Hey BOY!!! ฉันรักนาย
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 12.35 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) วิจฉาชีพ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
อ่านบทนำกันก่อนนะจ๊ะ ... เดี๋ยวจะไม่รู้เรื่อง อิอิ
" กรี๊ดดดดดดดดดด "
โครม !!!!!!!!! เสียงดังขึ้น ทำให้ทุกคนมามุงดู
" เออ คุณ เป็นยังไงบ้างครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโทษ "
" ขอโทษ แล้วมันหายไหม ถ้าฉันเป้นอะไรขึ้นมา นายจะรับผิดชอบยังไง "
" ก็ผมก็ขอโทษแล้วไง คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ผมพาไปโรงพยาบาลไหมครับ "
" เอาละ เอาะ ไม่ได้เจ็บมากมายหรอก เดี๋ยวฉันไปหาหมอเองก็ได้ เอาค่ายามาซิ "
" อ่อ ที่แท้ก็เงินซินะ เธอวิ่งตัดหน้ารถฉันนะ " ชายคนขับรถพูดขึ้น
" เอะ นายนี่ยังไง ฉันเจ็บเนี่ยเห็นไหม ถลอกหมดเลย "
" เห็น แต่เธอ วิ่งตัดหน้ารถฉัน รถฉันมันแพงนะ ถ้าเป็นอะไรไป เธอจะทำยังไง"
" นายนี่มัน จะจ่ายไม่จ่าย "
" หึ เธอคิดว่าฉันโง่หรือไง ที่เธอวิ่งตัดหน้ารถฉันแล้วจะมาเรียกร้องเนี่ย ตลกละ "
" ได้ พี่ ป้า น้า อา ค่ะ เค้าคนนี้ ขับรถจะชนหนุ แล้วยังมากล่าวหาหนูอีกว่าหนูตัดหน้ารถของเค้า ทำไมค่ะ ทำไม " เธอเงียบแล้วร้องไห้ ทำให้คนที่มุงอยู่ตกใจไม่ใช่น้อย
" นี่เธอจะทำอะไรของเธอ " เค้าตรงไปกระชากแขนเธออย่างแรง
" โอ้ย ฉันเจ็บนะ ฉันไม่ได้วิ่งตัดหน้ารถคุณ นี่เหรอคนไทยด้วยกัน คุณดูถูกฉันมากไปแล้ว คิดจะเอาเงินมาปาหัวฉันหรือไงกัน "
" ...... " ชายหนุ่มได้แต่เงียบ แล้วหันมองเสียงซุบซิบนินทาเค้า
" ใช่ ฉันมันเป้นคนจน คนจนไม่มีชีวิตหรือไง แค่คำขอโทษกับน้ำใจไม่มีเลยหรือไงค่ะ "
" เอ่อ คือ..... "
" นี่พ่อหนุ่ม ถ้าทำผิดแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบ ก็กลับไปเลย แม่หนูมะ เดี่ยวป้าทำแผลให้ " ป้าแก่ๆพูดขึ้น ทำให้คนที่มุงดูอยู่ เริ่มมีปากเสียง
" แล้วเธอจะเอายัง "
" ฮึก ก็แค่ค่ารักษาพยาบาลเล็กๆน้อยๆ ไม่ต้องพาฉันไปโรงพยาบาลหรูที่ไหนหรอก ฉันมันก็แค่คนจน "
เธอพูดพร้อมน้ำตา
" อ่าๆๆๆ เล็กน้อยเนี่ยเท่าไหร่ "
" อย่าคิดว่าจะมาซื้อศักดิ์ศรีกันนะ ฉันเห้นเป็นคนไทยด้วยกัน เลยไม่อยากขึ้นโรงขึ้นศาล" คำพูดของเธอ ทำให้เค้าได้แต่ขบกรามน้อยๆ อย่างเก็บอารมณ์
" 1000 นึง " เธอบอกเค้า
" อ่า หวังว่าคงจะจบนะ " เค้ารีบขึ้นรถออกไปทันที เพราะความอายที่เธอประจานเค้าทิ้งไว้
" ขอบคุณมากนะค่ะ หนุต้องรีบไปช่วยคุณแม่ทำงานก่อนนะค่ะ " เธอบอกกับทุกคนก่อนป๊าดน้ำตา แล้วเดินจากไป
" เด็กอะไรกตัญญูจริงๆเลย " นี่คือเสียงของผู้เห็นเหตุการณ์ต่างกล่าวชื่นชมเธอ
ณ.มุมตึกมุมหนึ่ง
" โหวววว พี่ฟาง เทพมากอ่า แสดงสมบทบาทมากเลย " เฟย์เอ่ยชมพี่สาวทันที
" อย่ามาเว่อร์น่า อ่า ของแก ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ยืนมองฉันเฉยๆ 200ก็พอ "
" อิอิ ขอบคุณนะค่ะ "
" เห้อ มันคุ้มไหมเนี่ย กับเงิน800ที่ฉันเสี่ยงชีวิตมา "
" เฟย์ว่า เราหางานทำเพิ่มเหอะ "
" อืม แกก็ตั้งใจเรียนละ พี่จะลองหางานเพิ่มดู เอะ ยายเฟย์นั่นแม่หรือเปล่าอ่า "
