Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)
OUM_PF
32) ความจริง!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTime out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่32 ความจริง!!!
เสียงรถที่เคลื่อนตัวเข้าในบ้านบ่งบอกว่า ผู้มาเยือนที่ทุกคนในบ้านรอคอยมาถึงแล้ว... ทุกคนมองหญิง
สาวที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับป๊อปปี้อย่างไม่พอใจ เดินดีๆเป็นไม่ได้ต้องเกาะแขนเกาะขา
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่ น้องเฟย์”ทำเอาทุกคนผงะเมื่อได้ยินคำทักทายของหญิงสาว นี่ขนาดเพิ่งเข้ามา
เจอนะเนี่ย นางพร่ำบอกหนูฟางให้เรียกนางว่าแม่ตั้งนานกว่าเธอจะยอมเรียก แต่แม่นี่เป็นใคร!!! ช่างกล้า
ก่อนจะยกมือรับไหว้หญิงสาว
“สวัสดีจ้ะ มาทานข้าวมาลูกมา”นางเป็นผู้เชื้อเชิญให้นั่งลงร่วมโต๊ะอาหาร
“หนูชื่ออะไรจ้ะ”นางถามออกไปอย่างอยากรู้ชื่อแซ่เด็กสาวหน้าหนาคนนี้
“ชื่อพิมค่ะ”เธอจีบปากจีบคอตอบแม่ของชายหนุ่ม เหมือนการเข้ามาในครอบครัวนี้จะง่ายกว่าที่เธอคิด
ทุกคนไม่มีท่าทางต่อต้านเธอสักนิด เว้นก็แต่น้องสาวของชายหนุ่มที่ส่งสายตาอัมหิตมาให้เธอเป็นระยะๆ
ก่อนแม่บ้านจะยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟ เธอสังเกตเห็นชายหนุ่มที่ทำหน้าพะอืดพะอมกับอาหารตรงหน้า ก่อน
จะรีบลุกออกไปจากโต๊ะอาหาร
“ตาป๊อปนี่จริงๆเลย สงสัยจะแพ้ท้องแทนเมีย”มารดาของชายหนุ่มพูดก่อนจะส่งสายตาแปลกๆมาให้เธอ
แล้วเขาจะแพ้ท้องแทนเธอได้อย่างไร เมื่อเธอไม่ได้ท้องกับเขา
“นั้นนะสิคะ ถึงว่าพี่พิมไม่ค่อยแพ้ท้องเลยเนอะ”น้องสาวของเขาพูดก่อนจะเหยียดยิ้มแปลกๆส่งมาให้เธอ
อีกแล้ว
“อ๋อค่ะ...พิมจะแพ้เวลาเครียดๆน่ะค่ะ”เธอตอบเนียนๆไปก่อน คุณหญิงดารารัตน์มองหน้าเด็กสาวอย่างไม่
พอใจ ไม่ปฏิเสธแล้วยังจะยอมรับอีก ลูกชายนางแพ้ท้องแทนหนูฟางหรอกน่า...
“งั้นทานข้าวกันเลยดีกว่าจ้ะ”นางพูดก่อนจะลงมือทานอาหาร
“หนูพิมท้องได้กี่เดือนแล้วจ๊ะ”นางเอ่ยถามเด็กสาวขณะทานข้าวอยู่
“สองเดือนค่ะคุณแม่”เด็กสาวตอบก่อนจะยิ้มออกมา คงคิดว่านางจะเห่อหลานล่ะสิ
ถูก...แต่ต้องเป็นหลานของนางจริงๆเท่านั้น
“เฟย์ขอไปดูพี่ป๊อปก่อนนะคะ”ลูกสาวเดินออกไป เพื่อดำเนินตามแผนของนางไปอีกขั้น เมื่อทุกคนทาน
อาหารเสร็จนางก็ชวนเด็กสาวไปนั่งพูดคุยที่น้องรับแขก พร้อมกับสามีและลูกสาวที่เพิ่งลงมาสมทบ เมื่อ
พาไอ้ลูกชายตัวดีของนางไปเก็บไว้บนห้อง ก่อนนางจะเริ่มเปิดประเด็น
