Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่2 ผู้ชายที่ฉันรัก 
 
ร่างเล็กสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอของร่างสูง...เขาคงหลับไปแล้วสินะ
 
“ไร้ซึ้งคำปลอบโยน ปราศจากจูบปลอบขวัญ และคำพูดหวานหูใดๆ ที่คนรักพึงจะปฏิบัติต่อกัน”
 
เธอนี่ก็แปลก...ก็ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอแล้วจะให้ทำเช่นนั้นได้อย่างไรกัน
 
‘เหอะ บ้าไปแล้วแน่ๆ ยัยฟางเอ๊ย มันเป็นอย่างนี้มานานเท่าไรแล้ว ยังจะหวังอะไรอีก’
 
เธอคิดได้ดังนั้นจึงเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาห่อร่างกาย ก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำแล้วออกมา
 
พร้อมกับกะละมังน้ำอุ่นและผ้าขนหนูผืนน้อย ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆร่างสูง เธอมองร่างสูงที่
 
กำลังหลับใหลอยู่ ใบหน้าหล่อคม ตาเรียวเล็กที่เธอมองกี่ครั้งๆก็หลงใหลตาคู่นี่ คิ้วเข้มรับกับ
 
จมูกโด่งเป็นสัน ปากบางและแดงราวกับลูกเชอร์รี่ที่ผู้หญิงเห็นยังต้องอาย คางบึกบึนที่มีรอย
 
บุ๋มตรงกลาง บ่งบอกว่าเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง
 
‘เฮ้อ...เวลาหลับนี่น่ารักเป็นบ้าเลย แต่เวลาตื่นสิ ฟางแทบทนกับความเย็นชาของพี่ป๊อปไม่ไหวเลย’
 
“เช็ดตัวก่อนนะคะพี่ป๊อป เดี๋ยวจะเหนียวตัวแย่ เมามาอีกแล้วนะคะ”ฟางเอ่ยบอกป๊อปปี้ก่อน
 
จะลงมือเช็ดตัวให้ ร่างสูง แต่ก็แอบบ่นในตอนท้ายของประโยค ก็เล่นเมามาทุกวันอย่างงี้ เดี๋ยว
 
ก็ได้เข้าโรงบาลเพราะโรคตับแข็งเข้าสักวันหละ
 
“อืม... พิม...ป๊อปรักพิมนะครับ”ร่างสูงละเมอออกมาเมื่อคิดว่าหญิงสาวคนที่ตนรักกำลังดูแล
 
เขาอยู่ ก่อนจะรั้งตัวร่างเล็กลงมากักกอดไว้
 
“พี่ป๊อป...พี่ป๊อปคะ”ฟางเอ่ยปลุกป๊อปปี้ แต่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่ตื่นซะแล้ว ถึงเธอจะดีใจที่เขา
 
กอดเธอ แต่อ้อมกอดนี้มันก็ไม่ใช่ของเธอสักหน่อย ก็ในเมื่อเขายังเอ่ยชื่อ ‘เธอคนนั้น’อยู่แต่จะ
 
ให้พูดให้ถูก คือ เขาไม่ได้มีอ้อมกอดสำหรับเธอถึงจะถูก
 
“ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ...ฝันดีค่ะ” เอ่ยออกมาก่อนจะประทับจูบที่แก้มของชายหนุ่มเบาๆ
 
เท่านี้หละที่เธอพยายามบอกเขามาตลอด คำว่า รัก แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รับรู้ความรู้สึกนี้ด้วย
 
ซ้ำไป แต่เธอก็ไม่เบื่อที่จะบอกเขาเลย...