Rumor เหมือนเป็นข่าวลือ

 

 

                                                  เรื่องคืนนี้

 

 

 

 

            ร่างสูงออกแรงดันหญิงสาวเล็กน้อยจนแผ่นหลังเนียนแนบชิดกับผนังห้อง เลื่อนใบหน้าหวานล้ำเข้าหาจนริมฝีปากจวนเจียนจะสัมผัสกันด้วยอารมณ์หมาย ก่อนที่จิตสำนึกของฝ่ายหญิงจะสำนึกขึ้นมาหยุดยั้งการกระทำของเขาและเธอ

 

 

 

“ขอโทษนะแก้ว .. โทโมะขอโทษ” 

 

 

 

          ผละออกห่างหญิงสาวด้วยแววตาสำนึกผิดที่เผลอไผลล่วงเกิน โทโมะสะบัดหัวน้อยๆเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านของตนเองก็จะวิ่งหนีออกไปจากผู้หญิงตรงหน้า หากเขายังยืนอยู่ต่อหน้าแก้วแบบนี้ ควบคุมคัวเองไม่ได้ขึ้นมา จะทำยังไง?

 

 

 

“โทโมะ!!!!”

 

 

 

 

 

           แก้วตะโกนเรียกโทโมะเสียงดังเมื่อเห็นว่าเขารีบวิ่งออกไป รู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกันที่ทำให้เขาต้องเป็นเช่นนี้ ตัดสินใจกับตัวเองสักพักจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหาชายหนุ่มจนทั่ว ลงไปหาเพื่อนๆด้านล่างก็ไม่มีใครเห็น..จนกระทั่งสอบถามกับพนักงานถึงรูปพรรณสัณฐานของเจานั้นแหละจึงรู้ว่า ..เขาอยู่ที่ใด

 

 

 

“เอามาอีก!”

 

 

 

          ชายหนุ่มตวาดลั่นกับพนักงานบาร์เทนเดอร์ประจำผับ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายชักช้าบริการไม่ทันใจเอาเสีย  พนักงานรีบทำตามคำสั่งก่อนจะส่งยื่นเตกีล่าแก้วที่ 10 ให้ ยังไม่ทันที่ของเหลวจะถูกกรอกเข้าปากหนาๆของเจ้าตัว มือเล็กของใครบางคนก็ฉวยคว้าแก้วแอลกอฮอลล์นั้นไว้ได้ทัน กระชากอย่างแรงจนมันหล่นแตกกระจาย

 

 

 

ชายหนุ่มหันกลับมามองด้วยความไม่พอใจก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นคาดไม่ถึงเมื่อเห็นว่าเจ้าของมือเรียวนั้นเป็นใคร?

 

 

 

“ทำไมทำแบบนี้?”

 

 

 

“.....”

 

 

 

 

 

             มีเพียงเสียงดนตรีดังและเสียงพูดคุยเซ็งแซ่ของเหล่านักท่องราตรีในสถานเริงรมณ์แห่งนี้ หาได้มีคำตอบหลุดออกจากปากของโทโมะแม้เพียงคำเดียว ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบหญิงสาวได้อย่างไร? ว่าเขาต้องการใช้แอลกอฮอลล์ดับความรุ่มร้อนภายในหายที่มีต่อเธอ อุตส่าห์หลบหน้าเธอมาได้แล้ว ก็ยังจะต้องมาเจอกันเสียอีก...

 

 

 

คืนนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้น? … อย่าโทษโทโมะนะครับ!

 

 

 

“มาทำไมที่นี้ มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น”

 

 

 

“ก็มาตามหาผู้ชายไง?”

 

 

 

 

            โดนเธอย้อนให้เสียเจ็บแสบ  ในทีแรกอยากจะแสดงความเป็นห่วงเสียหน่อยเป็นสาวเป็นนางเข้าสถานที่แบบนี้มันจะดูไม่ดี อุตส่าห์นั่งรถตู้ของทางรีสอร์ทหลบหนีมาหวังหาที่ระบายเสียหน่อย โดยเฉพาะกับเด็กสาวที่นี่สักคน หาได้จะผูกสัมพันธ์รักใคร่ แต่เพียงเพื่อระบายอารมณ์รักที่มีต่อเธอก็เท่านั้น

 

 

 

 

            แต่ในเมื่อเจ้าตัวมาถึงขนาดนี้ เขาจะกล้าคิดเรื่องแบบนั้นได้อย่างไร...เห็นหน้าหญิงสาวอารมณ์มันก็พลุ่งพล่านมากพอแล้ว .. ให้ตายเถอะ เธอนี่ชอบทรมานเขาเสียจริง!