“หนูพิมท้องได้สองเดือนก็ก่อนที่ตาป๊อปกับหนูฟางจะเลิกกันสินะ”นางพูด ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่
กำลังซีดเผือด อย่างคนกลัวความผิด
“ค่ะ แต่ป๊อปกับพิมเรารักกันนะคะ”เด็กสาวพูดอย่างมีจริต
“คงเชื่อ”เฟย์เอ่ยออกมาเบาๆ พลางเบ้ปากกับคำพูดของพิม
“อะไรนะคะ”พิมที่ได้ยินที่เฟย์พูดไม่ถนัดจึงถามออกมา
“ก็...”ก่อนเฟย์จะปิดปากเงียบ เมื่อความมุทะลุของเธอกำลังจะทำแผนพัง
“หนูอย่าไปสนใจเฟย์เลย...หนูรู้รึเปล่าว่าหนูฟางท้อง”คำบอกเล่าของคุณหญิงดารารัตน์ทำเอาพิมตาโต
เธอใจหายเมื่อคิดว่าป๊อปปี้กำลังจะหลุดมือเธอไป จึงอ้างเรื่องที่ได้ยินป๊อปปี้กับเด็กคนนั้นคุยกันเมื่อวาน
คนมา
“ท้องกับคนที่ชื่อกวินรึเปล่าคะ...พิมได้ยินเธอคุยกับป๊อปเมื่อวาน”คำพูดของพิมทำเอาทุกคนตกใจ เมื่อ
ผู้หญิงท่าทางใสซื่อตรงหน้า จะกล้าให้ร้ายคนอื่น
“ใครกันหรือจ้ะ...”คุณหญิงดารารัตน์แสร้งถามออกไป ทำไมนางจะไม่รู้ว่ากวินคือใคร ถึงนางจะไม่ใช่ญาติ
ของคุณหญิงวีณาแต่นางก็รู้เรื่องครอบครัวนีระสิงห์ดี กวิน คือลูกของคุณอุไรวรรณ พี่น้องของคุณหญิงวีณา
ที่พ่อของคุณหญิงวีณารับเป็นบุตรบุญธรรม ทำให้กวินมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขื่อนและฟาง
“ก็พิมได้ยินว่า เป็นกิ๊กของฟางน่ะค่ะ ไม่น่าเชื่อนะคะท่าทางซื่อๆแบบนั้นจะมีกิ๊กกับเขาด้วย”เมื่อได้ยิน
อย่างนั้นยิ่งทำให้นางเดือดปุดๆ กล้าว่าหนูฟางได้ยังไง เมื่อนางเห็นป๊อปปี้ที่เดินลงมาทำให้นางตัดสินใจที่
จะบอกบอกเขาสักที ก่อนจะสายเกินไป...นางยอมไม่ได้ที่จะเสียลูกสะใภ้และหลานสุดที่รักไป!!!!
“งั้นหรอคะ...แต่เฟย์ว่าหน้าตาอย่างคุณพิมนี่ไม่น่าจะเป็นคนแบบนี้ไงคะ...”เฟย์พูดอย่างมีอารมณ์
“ยังไง...พิมเป็นยังไงเฟย์”ป๊อปปี้เอ่ยถามเสียงเข้มทีแฝงไปด้วยความโกรธเมื่อเห็นว่าอดีตคนรักของเขา
กำลังโดนรุม ก่อนหญิงสาวจะสะอึกสะอื้นเดินเข้ามากอดเขาไว้
“ป๊อปช่วยพิมด้วยนะคะพิมกำลังถูกรังแก”
“พิมเป็นยัไง ห๊ะ!!เฟย์”ป๊อปปี้ตวาดถามออกมาเสียงดัง
“ก็มารยาไงคะ...ใส่ร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่ไม่มีพิษสงอะไร”
“มะ ไม่ใช่นะคะป๊อป พิมไม่ได้ทำอย่างนั้น ทุกคนใส่ร้ายพิม”หญิงสาวพูดอย่างมีจริต
“มันจะมากไปแล้วนะยัยเฟย์ พิมไปทำอะไรให้แก”ป๊อปปี้เอ่ยออกมาอย่างโมโห
“เด็กคนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก...แต่เธอแม่แค่อยากถามแกว่าแกรักใคร”มารดาของเขาเอ่ยออกมาด้วย
