ทำไงได้ ผมหลงรักยัยเพื่อนสนิท

“ฟาง!!! เสร็จยัง มันสายแล้วนะ” ป๊อปปี้เรียกฟางอย่างทุกๆวัน ตามประสาเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก แล้วก็ไปโรงเรียนกับฟางทุกวัน 
“เสร็จแล้ว!!!!!จะรีบไปไหนเนี้ยะ” ฟางรีบใส่รองเท้านักเรียนแล้วรีบวิ่งออกไปหาป๊อปปี้
“ก็มันสายแล้วนะสิ หลายครั้งแล้วนะ”
“ก็……..เมื่อคืนนี้เค้านอนดึกอ่ะ”
“ป่ะ รีบไปโรงเรียนกันเหอะ สายมากแล้วเนี้ยะ”
“จะสายซักกี่โมง”ฟางดูนาฬิกาที่ข้อมือ
“ห๊ะ!!! 07.45 น. แล้วจะยืนทำบื้อไรรีบไปสิ”ฟางรีบกระโดดขึ้น(เวอร์)มอเตอร์ไปโรงเรียนกับป๊อปปี้ทันทีที่รู้ว่าสาย
ปรี๊นนนนนนนน ~
"นี่ป๊อปขี่เร็วๆหน่อยสิ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก" ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้สั่นไปมา
"นี่ถ้าไม่เลิกเขย่าตัวฉันมีหวังได้เข้าโรงพยาบาลแน่" ป๊อปปี้พูดขู่ฟาง
"อ้าว...ไม่เขย่าก็ได้ แต่ว่ามัน...."
"ไม่ต้องมีแต่...นั่งอยู่เฉยๆนั้นแหละดีแล้ว"
"แต่ว่า!!~ เค้าไม่อยากโดนทำโทษนะ"
"จะให้เร็วได้ยังไง เป็นเพราะใครล่ะที่ตื่นสาย"
"อ่ะ ฉันขอโทษก็ได้ แล้วฉันจะไม่นอนตื่นสายอีกแล้วจริงๆนะ" ฟางยกนิ้วก้อยขึ้นมาชูให้ป๊อปปี้ดู
"........" ป๊อปปี้แอบยิ้มนิดๆ ^_^ ที่ฟางพูดขอโทษ
"เฮ้ย!!! ไฟแดงอีกแล้ว ทำไงดีป๊อป เค้าไม่อยากโดนทำโทษง่ะ"
"จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็คงต้องขับไปเรื่อยๆจนถึงโรงเรียนเหมือนเดิมนั้นแหละ แต่ว่ามันจะช้าหน่อย"
"สรุปว่าเราก็ต้องถูกทำโทษน่ะดิ"
"คงงั้นมั้ง"
"โฮ่ ไม่เอาด้วยหรอก"
"ฮ่าๆ 5+"
"หัวเราะทำไม"
"เปล่า...ไม่ได้หัวเราะอะไร"
Kamikaze school  08.30 น.
"ป๊อปจอดๆ" ฟางบอกให้ป๊อปปี้จอดรถอยู่ข้างกำแพงโรงเรียนเพราะฟางเห็นอาจารย์ฝ่ายปกครองเดินตรวจนักเรียนที่มาสายอยู่หน้าโรงเรียน
"จะบอกให้จอดทำไม"
"ก็ฉันไม่อยากโดนทำโทษนี่"
"ก็เพราะเธอนั้นแหละที่นอนตื่นสาย ถึงได้โดนทำโทษ"
"ฮือๆ T_Tไม่เอาจะโดนตีหรือเปล่าก็ไม่รู้" ฟางทำท่าจะร้องไห้ ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นก็รีบจูงรถมอเตอร์ไซต์เดินเข้าไปโรงเรียนทันที
"นี่ป๊อปนายจะไปไหนอ่ะ ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวนะ" ฟางตะโกนเรียกป๊อปปี้
".........." ป๊อปปี้เงียบเดินจูงรถมอเตอร์ไซต์เข้าไปในโรงเรียนไม่สนใจฟางเลย
"เฮ้ย!!! นี่นายรอมั้งดิ" ฟางรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้
"ทำไมพวกเธอสองคนถึงได้มาสายล่ะ"
"หนูนอนตื่นสายค่ะอาจารย์"
"แต่...เป็นเพราะพวกเธอสองคนมาสายเป็นครั้งแรกอาจารย์จะไม่ทำโทษ...."
