Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่12 งานวันเกิดของคุณพ่อ @หัวหิน2
 
 
บรรยากาศงานวันเกิดของคุณชาย ภีรพล เป็นไปอย่างอบอุ่น ภายในงานเต็มไปด้วยเครือญาติ คนสนิทของครอบ
 
ครัว และนักข่าวจากหลายสำนักที่กำลังรัวกล้องถ่ายรูปไฮโซที่กำลังตบเท้าเข้ามาภายในงาน             
 
งานวันเกิดของคุณชายภีรพลถูกจัดที่บ้านพักริมชายหาด ที่หัวหิน  บรรยากาศที่เต็มไปด้วยผู้คนมามาย             
 
แต่งานกลับอบอวลไปด้วยความอบอุ่น  มีเสียงเพลงจากเครื่องเสียงประสานกับเสียงเกลียวคลื่นที่สาดกระทบฝั่ง...
 
 
ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่กับเขื่อน มองหญิงสาวเดินเข้ามาในงานด้วยชุดเดรสสีขาวสะอาดตา ยาวคลุมเข่า ผมยาวสลวยวันนี้
 
ถูกถักเปียไว้อย่างหลวมๆ แต่แปลกที่วันนี้เธอเลือกใส่รองเท้าแตะคู่สวยแทนรองเท้าส้นสูงอย่างทุกวัน วันนี้เธอ
 
สวยมากจริงๆ ‘เอ๊ะ นี่เขาชมเธอหรือ ไม่นะ ไม่ใช่สักหน่อย’ เธอเดินมาพร้อมกับน้องสาวจอมยุ่งของเขา วันนี้แม่
 
สาวแก้มบุ๋มอยู่ในชุดเดรสสีแดงทับทิม ผมนุ่มถูกปล่อยไปปลิวไปกับสายลมที่พัดผ่าน ทั้งสองกำลังเดินมาทางเขา
 
และเขื่อนที่กำลังยืนอยู่...
 
 
“อื้อหือ พี่ป๊อปมองตาค้างเลยหรือคะ”เฟย์อดเอ่ยปากแซวพี่ชายเธอไม่ได้ ก็เล่นมองน้องฟางตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าว
 
เข้ามาในงาน  วันนี้พี่ชายของเธออยู่ในชุดสบายๆ เขาใส่เสื้อสีขาวสะอาดตาที่พิมพ์ลวดลายอย่างเก๋ตามสไตล์ของ
 
เขาสวมทับเสื้อกล้ามสีดำ   สวมกางเกงขาสั้นเหนือเข่า ทำให้เขาดูดีตามบุคลิกเงียบขรึมของเขา ส่วนไอ้หน้ายาว
 
ของเธออยู่ในชุดสบายๆตามสไตล์ของเขา เสื้อที่สวมทับเสื้อกล้ามสีขาวนั้นสีสันแสบตา ที่อยู่ในระยะห้าร้อยเมตรก็
 
ต้องสะดุดตา ทำให้เขาดูดีไม่แพ้พี่ป๊อปเลย
 
 
“อ๊ะ...น้องฟางจ้ะ อย่าเพิ่งตะลึงในความหล่อค่ะ ไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่าน้อ” เฟย์เอ่ยแซวฟาง ก่อนจะชวน
 
หญิงสาวไปหาอะไรทาน
 
 
“เฟย์จ๋า หิวหรอ ไปกับพี่เขื่อนก็ได้ เดี๋ยวพาไป”เขื่อนเอ่ยก่อนจะเกี่ยวคอเฟย์ไปหาอะไรทาน ทำให้ฟางที่ทำอะไร
 
 
ไม่ถูกเมื่อป๊อปปี้ยังยืนจ้องเธออยู่อย่างนั้น ก่อนเขาจะเอ่ยออกมา
 
 
“ไม่หิวหรอ...ไปหาอะไรกินมั้ย”ป๊อปปี้ไม่รอคำตอบจากฟาง เกี่ยวคอเธออย่างบังคับให้เธอเดินตามเขามาจนได้ 
 
‘ไอ้พี่ป๊อป...นี่ไม่คิดว่าเราจะเจ็บบ้างหรอเนี่ย’ฟางคิดก่อนจะเงยหน้าส่งค้อนวงใหญ่ไปให้เขา
 
 
“ไม่พอใจอะไรอีก...วันนี้ไม่ใส่ส้นสูงนี่ ฉันแทบไม่รู้สึกเลยนะว่าเดินกับเธออยู่เนี่ย”ป๊อปปี้เอ่ยอย่างจงใจจะแกล้ง
 
ฟาง ‘แต่ตัวเล็กอย่างนี้ก็น่ารักดีออก พกพาง่าย’
 
 
แล้วก็ได้ผลเมื่อเธอตีเข้าให้ที่หน้าท้องแกร่ง
 
 
“นี่จะว่าฟางเตี้ยหรอคะ”ฟางเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอนๆ
 
