I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

จินนี่กับเฟย์ออกมาพบกับหนุ่มๆ5คน ส่วนแก้วก็จัดการทำหน้าที่เป็นไกด์ทัวร์ให้สองสาว
 
 
"ทำไมตัวเล็กไม่มาล่ะ" โทโมะถาม
 
 
"อ้อ! เกือบลืม แก้วบอกว่าเมื่อคืนอยู่ด้วยกันทั้งคืนแล้ว"เฟย์พูด
 
 
"อ๊ะๆ เมื่อคืนแกกับน้องแก้วแอบทำอะไรกันอ่ะ"เคนตะพูด
 
 
"ก็นิดๆหน่อยๆเอง ยังไม่ถึงเวลาจัดหนัก" โทโมะพูดแบบไม่สะทกสะท้าน
 
 
"เดี๋ยวแกก็เจอตัวเล็กแกเองอ่ะแหละ ตอนนี่ห่วงไอ้สองคนนั้นก่อนดีมั้ย" เขื่อนพูดพร้อมกับเบนสายตาไปทางป๊อปปี้และจองเบที่นั่งเหม่อลอยไปคนละทาง
 
 
"นับวันยิ่งเหมือนผีดิบกลับชาติมาเกิด"เขื่อนพูดต่อ
 
 
"แล้วเรื่องแผนล่ะ พร้อมหมดหรือยัง"จินนี่ถาม
 
 
"เรียบร้อยหมดแล้ว ตอนนี้เหลือแค่เวลา"เคนตะตอบ
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"แก้ว ฟางว่าเรากลับกันเถอะ มันมืดแล้วนะ"
 
 
ตอนนี้แก้ว ฟาง และขนมจีนกำลังเดินออกมานอกตัวรีสอร์ท รอบๆรีสอร์ทจะถูกปกคลุมไปด้วยป่า แต่ไม่รกมาก ข้างในป่าจะมีรีสอร์ทอยู่อีกหลังนึง
 
 
"เดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ"แก้วพูดปลอบใจเพื่อนและตัวเอง
 
 
"แน่ใจหรอ ว่าเฟย์กับจินนี่รออยู่ในป่า" ขนมจีนถามอย่่างไม่แน่ใจ
 
 
ปัง!
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!"สามสาวกรี๊ดออกมาพร้อมกัน
 
 
"เฮ้ยพวกแก จับตัวยัยพวกนี่ออกจากกันดิ" ผู้ชายคนที่ถือปืนหันไปสั่งลูกน้องอีกสามสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
 
 
"ช่วยด้วยยยยยย!!!!!"ขนมจีนตะโกนออกมาเต็มเสียง
 
 
ปัง!
 
 
"หุปปาก!!!! พวกแกอยากได้คนไหนก็เอาไป ยกเว้นคนผมสั้น"ผู้ชายคนนั้นชี้ไปที่แก้ว
 
 
"พี่โทโมะ!!ช่วยด้วย!!"
 
 
"ไม่มีใครได้ยินหรอกสาวน้อย เรามาสนุกกันดีกว่า"
 
 
ผู้ชายคนนั้นกดตัวแก้วให้นอนราบลงไปกับพื้น ส่วนฟางกับขนมจีนก็ถูกลากเข้าไปกระท่อมใกล้ๆ
 
 
"ฉันอดใจไม่ไหวแล้ว เอามันกลางป่าเนี่ยแหละ" พูดขบชายคนนั้นก็กระชากเสื้อผ้าแก้วจนขาดวิ่น พร้อมกับซุกไซร้ซอกคอขาวส่วนมือก็ลูบไล้ต้นชาของแก้ว
 
 
"ฮึก!ฮือๆ ปล่อยนะ"แก้วพยายามดิ้นขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ
 
 
"ไม่!!!อย่านะ!!!"แก้วดิ้นสุดแรง เพราะคนที่คร่อมอยู่บนร่างของเธอกำลังจะผสานร่างเดียวกับเธอ
 
 
"ไอ้เลว!!!!!"โทโมะเข้ามาดึงผู้ชายที่คร่อมแก้วออกมาพร้อมกับประเคนหมัดไปหลายที จนสลบไปแต่โทโมะก็ยังไม่หยุด
 
