอกน่ะ ไอ้โมะอยู่ด้วยทั้งคน"
เขื่อนพูดปลอบฟางอีกคน
"เพื่อนนายนั้นแหละ ตัวดี"
เฟย์บอกไป ถ้าโทโมะทำอะไรแก้วขึ้นมาจะทำไง
"นี่เธอจะพูดให้ฟางดีขึ้นหรือแย่ลงเนี่ยห๊ะ"
เขื่อนเอ็ดเฟย์
"ฉันขอโทษ แต่ถ้าเพื่อนนายทำอะไรแก้วขึ้นมา นายจะว่าไงห๊ะ"
เฟย์เถียงกลับเขื่อน
"ฮึก อือ..."
ฟางร้องไห้หนักขึ้น จากคำพูดของเขื่อนและเฟย์
"ฟาง ไม่ต้องร้องน่ะ เชื่อป๊อปสิ ไอ้โมะมันสุภาพบุรุษพอ"
ป๊อปลูบหัวฟาง เป็นการปลอบ
 
ด้านแก้วโทโมะ
โทโมะที่นั่งเฝ้าแก้วก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นแก้วนอนตัวขด ด้วยท่าทีที่หนาวสั่น
"แก้วๆ"
โทโมะรีบวิ่งไปดูแก้วที่นอนอยู่ แล้วจับตัวดู
"ทำไมตัวร้อนขนาดนี้เนี่ย"
โทโมะต้องรีบชักมือของ เพราะแก้วตัวร้อนอย่างกับไฟ โทโมะรีบถอดเสื้อกล้ามของตัวเอง แล้วรีบวิ่งไปที่แจ็ตสกี เพราะคิดได้ว่า ในแจ็ตสกีมีน้ำเปล่าอยู่จึงเทน้ำลงบนเสื้อกล้าม แล้วเอาไปเข็ดตัวให้แก้ว
"นะ..หนาว"
เพราะพิษไข้ทำให้แก้วละเมอออกมา
"แก้วๆ"
โทโมะเรียกร่างบาง แล้วเช็ดตัวไปด้วย
"แม่..ช่วยแก้วด้วย แก้วหนาววว"
"แก้ว"
โทโมะวิ่งเข้าไปกอดร่างบางเพื่อให้ความอบอุ่น
"อย่าเป็นอะไรนะ ฉันขอร้อง"
โทโมะพูดขึ้นมา เพราะเห็นอาการแล้ว กลัวจะเป็นอะไรไป
 
โทโมะนอนกอดร่างบางจากทางด้านหลังทั้งคืน เพื่อให้ความอบอุ่น คลายความหนาวให้แก้ว จนเช้า
"อือ.."
ร่างบางครางขึ้นมา
"ตื่นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง"
โทโมะถามเป็นชุด เมื่อเห็นว่าแก้วลืมตาขึ้นมา
"นะ.นาย"
แก้วเห็นโทโมะที่ไม่ได้ใส่เสื้อ
"โอ๊ย ปวดหัว"
พอแก้วจะลุกขึ้นมานั่งอาการก็เริ่มออก
---------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วว เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ เยอะๆน่ะ วันนี้โรงเรียนยอแซฟที่นครปฐม FFK มานะค่ะ ใครว่างก็แวะมาเนอะ