Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่15 ไปเที่ยว... 

ฟางรอคำตอบจากปากของป๊อปปี้อย่างใจจดใจจ่อ ก็เขาเล่นลากเสียงยาวซะ เธอกลัวนี่นาว่าเขาจะไม่พาเธอไป
 
เที่ยว
 
 
“งั้นก็นอนพักก่อน...เดี๋ยวจะพาไป”ป๊อปปี้บอกก่อนจะยิ้มอย่างกรุ่มกริ่ม
 
 
“อย่ามาหลอกฟางนะ...ฟางไม่ใช่เด็กนะคะ ที่บอกอย่างนี้แสดงว่าจะไม่พาฟางไปเที่ยวใช่มั้ย”
 
 
“นี่ ฉันไม่ใช่คนไม่รักษาสัญญานะ เลิกงอแงแล้วนอนก็ได้แล้ว”ป๊อปปี้เอ็ดร่างเล็กเบาๆ
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะถ้าพี่ป๊อปไม่อยากพาฟางไปก็ไม่เป็นไร”ฟางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆก่อนจะล้มตัวลงนอน
 
 
ป๊อปปี้มองร่างเล็กที่ล้มตัวลงนอน ก่อนจะส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
 
 
‘เด็กอะไร ขี้งอนชะมัด’ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่พาเธอไปเที่ยวสักหน่อย เขาจะพาเธอไปเที่ยวที่....
 
 
เขาคิดก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆฟาง ก่อนเธอจะละเมออะไรออกมาอุบอิบ แล้วก็กอดหมับเข้าที่แขนแกร่งของเขา
 
ทำเขาดึงเธอเข้ามากอดทันที
 
 
‘ช่วยไม่ได้อยากยั่วฉันดีนัก งั้นขอกอดเป็นหมอนข้างสักวันละกัน’
 
 
ฟางตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย อาการของเธอเริ่มดีขึ้นแล้วคงเป็นเพราะยาที่ออกฤทธิ์ทำให้เธออาการดีขึ้นมาก
 
 
ก่อนจะมองไปที่คนตัวโตที่กำลังโอบกอดเธอไว้ เธอรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา
 
 
ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีทางเป็นของเธอเลยสักวัน ไม่ว่าจะวันนี้ หรือวันข้างหน้า...
 
 
เฉกเช่นเดียวกับหัวใจของเขาที่ไม่มีวันเป็นของเธอ...
 
 
 
ก่อนใบหน้าหล่อคมที่เธอลอบมองอยู่จะลืมตาโพลงขึ้นมา ทำให้เธอตกใจไม่น้อย เมื่อเขารู้ตัวว่าเธอกำลังแอบมอง
 
เขาอยู่ ทำให้ใบหน้านวลแดงก่ำขึ้นมาทันที
 
 
“ฉันหล่อมากรึเปล่า” คำถามของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมามากกว่าเดิมเสียอีก
 
 
ป๊อปปี้มองใบหน้านวลอย่างพอใจ เมื่อใบหน้าแสนหวานของคนตรงหน้าขึ้นสีจัด แถมเจ้าตัวยังก้มหน้างุดไม่ยอม
 
ตอบคำถามของเขา ทำให้เขาเชยคางมนขึ้นมาเพื่อสบตาตาเขา แต่คนตัวเล็กก็ยังหลบตาเขาอยู่ดี
 
 
“ก็เห็นเธอมองหน้าฉันอยู่ตั้งนาน”ฟางตาโตขึ้นมาทันที เมื่อเขารู้ว่าเธอแอบมองเขานอนหลับอยู่ตั้งนาน
 
 
“ตกใจอะไร...ฉันรู้ทันเธอหรอกหน่ายัยเด็กบ้า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนวลเสียฟอดใหญ่
 
 
ทำให้ฟางหน้าขึ้นสีมากกว่าเดิมเพราะความเขิน  
 
ก็...เขาเพิ่งหอมแก้มเธอเป็นครั้งแรกนี่นา                    
 
 
ก่อนที่ป๊อปปี้จะเอ่ยกับเธอ
 
 
“หิวข้าวหรือเปล่า...ทานข้าวแล้วจะได้ทานยา”ฟางที่ไดยินคำว่า ทานยา ก็หน้าเสียขึ้นมาทันที เธอต้องจำใจตอบ
 
เขาว่า
 
 
“ยังไม่หิวค่ะ”ทั้งที่แท้จริงแล้ว ตอนนี้เธอแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว
 
 
“ว้า...แย่จังเลยว่าจะพาออกไปทานข้างนอกซะหน่อย...เห็นไอ้เขื่อนบอกว่าร้านอาหารแถวนี้อร่อยมากกกก”
 
 
ทำเอาฟางกลืนน้ำลายดังเอื๊อกทันที เมื่อเขาพูดยั่วน้ำลายเธอถึงขนาดนี้
 
 
“ทานข้าวแต่ไม่ทานยาได้มั้ยคะ”ฟางถามออกมาอย่างมีความหวัง แต่ความหวังของเธอต้องมลายลงทันที
 