 

 

 

“กลับรีสอร์ทเดี๋ยวนี้เลยนะโทโมะ!”

 

 

 

“ไม่ .. เอ่อ กลับไปก่อนนะคนดี เดี๋ยวโทโมะตามกลับไป ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”

 

 

 

“ไม่!!” พยายามตีตัวออกห่างและหลีกเหลี่ยงที่จะสบสายตากับหญิงสาวตรงหน้าให้มากที่สุด ดูเหมือนเธอก็พอจะรู้ตัวว่าเขาจงใจหลบสายตา เด็กขี้แกล้งก็ยังอุตส่าห์ที่ทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะเขาจนได้ ... นั่งตัก!

 

 

 

 

            คนตัวเล็กเดินอ้อมมาเผชิญหน้ากับเขาก่อนจะโถมถับตัวเองนั่งลงบนตักแกร่งของโทโมะอย่างไม่อายสายตาใคร มือน้อยโอบรอบคอเขาราวกับต้องการที่จะแกล้ง  ดวงตากลมโตพราวระยิบยั่วยวนคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน แสดงให้เขารู้ว่ายังไงๆเธอก็ชนะ แต่..อีกฝ่ายกลับตีความหมายไปเสียว่า เธอยั่ว!

 

 

 

“กลับเดี๋ยวนี้นะ แก้วไม่ให้โทโมะอยู่หรอก กลับๆๆ”

 

 

 

“อื้ม...อย่าดื้อสิครับ ขอโทโมะ เอ่อ..อยู่ต่ออีกสักแปป นี่ก็ดึกแล้วแก้วควรกลับไปนอน...”

 

 

 

“จะอยู่นอนกับใครที่นี่เหรอ?...แก้วกลับก็ได้”

 

 

 

          บอกปัดชายหนุ่มด้วยท่าทีงอนๆเมื่อเห็นว่าเขาคงอยากจะอยู่กับเด็กสาวๆสวยๆที่นี่มากกว่า เขาเป็นคนหน้าตาดี ไม่ยากนักหรอกที่มีหญิงสาวเข้ามาผัวพัน ก็ในเมื่อเธอขอร้องแล้วเขาไม่ฟังก็ตามแต่ใจก็เขาแล้วกัน!

 

 

 

“ไม่ได้นอนกับใครครับ เอ่อ...ถ้าแก้วไม่เชื่อ อยู่กับโทโมะก็ได้ อีกสักพักค่อยกลับ”

 

 

 

“.....”

 

 

 

“โอเคไหม?” 

 

 

 

          หญิงสาวพยักหน้าให้แต่โดยดี ...เกือบๆชั่วโมงที่นั่งรอเขากรอกของเหลวสีสวยเข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่า จะร้องห้ามเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะฟัง แอบระชดเขาก็ทำหูทวนลมไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดเสียอย่างนั้น แล้วจะกลับรีสอร์ทกันอย่างไรในเมื่อรถตู้ก็ทำหน้าที่มาส่งก็เท่านั้น แก้วเองก็ขับไม่เป็น ส่วนโทโมะ ..ขอให้เขาเดินให้ตรงยังไม่รู้จะทำได้หรือเปล่าเลย?

 

 

 

“พอ .. พอได้แล้ว!!” หมดความอดทนขึ้นมากระทันเมื่อเตกีล่านับสิบๆตั้งเรียงรายอยู่ตรงหน้า ด้วยความหมั่นไส้จึงกระชากเข้าที่ข้อมือเขาอีกครั้งก่อนจะสั่งห้ามเสียงเฉียบ สั่งทั้งโทโมะและบาร์เทนเดอร์

 

 

 

“ถ้าคุณรับออเดอร์เขา เจ็บตัวแน่!”

