Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่9 พี่ชายที่แสนดี 
 
 
“เฮ้ย ไอ้ป๊อป ทางนี้เว้ย”เขื่อนตะโกนเรียกเพื่อนสนิทอย่างป๊อปปี้
 
 
เขื่อน: ไอ้หน้ายาว ที่เพื่อนๆเรียกกัน หนุ่มหล่อ รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อใสแบบอินเตอร์ สถานะ:ไม่โสด
 
 
ก็จะให้มันโสดได้ไงก็มันหมั้นอยู่กับน้องสาวจอมยุ่งของเขา และยังเป็นพี่ชายยัยหน้าจืดของเขา
 
 
ป๊อปปี้รีบสะบัด ทึ้งหัวทันทีกับคำว่า ยัยหน้าจืดของเขา สงสัยวันนี้จะทำงานหนักเกิน เฮ้อ...เบลอแล้วกู
 
 
“เฮ้ย เป็นเชี่ยไรวะไอ้ป๊อป ยืนทึ้งหัวตัวเองอยู่นั่นแหละ...ทำไมเอ๋อกินรึไง”เขื่อนถามอย่างสงสัย
 
 
“อ้าวไอ้เขื่อน...พูดงี้ มึงคงไม่อยากกลับไปนอนบ้านใช่มั้ย อยากแวะโรงบาลก่อนไงห๊ะ” ป๊อปปี้เอ่ยอย่างเคืองๆ
 
 
“โห ไรวะ กูถามแค่นี้เอง”
 
 
ป๊อปปี้เดินมานั่งลงข้างเขื่อน ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มให้ตัวเอง
 
 
“ไอ้ป๊อปคืนนี้ ห้ามหนักนะเว้ย พรุ่งนี้งานเลี้ยงวันเกิดพ่อกูที่หัวหิน แม่ให้ไปตั้งแต่เช้า แฮงค์ไม่ได้นะเว้ย”
 
 
“เออ กูคอแข็งจะตาย แต่กูไม่เห็นรู้มาก่อนเลย”
 
 
“มึงจะรู้ได้ไง ก็กูเพิ่งบอก... โอ้ย ไอ้ป๊อปกูเจ็บนะเว้ย” เขื่อนโวยขึ้นเมื่อป๊อปปี้โบกเข้าให้ ทำเอาทรงผมที่เขา
 
เพียรจัดให้เป็นทรงเสียทันที
 
 
“ก็มึงกวนตีน”ป๊อปปี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนจะลงมือสาดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าปากอย่างบ้าคลั่ง
..........................................................................................................................................................
 
 
“โอ๊ย ไอ้ป๊อป มึงเดินดีๆหน่อยดิว่ะ กูหนัก เห้ยๆ อย่าเพิ่งอ้วกนะเว้ยจะถึงห้องแล้ว”เขื่อนบ่นขณะพาเพื่อนรักมาส่ง
 
 
ที่คอนโด ก่อนจะร้องดังลั่นเมื่อป๊อปปี้ ทำท่าว่าจะคายเศษอาหารท่าทนไปเมื่อตอนเย็นออกมา ก็บอกมันแล้วว่า
 
อย่าหนัก
 
 
แต่..........มันฟังที่ไหนกัน
 
 
เขื่อนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเพื่อนรักก่อนจะกดออดเรียกน้องสาวสุดที่รักของเขามารับ
 
 
คู่หมั้นมหาภัยของเธอไปดูแล 
 
 
หญิงสาวเดินมาเปิดประตูก่อนจะกล่าวทักทายพี่ชาย ที่ตีหน้ายุ่งและส่งค้อนวงใหญ่ให้กับพี่ป๊อป                     
 
ก็ดูจากสภาพแล้วพี่ชายเธอดูน่าสงสารสุดๆ ก็ในเมื่อต้องแบกพี่ป๊อปมาส่งที่นี่เช่นนี้ทุกวัน.........
 
 
“สวัสดีค่ะ พี่เขื่อน ขอบคุณนะคะที่พาพี่ปะ...อื้อ”ร่างเล็กที่ถูกป๊อปปี้ดึงเข้าไปประทับจูบแสนหวาน                  
 
 
ต่อหน้าต่อตาพี่ชายของเธอ
 
 
“เห้ยๆ ไอ้ป๊อป น้อยๆหน่อย ต่อหน้าต่อตาเลยนะมึง”เขื่อนชี้หน้าเพื่อนรักอย่างคาดโทษ ก่อนที่ป๊อปปี้จะผละจูบ
 
 
จากร่างเล็กและหันมาพูดกับเขื่อน
 
 
“เออ ไปๆเลยมึงอ่ะ กูจะนอนแล้ว”ป๊อปปี้เอ่ยอย่างรำคาญ
 
 
“ไม่!!ปล่อยมึงไปกับน้องกู เดี๋ยวน้องกูก็แบนพอดี ยืนยังยืนไม่ไหวเลย ไป”เขื่อนพูดก่อนจะแบกป๊อปปี้ไปวางไว้
 
บนเตียง ขืนปล่อยให้น้องเขาแบกเข้ามาเดี๋ยวกันก็ล้มทับน้องสาวเขาพอดี ตัวโตอย่างกับหมีควายน้องสาวที่รักของ
 
เขาตัวเล็กกว่ามันตั้งหลายเท่าเลย สูงก็สูงแค่ไหล่มันน่ะ ไอ้นี่พูดไม่คิด
 
 
ก่อนฟางจะเดินไปส่งเขื่อนเสียงละเมอของป๊อปปี้ก็ดังขึ้น
 
 
“พิม ผมรักพิมนะ เราอย่าเลิกกันเลยนะ...”ก่อนเสียงจะค่อยๆหายไป เพราะเจ้าตัวหลับไปแล้ว เขื่อนหันมามอง
 
หน้าน้องสาวของเขาราวกับเข้าใจความรู้สึกของเธอ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ นี่ก็ห้าปีแล้ว แต่ทำไมป๊อปปี้ยังไม่ลืม
 
หละ  และทำเอาเขาใจหายเมื่อเห็นน้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของน้องสาว
 
 
“อย่าร้องไห้นะครับ กาลเวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป...รวมทั้งจิตใจของไอ้ป๊อปมันด้วยนะ...เชื่อพี่นะ”เขื่อนว่า
 
 
พลางโอบกอดน้องสาวและพาเธอมานั่งโซฟาที่ห้องรับแขก
 
 
“แต่นี่มันก็นานแล้วนะคะ...เขาก็ยังไม่ลืมเธอเลย...”เธอเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา ยิ่งมีผู้รับฟังอย่างพี่ชายของเธอยิ่งทำ
 
 
ให้น้ำตาที่กลั้นไว้ ไหลออกมาอย่างห้ามมิได้
 
 
“ฟางจำที่พี่เคยถามฟางได้รึเปล่า...ถามใจตัวเองว่าที่เป็นออยู่น่ะมีความสุขหรือเปล่า”
 
 
“จำได้ค่ะ ฟางถามตัวเองแล้วนะคะ...”
 
 
“แล้วได้คำตอบว่ายังไงล่ะ”เขาเอ่ยถามพลางยกมือขึ้นลูบผมนุ่มอย่างปลอบโยน
 
 
“ฟางไม่รู้ แต่ฟางตัดสินใจแล้ว...ว่าฟางจะรอ รอความหวังจากเขา หากวันใดที่เขาไม่ต้องการฟางแล้ว...ฟางก็จะ
 
ไป...”
 
 
“เอาอย่างนั้นหรือ ถ้าฟางอยู่แบบนี้แล้วมีความสุข...ก็ตามใจเถอะ แต่เราต้องเตรียมใจไว้บ้างนะถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ
 
น่ะครับ”
 
 
“ค่ะ ฟางจะพยายาม”พี่น้องยังกอดปลอบกันอยู่เช่นนั้น จนกระทั่งร่างเล็กเอ่ยขึ้น
 
 
“พี่เขื่อนกลับเถอะค่ะ มันดึกมากแล้ว เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วง”ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดของผู้เป็นพี่
 
 
“ครับ ฟางก็นอนได้แล้วนะ ห้ามนอนร้องไห้ด้วย เดี๋ยวตาบวมก็หมดสวยกันพอดี”
 
 
“ค่ะ...ฮึก”หญิงสาวตอบรับ แต่มิวายมีเสียงสะอื้นตามมา
 
 
“รับปากแล้วก็อย่าร้องนะ...ถ้าพรุ่งนี้ไอ้ป๊อปมันขับรถไปหัวหินไม่ไหว..โทรมาหาพี่นะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
 
 
“ค่ะ”
 
 
ก่อนเธอจะเดินมาส่งพี่ชายที่หน้าห้อง  และเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อดูแลชายหนุ่ม เฉกเช่นทุกวันที่เขาเมา
 
มายกลับมา...............
 
 
 
 
 
 
 
....................................................................................................................
ฝากติดตามนิยายของเราด้วยน้า^^