ทำไงได้ ผมหลงรักยัยเพื่อนสนิท

ความเดิมจากตอนที่แล้ว
"เข้าใจนายมากนะที่มาส่งอ่ะ ~ บาย" ฟางโบกมือลาป๊อปปี้...ฟางเปิดประตูกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน...
"ฝันดีนะ" ป๊อปปี้พูดขึ้น "อืม..." ฟางแอบยิ้มขำๆให้ป๊อปปี้...แล้วก็เดินเข้าไปในบ้านไป...
*******************************************
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ป๊อป! เสร็จยัง สายแล้วนะ" ฟางตะโกนร้องเรียกป๊อปปี้อยู่ที่หน้าบ้าน 'คุ้นๆแหะรู้สึกว่าเหมือนเคยได้ยิน'
15 นาทีผ่านไป
"ป๊อป!..." ฟางเรียกป๊อปปี้อีกครั้ง ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย "หรือว่า...ยังไม่ตื่น...อืม...คนอย่างป๊อปเนี้ยนะยังไม่ตื่น ไม่จริงหรอก หรือว่าจะจริง หรือว่าไม่จริง เอ๊ะ! เราเข้าไปในบ้านดีกว่า" ฟางเดินเข้าไปในบ้านป๊อปปี้ "ป๊อป!" ป๊อปปี้เงียบ "หรือว่าอยู่บนห้องนอน..." ฟางเดินขึ้นไปบนบ้านป๊อปปี้...แล้วฟางก็เดินเข้าไปในห้องป๊อปปี้...
"ยังไม่ตื่นอีกเหรอ ป๊อป!" ฟางเดินเข้าไปเห็นป๊อปปี้ยังนอนอยู่บนเตียง
'ยังไม่ตื่นอีก...ขี้เซาจริงๆเลย'
"ป๊อปตื่น...สายแล้วนะ" ฟางสั่นตัวป๊อปปี้ไปมา
"........" ป๊อปปี้เงียบ
"ไม่ตื่นใช่ไหม" ฟางทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะกระทืบเท้าส่งเสียงดัง
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
"ตื่นนนนน ~ เฮ้อ" ฟางชักโมโห 'ทำไมไม่ตื่นสักทีอ่ะ' ฟางเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างๆป๊อปปี้ กำลังจะตะโกนส่งเสียงร้องใส่หูป๊อปปี้ แต่ทว่า...ป๊อปปี้ดึงตัวฟางเข้าไปกอด
กรี๊ด! อุ๊บ!
"จะทำอะไรอ่ะ" ป๊อปปี้กระซิบข้างๆหูฟาง จู่ๆ หน้าฟางก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างกับมะเขือเทศสุก
"เอ่อ...." ฟางพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดป๊อปปี้
"เข้ามาในห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตุ จะต้องโดนทำโทษนะ รู้มั้ย"
"ไม่รู้อ่ะ! ปล่อย..." ฟางพยายามดิ้น
"ไม่ปล่อย" ป๊อปปี้กอดฟางแน่นกว่าเดิมอีก
"ปล่อยนะ...ฉันหายใจไม่ออก จะไม่ไปโรงเรียนเหรอ สายแล้วนะ"
"อ่ะ ก็ได้" ป๊อปปี้พูดแล้วปล่อยตัวฟาง ฟางหมั่นไส้ที่ป๊อปปี้กวนประสาทก็เลยดีดหน้าผากป๊อปปี้ไปทีหนึ่ง
โอ๊ย!
"เล่นอะไรไม่รู้...รีบไปอาบน้ำเลย" ฟางดึงตัวป๊อปปี้ขึ้นจากเตียงแล้วลากตัวป๊อปปี้ไปเข้าห้องน้ำ...แล้วฟางก็นั่งเท้าคางรอป๊อปปี้บนเตียง
15 นาทีผ่านไป
ฟางเห็นป๊อปปี้เดินเช็ดผมออกมาในสภาพเปลือยท่อนบนผ้าขนหนูห่อตัวท่อนล่างเพียงชิ้นเดียว
อ๊ากกกก! O.<!
"เฮ้ย! ฟางทำไมไม่ไปรอข้างล่างล่ะ" ป๊อปปี้ตกใจที่ฟางยังอยู่ในห้องนอน
"เอ่อ...ก็...ฉันไม่รู้นี่...เดี๋ยวฉันไปรอข้างล่างนะ...ฉันไปล่ะ" ฟางรีบลุกออกจากเตียงมุ่งหน้าจะเดินออกจากห้อง...แต่ทว่าป๊อปปี้เดินเข้ามาขวางประตูไว้ก่อน จู่ๆ ฟางก็หน้าแดงขึ้น >///<
"มะ...มีอะไรอีกล่ะ อืม...หลีกไปนะ" ฟางผลักตัวป๊อปปี้ออกจากประตู...แล้วก็รีบเดินลงไปข้างล่างทันที...
