Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่27แพ้ท้องแทนเมีย!!!
 
 
คุณชายภาคิณและคุณหญิงดารารัตน์เดินทางมาดูไอ้ลูกชายตัวดี ที่ทำให้เรื่องทุกอย่างยุ่งเหยิงขึ้น ถึงนาง
 
และสามีจะโกรธไอ้ตัวดีมากแค่ไหน แต่เขาก็เป็นลูกของนางจะให้ตัดเยื้อใยจากกันนั้นก็ดูจะยากเกินไป
 
 
“ตาป๊อปลูก...อยู่ไหน”นางส่งเสียงเพื่อเรียกหาบุตรชาย
 
 
“ครับแม่...อึก”ป๊อปปี้ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
 
 
“คุณพระช่วย!ตาป๊อปเป็นอะไรไปลูก”นางเองก็ตกใจก็เห็นลูกชายตัวดีโก่งคออาเจียนจนหน้าดำหน้าแดง
 
 
“ผม...ไม่รู้”เขาพูดขณะที่นั่งพิงหลังกับผนังห้องน้ำ
 
 
คุณชายภาคิณยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้ลูกชายตัวดีเป็นอะไร
 
 
เมื่อหนูฟางไม่ค่อยแพ้ท้อง... แต่ไอ้ลูกชายตัวดีกลับอาเจียนจนหน้าดำหน้าแดง...
 
 
แบบนี้มันเรียกว่า...แพ้ท้องแทนเมีย!
 
 
ก่อนเขาจะปล่อยขำออกมา ทำเอาภรรยาและลูกชายงงเป็นไก่ตาแตก
 
 
“อะไรคะคุณ หัวเราะอะไรคะ ลูกไม่สบายอยู่นะ”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ให้เขา
 
 
ก่อนไอ้ตัวดีจะตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา แล้ววิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำต่อ
 
 
“ตาป๊อป โธ่ลูก”คนเป็นแม่รีบลุกตามไปลูบหลังบุตรชาย
 
 
แหม ไอ้หลานปู่คนนี้ท่ทางจะดื้อเอาการ... ล่อพ่อซะเกือบตาย...
 
 
เขาคิดก่อนจะปล่อยหัวเราะออกมาอีกรอบ...
 
 
 
 
“คุณก็...ตาป๊อป แม่ว่าย้ายไปอยู่บ้านเรานะลูก ไว้หายค่อยกลับมา”คุณหญิงดารารัตน์พูดก่อนจะหันมาทาง
 
สามี
 
 
“คุณ มาช่วยประคองลุกหน่อยเร็ว”เขาจึงค่อยๆเดินไปประคองเจ้าลูกชาย
 
 
..........................................................................................................................................
 
 
บ้านจิระคุณ
 
 
“ตาป๊อป ทานข้าวต้มหน่อยนะลูก”คุณหญิงดารารัตน์เอ่ยก่อนจะจ่อช้อนข้าวต้มที่ปากของป๊อปปี้
 
 
“ไม่ครับแม่ ผมไม่หิว...เหม็นด้วย”ป๊อปปี้ที่ตอนนี้หน้าซีด ปากซีด ผลมาจากการอาเจียนอย่างหนักบวก
 
กับเขาไม่ยอมทานอะไรเลย มารดายกมือกุมขมับ นี่บุตรชายของเขาเป็นอะไรไป อย่างนี่คงต้องให้หมอ
 
ตรวจสักหน่อยแล้วล่ะ ก่อนนางจะจำใจยกชามข้าวต้มออกห้องไป
 
 
“คุณคะ...เราจะทำยังไงดี ตาป๊อปจะเป็นอะไรมากรึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วอีกสี่วันเขากะนัดถ่ายแบบแล้วด้วย ถ้า
 
เราทำงานเขาพังจะทำยังไงดีคะ”คุณหญิงดารารัตน์ร่ายยาว ก่อนจะหันหน้ามาหาสามี ที่พับหนังสือพิมพ์เก็บ
 
แล้วบอกกับภรรยา
 
 
“อย่าห่วงเลยคุณ...ผมว่ามันอาจจะเป็นอาการของ...”คุณชายภาคิณเว้นวรรคไว้ กระตุ้นความอยากรู้ของ
 
ภรรยา
 
 
“อะไรคะคุณ...”เขาอดจะขำไม่ได้เมื่อภรรยาหน้าซีดไปหมด
 
 
“แพ้ท้องแทนเมีย...”เขาบอกพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนศรีภรรยาจะยกมือปิดปากด้วยความตกใจ
 
 
“จริงหรือคะ...”
 