"เย้!!" ฟางร้องตะโกนดีใจ
"อย่าเพิ่งดีใจ อาจารย์ยังพูดไม่จบเลยนะ"
"อ้าว...หมดกัน"
"อาจารย์จะไม่ทำโทษนักเรียนหนักเกินไปแต่จะให้นักเรียนสองคนไปทำความสะอาดที่ข้างโรงยิมตอนเย็นวันนี้นะ"
"ครับ/ค่ะ" ป๊อปปี้กับฟางขานรับคำสั่งจากอาจารย์
"แล้วอย่าลืมมารายงานตัวกับอาจารย์ที่ห้องปกครองด้วยนะ เข้าใจไหม!!!" อาจารย์พูดขึ้นเสียงตอนท้าย ทำเอาฟางตกใจ O.O!!
"เข้าใจ ครับ/ค่ะ"
"ป่ะ ไปเรียนได้สายมากแล้ว"
"ครับ/ค่ะ" ป๊อปปี้กับฟางรีบขี่รถเข้าไปโรงเรียน
"เห็นไหม โดนทำโทษเลยเพราะนายนั้นแหละ"
"ไม่ต้องมาโทษฉันเลย ก็เพราะเธอนั้นแหละที่นอนตื่นสาย"
"แต่ว่า...ถ้านายไม่เดินเข้ามาในโรงเรียน ก็คงไม่โดนทำโทษหรอก กรี๊ดดดด!!!" ป๊อปปี้เห็นฟางพูดไม่ยอมหยุดก็บิดคันเร่งอย่างแรงทำเอาฟางผงะเกือบหงายหลังแต่ฟางกอดตัวป๊อปปี้ไว้ทันพอดีเลยไม่เป็นอะไร
ป๊อปปี้แอบยิ้มที่ฟางกอด ^_^
"นี่นายทำอะไรอ่ะ ฉันเกือบหงายหลังตกรถเลยนะเนี๊ยะ"
"........."
ป๊อปปี้ขี่รถมาจอดที่ลานจอดรถ แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องเรียนทันทีเพราะว่าสายมากแล้ว
"นี่นายรอฉันมั้งดิ" ฟางตะโกนเรียกให้ป๊อปปี้รอ
"วิ่งให้มันเร็วๆหน่อย"
"จะให้วิ่งเร็วได้ยังไง ฉันไม่ได้ขายาวเหมือนนายนี่"
"อ่ะ ขอโทษก็ได้ ถ้างั้นก็วิ่งไปด้วยกันก็แล้วกันนะ"
"ก็ได้" ป๊อปปี้เดินถอยหลังกลับมาจับมือฟางแล้ววิ่งไปที่ห้องเรียนด้วยกัน ^________^
โรงเรียนนี้จะมีแค่ ม.4-ม.6  แล้วก็แต่ละชั้นจะมี4ห้อง ห้องA ห้อง B ห้องC และ ห้องD ห้องAจะเป็นห้องที่เก่งที่สุดแล้วก็ตามลำดับลงมา
ม.6 ห้องA
"ปัญญริส" อาจารย์กำลังเช็คนักเรียนที่อยู่ในห้องก่อนเรียน
"มาค่ะ" หวายขานรับอาจารย์
"มีนาพร"
"มาค่ะ" มีนขานรับอาจารย์
"ธนันต์ธรญ์" อาจารย์เรียกชื่อฟางแต่ไม่มีใครขานรับ อาจารย์ก็เลยเรียกชื่อฟางอีกครั้ง
"ธนันต์ธรญ์" ไม่มีเสียงขานรับเหมือนเคย
"ยังไม่มาหรอกค่ะอาจารย์" หวายพูดขึ้น
"อาจารย์ไม่เคยเห็น ธนันต์ธรญ์ มาสายเลยนะ หรือว่าเป็นอะไรหรือเปล่า"
"คงไม่หรอกค่ะ ถ้าเป็นอะไรคงต้องโทร.มาบอกล่วงหน้าแล้วล่ะค่ะ" ขนมจีน พูดขึ้น
"อืม ต่อเลยนะ วิศว"
"มาครับ" โทโมะขานรับอาจารย์
"ภาณุ" อาจารย์เรียกชื่อป๊อปปี้แต่ไม่มีใครขานรับ อาจารย์ก็เลยเรียกชื่อป๊อปปี้อีกครั้ง
"ภาณุ" ยังไม่มีเสียงขานรับเหมือนเคย
"เค้าสองคนคงไปด้วยกันมั้งครับอาจารย์" พายุพูดขึ้น
"ทำไมเหรอ"
"ก็สองคนนี้มาโรงเรียนด้วยกันทุกวันนี่ครับ ถ้ามาสายก็คงมาสายด้วยกัน"
"อืม ถ้างั้นในห้องนี้มาครบทั้งหมดใช่ไหม ขาดก็แต่ ภาณุกับธนันต์ธรญ์ "