" ใช่ๆๆ พี่ฟาง นั่นแม่อ่า "
" แม่ " สองสาวเรียกผู้เป็นแม่เสียงดัง ก่อนจะวิ่งตรงไปหาเธอ
" แม่ หยุดเลยนะ จะไปไหน "
" แห แหะ แหะ มะ แม่ เออ " แม่ที่หยุดหอบเพราะวิ่งหนีลูกสาวทั้งสองพูดขึ้น
" เอาอีกแล้ว แม่แอบมาซื้อเสื้อผ้าอีกแล้วนะ " ฟางบ่นแม่ทันทีที่เธอตามทัน
" ก็แม่อยากได้นี่นา แล้วมันก็ตัวละ100เดียวเอง แกอย่างกมาเลยยายฟาง แม่ก้รับจ้างเย้บผ้าเก็บเงินมาซื้อนะ "
" แต่สิ้นเดือนเรากำลังจะจ่ายค่าบ้านนะม่ พอจ่ายเสร็จค่อยซื้้อซิ"
" ทำไมพี่สาวแกขี้บ่นจังยายเฟย์ " คนเป็นแม่หันไปถามลูกสาวคนเล็ก
" เอาน่าๆ พี่ฟางไหนๆแม่ก้ซื้อมาแล้ว คืนนี้เราทำสุกี้กินกันดีนกว่า "
" เหรอ เออดีๆ แม่ก็อยากกิน เฟย์มีเงินเท่าไหร่ ไปซื้อของมาทำกันดีกว่า "
" เฟย์ให้แม่100นึงเลย "
" ดีเลย แม่ออก100นึง เฟย์100นึง ยายฟางเอามาเลย " คนเป้นแม่หันไปบอกลุกสาวคนโต
" โห อะไรอ่า อ่า 100นึงนะ แต่แม่ห้ามซื้อเสื้อผ้าอีกนะ รอจ่ายค่าบ้านก่อนค่อยซื้อ
" เออน่า แม่รู้แล้วน่า "
ครอบครัวของฟาง อาศัยอยู่ที่บ้านเช่าเล็กๆ ข้างๆอพาร์ทเม้นท์แสนหรู โดยที่พ่อเธอเสียตั้งแต่เธอยังเด็กๆ ทำให้เธออยู่กันสามคนแม่ลูก ทั้งสามจึงทำงานทุกอย่าง ที่ได้เงิน....
ทางด้านชายหนุ่ม
" ไง น่าตาไม่สู้ดีเลย " โทโมะทักลูกพี่ลุกน้องที่เดินเข้ามาหน้าบอกบุญไม่รับ
" ก็ อย่างที่พี่รู้นั่นแหละ ย่าให้ทำสองปี " ป๊อปปี้บอกโทโมะ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา
" เอาน่า แกก็โตแล้ว พอครบสองปีก็ได้ร้านแต่งรถแล้วนิ "
" ครับ ผมจะพยายาม แต่วันนี้นะซิ เจ็บใจชะมัดเลย "
" อะไรอีกละ "
" เจอวิจฉาชีพนะซิ "
" อ่าว ทำไมแกไม่จับส่งตำรวจละ "
" โหว พี่คิดดู วิ่งตัดหน้ารถผม ผมเบรคทันนะ ผมไม่ได้ชนเธอ เรียกร้อง่าเสียหายกับผม "
" เอาน่า ค่าทำขวัญ เธอคงตกใจแหละ "
" โหวพี่ ผมขอโทษเธอ จะพาไปโรงพยาบาล เธอก็ไม่ยอมไป จะเอาตัง "
" 555 "
" ร้ายกว่านั้นนะพี่ เธอร้องไห้ บอกว่าผมใช้เงินซื้อศักดิ์ศรีเธอ ชาวบ้านแถวนั้นนี่ว่าผมกันเต็มอ่า "
" เออ แล้วแกทำไง "
" สุดท้ายผมก็ต้องจ่ายให้เธอไปนะซิ เล่นร้องซะอย่างกะญาติเสีย"
" เอาซิ เด็กนอกอย่างแก เสียเชิงวิจฉาชีพแล้วเหรอเนี่ย "
" อย่าให้ผมเจอเธออีกนะ หึ " ป๊อปปี้พูดก่อนะจะทำหน้าเครียดแค้น
" เออ แล้วหาที่พักหรือยังละ "
" ยังเลยอ่า อยู่บ้านก็เบื่อพ่อบ่น ขอนอนกับพี่ก่อนละกัน เดี๋ยวผมหาได้จะไปละกัน "
" ตามใจแกเหอะ งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ "
" อะไรกัน นี่เย็นแล้วนะ พี่ยังจะทำงานอีก ทำงานหนักเกินไปหรือเปล่า "
" เอาน่า พอดีรองเท้ารุ่นพิเศษจากต่างประเทศเข้าคืนนี้นะ "
" ครับ ยังไง ผมขอรบกวนห้องพี่หน่อยละกัน "
" อืม " ตอบป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกประตูไป
จัดไปเบาๆกับตอนแรก เรื่องนี้เน้นคลายเครียด กุ๊กกิ๊กๆนะค่ะ เครียดมาลายเรื่องแล้ว
ตัวละคร คนอ่านจินตนาการขึ้น ถ้าไม่ถูกใจขอโทษด้วยนะค่ะ
...........เม้น+โหวต...........
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