 
“เปล๊า นี่ทำร้ายร่างกายฉันหรอเดี๋ยวก็โดนทำโทษหรอก”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
 
 
ก่อนที่หญิงสาวจะหน้าแดงก่ำ เพราะความเขินอาย หากเธอม้วนตัวได้ตอนนี้เธอคงทำไปแล้ว
 
 
‘แค่นี้ฟางก็ดีใจแล้ว...ถ้าพี่ป๊อปยิ้มได้เพราะฟาง’
 
 
ป๊อปปี้ก็แอบแปลกใจตัวเอง เมื่อเขาอยู่กับสาวหน้าหวานก็ทำให้เขามีความสุข มีความสุขที่ได้แกล้งเธอ            
 
มีความสุขที่ได้เอาเปรียบเธอเล็กๆน้อยๆ มีความสุขเมื่อได้เห็นใบหน้าง้ำงอนของเธอ บางช่วงเวลาที่อยู่กับเธอเขา
 
ก็ลืมเลือน เธอคนนั้น อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อาการแบบนี้ไม่เคยเกิดเกิดกับเขามาก่อน...                        
 
ก่อนที่เขาจะหลุดจากภวังค์ด้วยเสียงของมารดาของเขา
 
 
“อ้าวตาป๊อป ทำไมไม่หาอะไรให้น้องทานล่ะลูก น้องคงหิวแย่แล้ว”คุณหญิงดารารัตน์ที่เดินมาพร้อมกับคุณชาย
 
ภาคิณเอ่ยอย่างอารมณ์ดี เมื่อเห็นว่าบุตรชายของนางกำลังโอบไหล่หญิงสาวที่นางแสนจะปลื้ม
 
 
“อ๋อครับ...งั้นจะเอาอะไรล่ะ เดี๋ยวไปหยิบมาให้”ป๊อปปี้ลดมือที่โอบไหล่หญิงสาวลง ก่อนจะรอคำตอบจากร่างเล็ก
 
แต่คุณหญิงแม่ของเขาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความตกใจ
 
 
“ตายแล้วตาป๊อป ทำไมพูดกับน้องแบบนั้นหละ หางเสียงหายไปไหนหมดลูก”
 
 
“ผมก็พูดของผมแบบนี้...เจ้าตัวก็ไม่เห็นจะว่าอะไร”ก่อนเขาจะเรียกบริกรเพื่อหยิบเครื่องดื่มมาให้ฟาง
 
 
“อ่ะ...กินไม่กินแล้วแต่”
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางเอ่ยพลางรับแก้วเครื่องดื่มจากมือของป๊อปปี้
 
 
ทุกอย่างในงานดำเนินไปอย่างราบรื่น ก็มาถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย
 
 
ทุกคนต่างก็พร้อมใจกันร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้กับเจ้าของงานวันเกิด เมื่อไฟที่ตกแต่งโดยรอบได้ดับลง
 
 
ก่อนร่างเล็กของฟางจะเดินถือเค้กวันเกิดทำเธอตั้งให้ทำ มาให้แก่บุพการีของเธอ และกล่าวอวยพรท่าน
 
 
“ฟางขอให้คุณพ่อมีความสุขมากๆนะคะ มีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับพวกเราตลอดไปนะคะ”เมื่อ
 
เสียงอวยพรของลูกสาวคนโปรดจบลง ทุกคนก็ปรบมือเป็นการร่วมอวยพรวันเกิดให้กับเจ้าของงาน
 
 
คุณภีรพลยกมือขึ้นลูบเกล้าลูกสาวด้วยความรักใคร่ ก่อนจะก้มลงเป่าเค้ก และกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงานใน
 
วันนี้
 
 
“วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 50 ปีของผม ขอต้องขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ที่มาร่วมงานในวันนี้ด้วยนะครับ
 
สำหรับคนเป็นพ่ออย่างผมการได้เห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝา ย่อมเป็นสิ่งที่ผมปรารถนาอยู่แล้ว และวันนี้ผมก็จะถือโอกาส
 
ในวันเกิดของผมปีนี้ เป็นฤกษ์งามยามดีเพื่อที่จะบอกข่าวดีแก่ทุกคนว่า ............                                      
 
ลูกชายและลูกสาวของผมทั้งสองจะเข้าพิธีวิวาห์ ในต้นปีหน้า ส่วนเวลาวันที่และสถานที่นั้นจะแจ้งให้ทราบในภาย
 
หลังครับ” เมื่อคุณภีรพลกล่าวจบก็มีเสียงปรบมือดังตามมาอย่างแซ่ซ้อง
 
 
ก่อนที่ป๊อปปี้จะหันไปมองหน้ามารดาที่ยิ้มแก้มแทบปริด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความไม่พอใจ
 