"ครับ/ค่ะ" นักเรียนในห้องขานรับอาจารย์
"ถ้างั้นเราก็เริ่มเรียนได้แล้วนะ"
อาจารย์เริ่มสอนคณิตศาสตร์นักเรียน %$#&%$!*?@&%$#
"อาจารย์ครับ/ค่ะ ขออนุญาตเข้าห้องครับ/ค่ะ แฮกๆ" ป๊อปปี้กับฟางยืนเรียกอาจารย์ที่หน้าประตูทำท่าเหนื่อยหอบ
"เพิ่งมาเหรอ ทำไมวันนี้ถึงได้มาสาย รู้ไหมว่ามันกี่โมงแล้ว" อาจารย์
"หนูขอโทษค่ะอาจารย์ เป็นความผิดของหนูเองล่ะค่ะที่นอนตื่นสาย" ฟางพยายามพูดให้อาจารย์เข้าใจเรื่องที่มาสาย
"ผมเหมือนกันครับ" ป๊อปปี้พูดขึ้น
"แต่นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกของพวกเธอสองคนที่มาสายอาจารย์จะไม่ว่าอะไร ไปนั่งที่ได้"
"ขอบคุณครับ/ค่ะ" ป๊อปปี้กับฟางเดินไปนั่งเรียนวิชาคณิตศาสตร์ต่อ
"อ่ะ ถ้างั้นต่อเลยนะ" อาจารย์เริ่มสอนคณิตศาสตร์นักเรียนต่อ %$#&%$!*?@&%$#
"ดีนะที่อาจารย์ไม่ว่าอะไรที่พวกเราสองคนมาสายอ่ะ" ฟางพูดกับป๊อปปี้เบาๆ
"อืม" ป๊อปปี้พูดแล้วพยักหน้า
"อาจารย์จะสั่งงานให้นักเรียนทำแบบฝึกหัด 5 ข้อ นะ ทำส่งภายในชั่งโมงนี้นะนักเรียน"
"ครับ/ค่ะ" นักเรียนในห้องขานรับอาจารย์
อาจารย์เขียนแบบฝึกหัดบนกระดานให้นักเรียน %$#&%$!*?@&%$#
"ส่งภายในชั่วโมงนะนักเรียน งั้นเดี๋ยวอาจารย์ขอตัวไปทำธุระก่อนนะ" อาจารย์พูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"ป๊อปข้อนี้ทำไงเหรอ บอก..." ฟางยังพูดไม่จบหวายก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
"นี่ป๊อปข้อนี่ทำยังไงเหรอ บอกหน่อยดิ ไม่เข้าใจเลยอ่ะ" พิมพูดแล้วมองฟางอย่างสะใจที่ป๊อปปี้ไม่สนใจฟางเลย
"เอ่อ...ทำยังงี้นะ %$#&%$!*?@&%$# " ป๊อปปี้อธิบายข้อที่พิมไม่เข้าใจให้พิมฟัง
"อืม...เข้าใจแล้วล่ะ ขอบใจนะป๊อป"
"เอ่อ...ฟางเมื่อกี้เธอถามจะอะไรฉันเหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอก"
"ทำไงดีเนี้ยะ ทำไม่ได้เลยอ่ะ" ฟางชะเง้อมองดูว่าป๊อปปี้ทำได้กี่ข้อแล้ว (โฮ...3 ข้อแล้วเหรอ เราทำไงดีคิดไม่ออกเลยง่ะ)
"ฟางทำไม่ได้เหรอ" ป๊อปปี้เห็นฟางยังไม่เขียนอะไรก็เลยถามขึ้น
"ใครบอกว่าฉันทำไม่ได้ หึ นายไม่ต้องมายุ่ง ฉันทำเองได้ย่ะ" (เฮ้ย!!!พูดอะไรออกไปเนี้ยะเรา จริงๆแล้ว...ก็ทำไม่ได้จริงๆนั้นแหละ)
ฟางพยายามชะเง้อมองสมุดป๊อปปี้แล้วก็ลอกแบบฝึกหัด (ทำไม่ได้ก็ต้องลอก นี่มันจำเป็นจริงๆนะ)
"ฟางทำได้กี่ข้อแล้วจะหมดชั่วโมงแล้วนะ" ป๊อปปี้บอกฟางเพราะสมุดฟางยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย
"ก็...เยอะแล้วแหละ เหลืออีกกี่นาทีเหรอ"
"10 นาที"
"หา!!! 10 นาที จะบ้าเหรอ ฉันคงทำไม่ทันแน่ๆเลย ป๊อป..."