 

 

 

“...O__O!”

 

 

 

“โทโมะ ถ้าไม่กลับ ตายแน่!!!”

 

 

 

 

       ยื่นคำขาดเสียจนบาร์เทนเดอร์หนุ่มต้องรีบพยักหน้ารับ ส่วนโทโมะจ้องหน้าหญิงสาวพลางส่งยิ้มให้แหยๆเมื่อเห็นว่าแก้วเอาจริงขึ้นมา!

 

 

 

 

       เป็นอย่างที่คิดไว้ เมื่อคนที่บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง ดูแลตัวเองได้ ออกอาการมึนเมาเสียจนเดินผิดเดินถูก ร้อนถึงแก้วต้องไปตามพนักงานมาแบกหามชายหนุ่ม  เธอละอยากจะฆ่าเขานัก ให้ตายเถอะ!

 

 

 

 

“ขออนุญาตเปิดห้องแล้วกันนะครับ กลับสภาพนี้อันตรายเป็นแน่ นี่ก็..ตีสองแล้วครับ ผับเราปิดบริการแล้ว” พนักงานชายพยุงร่างของโทโมะเข้ามาภายในห้องพักขนาดพอดี ไม่อู้ฟู่มากนัก  หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างหน่ายๆ เมื่อเห็นว่าโทโมะยังคงไม่ค่อยรู้สติตัวเองดีนัก

 

 

 

“บอกอะไรไม่เคยจะเชื่อกันบ้าง ไอ้ผีดิบ แบร่:’P” 

 

 

 

          เตียงนุ่มข้างกายชายหนุ่มยุบยวบลงไปตามแรงกดทับของหญิงสาว  แก้วนั่งลงข้างๆเขา ทอดสายตามองชายหนุ่มที่กำลังหน้าแดงจัดด้วยฤทธ์แอลกอฮอลล์ แต่ถึงกระนั้นความหล่อเหลาของเขาก็ยังคงไม่เจือจางหายไปเหมือนสติที่มีอยู่ตอนนี้ของโทโมะหรอก!

 

 

 

“ตัวเหม็นอ่ะ ยี้><” หญิงสาวปิดจมูกแทบจะทันทีเมื่อกลิ่นแอลกอฮอลล์จากตัวเขาลอยกระทบกับจมูกของเธอ เห็นทีว่าคงจะหล่อเขาเอาไว้แบบนี้ไม่ได้เสียแล้ว แก้วรีบจัดการหาผ้าสะอาพร้อมกับน้ำอุ่นเพื่อเตรียมจะเช็ดตัวให้เขาทันที

 

 

 

 

 

          มือน้อยค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเก่งของเขาออกทีละเม็ด เผยให้เห็นอกกว้างเรียบเนียนของเขา  อดที่จะเขินอายไม่ได้เสียเอง รีบหันหน้าหนีทันที .. มือบางค่อยๆควานอย่างสะเปะสะปะหาผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่น เช็ดเข้าตามตัวของเขาเสร็จก็ยังไม่ทันจะได้จัดการกับเสื้อผ้าของเขาต่อ มือบางก็พาเอากะละมังใส่น้ำคว่ำกระจาย จนคนเมาสะดุ้งตื่น!

 

 

 

“อื้ม .. แก้ว ทำอะไร?” 

 

 

 

 

          ถามออกไปเมื่อเห็นสภาพของเขาที่เป็นอยู่ตอนนี้ หญิงสาวเก้อกระดากไม่รู้จะตอบเขาอย่างไรดี  ก่อนจะแสร้งตีเนียนลงไปเก็บข้าวของที่เธอทำเลอะเทอะ แต่..คนฉลาดกว่ากลับฉวยคว้าแขนเรียวของเธอดึงให้ขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยกัน

 

 

 

 

          ก่อนจะใช้สายตาเหยี่ยวดำขลับจ้องลึกเข้าไปยังดวงตาสั่นไหวของหญิงสาวด้วยความอยากรู้ว่าเหตุใดเขาจึงอยู่ในสภาพแบบนี้ แม่ตัวแสบก็เอาแต่หลบสายตาเขา แก้มขาวขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อปะทะเข้ากับหน้าท้องแกร่งของคนตรงหน้า  พอจะเดาออกอยู่หรอกว่าเธอกำลัง..เขิน

 

 

 

“ว่าไง?”

 

 

 

“เอ่อ ก็...ก็โมะเมาอ่ะ แล้ว..”

 

 

 

“แล้ว....”

 

 

 

“เอ่อ...ก็เมาอ่ะ! แก้วก็เลย ..เลย เช็ดตัวให้” 

 

 

 

“งั้นเหรอ?...แต่ตรงนี้ ยังไม่ได้เช็ดเลยนะ”  มือหนาจับมือน้อยของแก้วข้างที่กำลังถือผ้าชุบน้ำอยู่ทาบลงบนหน้าอกข้างซ้าย ถูวนอยู่เนิ่นนานบริเวณนั้น พลางจ้องหน้าหญิงสาวด้วยหยักยิ้มเจ้าเล่ห์ชวนให้เธอเขินอยู่ร่ำไป

 

 

 

 

           แก้วนั่งตัวสั่นสะท้านกับอารมณ์ที่แปรปรวนของโทโมะ นั่งเฉยให้เขาเล่นอะไรแปลกๆ เนิ่นนานกว่าจะชักมือกลับ คนไวกว่ารีบรวบข้อมือทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนจะดึงคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดอุ่นๆของเขา เล่นเอาแก้วใจหายวาบอีกแล้ว

 

 

 

ก็บอกแล้วว่าลูกไก่ไม่ควรอยู่ใกล้เสือป่าหิวโซอย่าเขา  เพราะระวังจะโดนกินจนไม่เหลือซาก!!

 

 

 

“เมื่อไหร่ที่หัวใจของเราจะอยู่ตรงกัน?”  คำเอ่ยเสียงหวานเสมือนกับกำลังออดอ้อนขอความรักจากหญิงสาว ทำให้แก้วอ่อนระทวยคาอ้อมกอดของเขา ก่อนที่จิตสำนึกด้านรัก?จะสั่งให้เธอยอมทำตามหัวใจตัวเอง...

 

 

 

 

           มือน้อยของแก้วจับมือหนาของโทโมะเอาไว้ก่อนจะสอดประสานกับฝ่ามือนั้นแสดงให้รู้ว่าเธอก็คิดแบบเดียวกับเขา..พร้อมกับยกทาบทับที่หน้าอกข้างซ้ายของเธอเฉกเช่นเดียวกับที่เขาทำเมื่อครู่..โทโมะออกอาการตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบชักมือกลับ แต่เจ้าตัวรั้งไว้  ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยว่าทำไมคนสวยของเขาถึงทำอะไรแบบนี้?

 

 

 

เธอคงต้องการให้เขารับรู้ถึงการแต้นของหัวใจ แต่...ตรงนี้มัน

 

 

 

 

       ความพยายามอดกลั้นอารมณ์ที่มีต่อหญิงสาวพังทลายลงเมื่อเธอเชื้อเชิญด้วยการกระทำ หรืออาจจะเป็นเพียงเขาที่คิดไปเองว่าเธอยอม...จากเพียงแค่สัมผัสมือหนาสองข้างของเขาก็เลื่อนขึ้นกอบกุมทรวงอกนิ่มของคนบนตัก แก้วออกอาการขัดขืนเล็กน้อยก่อจะเคลิบเคลิ้มตามไปกับสัมผัสนุ่มนวลชวนฝันของชายหนุ่ม

 

 

 

         มือสากข้างนึงเลื่อนลงมาจนอยู่ระดับเอวบางของแก้ว แตะขอบกางเกงยีนส์ขาสั้นก่อนจะค่อยๆเลาะเล็มไปยังกระดุมเม็ดใหญ่เบื้องหน้า  เมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกล่วงล้ำจากเขาเธอเองก็ทำได้เพียงนิ่งดูดาย นึกโมโหตัวเองที่ไม่กล้าขัดใจเขาอีกครั้ง กลัวเหลือเกินว่าเขาจะโกรธ!

