Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
8.5
OUM_PF
แชร์นิยายฟิคชั่น
4) ถามใจตัวเอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าบอกว่ารักเธอ ตอนที่4 ถามใจตัวเอง
“ฮึก...ฮือๆ...”ฟางที่กำลังกลั้นน้ำตาเมื่อเขาคนนั้นเดินจากไป เธอก็อดไม่ได้ปล่อยน้ำตาเจ้ากรรมให้ไหลลงมาตาม
ครรลองธรรมชาติ หลังจากที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้นานแสนนาน เธอพยายามบอกกับตัวเองเสมอมาว่า
‘ต้องมีสักวันสิยัยฟาง ที่เขาจะรักเราบ้าง’ แต่ครั้งนี้เธอคง ต้องถามใจตัวเองดูสักครั้งแล้วหละว่า จะรอ ต่อไปหรือเปล่า
แต่ก่อนที่เธอจะถามตัวเอง ก็...
‘Hum…เลิกกันนะเธอ...ก่อนมันจะสายไป’เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกให้ร่างเล็กตื่นขึ้นมาจากภวังค์
เธอมองชื่อของสายเรียกเข้าก่อนที่จะกดรับอย่างไม่ลังเล
“สวัสดีค่ะคุณป้า”ฟางเอ่ยทักทายปลายสาย
“ตายแล้ว!หนูฟาง เรียกว่าคุณแม่สิจ้ะ”คุณหญิงดารารัตน์ จิระคุณเอ่ยปรามหญิงสาวที่เรียก นางว่า คุณป้า
“เอ่อ...ค่ะ คุณแม่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ก็ไม่เชิงว่าธุระหรอกจ้ะก็...หนูพอจะมีเวลาว่างหรือเปล่าจ้ะวันนี้”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยถาม อย่างเกรงใจ
“ค่ะ ฟางอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
“งั้น หนูฟางมาหาแม่ที่บ้านหน่อยได้มั้ยจ้ะ”
“ได้สิคะ งั้นเดี๋ยวฟางจะรีบออกไปนะคะ”
“จ้ะ รีบมานะจ้ะ”
“ค่ะ”หญิงสาวบอกลาปลายสายอย่างนอบน้อมก่อนจะกดตัดสายไป เธอเดินหายไปในห้องน้ำ เพื่อทำธุระส่วนตัว
เมื่อเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินทางไปที่บ้านจิระคุณ โดยแท็กซี่ก็เธอขับรถไม่ เป็นนี่นา แล้วก็จะมีใครไปรับไปส่งเธอ
ได้ตลอดกันเล่า...
ส่วนเรื่องถามใจตัวเองก็คงต้องเก็บใส่ลิ้นชักไว้ก่อน... .....................................................................................
ตอนสุดท้ายสำหรับวันนี้แล้วนะจ้ะ เริ่มรู้สึกว่าปั่นไม่ทัน ก็มีคนยุให้อัพนี่นา เรามันก็เชื่อคนง่ายซะด้วย ก็เลยอัพเอาใจซะหน่อย
“ฮึก...ฮือๆ...”ฟางที่กำลังกลั้นน้ำตาเมื่อเขาคนนั้นเดินจากไป เธอก็อดไม่ได้ปล่อยน้ำตาเจ้ากรรมให้ไหลลงมาตาม
ครรลองธรรมชาติ หลังจากที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้นานแสนนาน เธอพยายามบอกกับตัวเองเสมอมาว่า
‘ต้องมีสักวันสิยัยฟาง ที่เขาจะรักเราบ้าง’ แต่ครั้งนี้เธอคง ต้องถามใจตัวเองดูสักครั้งแล้วหละว่า จะรอ ต่อไปหรือเปล่า
แต่ก่อนที่เธอจะถามตัวเอง ก็...
‘Hum…เลิกกันนะเธอ...ก่อนมันจะสายไป’เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกให้ร่างเล็กตื่นขึ้นมาจากภวังค์
เธอมองชื่อของสายเรียกเข้าก่อนที่จะกดรับอย่างไม่ลังเล
“สวัสดีค่ะคุณป้า”ฟางเอ่ยทักทายปลายสาย
“ตายแล้ว!หนูฟาง เรียกว่าคุณแม่สิจ้ะ”คุณหญิงดารารัตน์ จิระคุณเอ่ยปรามหญิงสาวที่เรียก นางว่า คุณป้า
“เอ่อ...ค่ะ คุณแม่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ก็ไม่เชิงว่าธุระหรอกจ้ะก็...หนูพอจะมีเวลาว่างหรือเปล่าจ้ะวันนี้”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยถาม อย่างเกรงใจ
“ค่ะ ฟางอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
“งั้น หนูฟางมาหาแม่ที่บ้านหน่อยได้มั้ยจ้ะ”
“ได้สิคะ งั้นเดี๋ยวฟางจะรีบออกไปนะคะ”
“จ้ะ รีบมานะจ้ะ”
“ค่ะ”หญิงสาวบอกลาปลายสายอย่างนอบน้อมก่อนจะกดตัดสายไป เธอเดินหายไปในห้องน้ำ เพื่อทำธุระส่วนตัว
เมื่อเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินทางไปที่บ้านจิระคุณ โดยแท็กซี่ก็เธอขับรถไม่ เป็นนี่นา แล้วก็จะมีใครไปรับไปส่งเธอ
ได้ตลอดกันเล่า...
ส่วนเรื่องถามใจตัวเองก็คงต้องเก็บใส่ลิ้นชักไว้ก่อน... .....................................................................................
ตอนสุดท้ายสำหรับวันนี้แล้วนะจ้ะ เริ่มรู้สึกว่าปั่นไม่ทัน ก็มีคนยุให้อัพนี่นา เรามันก็เชื่อคนง่ายซะด้วย ก็เลยอัพเอาใจซะหน่อย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
