I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

"อื้อ~"ฟางส่วเสียงประท้วง

 

 

ป๊อปปี้ค่อยผละออกจากริมฝีปากหวานช้าๆ แต่ก็ไม่ยเอาหน้าออกห่าง

 

 

"เอาหน้าออกไปนะ"

 

 

"ก็ฟางยังไม่หายโกรธพี่เลยนิ"

 

 

"ก็ดูพี่ทำตัวสิ มันน่าให้อภัยไม่ล่ะ" ฟางเบี่ยงหน้าไปอีกทาง ก่อนที่ป๊อปปี้จะได้ลิ้มรสริมฝีปากหวาน

 

 

"เอาไว้เดี๋ยวค่อยง้ออีกที ตอนนี้มานอนกันดีกว่า"พูดจบป๊อปปี้ก็เอนตัวลงมานอนข้างๆฟางพร้อมกับกอดเอวเล็กเอาไว้แน่น พร้อมลับตาลง

 

 

"พี่ป๊อป ปล่อยฟางนะ ใครให้พี่มานอนที่นี้"ฟางดิ้นขัดขืน แต่ป๊อปปี้ก็ทำเฉยชาไม่สนใจฟางเหมือนเดิม 

 

 

ฟางที่เริ่มเหนื่อยก็ค่อยหลับตาลง แล้วก็หลับสนิทไป ป๊อปปี้ที่แกล้งหลับก็ลืมตาขึ้น ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่เขาแสนจะหลงรัก ก่อนจะค่อยๆพรมจูบเบาๆไปทั่วหน้าหญิงสาว

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

วันจบปีการศึกษา

 

 

"น่าเสียดายที่ขนมจีนกลับไปแล้ว"เฟย์บ่น ตอนนี้พวกเรา 4 คน ใช่!คุณฟังไม่ปิดหรอก เพราะตอนนี้แก้วออกจากโรงพยบาลแล้ว โดยมีพี่โทโมะที่คอยติดตามทุกฝีก้าวตลอด24ชม.

 

 

"เฮ้! วันนี้ไปเลี้ยงส่งเฟย์ฟางกันแล้วก็เลี้ยงที่พวกเราจบม.5 กันด้วย มีใครไปกันมั้ย"หัวหน้าห้องยืนตะโกนอยู่หน้าห้อง

 

 

"ไป!!!"ทุกคนพร้อมใจกันตอบ

 

 

"แล้วแก้วไปได้หรือป่าว หรือต้องไปขอพี่โทโมะก่อน"หัวหน้าห้องหันมาถามแก้ว

 

 

"ก็คงงั้นมั้ง"แก้วยิ้มแหย่ๆ

 

 

"งั้นไปเจอกันที่...ตอนหนึ่งทุ่มนะ"หัวหน้าห้องนัดหมายสถานที่ ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้านเพื่ไปเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยง

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"อะไรนะ!!!"โทโมะร้องลั่น เมื่อรู้ว่าแม่ตัวดีของเขาแอบหนีไปเที่ยวผับ ถ้าบอกดีๆก็ให้ไปอยู่แล้ว

 

 

"ก็เออนั้นแหละ ฉันพึ่งรู้มาจากไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้ก็หัวเสียเช่นเดียวกัน

 

 

"ไอ้เขื่อนมันไปรู้จากไหนว่ะ"โทโมะถาม

 

 

"ห้ามไปบอกเฟย์นะ ตอนนี้ไอ้เขื่อนมันโดนคู่ขาเก่ารังควานนะ ผู้หญิงคนนั้นจะขู่ทำร้ายเฟย์ แต่ถ้าเขื่อนมันยอมคบกับเธอเหมือนแต่ก่อน เธอจะไม่ทำร้ายเฟย์ แล้วพอดีวันนี้ไอ้เขื่อนมันไปผับที่เฟย์ไปเลี้ยงพอดี"

 

 

"ไอ้เขื่อนนี่มันซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ ตอนนี้มันก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกับเฟย์นิ"

 

 

"ก็ใช่ ฉันไปตามฟางก่อนนะ ตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว"

 

 

"ฉันไปด้วย"

 

 

@ผับ...

 

 

"กลับบ้่านกับพี่เดี๋ยวนี้นะฟาง" ป๊อปปี้เดินมากระชากแฟนสาวที่กำลังเต้นเย้ายวนผู้ชายอยู่บนฟลอร์

 

 

"พะ...พี่...พี่ป๊อป"

 

 

"ถึงกับพูดไม่ออกเลยหรือไง"

 

 

"ปะ...เปล่า"

 

 

"วันนี้กลับไปโดนทำโทษแน่ พี่โทรบอกแม่ฟางแล้วว่าวันนี้ฟางจะนอนคอนโดพี่"

 

 

"มะ...ไม่เอานะ ไม่เอานะพี่ป๊อป ฟางจะกลับบ้าน" ฟางดิ้นหนีขัดขืน

 

 

"วันนี้เธอเสร็จแน่"ป๊อปปี้ขู่เอาไว้ ก่อนจะเดินลากฟางออกมาจากผับแล้วมุ่งตรงไปยังคอนโด

 

 

@คอนโด

 

 

"อ๊ะ อื้อ"ฟางครางเสียงกระเส่ากับสัมผัสที่ป๊อปปี้ปรนเปรอให้เธอ เสื้อผ้าหวาบหวิวที่เธอใส่ไปงานก็ค่อยๆหลุดออกอย่างง่ายได้ รวมถึงเสื้อผ้าของป๊อปปี้ด้วย

 

 

"ปะ...ปล่อยนะ"เมื่อปาดอิสระ ฟางก็ส่งเสียงประท้วง เพราะความกลัวที่กัดกินหัวใจ

 

 

"เสร็จแล้วถึงจะปล่อย"ป๊อปบอกเสียงอู้อี้

 

 

"ฟางกลัว ฮือ~" ป๊อปปี้ก้มลงฝากรอยแดงๆตามร่างกายของเธอ 

 

 

ร่างกายของเธอเหมือนสารเสพติดที่เขาไม่อาจห้ามใจตัวเองไม่ให้เสพมัน แต่ยิ่งเสพมันเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากขึ้นมากเท่านั้น

 

 

......................................................................................................................................

 

 

ตอนนี้ไรเตอร์เปิดเทอมแล้ว อาจจะไม่ค่อยได้มาอัพ แต่จะพยายามมาอัพทุกอาทิตย์นะ ^^