 
“จริงสิ...เขาบอกว่าผู้ชายจะแพ้ท้องแทนแม่ของลูก ก็ต่อเมื่อ...”เขาเว้นวรรคไว้ก่อนจะเป็นสาวแก้มบุ๋มที่
 
เข้ามาต่อประโยคนั้นเอง
 
 
“เขารักแม่ของลูกมากกกกกกกกกกกกก”สาวแก้มบุ๋มพูดก่อนจะกอดมารดา
 
 
“ในที่สุดตาป๊อปก็แพ้รักแท้ของหนูฟางแล้วสินะ”นางพูดก่อนยิ้มแก้มแทบปริ
 
 
“ดีจังเลย หลานเฟย์จะได้มีทั้งพ่อและแม่”
 
 
“งั้นเฟย์ออกไปซื้อผลไม้เปรี้ยวๆมาให้พี่ป๊อปดีกว่า อิอิ”เฟย์พูดก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
 
 
ไม่น่าเชื่อพี่ชายแสนเย็นชาของเธอกำลังมีความรัก และที่สำคัญเขากำลังจะเป็นพ่อคน แต่มันก็เป็นเรื่อง
 
ยากที่ฟางจะเชื่อว่าพี่ชายของเธอนั้นรักเธอจริงๆ ในเมื่อไอ้พี่ชายหน้าโหด ทำร้ายเธอไว้สารพัดแบบนั้น
 
                แต่เธอเชื่อว่าสักวัน... พวกเขาจะได้กลับมารักกัน
 
 
วันรุ่งขึ้น
 
 
ในขณะที่น้องสาวกำลังยกข้าวต้มหมูที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นมาให้ไอ้พี่ชายแสนเย็นชาของเธอ
 
 
“เฟย์ ฟางจะออกโรงบาลรึยัง แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง แล้ว...”ยังไม่ทันที่พี่ชายจะได้ซักเธอจนจบเธอก็ยก
 
มือขึ้นห้ามก่อน
 
 
“เดี๋ยวๆๆ พี่ป๊อปพี่ใจเย็นๆ น้องฟางออกโรงบาลวันนี้ค่ะ เธอหายดีแล้ว”เธอเก็บเรื่องที่ฟางท้องไว้เป็นความ
 
ลับอย่างที่เจ้าตัวขอไว้ ก่อนจะตกใจเมื่อป๊อปปี้ผุดลุกขึ้น
 
 
“พี่ป๊อปๆ พี่จะไปไหน”ก่อนจะรีบวิ่งไปดึงพี่ชายที่กำลังจะก้าวพ้นประตูห้องไป
 
 
“ไปรับฟาง”ป๊อปปี้ตอบเสียงเรียบ
 
 
“ไม่ต้องหรอก ฟางคงจะกลับไปอยู่ที่บ้านโดยถาวร คงไม่ไปที่คอนโดอีกแล้วล่ะค่ะ...”
 
 
“พี่จะไป”ก่อนที่เขาจะชะงักฝีเท้าเมื่อมารดาเข้ามาห้าม
 
 
“ตาป๊อปอย่าไปเลยลูก...”มารดาเอ่ยก่อนจะรั้งแขนเขาไว้
 
 
“แม่ครับ ผมอยากอยู่กับเธอ อยากปรับความเข้าใจกับน้อง...”ก่อนมารดาจะปล่อยมือเขา และเอ่ยออก
 
มา
 
 
“งั้นก็...ไปกับแม่”เป็นนางเองที่ดึงมือลูกชายไป
 
...........................................................................................................
มาอัพให้แล้วนะจ้ะ^^ ฟางติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ แล้วก็ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