Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่41 เมียฉันมีคนเดียว 
 
 
“พี่ป๊อปหัวเราะอะไร”ฟางถามอย่างมีอารมณ์ เขาเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกหรือไงนะ
 
 
“ก็หัวเราะเธอไง”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับกุมท้องไปด้วย ทำเอาคนตัวเล็กที่นั่งอยู่น้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่
 
อยู่
 
 
“ฮึก...พี่มันไม่มีหัวใจ...ฟางเกลียดพี่”ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา
 
 
“ใช่ ฉันมันคนไม่มีหัวใจ...แต่เธอรู้รึเปล่าว่าหัวใจฉันมันอยู่ที่ใคร”คำถามของเขา ทำเอาเธอแทบจะปล่อย
 
โฮ
 
 
เขาก็รู้ทั้งรู้...ทำไมต้องมาตอกย้ำเธอด้วย
 
 
“มันอยู่ที่เธอนะ...ฟาง”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับกุมมือเล็กมาทาบไว้ที่ตำแหน่งหัวใจของเขา ทำเอาร่างเล็กตา
 
โต
 
 
แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ทำให้ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
“ถึงเธอจะไม่เชื่อ...แต่ฉันจะทำให้เธอเชื่อเอง”เขาเอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น
 
 
“ไม่!พี่มีครอบครัวแล้ว...ฟางไม่อยากเป็นเมียน้อย”ร่างเล็กพูดพร้อมกับสะบัดมือออกจากการเกาะกุม
 
เธอกำลังจะเดินลุกไปจากเตียง แต่เขากลับรั้งเธอไปนั่งบนตักของเขา
 
 
“พี่มีเมียคนเดียว...”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูเธอเบาๆ ทำเอาน้ำตาที่เพิ่งจะแห้งเหือด กลับไหลขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
“คือฟางนะ”ประโยคต่อมาที่หลุดออกมาจากปากของเขาทำเอาเธอช็อก
 
 
“แล้วคุณพิม...”เธอถามออกไป และเขาก็สวนกลับมาทันที
 
 
“พิมกับพี่เราไม่เคยมีอะไรกัน...แล้วฟางคิดว่าพิมจะท้องกับพี่ได้รึเปล่า”ประโยคต่อมาทำเอาร่างเล็กหัน
 
ขวับไปมองเขาทันที เธอมองเขาอย่างหาคำตอบจากดวงตาคู่นั้น แล้วเธอก็...พบแต่ความจริง
 
 
“จริงๆนะคะ”ฟางพูดพร้อมกับเขย่าแขนเขารัวๆ
 
 
“ครับ ต่อไปนี่พี่จะดูแลฟางกับลูกเอง”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับดึงร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด
 
 
“ฮึก...ฟางนึกว่าจะไม่มีวันนี้ซะแล้ว”ร่างเล็กพูดพร้อมกับซุกเข้าไปในอ้อมกอดของเขา
 
 
“แต่...”ร่างเล็กพูดพร้อมกับดันตัวออกจากอ้อมกอดของเขา
 
 
“แต่อะไร”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับลูบผมนุ่มเบาๆ
 
 
“พี่ต้องพิสูจน์”ก่อนร่างเล็กจะเหยียดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนตัวโตหมั้นเขี้ยวกัดไปที่จมูกรั้นเบาๆ
 
 
ก่อนจะได้รับค้อนวงใหญ่จากคนตัวเล็กกลับมา
 
 
“ได้อยู่แล้ว”
 
 
“งั้นพี่ก็เอาลูกของฟางคืนมะ...อือ”เธอก็พอจะรู้แล้วว่าเพราะอะไรถึงโดนคนตัวโตจูบปิดปาก
 
 
“ของเรา”คนตัวโตพูดหลังจากถอนจูบออกมา ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงก่ำเพราะความเขินอาย
 
 
“ค่ะ...ของเรา”คนตัวเล็กพูดขณะก้มหน้างุด
 
 
“งั้นรอแปป”คนโตตัวพูดก่อนจะผละออกไปกดโทรศัพท์ก่อนจะพูดอะไรสอง สามคำก่อนจะวางสายแล้ว
 
หันมายิ้มแบบมีเลศนัยให้กับเธอ
 
 
“ไปแต่งตัวได้แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”แต่ก็ต้องชะงักเมื่อร่างเล็กรั้งข้อมือเขาไว้
 
 
“พี่แทนตัวเองว่าพี่ไม่ได้หรอคะ...แบบนั้นน่ารักกว่าเยอะเลย”ฟางพูดก่อนจะก้มหน้างุดเหมือนเดิม
 
 
“ได้สิ”เข้าบอกก่อนจะไปขยี้ผมนุ่มเบาๆ และเดินเข้าห้องน้ำไป เธอแอบยิ้มให้ตัวเองน้อยๆ                  
 
บางทีความรักของเธออาจจะไม่ได้อาภัพขนาดนั้นก็ได้...
 
