Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่ 1 ยอมทุกอย่าง(NC)

“ อ๊ะ...พี่ป๊อป..ฟางเจ็บ” ร่างเล็กส่งเสียงประท้วงให้กับร่างสูงที่กำลังโหมกระหน่ำบทรักที่รุนแรงให้กับเธอในตอนนี้

“เธอเจ็บ” เจ็บทั้งร่างกายที่กำลังรองรับอารมณ์ใคร่ของร่างสูง ณ ตอนนี้ และเจ็บหัวใจ                   

ที่รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย... แต่เธอก็ยอม ยอมเขาทุกอย่างจนทุกอย่างมันเลยเถิดมาถึงเพียงนี้ 5 ปีแล้วสินะ

เธอกลายเป็นผู้หญิงใจง่ายที่ยอมนอนกับผู้ชายง่ายๆ ตั้งแต่อายุ 18 ยอมมอบสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนหวงแหนไว้ให้กับ

ผู้ชายตัวเองรักในค่ำคืนของวิวาห์แสนหวานที่ผู้หญิงทุกคนฝันหา...                                                                      

แต่เธอยังไม่รู้เลยว่าวันนั้นสำหรับเธอมีจริงหรือเปล่า...ก็ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอเลย                                   

แล้ววันที่เธอเฝ้าฝันหาจะมีจริงได้อย่างไร...

“อ่า...ทนหน่อยได้มั้ย...ร้องอยู่ได้...น่ารำคาญ...อืม”ร่างสูงไม่ฟังเสียงประท้วงแม้แต่น้อยยังโหมร่างกายเข้าหา

ร่างเล็กอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะก้มลงไปจูบปากเล็กอย่างป่าเถื่อน

แล้วทำไม“เขาต้องสนใจ”ก็ในเมื่อผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างเขา  ตอนนี้ก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ทางครอบครัวของเขาจัดมาให้

ถึงจะอยู่ในฐานะ“คู่หมั้น” ก็เถอะ แต่เธอจะต่างยัง

ไงกับผู้หญิงที่มาเกี่ยวพันกับเขา ก็เพราะว่าพวกเธอต้องการเงิน ของเขาเท่านั้นมิใช่หรือ เธอคนนี้ก็คงไม่ต่างกัน

ใครมันจะไปดีใจกันก็โดนจับหมั้นตั้งแต่อายุ22 และก็เพราะเธอ นั้นแหละที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเลิกกับ       

“เธอผู้เป็นรักแรก” ยิ่งคิดได้ดังนั้นร่างสูงก็ยิ่งโหมกระหน่ำร่างเข้าหาร่างเล็กเข้าไปอีก มือทั้งสองก็ไม่ได้ปล่อย

ให้ว่างข้างหนึ่งส่งไป เคล้นคลึงอกอวบ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ยึดสะโพกของร่างเล็กไว้ ด้วยกลัวว่าแรงที่ส่งไปนั้นจะทำ

ให้ร่างเล็กไปปะทะกับ หัวเตียงซะก่อน ปากก็จูบประโลมปากเล็กอย่างป่าเถื่อน ยิ่งใกล้จะถึงจุดสูงสุด ร่างสูงยิ่ง

โหมสะโพกหนักขึ้นโดยไม่ คิดถึงร่างเล็กอย่างเธอเลย

“อ่า...ใกล้แล้ว...โอ้ว...อาห์” ในจังหวะสุดท้ายร่างสูงกระแทกเข้าหาร่างเล็กอย่างแรงเป็นจังหวะเดียวกันที่สาธาร

แห่งชีวิตไหลเข้าสู่ร่างของร่างเล็ก จากนั้นร่างสูงก็ผละออกนอนลงบนที่นอนที่เต็มไปด้วยคราบรักของทั้งสอง      

ก่อนลมหายใจที่ดังออกมาอย่างสม่ำเสมอจะเป็นสัญญาณว่าเขาได้เข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว...