I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

Part Kaew
 
 
หลังจากที่กลับมาจากการแลกเปลี่ยน แก้วก็เข้ารับการผ่าตัดทันที และการผ่าตัดก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
 
 
"แก้ว แกจะเหม่อไปถึงไหนกัน"เฟย์ร้องทักขึ้น
 
 
"หะ!อะ...เอ่อ ปะ...เปล่า"
 
 
"อะไรของแก"เฟย์บ่นพึมพำเบาๆ
 
 
"ฉันนอนก่อนนะ"
 
 
"วันนี้นอนเร็วแหะ แต่ก็ดีเหมือนกันแกจะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วๆ"
 
 
"อืมๆ"แก้วพูดแค่นั้นก่อนจะหลับตาลง
 
 
ส่วนเฟย์ที่รอให้แก้วหลับสนิทก็รีบโทรหาใครอีกคนที่มาเฝ้าแก้วเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น
 
 
"ฮัลโหลพี่โทโมะ วันนี้พี่โทโมะมาได้มั้ย?"
 
 
"มาได้ เดี๋ยวรอพี่แปปนึง อยู่เป็นเพื่อนแก้วไปก่อนนะ"
 
 
"โอเคค่ะ"
 
 
ตั้งแต่แม่ของโทโมะขู่ให้โทโมะเลิกยุ่งกับแก้ว โทโมะจึงโดนกักบริเวณอยู่ในบ้าน พร้อมกับมีบอดี้การ์ดติดตามอีกอีกเป็นโหล และเมื่อวันงานเลี้ยงที่เขาไปเต้นรำกับเธอ ก็ทำให้โทโมะถูกซ้อมจนอาการสาหัส ทุกวันนี้มันก็ยังเป็นเช่นนั้นอยู่เหมือนกัน โทโมะจึงต้องแอบมาพบแก้วตอนดึกๆ โดยที่ไม่ให้แก้วและแม่ของเขารู้
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
"เฟย์ พี่มาแล้ว"โทโมะมีรอยช้ำตามใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปหมด เพราะเกิดจากการถูกซ้อม
 
 
"โหหหหห นี่แผลเก่ายังไม่หายดีแผลใหม่มาอีกแล้วหรอเนี่ย พี่ไม่เข็ดบ้างหรือไงกัน"เฟย์ที่สังเกตุเห็นว่าแผลของโทโมะเพิ่มขึ้น
 
 
"ก็พี่อยากมาเจอแก้วนิ แล้ววันนี้แก้วเป็นยังไงบ้าง"
 
 
"วันนี้แก้วเหม่อลอยบ่อยมาก พอถามก็บอกว่าไม่มีอะไร สงสัยคงจะคิดถึงพี่โทโมะมั้ง"เฟย์เอ่ยแซว
 
 
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี งั้นเดี๋ยวพี่เฝ้าต่อให้เอง เราอ่ะกลับบ้านได้แล้ว มันดึกมากแล้วนะ"
 
 
"ค่ะๆ พรุ่งนี้พี่ฟางจะมาเฝ้าแก้วให้นะ"
 
 
"อืมๆ"
 
 
โทโมะเลื่อนตัวเองมานั่งเก้าอี้ข้างๆเตียงแก้ว ก่อนจะเกลี่ยไรผมที่ปิดบังใบหน้าหวานอยู่
 
 
"จะตกเตียงอยู่แล้วนะเนี่ย"โทโมะพูดเบาๆ เพราะแก้วนั้นนอนตะแคงข้าง
 
 
"หายไวๆนะตัวเล็ก"โทโมะกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากก่อนจะกุมมือเธอเอาไว้แล้วหลับไป