บ่วงโซ่แห่งรัก

     ปี ร.ศ 115 สมัยรัชกาลที่ 5 ณ บ้านตระกูลนฤคหบดี ภายใต้การดูแลของเจ้าพระยาภิรัตซึ่งภรรยาของท่านเสียชีวิตไปนานแล้ว เหลือเพียงแต่ลูกสาว คือ คุณหญิงสินิทรา แต่ เจ้าพระยาภิรัตก็ยังแอบมีเมียทาสอย่างลับ ๆ ชื่อว่าปวิสา

ปวิสา : คุณท่านค่ะอย่าค่ะเดี๋ยวคุณหนูมาเห็น

เจ้าพระยาภิรัต : ยัยหนูไม่อยู่ออกไปข้างนอก 

ปวิสา : เจ้าค่ะ 

     ชายหนุ่มกอดก่ายและพลอดรักกับหญิงสาวอยู่บนเตียงจนถึงเช้า ชายหนุ่มหลงรักปวิสามาก ๆ จึงยกย่องเชิญชูให้เป็นเมียออกหน้าออกตาจนกระทั่งวันหนึ่งมีคนมาขอเข้าพบเจ้าพระยาภิรัตเพื่อยกลูกสาวมาขายขัดดอกเป็นทาสรับใช้

พ่อของรัตสินี : เจ้าพระยาภิรัตครับผมนำลูกสาวคนเดียวของกระผมชื่อรัตสินีมาขายขัดดอกและเป็นทาสรับใช้ท่านขอรับ

เจ้าพระยาภิรัต : หนาตาสะสวยเสียนี่กระไร เอาเป็นว่าฉันรับแม่หนูคนนี้ไว้เป็นทาสในเรือนเพื่อขัดดอกที่ท่านยืมฉันไปก็แล้วกัน

พ่อของรัตสินี : รัตสินีไหว้ท่านเจ้าพระยาเสียสิ

รัตสินี : สวัสดีจ๊ะท่านเจ้าพระยาภิรัต

เจ้าพระยาภิรัต : ไหวพระเถิดแม่หนู ปวิสา จัดหาผ้าห่มสไบให้รัตสินีดวย

ปวิสา : เจ้าค่ะท่านเจาพระยา ตามฉันมา

 เจาพระยาภิรัตหลงรักรัตสินีของเราเสียเต็มเปา