 
“นี่มันหมายความว่ายังไงครับแม่...ทำไมผมไม่รู้เรื่องมาก่อน”
 
 
“อ้าวหรอจ้ะ งั้นลูกก็รู้ไว้ซะตอนนี้เลยสิ”น้ำเสียงที่แสดงถึงความปิติยินดีของมารดาทำเอาป๊อปปี้แทบควบคุม
 
อารมณ์โกรธไว้ไม่อยู่ ก่อนที่เขาจะพังงานนี่ เขาจึงตัดสินใจเดินออกจากงานเพื่อไปเดินเล่นริมชายหาดที่ห่างออก
ไป
 
 
‘นี่มันอะไรกัน!! ชีวิตเป็นของเรานะเว้ย ทำไมต้องมาบงการเราด้วยวะ ฮึ่ย’ชายหนุ่มคิดอย่างหัวเสีย
 
 
ก่อนเขาจะเดินออกไปไกลเรื่อยๆ ยังไงๆเขาก็จะไม่ยอมแต่งงานกับยัยนั่นเด็ดขาด เขายังรักเธอคนนั้นอยู่ เขามั่น
 
ใจ เวลาตั้งสี่เดือน เขาต้องกลับไปปรับความเข้าใจกับ พิม ให้ได้ เขาจะไม่มีวันแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักเด็ด
 
ขาด ไม่มีทาง!!!
.........................................................................................................................................................
 
 
เขาเดินกลับมาภายในงานที่ตอนนี้แขกเหรื่อทยอยกลับกันไปหมดแล้ว แต่สายตาของเขาดันไปสะดุดกับร่างสอง
 
ร่างที่กำลังพลอดรักกันอยู่อย่างสุขสมใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีชิงช้าที่ทำอย่างง่ายห้อยอยู่ ผู้ชายเขาไม่รู้จัก แต่ผู้หญิง
 
เขาจำได้ขึ้นใจ ฟาง!!!!
 
 
เขาแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาเมื่อรู้ว่าผู้หญิงกร้านโลกคนนั้น คือ ฟาง แต่...ยังก่อน
 
 
เขาเดินเข้าไปใกล้ร่างสองร่างที่กำลังปรนเปรอให้กันอยู่ เสียงร้องของเธอดังขึ้นมาปะทะโสตประสาทของเขา ก่อน
 
จะเดินเข้าไปอีกเมื่อทั้งสองยังไม่รู้ว่าเขาเดินเข้ามาใกล้
 
 
 
ความอดทนขาดผึ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
 
เขาเดินไปกระชากร่างเล็กที่นั่งอยู่บนชิงช้าทันที เธร้องขึ้นมาด้วยความอย่างตกใจ ก่อนที่เขาจะเข้าไปประเคนหมัด
 
ให้ไอ้ชายชู้ของเธอ
 
 
“หึ นึกว่าใคร ไอ้กวิน หึ ไอ้ขี้แพ้ กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายุ่งกับเมียกู”ป๊อปปี้พูดก่อนจะประเคนฝ่าเท้าให้
 
กับกวินอีกสองสามครั้ง
 
 
กวิน: ชายหนุ่มเลือดผสม ใบหน้าหล่อเหลาทำเอาสาวๆ ติดกันตรึม เขาเคยจีบฟางตอนอยู่ ปี2 แต่ไม่รู้มาก่อนว่า
 
เธอเป็นญาติห่างๆกับเขา ความรักเป็นอันต้องยุติลง ที่ป๊อปปี้เรียกเขาว่าไอ้ขี้แพ้ ก็เพราะเขาเคยแข่งป๊อปปี้จีบฟาง
 
แต่ฟางก็ไม่เคยสนใจเขา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอรักป๊อปปี้ ที่กลับมาครั้งนี้ก็เพื่อช่วยให้ฟางสมหวังก็เท่านั้น...
 
 
ป๊อปปี้รีบลากฟางไปกับเขาโดยที่เขาไม่คิดจะถามเธอเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ...ก็เหตุการณ์มันฟ้องอยู่แล้วว่าเกิดอะไร
 
ขึ้น                                  
 
‘หึ...เอาไว้ถามบนเตียงละกัน’
 
 
 
หนุ่มลูกครึ่งมองตามทั้งไป ก่อนจะลุกขึ้นและยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก
 
 
“อาจจะเจ็บหน่อยนะฟาง...แต่ฉันว่าคุ้ม”เขาพูด ก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
...............................................................................................................
 
ฝากติดตามนิยายของเราด้วยน้า พรุ่งนี้เราอาจจะไม่ได้มาอัพให้ เพราาะต้องไปทำงานบ้านเพื่อน หรืออาจจะมาอัพ
ตอนเย็น แต่ NC HOT HOT รอเสิร์ฟอยู่แน่นอนจ้ะ (มีใครหื่นเหมือนเราบ้างรึเปล่าเนี่ย