น้ำเสียงราบเรียบ ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่ากลัวที่สุด
“ผมก็รัก...ระ รักพิมครับ...ผมรักพิม”ป๊อปปี้ตอบออกมาอย่างไม่มั่นใจในตัวเองเลย เขากำลังโกหกตัว
เอง
“เพราะอะไร...”มารดาถามเขาต่อ
“พิมเธอ...ปะ เป็นผู้หญิงเข้มแข็ง แกร่ง และก็อ่อนโยนในเวลาเดียวกัน ไม่เหมือฟางเธออ่อนแอเกินไป
”คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาทุกคนสะดุด รวมทั้งพิมทำกำลังกอดชายหนุ่มในขณะนี้ ถ้าเขารู้ว่าเธอเปลี่ยนไป
เป็นคนละคนกับแต่ก่อน เขาจะรู้สึกอย่างไร เธอพอจะดูออกว่าป๊อปปี้ไม่ได้รักเธอแล้ว แต่เขารักเด็กคน
นั้น
“ถ้าแกเรียกผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่หอบเอาลูกของแกออกไปจากชีวิตของแก...เพื่อหลีกทางให้แกได้
รักกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนี้ ว่าเธออ่อนแอ ฉันก็คงจะว่าอะไรแกไม่ได้แล้ว...” คำพูดของมารดาทำเอาเขา
แทบลืมหายใจ ลูกของเขา!!!ฟางท้องอย่างนั้นหรือ
“ฟางท้องหรอครับ”ป๊อปปี้ถามออกมาอย่างอ่อนแรง นี่เขาทำอะไรลงไป เขามันเลวถึงขนาดทิ้งลูกทิ้งเมีย
มาหาแฟนเก่าเลยหรือ
“ใช่ค่ะ ท้อง...ลูกของพี่”เฟย์เอ่ยออกมาเพื่อยืนยันความคิดของเขา
“แล้วกวิน...”เขาถามออกมาอย่างสงสัย
“กวินเป็นลูกพี่ลูกน้องของฟาง...”มารดาเอ่ยออกมา ความจริงข้อนี้ทำให้เขาอยากจะฆ่าตัวเองให้ตาย เขา
ทำร้ายคนตัวเล็กอย่างไม่ฟังเหตุผลของเธอเลย...
“ผมจะไปหาฟาง!!!”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวิ่งออกไปแต่โดนสาวร่างสูงโปร่งยึดข้อมือเอาไว้ก่อน
“แล้วพิมกับลูกล่ะคะป๊อป...”เธอยอมไม่ได้ ลูกของเธอจะต้องมีพ่อ!!!
ก่อนสาวแก้มบุ๋มจะเป็นผู้ดึงมือของเธอกับป๊อปปี้ออกจากกัน
“ไปเถอะพี่ป๊อป...ก่อนมันจะสายเกินไป...ส่วนเธอมีเรื่องต้องคุยกัน”เมื่อมือหลุดจากการเกาะกุม
ป๊อปปี้ก็รีบวิ่งไปที่รถเพื่อไปหาคนตัวเล็ก...
“นั่งลงก่อนสิพิมประภา”เป็นครั้งแรกที่ประมุขของบ้านเอ่ยขึ้น สาวร่างสูงโปร่งนั่งลงตามคำบอกของประมุข
ของบ้าน
“ฉันรู้ว่าเด็กในท้องของเธอไม่ใช่ลูกตาป๊อป...”คำพูดของชายวัยกลางคนทำเอาเธอแทบช็อก
“แต่เธอก็ไม่คิดจะบอกพวกเรา”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ฉันขอโทษค่ะ ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้ ลูกของฉันจำเป็นต้องมีพ่อ”เธอพูดพลางสบตาทุกคน
ไม่ว่าวันนี้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร...เธอก็ไม่ยอมเสียป๊อปปี้ไป!!!