 

 

 

 

         ก่อนจะเปลี่ยนใจคลับคล้ายคลับคลาต้องการจะแกล้งคนบนตักให้ออกอาการอารมณ์ค้างเสียเล่นๆ  และแปรผันมาสอดมือเข้าภายใต้เสื้อยืดตัวบางของเธอแทน ยามมือร้อนของเขาสัมผัสกับผิวหน้าท้องเนียน คนในอ้อนกอดก็ถึงกับสะดุ้งตัวโยนด้วยความรู้สึกกระสัน

 

 

 

“อื้อ... ท โทโมะ~”

 

 

          ไม่ทันไรเด็กน้อยก็เผลอเปร่งเสียงร้องแห่งความอับอายนั่นออกมาด้วยความรู้สึกวาบหวิวเหลือแสน คนด้านหลังยิ้มน้อยๆก่อนจะเลือนมือหนาขึ้นกอบกุมทรวงอกหยุ่นภายใต้บราตัวเล็ก นวดคลึงจนแก้วต้องหลับตาด้วยความับอาย

 

 

 

 

 

           บรรยากาศภายในห้องเริ่มร้อนระอุหลังจากที่ไฟปรารถนาถูกกระตุ้นโดยหญิงสาวตรงหน้า คนเชี่ยวชำนาญการละมือออกจากทรวงอกคู่สวยก่อนจะค่อยๆเลิกเสื้อยืดของเธอออกจากด้านหลังทีละนิดๆ  ผิวกายเนียนละเอียดค่อยๆปรากฏเด่นชัดต่อสายตาหมาป่าอย่างเขา  ก่อนจะรีบกระชากมันออกเสียเมื่อเห็นว่ามันเกะกะน่ารำคาญ เขาต้องการที่จะชมเชยเรือนร่างงามตรงหน้านี้เร็วๆ ก็เธอเล่นหันหลังให้เขาแบบนี้นี่นา .. อยากจะรู้จริงว่าใบหน้างามตอนนี้ เป็นอย่างไร?

 

 

 

 

“แก้วหอมที่สุดเลย”

 

 

 

         แกล้งฝังจมูกโด่งลงบนหัวไหล่มน ตอนนี้มีเพียงยราตัวจิ๋วที่ทำหน้าที่ปกปิดร่างกายเธอแต่เพียงเท่านั้น แผนหลังขาวเนียนของแก้วปะทะเข้ากับอกอุ่นๆและหน้าท้องแข็งแกร่งของโทโมะ สร้างความรัญจวนให้เธอได้ไม่น้อย  ปากหยักประทับจูบลงกลางแผ่นหลังเนียน แอบขบกัดเบาๆไม่ให้คนตัวเล็กแตกตื่นมากนัก จนขึ้นสีแดงเรื่อไปตามแผ่นหลังประปราย

 

 

 

“เอามันออกนะครับคนดี”

 

 

 

      เอ่ยขอหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นว่าเธอเงียบไปจึงโมเมเอาเองว่าเธออนุญาต ชายหนุ่มค่อยๆปลดตะขอชั้นในสีสวยก่อนจะโยนมันทิ้งไปอีกทาง ด้วยความเก้อกระดาก หญิงสาวจึงรีบยกสองมือไขส้หน้าอกตัวเองอย่างรวดเร็วพร้อมกับร้องห้ามทันที

 

 

 

“อย่านะ .. อย่ามองนะ”

 

 

 

“ทำไมจะมองไม่ได้ละเด็กดี หืม?” พลิกตัวแก้วให้หันหลับมาเผชิญหน้ากับเขาหญิงสาวยังคงไม่ยอมสบสายตาพร้อมกับปกปิดสิ่งหวงแหนของตนเองไม่ยอมให้ชายหนุ่มได้เชยชม  คงต้องรอให้เอพร้อมกว่านี้เสียกระมัง?

