I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

"นี่ๆ วันนี้พี่เขื่อนบอกว่าจะพาไปเที่ยวเกาะแถวๆนี้ด้วยนะ" เฟย์พูดอย่างตื่นเต้น
 
 
ทั้งเฟย์และจินนี่พยายามจะทำให้เพื่อนทั้งสามคนกลับมาร่าเริงเป็นคนเดิม 
 
 
ตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้น มันทำให้ฟางกลายเป็นคนกลัวผู้ชายไปโดยปริยาย และตอนนี้ผู้ชายที่เข้าใกล้ฟางได้มากที่สุดก็คือ ป๊อปปี้ ส่วนแก้วก็มีอาการโรคประสาท แต่ไม่รุนแรงนัก แค่สะดุ้งตกใจเวลาที่มีคนเข้ามาใกล้ๆ ขนมจีนที่ปกติเป็นคนเย็นชากลับคนรอบข้าง กลับยิ่งเย็นชามากขึ้นแล้วไม่พูดไม่จากับใครเลย
 
 
"..."ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากสามสาว
 
 
"เอ่อ...จินนี่ว่าตอนนี้เราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ"
 
 
ก่อนที่ห้าสาวจะเดินออกไป ห้าหนุ่มก็เดินเข้ามาพอดี
 
 
"ตัวเล็ก" โทโมะเดินเข้าไปหาแฟนสาวของตัวเอง แก้วก็เกิดอาการกลัวจนตัวสั่น เมื่อโทโมะเดินเข้ามาใกล้ๆ
 
 
"สายแล้วนะ ทำไมยังไม่กินข้าวกันอีก"เขื่อนถาม
 
 
"ก็รอพวกพี่นั้นแหละ หายไปไหนกันมาค่ะ"จินนี่พูด
 
 
"ไปทำธุระมา เรื่องของผู้ใหญ่น่ะ"เคนตะพูด
 
 
"ชิ!เวลามีความลับก็ตอบแบบนี้ทุกทีตลอด"จินนี่พูด
 
 
"ก็มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่จริงๆ"เขื่อนพูด
 
 
"เราไปกินข้าวกันดีกว่าตัวเล็ก อยู่ฟังพวกนี้พูดกันเสียเวลาเปล่าๆ" โทโมะเข้ามาประคองแก้ว แล้วพาเดินไปที่ห้องอาหาร
 
 
"ฉันก็ว่างั้นแหละ เราไปกันดีกว่ากระต่ายน้อย"ป๊อปปี้พาฟางออกไปอีกคน
 
 
"งั้นฉันไปด้วย"จองเบจูงมือขนมจีนเดินตามป๊อปปี้กับฟางไป
 
 
"จินนี่ไปกันเถอะ ฉันไม่อยากเสียเวลาทะเลาะเรื่องของผู้ใหญ่"เฟย์พูดใส่หน้าเขื่อน ก่อนจะดึงจินนี่ตามคนอื่นๆไป แต่ยังไม่ทันจะไปไหน เฟย์ก็ถูกเขื่อนจับแยกออกจากจินนี่
 
 
"ไอ้เขื่อน แกไปจัดการแฟนของแกให้เรียบร้อยซะ"เคนตะพูดก่อนจะเดินไปห้องอาหารพร้อมกับจินนี่
 
 
"ปล่อยนะพี่เขื่อน เฟย์จะไปกินข้าว"เฟย์ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมของเขื่อน
 
 
"พี่ปล่อยแน่ แต่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"
 
 
"เรื่องอะไร"
 
 
"พี่รู้นะ ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไรอยู่"
 
 
"ทำอะไร เฟย์ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"
 
 
"จะให้พี่พูดหรือเฟย์จะพูดเอง ถ้าพี่พูดเองเฟย์จะเจ็บตัวเอานะ"
 
 
"ชิ!พี่พูดบ้าอะไร เฟย์ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ปล่อย!"
 
 
"แล้วเรื่องที่เฟย์พยายามยุเพื่อนเฟย์ให้เลิกกับเพื่อนพี่มันหมายความว่ายัง!!!"เฟย์ที่ได้ยินก็สะดุ้ง เพราะไม่คิดว่าเขื่อนจะรู้เรื่องนี้
 
 
"แล้วทำไมล่ะ เฟย์ก็ทำถูกแล้วไม่ใช่หรอ"
 
 
"มันถูกตรงไหนเฟย์!!! เฟย์ไปขัดขวางความรักคนอื่นแบบนั้นมันถูกแล้วหรอ!!!"เขื่อนพลิกตัวเฟย์ให้มาประจันหน้ากับตัวเอง
 
 
"เพราะมันทำให้เพื่อนเฟย์ต้องเป็นแบบนี้ไง!!!!"เฟย์พูดน้ำตาคลอ
 
 
"แต่เพื่อนเฟย์ก็มีความสุขไม่ใช่หรือไง"
 
 
"..."เฟย์เลือกที่จะไม่ตอบ แต่นั้นก็เป็นความจริง ถึงแม้ว่าเพื่อนเธอจะไม่แสดงออก แต่เธอก็รับรู้ได้
 
 
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ โืทโมะก็พาแก้วออกมาเดินเล่นข้างนอก ก่อนจะหยุดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง โทโมะนั่งพิงกับต้นไม้ โดยมีคนตัวเล็กนั่งอยู่ที่ตัก แก้วนั่งกลัวตัวสสั่นอยู่บนตักของโทโมะ เพราะตัวเองเคยถูดข่มขืนตรงที่มีต้นไม้
 
 
"ตัวเล็ก ไม่ร้องนะคนเก่ง" โทโมะลูบแขนปลอบใจแก้ว 
 
 
โทโมะพลิกตัวแก้วให้หันหน้ามาหาเขา แล้วกดศีรษะคนตัวเล็กให้ซบลงที่ซอกคอของเขา
 
 
"พักผ่อนซะหน่อยนะ เดี๋ยวตอนบ่ายไปเที่ยว แล้วมันจะเหนื่อยเอา" โทโมะบอกพร้อมลูบแขนแก้วเหมือนเป็นการกล่อมไปในตัว
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"ฟาง ฟาง"ป๊อปปี้ที่เดินไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาก็ไม่เจอกับกระต่ายน้อยของเขา 
 
 
ป๊อปปี้เดินมาเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของผู้หญิง ตรงสวนดอกไม้
 
 
"ฮึกๆ" ฟางที่เอาแต่เหม่อลอย ไม่ได้ฟังที่ป๊อปปี้บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ พอป๊อปปี้เข้าห้องน้ำไป ฟางก็มองซ้ายวองขวาเพราะหาเขาไม่เจอ เลยเดินตามหาจนหลงทาง
 
 
"ฟาง ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ พี่บอกแล้วว่าให้รออยู่ตรงนั้น อย่าไปไหน"ป๊อปปี้ที่เห็ว่าเป็นฟาง ก็รีบวิ่งเข้ามาหาฟางที่นั่งร้องไห้อยู่ในสวนดอกไม้
 
 
"ฮึกๆ พี่ป๊อปไปไหมมา ฮึก ทำไมพี่ป๊อปไม่บอกฟาง"
 
 
"พี่บอกฟางแล้วนะ"แต่ฟางก็เอาแต่ส่ายหน้า แล้วยังร้องไห้หนักขึ้นอีก
 
 
"โอ๋ๆๆ ไม่ร้องๆ"ป๊อปปี้อุ้มฟางไว้แนบอก แล้วพาเดินเข้าที่พักไป
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"ออกไปเดินเล่นกันหน่อยดีกว่า"จองเบจูงมือขนมจีนออกจากห้องอาหาร แล้วตรงดิ่งไปยังสวนที่อยู่ใกล้ๆกัน
 
 
"..."
 
 
"วันนี้อากาศดีนะ เย็นสบายดีจัง"
 
 
"..."
 
 
จองเบพยายามชวนขนมจีนคุยสารพัด แต่คำตอบที่ได้กลับมาเหมือนทุกครั้งก็คือ ความเงียบ
 
 
"ขนมจีน พี่อยากขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ย"จองเบพาขนมจีนมานั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่ง ส่วนจองเบห็นั่งคุกเข่าตรงหน้าขนมจีน
 
 
"พี่จะดูแลเราให้ดีที่สุด"ขนมจีนมองจองเบด้วยสายตาที่ว่างเปล่า แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
 
 
พี่เชื่อว่า สักวันขนมจีนต้องให้โือกาสพี่
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
หลังจากกลับมาจากเกาะนั้นแล้ว เรื่องราวที่เกิดขึ้นในเกาะก็ดันไปรู้ถึงหูของผู้ใหญ่ จนห้าหนุ่มร้อนใจไปหมด เพราะกลัวพ่อตาแม่ยาย(?)จะไม่ให้คบกับลูกสาวของเขา
 
 
"งานนี้แย่แน่ๆเลยว่ะ"เขื่อนที่ตอนนี้ขยี้กัวตัวเองจนฟูไปหมด
 
 
"แล้วเราจะรับมือยังไงดีว่ะ"โทโมะถาม
 
 
"คงต้องปล่อยมันไปนั้นแหละ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป"ป๊อปปี้พูดอย่างปลงๆ
 
 
"ฉันก็ว่างั้นแหละ"จองเบพูด
 
 
........................................................................................................................
 
 
เย้ๆๆ ใกล้จะจบแล้วสำหรับเรื่องนี้ ช่วงนี้ไรเตอร์งานเยอะมากกกกกก อาจจะไม่ได้มาอัพบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อน ^^ เจอกันตอนหน้านะ