ฮ่าๆ ~  ป๊อปปี้หัวเราะขำฟางที่ฟางเขินจนหน้าแดง
'บ้าจริงๆเลย! ทำอะไรไม่รู้' ฟางนั่งคิดในใจ
"เรารีบไปโรงเรียนกันเถอะ สายมากแล้ว" ป๊อปปี้พูดพลางเดินลงมาจากบันได
"พึ่งจะรู้เหรอว่าสาย" ฟางนั่งทำหน้าหมุ่ย
"ป่ะ...ไปโรงเรียนได้แล้ว" ป๊อปปี้ดึงตัวฟางขึ้นจากโซฟา...แล้วจูงมือฟางเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ...แล้วก็ขี่รถออกจากบ้านมุ่งหน้าไปโรงเรียน...
โรงเรียน เวลา 08.35 น.
"อ้าว! ทำไมยังไม่เลิกแถวอีกเนี้ย...จริงๆแล้ว 08.30 เค้าก็เข้าเรียนกันหมดแล้วนี่" ฟางบ่นพึมพำกับป๊อปปี้ ที่เห็นเพื่อนๆ ยังยืนเรียงแถวกันที่หน้าเสาธงอยู่ ทั้งๆที่ 08.30 กว่าแล้วน่าจะขึ้นห้องเรียนกันหมดแล้ว 'แปลกแหะ?'
"........." ป๊อปปี้เงียบ
"ทำไมพวกเค้ามองเราแบบนี้อ่ะ" ฟางสงสัยว่าทำไมนักเรียนทุกคนต่างจ้องมองป๊อปปี้กับฟางด้วยสายตาแปลกๆ
"นี่พวกเธอสองคน มานี่หน่อยสิ" อาจารย์กรรณิการ์เรียกป๊อปปี้กับฟาง
"ตายแน่ๆเลยเรา" ฟางคิดว่าอาจารย์กรรณิการ์คงจะเรียกไปสั่งสอน แล้วก็ต้องโดนทำโทษแน่ๆเลย โทษฐานที่ไม่ได้ล็อกห้องสมุด แถมยังทำกุญแจห้องสมุดตกท่ออีกต่างหาก
"เรารีบไปหาอาจารย์กันเถอะ" ป๊อปปี้จับมือฟางเดินไปหาอาจารย์กรรณิการ์ด้วยกัน
"นี่รู้ไหม...ว่าอาจารย์กำลังรอพวกเธอสองอยู่ ทำไมวันนี้ถึงได้มาสายอีกห่ะ" พอเดินมาถึงอาจารย์ก็บ่นพึมพำกับนักเรียนสองคนที่มาสายติดต่อกัน 3 วันแล้ว ก็เพราะเป็นครั้งแรกที่พวกเราสองคนมาสายอาจารย์ก็เลยสั่งสอนมากเป็นธรรมดา ป๊อปปี้กับฟางก็ได้แต่พยักหน้าแล้วก็ตอบ ครับ/ค่ะ จนเมื่อยไปหมดแล้ว "แต่ว่าวันนี้พิเศษหน่อย..."
"เอ๊ะ! พิเศษอะไรเหรอค่ะอาจารย์" ฟางถามอาจารย์ด้วยความสงสัย
"อะไรคือพิเศษ? น่ะเหรอ คือ...โทษหนักที่จะโดน 2 เท่า...ที่พวกเธอสองคนไม่ได้ล็อกห้องสมุด...อาจารย์..." ยังพูดไม่จบฟางก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน "อาจารย์ค่ะ หนูขอโทษจริงๆค่ะ จริงๆแล้ว...หนู..."
"อาจารย์ไม่เคยสอนเธอหรือยังไง...ว่าเวลาผู้ใหญ่กำลังพูดอยู่ ห้ามพูดแทรกน่ะหา"
"เอ่อ...หนูขอโทษค่ะ"
"อาจารย์จะไม่ว่าอะไร"
"..........." ป๊อปปี้กับฟางเงียบ อาจารย์งงที่ป๊อปปี้กับฟางไม่รู้สึกดีใจ เลยหรือไงกัน ที่อาจารย์จะไม่ทำโทษที่ป๊อปปี้กับฟางไม่ได้ล็อกห้องสมุดให้
"นี่พวกเธอสองคนไม่รู้สึกดีใจที่ไม่โดนทำโทษเลยเหรอ"
"แต่...พวกเราสองคนทำกุญแจห้องสมุดหายด้วยน่ะครับ มันตกท่อก่อนที่พวกเราจะล็อกมัน..." ป๊อปปี้ก้มหน้าพูด
"ว่าไงนะ!" อาจารย์เผลอพูดเสียงดังออกมา...เลยทำให้ป๊อปปี้กับฟางตกใจ O.O!
