Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
OUM_PF
40) เมียน้อย...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่40 เมียน้อย...
ร่างเล็กลืมตาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของร่างสูงที่หลับตาพริ้มมุมปากกระตุกยิ้มน้อยๆราวกับเขากำลังฝันดี
อยู่... เธออยากให้คนในฝันของเขาเป็นเธอ...
ก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆของตัวเอง... เธอกำลังทำอะไรอยู่...
ก่อนจะนึกได้ว่าลูกชายตัวแสบของเธอล่ะ เขาเอาไปไว้ที่ไหน
ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่อตัวและลุกขึ้น แต่ข้อมือบางก็โดนรั้งไว้ก่อน
“จะไปไหน”เขาถามเสียงงัวเงียก่อนจะดึงเธอเข้าไปนั่งตัก
“ปล่อยฉันนะ”ฟางพูด ก่อนจะดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของเขา
“แทนตัวเองว่าอะไร...”เขาพูดพร้อมกับก้มหน้าลงไปใกล้คนตัวเล็กเรื่อยๆ
“ปล่อยฟางนะ...พี่ป๊อป”เขากระตุยิ้มน้อยๆเมื่อได้ยินเธอเรียกเขาเหมือนเดิม ก่อนจะก้มลงหอมแก้มนวล
เสียฟอดใหญ่ ก่อนคนตัวเล็กจะสะดุ้งโหยงเมื่อเขาทำแอบนั้น แก้มนวลที่อาบเลือดฝาดน้อยๆเขาให้เขา
แทบอยากจะก้มลงไปฟัดแก้มนวลนั้นซะเดี๋ยวนี้
“ดีกับฉันนะฟาง..ฉันคิดถึงเธอ”เขาพูดก่อนจะเกยคางบึกบึนไว้ที่หัวไหล่มนของเธอ
“พี่ป๊อปจะให้ฟางอยู่ในฐานะอะไรคะ...”เธอถาม พร้อมกับกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมา
“เธอนี้ก็ถามแปลก เธอเป็นแม่ของลูกฉัน..ก็ต้องเป็นเมียฉันสิ”เขาพูดพร้อมกับกระชับอ้อมแขนให้แน่น
ขึ้น
ก่อนจะต้องตกใจเมื่อน้ำตาของคนตัวเล็กไหลลงมาราวกับเขื่อนแตก...
“แล้วคุณพิมล่ะคะ เธอไม่ได้เป็นแม่ของลูก ไม่ได้เป็นเมียของพี่ป๊อปหรอกหรือคะ”เธอหันหน้าไปมองเขา
ด้วยสายตาตัดพ้อน้อยใจ
“ฟางมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ...”เขายังไม่ทันพูดจบคนตัวเล็กก็ลุกจากอ้อมแขนของเขาเข้าไปในห้องน้ำ
“โธ่เว้ย!!!!!!!!!!!”ที่แท้ก็เรื่องพิมนี่เองที่เธอไม่ยอมยกโทษให้เขาสักที ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ...
ที่เขาจะอธิบายให้เธอได้เข้าใจ...
ฟางตกใจกับเสียงสบถที่ดังลั่นห้องของเขา
เขายังเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นอย่างเดิม...ไม่คิดจะให้เกียรติหรือเห็นค่าเธอเลย...
เขากำลังจะทำให้เธอเป็นเมียน้อย...เธอไม่ยอมหรอก...
แล้วป่านนี้ลูกน้อยของเธอจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้...
................................................................................................................................................
“แม่แก้วครับ ทำไมฟร้องซ์ต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย”เด็กชายตัวน้อยเอ่ยถามคุณแม่ยังสาวที่กำลังป้อนข้าวให้เขา
อยู่
“ฟางก็กำลังปรับความเข้าใจกับป๊อปไงครับ...”แก้วตอบเด็กชายตัวแสบไป
“แล้วทำไมฟางต้องปรับความเข้าใจกับป๊อปด้วย”เจ้าตัวแสบถามอย่างไม่ลดละ
“ฟร้องซ์อยากมีพ่อรึเปล่าครับ...”แก้วเบนความสนใจของเจ้าตัวแสบ
“อยากมีสิครับ ฟร้องซ์เบื่อจะแย่ ฟางน่ะขี้บ่นจะตาย”เจ้าตัวแสบพูดก่อยจะทำหน้ามุ่ย ทำเอาสองสามี
ภรรยาหลุดขำทันที ก่อนเจ้าตัวแสบจะมองอย่างไม่เข้าใจ...หัวเราะอะไรกัน
“งั้นฟร้องซ์ก็ต้องปล่อยให้ฟางกับป๊อปอยู่ด้วยกันก่อนนะ”แก้วพูดก่อนจะลูบศีรษะทุยของหลานชาย
“ป๊อปเป็นพ่อฟร้องซ์หรอ”ด้วยความฉลาดเกินวัยของเด็กชายตัวน้อย ทำเอาสองสามีภรรยาตกใจ
“ฟร้องซ์ คือ แม่แก้วว่า...”
“ก็ดีออก...ป๊อปน่ะหล๊อหล่อ ผ่านเกณฑ์...เป็นพ่อฟร้องซ์ได้”สองสามีภรรยาหัวเราะกับความไร้เดียงสา
ของเด็กชายตัวจ้อย
“ครับ งั้นก็ทานข้าวต่อเถอะ”แก้วป้อนข้าวให้เจ้าตัวแสบต่อ
ก่อนลูกสาวและว่าที่ลูกเขยจะไปเล่นของเล่นกันในห้องรับแขก...
.....................................................................................................................................................
“ว้าย!”ฟางร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็โดนผลักเข้าไปอย่างเก่า
สีหน้าและสายตาของร่างสูงไม่น่าไว้ใจอย่างแรง...
“จะรีบไปไหนถูหลังให้ฉันก่อนสิ...”ร่างสูงบอกก่อนจะรั้งร่างเล็กเข้ามาใกล้ตัว
“ปล่อยฟางนะ...ฟางจะไปตามหาลูก”เธอบอกพร้อมกับดันอกแกร่งออกจากตัว
“อยากรู้รึเปล่าว่าลูกอยู่ไหน”ป๊อปปี้ถาม ก่อนจะเหยียดยิ้มอยากมีเลศนัย
“พี่เอาลูกฟางไปซ่อนไว้ที่ไหน บอกมานะ”เธอพูดก่อนจะทุบอกเขารัวๆ
“โอ้ย ฉันเจ็บนะ เดี๋ยวก็พาลูกหนีซะเลยหนิ”เขาร้องโอดโอย ก่อนจะพูดข่มเธอ
“พี่ไม่มีสิทธิ์ ฟร้องซ์เป็นลูกของฟางคนเดียว”เธอพูดก่อนจะมองหน้าเขาอย่างถือดี
“แล้วถ้าไม่มีฉัน แล้วเธอจะท้องมั้ย”เขาพูดพร้อมกับส่งสายตายั่วโมโหร่างเล็ก
“หยาบคาย...ถึงไม่มีพี่ฟางก็ท้องได้”ไม่พูดออกไปอย่างไม่ยั้งคิด ทำเอาร่างสูงเดือดดาลขึ้นมาทันที
“หึ...แต่เสียใจ เพราะฉันเนี่ยแหละเป็นคนทำให้เธอท้อง เป็นพ่อของลูก แล้วก็เป็นผัวของเธอ!!!”ร่างสูง
พูดออกมาเสียงดังลั่น ก่อนจะกระตุกปมผ้าขนหนูของร่างเล็ก เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดร่างงามทันที เขา
กระชากมือเธอออกมาพร้อมกับก้มลงไปดูดกลืนยอดอกอย่างหยาบคาย ไม่สนใจร่างเล็กที่กำลังร้องไห้
จนน้ำตานองหน้าสักนิด ก่อนเขาจะยกร่างเล็กของฟางไปวางบนขอบอ่างล้างหน้า และสะลัดผ้าขนหนูที่
ติดกายเพียงผืนเดียวออก ส่งแก่นกายเข้าไปในกายสาวทันทีโดยไม่คิดว่าเธอจะเจ็บกับการกระทำของเขา
เลย
“อ๊าห์...แน่นชะมัด”เขาส่งเสียงคำรามในขณะที่ดันแก่นกายเข้าไปในกายสาว เมื่อส่งไปได้สุดทาง ร่าง
เล็กก็ผวากอดเขาทันที เขาลูบศีรษะสวยเป็นเชิงปลอบโยน ก่อนจะเริ่มขยับเอวสอบในจังหวะช้าเนิบนาบ
และเพิ่มความเร็ว ชนิดที่นับด้วยตาเปล่าไม่ทัน ทำเอาร่างเล็กแทบจะทนไม่ไหวเพราะความเสียวซ่านที่
ผสมปนเปกับความเจ็บ จนเธอแยกไม่อยากว่าเธอรู้สึกอย่างไร เสียงเนินเนื้อกระทบกันดังคละเคล้ากับ
เสียงครางของทั้งสองร่างจนแยกไม่ออกมาเสียงไหนดังกว่ากัน ก่อนทั้งสองจะมาถึงปลายสายรุ้ง...
“อ๊าห์/อ๊า”สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าไปในร่างเล็กเฉกเช่นทุกครั้ง...
ก่อนร่างสูงจะย่อตัวลงคุกเข่าเพื่อทำความสะอาดคราบรักของเขาและหญิงสาว
ก่อนจะอุ้มเธอมานอนบนเตียง
“พี่ป๊อปคะ ปล่อยฟางกับลูกไปเถอะนะ”ฟางพูดเสียงปนหอบ
“ทำไม”เขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ก็ตั้งแต่เขามาเจอเธอที่นี่เธอก็บอกให้เขาปล่อยเธอกับลูกไป...
“ก็เพราะว่า พี่มีครอบครัวแล้ว กลับไปหาคุณพิมกับลูกเถอะค่ะ...ฟางไม่อยากเป็นเมียน้อยของใคร...”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”ป๊อปปี้ที่หัวเราะจนตัวงอเมื่อเธอพูดจบ ทำเอาเธองงเป็นไก่ตาแตก...เขาหัวเราะอะไร
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