 
เธอลุกไปแต่งตัวก่อนจะลงไปทำอาหารข้างล่าง ก่อนที่เพื่อนสาวจะอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้ามาในบ้าน เธอโผเข้า
 
หาลูกด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง
 
 
“ฟร้องซ์ ฟร้องซ์ไปอยู่ไหนมาลูก”ฟางถามขณะกอดเจ้าตัวแสบ
 
 
“นี่ฟาง ฟร้องซ์บอกแล้วไงว่าอย่ากอดฟร้องซ์ ฟร้องซ์โตเป็นหนุ่มแล้วนะ”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะดันร่างเล็ก
 
ของตัวเองออกจากมารดา ทำเอาคนเป็นแม่ถึงกับหมั่นไส้
 
 
“แล้วไปอยู่ไหนมา”ฟางถามซ้ำอีกรอบพลางมองหน้าเพื่อนสาวอย่างคาดโทษ
 
 
“ฟร้องซ์ก็ไปนอนบ้านน้องมะยมน่ะสิ”พูดก่อนจะดิ้นลงจากคนเป็นแม่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ จนฟางยอมปล่อย
 
ลง
 
 
“หมายความว่าไงยัยแก้ว”ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้สาวร่างบาง
 
 
“เปล่าน้ายัยฟาง ฉันแค่อยากช่วยให้แกสมหวัง”สาวร่างบางตอบก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที
 
 
“ฮึ่ย!ยัยแก้วนะยัยแก้ว”เธอบ่นอุบอิบก่อนจะมองเจ้าตัวแสบที่รีบปีนโซฟาไปเปิดโทรทัศน์ดูรายการโปรด
 
 
ก่อนเธอจะเดินกลับไปทำอาหารอย่างเก่า
 
 
“ว่าไงฟร้องซ์”ป๊อปปี้ที่เพิ่งเดินลงมาก็ไปนั่งบนโซฟาใกล้ๆเจ้าลูกชายที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่
 
 
“อ้าวป๊อป ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”เจ้าตัวแสบถามพลางมองหน้าเขา
 
 
“ก็ป๊อปเป็นแฟนฟางไง ก็เลยย้ายมาอยู่กับฟาง”เขาตอบเจ้าตัวแสบพร้อมกับลูบศีรษะทุยเบาๆ ก่อนมือเล็ก
 
ของเจ้าตัวแสบจะเกาะหมับที่มือเขาก่อนจะดึงออกจากศีรษะทุยของตัวเอง
 
 
“งั้นป๊อปก็เป็นพ่อของฟร้องซ์สิ ใช่มั้ย”เจ้าตัวแสบถามพลางเขย่ามือเขา
 
 
“ครับ”เขาตอบพลางยิ้มให้เจ้าตัวแสบ
 
 
“งั้นฟร้องซ์ขอเรียกป๊อปว่าพ่อได้มั้ย”เจ้าตัวแสบถามก่อนจะรอคำตอบจากเขาอย่างใจจดใจจ่อ
 
 
“ได้สิครับ”เขาบอก ก่อนจะรั้งร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยของลูกชายมานั่งบนตักของเขา
 
 
“ดีใจจัง ในที่สุดฟร้องซ์ก็มีพ่อแล้ว...อยู่กับฟางน่ะเบื่อจะแย่ ฟางขี้บ่นจะตาย”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะทำหน้า
 
มุ่ย เขาจึงหลุดขำทันที
 
 
“นินทาอะไรฟาง ฟร้องซ์”ฟางพูดขณะที่ยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟบนโต๊ะ ทำเอาเจ้าตัวแสบที่นั่งอยู่บนตักเขา
 
สะดุ้งโหยง ก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้ววิ่งไปช่วยฟางยกอาหารมาเสิร์ฟ
 
 
เขาเลือกแม่ของลูกไม่ผิดจริงๆ...
 