 
"ไอ้โทโมะพอแล้วเว้ย มันจะตายแล้วนะ"เขื่อนรีบเข้ามาห้าม
 
 
"ถ้ามันตายได้ก็ีดี" โทโมะพูดเสียงเย็น ก่อนจะเดินไปหาแก้วที่นั่งพิงอยู่ที่ต้นไม้ 
 
 
เฟย์ที่เห็นโทโมะเดินมาก็รีบหลีกทางแล้วเดินไปหาเขื่อน
 
 
"ฮึกๆๆ"แก้วที่ตอนที่อยู่ในสภาพขวัญอ่อน ก็สะดุ้งตกใจเมื่อโทโมะยื่นมือมาลูบที่หน้าเบาๆ
 
 
โทโมะโกรธจนพูดอะไรไม่ออก ยิ่งเห็นสภาพของแก้วตอนนี้ที่เสื้อผ้าด้านบนถูกฉีกออกเผยให้เห็นอกอวบอิ่ม และด้านล่างที่เปลือยเปล่าไม่มีอะไรปกคลุม เพราะถูกกระชากจนขาด
 
 
โทโมะถอดเสื้อออกมาก่อนที่จะเอามาพันช่วงล่างของแก้วเอาไว้ แ้ล้วอุ้มร่างเล็กไว้แนบอก ก่อนจะหันกลับเดินไปที่รีสอร์ทเงียบๆ
 
 
ทางด้านป๊อปปี้ก็หัวเสียไม่น้อยไปกว่าโทโมะ เพราะแม่กระต่ายน้อยของเขานั้นเสร็จไอ้พวกโจรนั้นไปแล้ว
 
 
"ฮึก พี่ป๊อป"
 
 
"พี่อยู่นี้ ไม่ต้องกลัวนะเด็กน้อย" ป๊อปปี้กอดปลอบร่างเล็ก 
 
 
จากนั้นก็จัดการอุ้มแม่กระต่ายน้อยของเขากลับรีสอร์ทไป
 
 
ส่วนจองเบ ก็โล่งอกไปเปราะนึงเพราะเขาเข้ามาช่วยขนมจีนได้ทันพอดี
 
 
"พอถึงที่รีสอร์ท เดี๋ยวพี่ทำแผลให้" จองแบมองไปที่แผลที่อยู่ตรงหางคิ้ว พร้อมกับรอยบาดลึกตรงมือ และรอยช้ำอยู่หลางแห่ง
 
 
"มะ..."
 
 
"เดี๋ยวพี่อุ้ม"
 
 
"มะ..."
 
 
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบก็ถูกจองเบสวนขึ้นมาก่อน เขาไม่รอช้ารรีบอุ้มสาวน้อยกลับรีสอร์ทไป
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"พี่เขื่อน คนพวกนั้นเป็นใครกัน" เฟย์ถาม
 
 
"เป็นโจรที่กำลังหลบซ่อนตัวอยู่ พวกมันแอบมาซ่อนตัวกันที่เกาะนี้"
 
 
"ไหนแกบอกว่ามีระบบรักษาความปลอดภัยดีไงว่ะ แล้วถ้าจินนี่ของฉันเป็นอะไรไป แกจะรับผิดชอบยังไงหะ!!" เคนตะบอกอย่างฉุนๆ
 
 
"ใช่ว่าแกจะเป็นห่วงแฟนแกคนเดียว ฉันก็ห่วงเฟย์เหมือนกัน"
 
 
"แบบนี้แผนที่เราตั้งไว้ก็พังหมดน่ะสิ" จินนี่พูด
 
 
"ไม่แน่หรอก ตอนนี้อาจจะคืนดีกันแล้วก็ได้" เฟย์พูด
 
 
"ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็ใช้แผนการขั้นสุดท้ายได้เลยล่ะกัน" เขื่อนพูดสรุป
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
Tomo Talk
 
 
"พี่โทโมะ" เสียงเล็กที่มาจากคนที่นอนหนุนแขนของโทโมะอยู่
 
 
"ครับ ตัวเล็ก"
 
 
"แก้ว...กลัว"แก้วบอกเสียงสั่น
 
 
"ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัว" โทโมะที่นอนกอดแก้วอยู่ก็หันมาปลอบใจคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง 
 
 
แก้วพลิกตัวเข้าหาอกอุ่นของโทโมะ มือน้อยๆก็จับแขนของโทโมะที่พาดอยู่ที่เอวของตัวเองก่อนจะหลับไปเพราะความเพลีย
 
 
Poppy Talk
 
 
"ไม่!! ฮึก อย่ามายุ่งกับฟางนะ ฟางมันเป็นคนไม่ดี ฟางมันสกปรก ฮือๆ" ฟางผลักไสป๊อปปี้
 