"มีอะไรเหรอ"
"เหลือแค่ 10 นาที เองน้า ฉันยังทำได้แค่ 2 ข้อเอง นายช่วยฉันหน่อยได้ม่ะ"
"ช่วยยังไงหรอ แน่...อ้อนอย่างงี้มีไรป่าวเนี้ยะ"
"ไม่ทันแล้ว ป๊อปปี้ฉันขอยืมสมุดนายหน่อยนะ" ฟางพูดแล้วก็รีบหยิบสมุดป๊อปปี้มาลอกแบบฝึกหัด
"ไหนบอกว่าทำได้ไง"
"ก็...ไม่พูดกับนายแล้ว!!!เสียเวลาลอกจริงๆเลย เดี๋ยวก็ส่งอาจารย์ไม่ทันหรอก"
ป๊อปปี้ยิ้มแบบขำๆให้ฟาง ^_^ ที่ฟางโกหกว่าทำแบบฝึกหัดได้
"อ่า...เสร็จเรียบร้อย อ่ะนายเอาไปส่งให้หน่อยจิ" ฟางยื่นสมุดตัวเองแล้วก็ของป๊อปปี้เอาให้ป๊อปปี้ไปส่ง
"ลอกของคนอื่นแล้วยังใช้งานอีกนะ" ป๊อปปี้พูดแล้วก็เอางานไปส่งที่โต๊ะอาจารย์
"เค้าเรียกว่าใช้งานให้คุ้มค่าต่างหากล่ะ"
"นี่เธอโกรธฉันใช่ไหม"
"โกรธเรื่องอะไรเล่า"
"เรื่องที่เธอถามฉันแต่ฉันไม่ได้สนใจเธอ แต่ไปสนใจพิมน่ะเหรอ"
"แล้วมันจริงไหมล่ะ ทั้งๆที่ฉันจะถามนายก่อนแต่นายน่ะไม่เคยสนใจฉันเลย"
"งอนหรือป่าวเนี้ยะ"
"ฉันป่าวงอนนายนะ ไปเรียนต่อวิชาอื่นดีกว่า"
ป๊อปปี้แอบยิ้มเล็กๆให้ฟาง
ฟางเดินไปเปิดล็อกเกอร์ เพื่อที่จะเอาเสื้อกีฬาไปเปลี่ยนก่อนจะลงสนาม
 
~ ไม่นานก็มีคนเดินเข้ามาที่ล็อกเกอร์ฟาง โดยที่ล็อกเกอร์ฟางยังไม่ได้ล็อก "แกเสร็จฉันแน่ ยัยฟาง" พิมหยิบเอาร้องเท้าผ้าใบฟางขึ้นมาปักเข็มหมุดที่ผื้นรองเท้าฟางจนทะลุ แล้วก็รีบวิ่งออกไปจากที่นั้นทันที
ฟางที่กำลังอยู่ในชุดกีฬาเดินออกมา หยิบรองเท้าผ้าใบมานั่งใส่แล้วรู้สึกแปลกๆที่เท้า
"เอ๊ะ! ทำไมมันรู้สึกแปลกๆนะแต่...คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง" ฟางไม่สงสัยอะไรรีบเดินไปที่สนามฟุตบอล