 

 

 

 

            ละความสนใจจากสิ่งสวยงามตรงหน้าก่อนจะเบี่ยงประเด็นเป็นริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอร์รี่นั้นแทน ลิ้นหนาฉกชิมความหวานจากโพรงปากเล็กด้วยความหิวกระหาย จนแก้วไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เหลือ มือน้อยสองข้างที่กำลังปกปิดของหวงหามก็เริ่มจะคลายตัวออกทุกทีๆ

 

 

 

“อื้ม” 

 

 

         ร่างบางครางเสียงหวานเมื่อเขาไม่หยุดปรนเปรอความหวานผ่านริมฝีปากให้เสียที จากที่ใช้สองมือปกปิดเรือนร่างส่วนบนของตัวเองอยู่ กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ยกขึ้นโอบรอบต้นคอของเขาเสียแล้ว อกหยุ่นเบียดเสียดกับอกร้อนของเขาอย่างจงใจยิ่งเพิ่มดีกรีรักให้กับชายหนุ่มเป็นเท่าตัว

 

 

 

“ยอมแล้วเหรอคนดี?”  มุมปากยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นว่าแก้วเผลอใจไปกับเขา ละจากริมฝีปากบางที่ตอนนี้กำลังขึ้นสีแดงจัดต้นเหตุเพราะเขา ฝากรอยรักสีแดงกุหลาบไว้ตามลำคอระหงของแก้ว อีกหลายวันเป็นแน่กว่าที่มันจะเจือจาง...

 

 

 

        โทโมะค่อยๆละเมียดละไมกับการชมชิมเนินอกขาวผ่อง กลืนกินมันด้วยความอ่อนโยนสร้างความเสียวซ่านให้กับคนถูกกระทำได้ไม่น้อย หญิงสาวหลับตาแน่นพยายามขอร้องให้เขาหยุด .. แต่มาถึงขนาดนี้ใครหยุด ก็คงบ้าแล้วล่ะ!

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่นะ><”  ผลักดันให้หญิงสาวนอนราบกับผืนเตียงผิวขาวของแก้วตัดกับผ้าปูที่นอนสีแดงเข้มช่างทำให้เรือนร่างของเธอโดดเด่นเป็นเท่าทวี มือหนาจัดการเกี่ยวกางเกงตัวสั้นออกให้พ่นหนทางรักก่อนจะเอ่ยขอหญิงสาวอีกครั้ง

 

 

 

“แก้วจ๋า...โทโมะต้องการแก้วนะครับ”

 

 

 

“เอ่อ..อืม”

 

 

 

 

       เมื่อได้รับคำอนุญาตจากเธอแล้ว สองมือก็แยกเรียวขางามออกจากกันทันที ก่อนจะโก้งโค้งลงไปจุมพิตที่หน้าผากเนียนและบรรจบกับริมฝีปากแดงเรื่ออีกครั้ง ...

 

 

 

“มะ ไม่ ...ฮึก...แก้วเจ็บนะ”  หญิงสาวกระตุกวูบพร้อมกับหลั่งน้ำตาด้วยความเจ็บเมื่อเขาสัมผัสบริเวณจุดหวงห้ามพร้อมทั้งเรียวนิ้วที่ถูกแทรกสอดภายในร่างกายของเธอ ค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ อย่างอ้อยอิ่ง เรียกอารมณ์ร่วมของเธอ

 

 

 

“เจ็บมากไหมคนดี?” เสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหู ทำให้แก้วต้องรีบพยักหน้ารับโดยทันที หวังเหลือเกินที่จะให้เขาผ่อนปรนให้เธอ ชายหนุ่มอมยิ้มน้อยๆก่อนจะลอบเลียใบหูสะอาดเป็นการปลอบขวัญเด็กน้อยที่กำลังหลั่งน้ำตา

 

 

 

 

         จากจังหวะช้าเนิบนาบของเรียวนิ้วแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นไม่ทันที่เธอจะได้ตั้งตัว ปากหนาก็ไม่ปล่อยให้เธอได้มีโอกาสก่นด่าเขา ระดมจูบไม่ยั้งจนเธอปวดหนึบไปทั่วริมฝีปาก .. อุณหภูมิภายในร่างกายเริ่มเพิ่มดีกรีสูงขึ้นราวกับสองร่างกำลังจะหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียว..

 

 

 

“เกมสตาร์ท...”

 

 

 

           สิ้นคำพูดของเขาโทโมะก็โถมทับเธออย่างรวดเร็วไม่มีโอกาสให้เธอได้โต้แย้งใดๆ  จากความรู้สึกเสียวซ่านแปรผันเป็นความปวดแปลบในทันทีที่ถูกเขาล่วงล้ำ  น้ำตาที่เคยแห้งเหือดไปแล้วถูกสั่งการให้หลั่งลงอาบแก้มนวลอีกรอบ อีกฝ่ายได้แต่เฝ้าปลอบปะโลมคนใต้ร่าง..

 

 

 

 “อย่าร้องนะครับ ใจเย็นๆ”

 

 

 

“ฮึก...แก้ว เจ็บนะ เจ็บมาก”

 

 

 

     โทโมะเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้างามช้าๆก่อนจะก้มจูบเพื่อปลอบโยนอีกครั้ง  เนิ่นนาน จนหญิงสาวแทบหมดลมหายใจ  จังหวะของร่างกายเป็นไปอย่างเชื่องช้าเพื่อรอให้แก้วรับมันได้เสียก่อน...

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ... อ๊ะๆ”  

 

 

 

          เสียงครางแห่งความเจ็บปวดบวกกับเสียงร้องแงความสุขสมดังระงมไปทั่วอาณาบริเวณห้องเล็กๆแห่งนี้ ชายหนุ่มเร่งจังหวะร้อนแรงขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวปรับตัวกับเกมรักครั้งแรกนี้ได้แล้ว ชายหนุ่มดึงกายหญิงสาวขึ้นมาในท่านั่งประสานกัน ชอบเหลือเกินกับการที่ได้นั่งจ้องหน้าหญิงสาวแบบนี้ มันเป็นอะไรที่เขาปรารถนามากที่สุด

 

 

 

 

         ดวงตากลมโตของแก้วหลุบสายตาลงต่ำทั้งที่มือน้อยยังคงสอดประสานรอบลำคอแกร่งของเขาแท้ๆ มือหนากอบกุมเอวบางไว้อย่างถนัดถนี่ก่อนจะยกขึ้นให้ออกห่างจากตัวเขาเล็กน้อย แก้วมองตามด้วยความไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ซักไซร้ถามอะไรเขามากนัก  ก่อนจะค่อยๆกดสะโพกของเธอลงมานั่นแหละเธอถึงได้รู้...

 

 

 

“อ๊า แก้วเจ็บนะ โทโมะ”  มือบางฟาดลงบนลำแขนแกร่งของเขาอย่างแรงเมื่ออีกฝ่ายเล่นอะไรพิเรนทร์โดยไม่ไถ่ถามเธอเสียก่อน ยิ่งเธอต่อว่าเขากลับยิ่งปั้นหน้ายิ้มได้อย่างมีความสุข เหอะ..คนอะไรกัน!

 

 

 

“เอ้า เร็วสิเด็กนักเรียน อาจารย์สอนแล้วทำตามให้ได้เลยเชียว”

 

 

 

 

         ปากหนาช่างพูดเอ่ยสั่งกับเด็กนักเรียนตัวน้อยอย่างเธอ จะไมทำตามที่เขาบอกก็ไม่ได้ เพราะถ้าเขาทำเองมีหวังเธอคงต้องนอนร้องไห้ทั้งคืนเป็นแน่   ริมฝีปากเม้มแน่นเป็นเส้นตรงอย่างหมั่นไส้เขาก่อนจะขยับกายเสียดสีกับท่อนกายร้อนซ่านของเขา  อย่างที่เขาสอนเมื่อครู่ อกหยุ่นกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะรักของเธอและเขา ชายหนุ่มรีบกอบกุมมันเอาไว้ด้วยมือหนาของเขาและริมฝีปากร้อนจัด...

 

 

 

บทรักในค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล .. แต่หากผ่านพ้นในคืนนี้ไป

เขาและเธอจะตอบคำถามตัวเองอย่างไรกับ...เรื่องคืนนี้

 

 

---

 

อะโหยววว ก่อนอื่นขอโทดด้วยนะค้าบที่มะวานบอกกะใครไว้ว่าจะอัพแต่ไม่ได้อัพ--* -/\-

ขอโทดจ้าาา!!!~การบ้านทำมึน  เอ่อ..ส่วนตอนนี้ไม่กล้าจะเรียกว่า nc เพราะ มันยังไงๆก็ไม่รุ

รู้สึกว่ามัน ห่วยๆ TTOTT ขอโทดจ้าาาา