 
"ไม่เอาสิฟาง อย่าทำแบบนี้" ป๊อปปี้ก็พยายามที่จะเข้าไปกอดเธอ แต่ก็ถูกขัดขืนดิ้นหนี
 
 
"อย่ามายุ่งกับฟางนะ ฟางกลัวแล้ว"
 
 
ป๊อปปี้อาศัยจังหวะที่ฟางเผลอ เข้าไปตะครุบตัวเธอที่นั่งอยู่บนเตียงให้มานั่งอยู่ที่ตักของเขา แขนใหญ่ก็จัดการรัดเอวเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
 
 
"ไม่!! ปล่อยนะ!!" ฟางดิ้นหนีสุดแรง แต่แรงผู้หญิงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดี
 
 
"ฟางอย่าดิ้นสิ ฟาง!!!" ป๊อปปี้ดุคนที่อยู่บนตักของเขา
 
 
"ฮึกๆ"ฟางที่ถูกดุ ก็เกิดอาการกลัว ได้แต่นั่งร้องไห้ตัวสั่น
 
 
ป๊อปปี้ที่เห็นว่าฟางกลัว ก็แทบอยากจะต่อยหน้าตัวเองแรงๆที่ทำให้แม่กระต่ายน้อยของเขานั้นกลัว
 
 
"โอ๋ๆๆ ป๊อปไม่ดุกระต่ายน้อยแล้ว ป๊อปขอโทษ"ป๊อปปี้เปลี่ยนสรรพนามที่เขาเคยใช้กันตอนคบกัน
 
 
"นอนกันดีกว่า ป๊อปจะนอนอยู่ข้างๆกระต่ายน้อยตลอดนะ ไม่ต้องกลัวนะคนดี" ป๊อปปี้เอนตัวฟางลงไปนอนพร้อมกัน เขาดึงคนตัวเล็กให้ขยับเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะหลับไป
 
 
Jongbae Talk
 
 
"พี่ทำแผลให้" จองเบดึงตัวขนมจีนให้มานั่งที่ตักของตัวเอง
 
 
"ไม่ เดี๋ยวฉันทำเอง"ขนมจีนจะลุกออกจากตัก แต่ก็โดนดึงเอาไว้
 
 
"ทำแผลก่อน"
 
 
"เดี๋ยวทำเอง"
 
 
จองเบไม่ฟังที่ขนมจีนพูด จัดการค่อยๆบรรจงทำแผลให้หญิงสาว
 
 
"ถ้าเสร็จแล้วก็เชิญคุณออกไปได้แล้ว ฉันจะนอน"
 
 
"ไม่มีขอบคุณสักคำเลยนะ"
 
 
"ขอบคุณ" ขนมจีนพูดเสียงห้วน เมื่อพูดจบเธอก็รีบหนีเดินเข้าห้องนอนไป จองเบรีบแทรกตัวตามเข้าไปในห้อง
 
 
"คุณ!!!ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!"
 
 
"จะอาบน้ำหรือป่าว ถ้าไม่อาบก็นอน" จองเบเดินเข้ามาใกล้ขนมจีน
 
 
"อะ...อาบน้ำ" ขนมจีนรีบหยิบผ้าเช็ดตัว แล้ววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ 
 
 
ขนมจีนที่อาบน้ำเสร็จก็ลืมไปว่ามีผู้ชายอีกคนอยู่ในห้องด้วย เลยพันผ้าเช็ดตัวออกมาผืนเดียว
 
 
"จะยั่วกันหรอ" จองเบที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยทักขึ้น
 
 
"กรี๊ดดดด...อื้อ~"จองเบรีบวิ่งเข้ามาปิดปากขนมจีนไว้
 
 
"อย่ากรี๊ดสิ เดี๋ยวคนอื่นก็แหกันมาหมดหรอก"
 
 
"คุณ! ทำไมไม่กลับห้องของคุณ"
 
 
"ก็พี่จะอยู่เป็นเพื่อนขนมจีนไง"
 
 
"ไม่จำเป็น"
 
 
"ไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน"
 
 
กว่าที่จองเบจะจัดการขนมจีนให้อยู่หมัด ก็เหนื่อยแทบตาย ตอนนี้ร่างเล็กกำลังนอนหลับตาพริ้มให้อ้อมกอดของเขา
 
 
"ฝันดีครับ"