 
“อร่อยมั้ยฟร้องซ์”ฟางถามขณะที่พ่อลูกกำลังป้อนข้าวให้กันอยู่
 
 
น่าแปลก...ก็เจ้าตัวแสบอ้อนให้ป๊อปปี้ป้อนข้าว ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม้เธอจะป้อนก็ยังไม่ค่อยจะชอบใจ
 
 
“อร่อยมากกกก พ่อป้อนข้าวอร่อย”เจ้าตัวแสบพูดขณะเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ ทำเอาคนเป็นพ่อ แม่หลุดขำ
 
 
“พ่อกับฟางหัวเราะอะไรกัน”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะสะกิดให้ป๊อปปี้ป้อนข้าวให้ต่อ
 
 
ก่อนทั้งสามคนจะทานข้าวเสร็จ เธอมองป๊อปปี้ที่กำลังนั่งเล่นกับเจ้าตัวแสบ
 
 
“พ่อครับ ฟร้องซ์อยากได้โมเดลตัวใหม่...ซื้อให้ฟร้องซ์หน่อยนะ ฟร้องซ์ขอฟางตั้งนานแล้ว ฟางไม่ซื้อ
 
ให้    ฟร้องซ์สักที”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะเอาหน้าถูไถไปกับต้นแขนของคนเป็นพ่อเบาๆ
 
 
“ฮ่าๆ ได้สิครับ”
 
 
“ฟางไม่อนุญาต...มันฟุ่มเฟือย ถ้าฟร้องซ์อยากได้ก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง”ฟางพูดก่อนจะเดินมานั่งข้างๆลูก
 
ชาย
 
 
“ฟาง แต่พ่อบอกว่าจะซื้อให้ฟร้องซ์นะ”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
 
 
“เถอะน่าฟาง ลูกอยากสะสมของก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้พูดกกับภรรยาสาว
 
 
“ไม่ได้นะคะทำอย่างนี้เดี๋ยวฟร้องซ์จะเคยตัว” ฟางพูดก่อนจะมองหน้าลูกชาย
 
 
ก่อนเจ้าตัวแสบจะค่อยๆขึ้นมานั่งบนตักของเธอ ก่อนจะหอมแก้มคนเป็นแม่เสียฟอดใหญ่ พร้อมกับกอด
 
ร่างของคนเป็นแม่แน่น
 
 
“น้า แม่ น้า ถ้าฟร้องซ์ได้โมเดล ฟร้องซ์จะช่วยแม่ทำงานบ้านสองอาทิตย์เลยเอ้า”เจ้าตัวแสบที่เรียกเธอ
 
ว่าแม่ เพราะเจ้าตัวอยากได้ของเล่น จึงยื่นข้อเสนอให้คนเป็นแม่ ทำเอาคนเป็นพ่อหลุดขำออกมาทันที
 
 
“งั้นขอฟางหอมแก้มหน่อย”ก่อนเจ้าตัวแสบจะยื่นแก้มมาใกล้เสียจนเกือบจะติดหน้าคนเป็นแม่
 
 
 “ฟางสัญญาแล้วนะ ห้ามผิดสัญญาด้วย”ก่อนเจ้าตัวแสบจะลุกไปจากตักของเธอ แล้วไปเล่นกับคนเป็น
 
พ่ออย่างเดิม
 
 
“ฟร้องซ์มานอนกลางวันได้แล้ว”ฟางพูดพร้อมกับปูฟูกนอนให้เจ้าตัวแสบที่ยังเล่นกับคนเป็นพ่ออย่างไม่
 
รู้จักเหน็ดเหนื่อย
 
 
“ครับผม”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะเก็บของเล่น และลากคนเป็นพ่อมานอนลงข้างๆ ก่อนจะดึงเธอนอนลงอีก
 
ข้าง คนเป็นพ่อวาดแขนโอบกอดคนเป็นแม่และลูกชายไว้ ทำเอาฟางมองเขาตาคว่ำ และเขากลับยักคิ้ว
 
กวนๆให้เธอไป ก่อนใบหน้าหล่อคมจะบูดเบี้ยว เมื่อคนตัวเล็กหยิกเข้าให้ที่หลังมือ
 
 
“ฟาง อย่าหยิกพ่อสิ คงจะเจ็บแย่”เจ้าตัวแสบบอกคนเป็นแม่เบาๆ ก่อนจะหันหลังให้เธอและไปกอดคน
 
เป็นพ่อไว้ เขาคงจะอยากมีพ่อจริงๆ...ถ้าวันนั้นไม่ได้เป็นแบบนี้
 
 
ลูกของเธอคงจะมีพ่อในวันที่เขาลืมตามาดูโลก...คงไม่ต้องทนคำครหาที่ว่า...ลูกไม่มีพ่อ
 
 
 ก่อนทั้งสามคนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมๆกัน