Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่44 งานแต่ง 
 
 
4เดือนผ่านไป...
 
 
งานแต่งงานของป๊อปปี้และฟางถูกจัดขึ้นที่ไร่กุหลาบนีระสิงห์ งานแต่งจัดแบบเรียบง่าย ไม่หวือหวา มีแต่
 
เครือญาติและคนสนิทของทั้งสองตระกูลเท่านั้นที่ถูกเชื้อเชิญให้มาร่วมงานแต่งในครั้งนี้ งานถูกจัดบริเวณ
 
ท้ายไร่ที่มีน้ำตกแบบย่อมๆอยู่ที่นั่นด้วย ข้างๆถูกโอบล้อมด้วยมวลดอกกุหลาบหลากหลายสีสันที่ทำให้งาน
 
ดูหวานชื่น มองไปทางไหนก็มีแต่ดอกกุหลาบถูกปลูกเรียงรายกันจนสุดลูกหูลูกตา กลิ่นหอมละมุนของ
 
มันช่วยให้บรรยากาศของมันทำให้งานอบอวลไปด้วยความโรแมนติก ชายหนุ่มมองไปยังหญิงสาวที่เดิน
 
เข้ามาพร้อมกับบิดา วันนี้เธออยู่ในชุดแต่งงานยาวกรอมเท้าเนื้อผ้าบางพลิ้ว ชุดแต่งงานไม่ได้หรูหราหรือ
 
รุงรัง แต่เมื่อมันมาอยู่บนร่างแน่งน้อยของเธอ มันกลับดูสวยงามและหรูหรา ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วย
 
เครื่องสำอางชั้นดี ทำให้ใบหน้าของเธอวันนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าทุกวัน แต่สำหรับเขาเธอสวยทุกวันอยู่แล้ว
 
 
ผมนุ่มสลวยวันนี้ถูกเกล้าเป็นมวยหลวมๆ และถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีส้มไว้อย่างสวยงาม
 
 
“เห้ย!ไอ้ป๊อป มองน้องกูอยู่นั้นแหละ ไปรับน้องเร็ว”เขื่อนพูดเตือนสติเขาก่อนเขาจะเดินออกไปรับเจ้า
 
สาวของเขา
 
 
“วันนี้สวยมากเลย รู้ตัวรึเปล่า”เขากระซิบข้างใบหูเล็กของเธอ ก่อนใบหน้านวลจะแดงก่ำขึ้นมาทันที
 
 
ทั้งสองเข้าสู่พิธีแต่งงานอย่างเต็มรูปแบบ ก่อนจะจดทะเบียนสมรสซึ่งนับต่อจากนี้แม้กระดาษใบนี้จะหาย
 
หรือเสียหาย มันก็ไม่มีผลกระทบอะไรต่อเขาและเธอเลย
 
 
เพราะ...หัวใจจะเป็นสิ่งที่เขาและเธอผูกมัดไว้แก่กันอย่างไม่มีวันที่มันจะห่างหายจากกันไป...
 
 
จนกว่าจะตายจากกัน...
 
 
“จูบเลยๆๆๆๆ”เสียงเชียร์ของทุกคนทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ มองไปยังร่างเล็กที่ตอนนี้ก้มหน้า
 
งุด  เพื่อซ่อนใบหว้าหวานที่กำลังขึ้นสีจัด เขาเชยคางมนขึ้นมาพร้อมกับประทับจูบแสนหวานบนกลีบปาก
 
บาง
 
 
และค่อยๆถอนออกมา
 
 
“พี่รักเรานะ”ก่อนจะหอมแก้มนวลส่งท้าย ซึ่งก็เรียกเสียงแซวจากบรรดาเพื่อนฝูงได้เป็นอย่างดี
 
 
ก่อนคนตัวเล็กจะหันหลังและโยนดอกไม้ในมือออกไป...
 
 
ให้บรรดาเพื่อนฝูงที่กำลังตั้งใจรอรับดอกไม้จากเจ้าสาวแสนสวยอยู่
 
 
“กรี๊ดดดด ฉันได้อ่ะแกฉันได้”แก้วพูดกับเฟย์อย่างดีใจ ก่อนสามีหนุ่มจะเข้ามาโอบไหล่กลมกลึงไว้
 
 
“คงไม่ต้องแต่งรอบสองแล้วมั้งครับแก้ว”ชายหนุ่มพูดก่อนจะก้มลงหอมแก้มสาว
 
 
ก่อนเสียงแซวของบรรดาเพื่อนฝูงจะดังขึ้นมาอีกรอบ
 
 
จากนั้นทุกคนก็สังสรรค์ก่อนตามปกติ
 
 
ป๊อปปี้ที่ลากฟางมายืนบริเวณน้ำตกก่อนจะโอบกอดร่างเล็กของภรรยาสาวไว้และเอ่ยออกมา
 
 
“พี่นึกว่าจะไม่มีวันนี้แล้วเสียอีก”เขาพูดพร้อมกับมองไปยังน้ำตกที่กำลังไหลกระทบกับโขดหิน
 
 
“แต่มันก็มีแล้วนี่คะ”เธอพูดพร้อมกับหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม เขาที่อดใจไม่ไหวก็ก้มลงแตะปากที่กลีบ
 
ปากบางอย่างแผ่วเบา
 
 
“ก็เพราะว่าพี่มันปากแข็ง เลยทำให้ทุกอย่างมันเกือบสายเกินไป...”เขาพูดก่อนจะหันมามองหน้าเธอ
 
 
“สายเกินไป...ที่จะพูดคำว่ารักกับฟางในวันนั้น”
 
 
“แต่วันนี้ก็ไม่สายเกินไปที่จะพูดคำว่ารักไม่ใช่หรือคะ”เธอพูดพร้อมกับซบไปที่หัวไหล่แกร่ง
 
 
“ครับไม่สายเกินไป...”ก่อนจะค่อยๆก้มลงประทับกลีบปากบาง แต่...
 
 
“พ่อจะทำอะไรฟาง...”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะเดินเข้ามาขวางเขาไว้
 
 
“ไอ้ตัวแสบเอ๊ย”ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างหัวเสีย
 
 
“ฟางๆจัดงานแต่งให้ฟร้องซ์กับน้องมะยมแบบนี้ด้วยนะ”ลูกชายตัวแสบพูดก่อนจะกอดหมับเข้าที่เอวบาง
 
ของมารดา ทำเอาคนเป็นพ่อและแม่สบตากันด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ
 
 
“เอ๊ะ!ฟางเดี๋ยวฟร้องซ์มานะ”ก่อนเจ้าตัวแสบจะวิ่งออกไปเขาและเธอก็พอจะรู้แล้วว่าเพราะอะไร
 
 
ก็เจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขื่อนและเฟย์กำลังคุยอยู่กับน้องมะยม แฟนสาวของเจ้าตัวแสบ ฟร้องซ์ก็
 
เลยวิ่งไปเป็นก้างขวางคออย่างนั้นมั้ง ก่อนทั้งสองจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน
 
 
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เขารวบร่างแน่งน้อยเข้ามากอดอย่างเต็มรัก
 
 
ไม่มีอะไรสายเกินไป...
 
 
หากความรักของเรามั่นคงพอ...
 
 
 
 
 
.....................................................................
 
จบแล้ว นิยายเรื่องแรก ดีใจๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ สำหรับคอมเม้น และโหวต เพราะมันเป็นกำลังใจอย่างดีที่ทำให้เราแต่งนิยายเรื่อง
นี้จนจบ^^ ขอบคุณที่ติดตามนิยายของเรา พบกันใหม่เรื่องหน้า
The loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
เร็วๆนี้