 
เมื่อชายหนุ่มสวนกลับมาโดยไม่ต้องคิด
 
 
“ไม่ได้” คำตอบของเขาทำให้เธอหน้ายู่ลงทันที
 
 
“แม่ก็ไม่ใช่...ทำไมต้องบังคับให้กินยาด้วย”ฟางบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว เมื่อคิดว่าป๊อปปี้คงไม่ได้ยิน
 
 
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ...แต่เป็นสามี”ทำเอาฟางตาโตเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้ได้ยินที่เธอบ่นอยู่กับตัวเอง ก่อนป๊อปปี้จะขยี้ศีรษะเล็ก
 
เบาๆ ฟางจะผุดลุกขึ้นมานั่ง
 
 
“พี่ป๊อป...หัวฟางฟูหมดแล้ว” ก่อนป๊อปปี้จะลุกขึ้นนั่งบ้าง
 
 
“ปกติมันก็ฟูอยู่แล้วนี่...ตั้งแต่เล็กจนโต”ป๊อปปี้คิดถึงเด็กผู้หญิงขี้แย รูปร่างตุ้ยนุ้ย ขี้ใจน้อย แต่ก็ร่าเริง สดใสอยู่
 
ตลอดเวลา เขาเคยไปนั่งดื่มน้ำชากับเธอในบ้านตุ๊กตาหลังน้อย ที่ทาสีชมพูหวานแหววของเธอ ตอนอายุ14 เขา
 
คิดว่าตอนนั้นเธออายุน่าจะประมาณ 9 ขวบได้ ก็เธอกับเขาห่างกันห้าปีถ้าจำไม่ผิด
 
 
“พี่ป๊อปจำได้ด้วยหรอคะ...”เหตุการณ์ครั้งเมื่อเขามาเที่ยวที่บ้านของเธอ เพื่อเล่นกันกับพี่ชายของเธอตามประสา
 
เด็กผู้ชาย ทำให้เธองอแง เพราะมีใครเล่นกับเธอ แต่ก็มีพี่ผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนึง ตอนนั้นเธอว่าเขาหน้าเหมือน
 
หมีพูห์นะ ถึงจะน้อยกว่าตอนนี้แต่ก็ยังเหมือนอยู่ดี เขามาพูดคุยกับเธอ ก่อนจะนั่งดื่มน้ำชาเป็นเพื่อนเธอกับ     
 
อลิซตุ๊กตากระต่ายน้อยแสนน่ารักของเธอ ฟางคิดก่อนจะอมยิ้มเมื่อคิดถึงภาพที่เด็กชายที่กำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่นมา
 
นั่งดื่มน้ำชาเป็นเพื่อนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับตุ๊กตากระต่าย ในบ้านตุ๊กตาสีชมพูหวานแหวว
 
 
และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอตกหลุมรักเขา...จนเวลาล่วงเลยมา...ความรู้สึกนั้นก็ก่อตัวเป็นความรัก...
 
 
จนทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้...รักเขาข้างเดียว
 
 
“คิดอะไรอีกล่ะเนี่ย...มาเดี๋ยวเช็ดตัวให้ แล้วเธอก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า...แล้วเดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยว” เมื่อได้ยินว่าเขา
 
จะพาเธอไปเที่ยว ก็กอดหมับเข้าที่แขนแกร่ง และเขย่าอย่างกระตือรือร้น
 
 
“จริงๆนะคะ”
 
 
“อื้ม...ถามมากเช็ดตัวดีกว่าเหม็นกลิ่นตัวเธอจะแย่”ป๊อปปี้พูดก่อนเดินหายไปในห้องน้ำ ฟางที่มองตามเขาไป
 
อย่างไม่พอใจ เธอก็ได้แต่ค้อนลมค้อนอากาศแทน
 
 
ก่อนป๊อปปี้จะลงมือเช็ดตัวให้เธอ แล้วเขาก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนเธอก็เดินกระเพก ๆมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อน
 
จะเดินลงไปข้างล่างพร้อมกัน
 
 
“นี่ฟางเธอเดินดีๆหน่อยสิ...เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก”
 
 
“ก็ฟางเจ็บเท้านี่คะ”ฟางพูดก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ให้ชายหนุ่ม ก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อชายหนุ่มโอบเข้า
 
ให้ที่เอวบาง รั้งเข้ามาใกล้ก่อนจะช่วยประคองเธอ อย่างใกล้ชิด ทำเอาสาวเจ้าหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย
 
 
“ผมจะพาน้องไปทานข้าวนอกบ้าน ไปก่อนนะครับ”ป๊อปปี้เอ่ยบอกทุกคนที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องรับแขก
 
ก่อนจะประคองฟางไปที่รถทันทีราวกับจะกลัวใครห้ามไม่ให้ไป
 
 
ทำเอาทุกคนอึ้ง อึ้ง และอึ้ง ก่อนจะหันมาสบตากันและพร้อมใจกันปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
 
ปีศาจน้ำแข็งมีความรัก!!!!!
 
 
.................................................................................................
ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ วันนี้ว่างมากกก อาจจะมาอัพให้อีกทีตอนสี่โมงเย็น แต่อันนี้ก็ต้องดู
 
อีกทีว่าคอมเม้นเป็นที่น่าพอใจรึเปล่า