"เอ่อ...อาจารย์ครับ พวกเราสองคนไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มันเป็นแบบนี้นะครับอาจารย์" ป๊อปปี้พยายามอธิบายให้อาจารย์เข้าใจ
"ใช่ค่ะ ใช่" ฟางก็เช่นเดียวกันกับป๊อปปี้
"เรื่องที่ทำกุญแจหาย....อาจารย์ก็ไม่ว่าอะไร"
'เป็นไปได้ยังไงเนี้ย โอ้มายก๊อด!' ฟางคิดในใจ
"ทำไม...อาจารย์...ถึง..." ป๊อปปี้ยังพูดไม่จบอาจารย์ก็พูดแทรกขึ้น
"พวกเธอสองคนช่วยโรงเรียนเราให้รอดพ้นจากพวกโจร ยอมเสี่ยงตายที่จะทำเรื่องแบบนั้น เรื่องดีๆแบบนี้ก็ควรที่จะเกิดขึ้นกับพวกเธอสองคนสิจ๊ะ "
"จริงๆเหรอค่ะอาจารย์" ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปกอดอาจารย์ด้วยความดีใจ "ขอบคุณมากนะครับ" ป๊อปปี้เดินเข้าไปกอดอาจารย์ซ้อนฟางอีกทีหนึ่งด้วยความดีใจ
"ขอเชิญ นายภาณุและนางสาวธนันต์ธรญ์ ขึ้นมาที่หน้าเสาธงเพื่อรับเกียรติบัตรจากท่านผอ.XXX ด้วยครับ" ประธานนักเรียนกล่าวคำเชิญให้ป๊อปปี้กับฟางเดินขึ้นมาที่หน้าเสาธงเพื่อรับเกียรติบัตร "ขอบคุณครับ/ค่ะ" ป๊อปปี้กับฟางรับเกียรติบัตรจากท่านผอ.และยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ ^_______^ นักเรียนกับอาจารย์ทุกคนต่างพากันปรบมือให้ป๊อปปี้กับฟางด้วยความกล้าหาญที่ทั้งสองคนช่วยให้โรงเรียนรอดพ้นจากพวกโจรได้สำเร็จ
************************************************
หลังเลิกเรียน
"โชคดีจังเลยนะที่พวกเราสองคน ไม่โดนทำโทษแถมยังได้เกียรติบัตรความกล้าหาญอีกด้วยอ่ะ ฉันล่ะภูมิใจจริงๆเลย" ฟางนั่งพูดที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่กับป๊อปปี้ - มีน – หวาย – จินนี่  และ ขนมจีน
"แหม...ได้ทีล่ะ พูดไม่ยอมหยุดเลยนะ" หวายพูดขึ้น
"ก็...แหมนานทีถึงจะได้ ก็ต้องให้มันสุดๆไปเลยสิ" ฟางตอบหวาย
"เหรออออ" มีนหวายจินนี่ขนมจีนพูดพร้อมกัน
"จ๊ะ" ฟางตอบเพื่อนๆ
"ป๊อปพูดอะไรมั้งจิ" ฟางพูดพลางสะกิดป๊อปปี้
"เอ่อ...จะให้พูดอะไรอีกล่ะ ในเมื่อเธอก็พูดหมดแล้ว"
โทโมะเดินมาเห็น ฟาง - ป๊อปปี้ - มีน – หวาย – จินนี่ - ขนมจีน คุยกันอยู่ก็เลยเดินเข้าไปทัก
"ว่าไง คุยอะไรกันอยู่เหรอ" โทโมะพูดพลางนั่งข้างจินนี่
"อ๋อ พวกเรากำลังนั่งฟังยัยฟางโม้อยู่น่ะ" หวายพูดขึ้น
"ว่าไงนะ! ยัยหวาย เธอหาว่าฉันโม้เหรอ" ฟางพูดพลางตีแขนหวายไปทีหนึ่ง
"โอ๊ย! เจ็บนะ"
"เชอะ!" ฟางพูดแล้วสะบัดหน้าหนีใส่หวาย
"พอได้แล้ว สองคนนี้ทะเลาะกันอยู่ได้" มีนพูดขึ้น
"ใช่ๆ" จินนี่พูดแล้วพยักหน้า
♫♪☺$&%@!! ♫♪☺$&%@!? สาวๆเมาส์แหลก
"วันหยุด พรุ่งนี้ เราไปเที่ยวกันดีไหม" โทโมะพูดขึ้นในขณะที่สาวๆกำลังเมาส์กันอยู่ทำให้ทุกคนเงียบแล้วก็หันมามองโทโมะเขม้ง
\"ไปสิ ดีมาก แล้วเราจะไปเที่ยวที่ไหนดีล่ะ ไปสวนสนุกดีไหม ไม่เอา ไปสิ ไม่เอา แล้วยังไงอ่ะ ไปคาราโอเกะดีกว่านะ ดูหนังดีกว่า ไม่เอา! ช็อปปิ้งดีกว่า ไม่ไม่ไม่ไม่! ไปสิไป " เสียงของสาวๆที่ตอนนี้กำลังเถียงกันยกใหญ่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนดีในวันหยุดนี้
"ฟางฉันดีใจนะที่เธอปลอดภัย" โทโมะพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือฟาง
"เอ่อ...จ๊ะ" ฟางยิ้มแห้งๆให้โทโมะก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้
"เอ๊ะ! ทำไมสองคนนี้ต้องจับมือถือแขนกันด้วยจ๊ะ" หวายพูดขึ้น
"เอ่อ...มะ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ" ฟางพยายามอธิบายให้เพื่อนเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่...
ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางไม่พอใจที่โทโมะทำอย่างนั้นกับฟาง...ก่อนจะเดินออกจากที่นั้นไป... ฟางเห็นป๊อปปี้เดินออกไป ก็ลุกเลยขึ้นเดินตามป๊อปปี้ไป 'เป็นอะไรของเค้านะ' ฟางคิด
"ฟาง!" โทโมะตะโกนเรียกฟาง
"ป๊อปรอมั้งดิ นายจะไปไหนอ่ะ" ฟางร้องตะโกนเรียกป๊อปปี้...แต่ป๊อปปี้ไม่หันมา...ฟางก็เลยรีบวิ่งขวางตัวป๊อปปี้ไว้ "นี่นายเป็นอะไรอ่ะ"
"........" ป๊อปปี้เงียบไม่ยอมตอบอะไรฟาง
"ตอบฉันมาสิ!" ฟางพูดพลางจับแขนป๊อปปี้สั่นไปมา
"ไม่มีอะไร"
"แล้ว...ทำไมนายถึง แสดงท่าทางไม่พอใจที่โทโมะจับมือฉันด้วยอ่ะ"
"คือ...ฉัน..." ป๊อปปี้พูดกระอึกกระอัก แต่จริงๆแล้วป๊อปปี้จะบอกว่าชอบฟาง 'ป๊อปรีบนายบอกฉันมาสิ...ว่านาย...' ฟางคิดพิมเดินมาเห็นป๊อปปี้กับฟางคุยกันอยู่ก็เลยเดินเข้ามาขัดจังหวะซะเลย - - - > เค้าเรียกว่า ก.ข.ค. ย่ะ
"ป๊อป! คุยอะไรกันอยู่เหรอ" พิมพูดพลางจับแขนป๊อปปี้
"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก" ป๊อปปี้ตอบ
"ป๊อป นายเล่าเรื่องที่นายจับโจรที่มาปล้นโรงเรียน ให้ฉันฟังได้ม่ะ น้าๆ" พิมเกาะแขนป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยเลย
"ดะ...ได้สิ" ป๊อปปี้เล่าเรื่องที่ช่วยจับโจร ที่มาปล้นโรงเรียนให้หวายฟัง
%$#&%$!*?@&%$#  บลาๆ
"จริงเหรอ! นายนี่เท่สุดๆเลยนะ โอ้! อืม..." หวายฟังป๊อปปี้พูด...แถมยัง...จับมือป๊อปปี้อีกด้วย
'น่าหมั่นไส้ชะมัดเลย' ฟางคิดพลางนั่งกอดอกทำหน้าหมุ่ย
"ทั้งหมดก็เป็นเรื่องแบบนี้แหละ" ป๊อปปี้พูดแล้วหันมามองฟางแล้วยิ้มขำฟาง ^_^
"นายนี่เท่สุดๆไปเลยนะ"
"เอ่อ...ขอบใจนะ" ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือพิมออก...แล้วเดินมาหาฟาง
"กลับบ้านกันเถอะ" ป๊อปปี้พลางจับตัวฟางขึ้น
"........" ฟางเงียบ
"เป็นอะไร..." ป๊อปปี้ตีหัวฟางไปทีหนึ่งก่อนจะโอบไหล่ฟางเดินไปขึ้นรถกลับบ้านด้วยกัน
"ยัยฟาง แกมันยุ่งไม่เข้าเรื่อง!" พิมยืนแอบอยู่ข้างตึกมองป๊อปปี้กับฟางด้วยความโกรธ