รักร้ายๆของนายจอมโหด (NC) TK PF KF

[Kaew part]

     หลังจากที่วิ่งรอบสนาม 5 รอบเสร็จ ฉันก็รีบกลับหอทันที ร่างเหมือนจะพัง ปวดไปทั้งตัว โอ้ยยยยย ! ฉันนั่งปลายเตียงนวดแข้งนวดขาตัวเองไปพลาง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!

"ใครมาเคาะประตูฟะ?" ฉันนั่งมองแต่ยังไม่ลุก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! (รัวขึ้นกว่าเดิม 2 เท่า) - -*

"เข้ามาได้เลยฮะไม่ได้ล็อก หรือว่าล็อกวะ " ประโยคหลังฉันพูดเบาลง สักพักก็เผยหน้าคนเข้ามาในห้อง

"เฮ้ย! แกมาทำไมวะ จะมาหาเรื่องฉันอีกหรอ?" ทันทีที่คนคนนั้นย่างกรายเข้ามาฉันก็ลุกขึ้นอย่างฉุน ลืมความเจ็บปวดไปในบัดดล

"เฮ้ย! ใจเย็นดิวะ ฉันมาดี อ่ะ ฉันซื้อยามาให้" เฟย์ซึ่งยกมือห้ามปรามอยากยุติลง ก่อนจะยื่นถุงยามาให้ แต่ฉันก็ยังลังเลที่จะรับ

"รับไปเหอะน่า ยาจริงไม่ใช่ของปลอมหรอกไม่ต้องกลัว มี อย. รับประกันได้ ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามร้านขายยาได้ ฉันซื้อที่..."

"พอๆๆ พูดทำไมยาว รู้แล้วๆ" ฉันรับมาอย่างตัดบทก่อนยัยนี่จะพูดเยอะ พูดยาวไปกว่าเดิม

"แล้วเป็นไงบ้างอ่ะ เจ็บป่ะ" แล้วเอามือจิ้มเท้าฉัน

"โอ้ย จิ้มมาได้เจ็บนะเว้ย"

"โทษๆ มาๆ ฉันทายาให้" ว่าแล้วเฟย์ก็บีบยาใส่มือตัวเอง ก่อนจะค่อยๆบรรจงทาและนวดเท้าฉันเบาๆ

"ขอบใจนะ มีมุมนี้กับเขาด้วยเหรอ? นึกว่ามีแต่มุมจะหาเรื่อง" ฉันว่าพลางจิกๆยัยนั่น

"เออน่าพูดมาก" แล้วเงียบไปสักพักก่อนทุกอย่างในห้องจะเงียบไป

"ฉัน ขอโทษนะ" เป็นเฟย์นั่นเองที่ทำลายความเงียบ

"เรื่องไหนล่ะ เยอะเหลือเกิน" ยังๆ ฉันยังจิกไม่ปล่อย

"เรื่องตั้งแต่เช้าที่ฉันเอาศอกไปโดนหัวแกเต็มแรงอ่า พอดีหัวเสียอยู่ว่ะ ไม่ได้ตั้งใจ แถมหงุดหงิดพ่วงด้วย ก็เลยทำให้มีเรื่องกับแกเลย แล้วยังทำให้แกต้องมารับเคราะห์ ทั้งๆที่แกเป็นคนถูกกระทำ แต่ฉันยังจะเห็นแก่ตัว" เอาแล้วไง มาซะดราม่า 

"เออๆ ช่างมันเรื่องมันก็ผ่านมาละ ฉันก็ขอโทษด้วยละกันที่จองเวรแก ฮ่าๆๆๆๆ" ฉันหัวเราะกลบเกลื่อน ปากฉันมันก็หมาแบบนี้แหละ จริงๆลึกๆแล้วฉันเป็นคนดี นิสัยดีนะ ฮ่าๆๆๆๆ

"ปากแกนี่เลี้ยงเยอะมั้ย?" เฟย์เงยหน้ามามองฉันแบบกวนๆ

"เลี้ยงอะไรวะ?"