“แล้วลูกของฟางไม่จำเป็นต้องมีพ่อหรอกหรือ”เป็นอีกครั้งที่ประมุขของบ้านเอ่ยขึ้น น้ำเสียงราบเรียบนั้น
แฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม
“ในเมื่อเธอยังต้องการพ่อของลูก แล้วหนูฟางล่ะ...ทั้งๆที่ตาป๊อปไม่ได้เป็นคนทำเธอท้อง แต่เธอก็เลือก
ที่จะอ้อนวอนร้องขอเขาให้รับผิดชอบลูกของเธอกับใครก็ไม่รู้...เธอไม่สงสารหนูฟางหรือ”
คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือความสมเพช
“ฉันไม่มีทางเลือก...เด็กคนนั้นมีทางเลือกมากมาย ผิดกับฉัน หากที่บ้านรู้ว่าฉันท้องไม่มีพ่อ ฉันต้องตาย
แน่ๆ”เธอเอ่ยออกมาด้วยความกังวล เธอพร้อมที่จะทำทุกอย่าง ตอนนี้เธอมาไกลเกินกว่าจะถอยกลับแล้ว
“ไม่หรอกหนูฟางไม่มีทางเลือก...นอกเสียจากหอบลูกออกไปจากชีวิตของตาป๊อป...เพื่อให้เธอกับตา
ป๊อปรักกัน...เธอก็ต้องเป็นผู้หญิงที่ท้องไม่มีพ่อแทน...แทนเธอ”คุณชายภาคิณเอ่ยออกมา
“นั้นก็เป็นสิ่งที่เธอเลือก...ฉันก็ช่วยไม่ได้”พิมพูดออกมาอย่างเห็นแก่ตัว
“แล้วเธอแน่ใจหรอว่าพี่ป๊อปรักเธอน่ะ ห๊ะ!!! หน้าด้าน!!!! แย่งสามีคนอื่น รู้ทั้งรู้ว่าเมียเขากำลังท้อง แต่ก็
จะเอาสามีเขามาทำพ่อให้ลูกตัวเอง”เฟย์เอ่ยออกมาอย่างของขึ้นทั้งๆที่สัญญาไม่กับบิดาและมารดาแล้วว่า
เธอจะอยู่เงียบๆ แต่นังนี้มันเกินไป ใช้ไม้อ่อนก็ไม่ได้ผล ต้องใช้ไม้แข็งอย่างเธอเนี่ยแหละ
“คุณ มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!”
“แล้วจะทำไม!! ทำตัวเป็นอีตัว จับผู้ชายรวยๆมั่วไม่เลือกที่ พอท้องขึ้นมาก็จับผู้ชายมาเป็นพ่อให้ลูกตัวเอง
แต่เขาก็ไม่เอาสักคน...ก็เลยมาจบที่พี่ชายฉัน...เธอนี่มันคนประเภทไหนนะ ไม่เห็นอกเห็นใจหัวอกลูก
ผู้หญิงเหมือนกันเลยสักนิด...ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณถูกเลี้ยงดูมาแบบไหน ถึงไม่รู้จักคำว่า ให้ เลย!!!”
เฟย์ร่ายยาวอย่างควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ทำเอาสาวร่างสูงโปร่งน้ำตาคลอเบ้าทันที
“ที่ฉันพูดก็เพื่อเตือนสติคุณ...”เฟย์เอ่ยออกมาเมื่อรู้สึกตัวว่าเธอพูดแรงไป
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ฉันมันก็เห็นแก่ตัวจริงๆ”เธอเพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอกำลังทำลายชีวิตคู่ของคนอื่น
เธอดูออกว่าทั้งคู่รักกัน... เธอควรจะหลีกทางสักที...
“อย่าหาว่าฉันเอาเงินฟาดหัวเลยนะ...แต่นี่เป็นเงินเล็กๆน้อยๆเพื่อรับขวัญลูกของเธอละกัน”
คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยก่อนจะยื่นเช็กให้เธอ
“ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันทำผิดกับครอบครัวของคุณไว้มากฉันคงไม่กล้ารับ”พิมพูดก่อนจะยกมือไหว้ลาและเดิน
ออกมาจากบ้านจิระคุณ
เธอต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเอง
ต่อไปนี้เธอคงไม่แบกหน้าไปหาผู้ชายคนไหนเพื่อขอร้องให้เขามาเป็นพ่อให้ลูกในท้องอีกแล้ว...
จริงอยู่ เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างให้เห็นแก่ตัว...หากไม่เช่นนั้นแล้วตัวก็ต้องตาย…
แต่วันนี้ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฟางสอนให้เธอรู้จักคำว่าให้อย่างแท้จริง...
ฟางสอนให้เธอรู้จักคำว่าเสียสละอย่างแท้จริง...
เธอละอายใจที่เป็นสาเหตุที่ทำให้คนทั้งสองต้องมาพลัดพรากจากกัน...
เธอเกือบทำให้เด็กน้อยตาดำๆที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกที่ไม่รู้เรื่องอะไรไม่มีพ่อ...
ไม่ว่าเธอจะต้องช่วยป๊อปปี้กับฟางให้กลับมาคืนดีกันอย่างไร...เธอก็จะทำ!!!
.........................................................................................................
มาอัพให้แล้วน้า ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ ขอบคุณที่อินไปกับนิยายของเรา^^
ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