"ทำหน้าซื่อใสบริสุทธิ์อีก ก็หมาไง เลี้ยงเยอะป่ะ"

"แรงงงงงงงงงง งอน โป้ง" ฉันทำแก้มป่องแล้วทำเป็นงอนหันหน้าไปทางอื่น

"ย่ะ งอนไปเหอะ อ่ะเสร็จละ ฉันกลับห้องก่อนนะ" เฟย์ว่าแล้วลุกขึ้น

"เอ่า เสร็จแล้วเหรอ? แล้วแกอ่า เจ็บปวดตรงไหนบ้าง เดี๋ยวฉันทายาคืนให้"

"ไม่ต้องหรอกๆ ฉันไม่เจ็บตรงไหนหรอก พอดีว่า ฉันเป็นนักกีฬาวิ่งมาตั้งแต่ประถมแล้ว แค่นี้จิ๊บๆ สบายมาก" เฟย์ยิ้มกว้างให้ฉัน ใครจะเชื่อ ตอนเดินเข้ามาแรกๆยังกระเผกๆ อยู่เลย

"อย่ามาโกหกน่า มาๆ ฉันทายาให้" ฉันเริ่มจับตัวเฟย์บ้าง แต่ยัยนั่นก็หลบเลี่ยงหลีกอย่างเดียว

"จริงๆ ไม่เป็นไรจริงๆ ขอบคุณนะ กลับล่ะ" ว่าแล้วยัยนั่นก็รีบวิ่งไปที่ประตู เชื่อแล้วย่ะว่าเป็นนักกีฬา แต่ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นี่วะ

"เดี๋ยวยัยเฟย์" ฉันตะโกนเรียกดักก่อนยัยนั่นออกไป

"มีไรป่าว?" เฟย์ทำหน้าสงสัย

"ไว้วันหลัง ฉันเลี้ยงข้าวแกนะ" ฉันพูดไปด้วย ทำตาลอกแลกไปด้วย ก็คนมันเขินนิ มาพูดอะไรแบบนี้ไม่ชินเลย ฮ่าๆๆๆ

"อาาาาาาาาาาาา ก็ได้แล้วเจอกัน" เฟย์มองยิ้มๆก่อนจะเดินออกไป

นี่ฉันเป็นเพื่อนยัยนี่แล้วเหรอ? เป็นแบบ งงๆ เมื่อเช้ายังทะเลาะกันจะเป็นจะตายอยู่เลย มาตอนนี้ความรู้สึกมันต่างกันจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ

หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีกันตลอดไปนะ เฟย์...

..............................................................................................

[Tomo Part]

บรรยากาศในห้องพัก โทโมะและป๊อปปี้พักอยู่ห้องเดียวกัน ไม่มีใครคิดว่าเป็นเกย์ก็แปลก ภายในห้องมีแค่ไฟหัวเตียงโทโมะเท่านั้นที่เปิดอยู่ ส่วนป๊อปปี้หลับเป็นตายไปนานแล้ว

หลังจากที่ผมได้เจอเธอ คนที่ผมรักเธอมาตั้งแต่เด็ก ผมสัญญากับเธอไว้ว่ารักเธอคนเดียว จะแต่งงานกับเธอเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม แต่ผมผิดเองที่ช่วงเวลาพรากเราทั้งสองให้ห่างจากกันมา 

ผมกับแก้วห่างกันสมัยช่วยมัธยมถึง 6-7 ปี ครั้งนี้มาเจอกันแล้ว ผมจะไม่ยอมให้เธอหลุดมือแน่นอน ผมจะกลับมาทาวงสัญญา ผมยังจำมันได้ แม้เธอจะลืมไปหรือเปล่า ผมก็ไม่หวั่น

"เฮ้ย! ยังไม่นอนอีกเหรอวะ ดึกแล้วนะ พรุ่งนี้เรียนเช้าเว้ย นอนๆๆๆ" ป๊อปปี้สะลึมสะลืมลุกขึ้นมา เมื่อเห็นแสงไฟจึงโวยวาย

"เดี๋ยวนอนละ มึงหลับไปดิ ตื่นมาพูดมากทำไม"

"แสงไฟมันแยงตาว่ะ รำคาญเนี่ย ปิดๆๆๆ" สบถเสร็จป๊อปปี้ก็หันหน้าเข้าข้างฝาทันที แล้วมันจะตื่นมาเพื่อ...

เอาล่ะ นอนก็นอน พรุ่งนี้เจอกันนะทุกคน :)