สาวหน้าใสกับนายข้างบ้าน

8.3

เขียนโดย archari

วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.19 น.

  9 ตอน
  9 วิจารณ์
  23.23K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) บ้าน black boy

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ บ้าน black boy

พี่สุดหล่ออออ คร้าบบบบบบบบ รับโทรศัพท์ด้วยครับบบบ

พี่สุดหล่ออออ คร้าบบบบบบบบ รับโทรศัพท์ด้วยครับบบบ

พี่สุดหล่ออออ คร้าบบบบบบบบ รับโทรศัพท์ด้วยครับบบบ

เสียงโทรศัพท์ของจูเนียร์ดังขึ้น จูเนียร์สะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วก็กดรับสาย

(ฮัลโหลลลลลล ใครครับ)

(แนนเองค่ะพี่เนียร์ )

(แนนไหนคร้าบบบบบบบบ)

(เอ้า...ก็แนนที่พี่ให้เบอร์ไว้เมื่อวานไงค่ะ)

เมื่อได้ยินอย่างนั้นจูเนียร์ตาสว่างขึ้นมาทันที

    (อ๋ออออ คือว่าพี่เล่นมุขเฉยๆอ่ะ น้องแนน)

   (แล้วไปค่ะพี่จูเนียร์ ตอนแรกแนนคิดว่าพี่จูเนียร์คุยกับใครหลายคนเลยจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร)

   (จ้าน้องแนน แล้วที่น้องแนนโทรมาแต่เช้ามีไรป่ะจ๊ะ)

   (คือแนนจะชวนพี่เนียร์ไปทานข้าวค่ะ)

   ( ได้สิจ๊ะแล้วเจอกันกี่โมงจ๊ะ)

   (อืม...10โมงก็ได้ค่ะ)

    (แล้วไปเจอกันที่ไหนจ๊ะ)

    (ที่ร้านอาหารวิปโยคก็ได้ค่ะ)

    (จ้าแล้วเจอกันจ๊ะ)

จูเนียร์รีบลุกไปอาบน้ำ แต่งตัว พอเสร็จแล้วก็มาดูนาฬิกา

(7โมง45นาที โอ้โหเหลือเวลาอีกเยอะแล้วจะทำอะไรดีว่ะเนี้ย)

แอดดดดดดด

เสียงมีคนเปิดประตูห้องของจูเนียร์ นั่นก็เนส

( นี่  จูเนียร์แต่งตัวหล่อจะไปไหนเนี้ยะ)

( ไปหาน้องแนนน่ะพี่)

( แหมเสน่ห์แรงจริงน่ะเมื่อวานก็ไปกับน้องเต้ย สองวันก่อนก็ไปกับน้องหมิว แล้ววันนี้ไปกับน้องแนนอีก)

( ก็อย่างงี้แหละพี่ คนมันเกิดมาหน้าตาดี)

แหวะ ~~~~~~~~

เสียงคนข้างหลังเนสกำลังจะอ้วก นั่นคือแอมป์

( นี่ไอ้เนียร์ ถ้าแกหน้าตาดี ชั้นก็หล่อขั้นเทพแหละ)

( โห พี่แอมป์ถ้าพี่ขั้นเทพน่ะป่านนี้ พี่ก็ต้องมีแฟนแล้วดิ)

แอมป์จี๊ดมากกกก ที่จูเนียร์พูดแบบนี้

( ใครบอกว่าฉันไม่มี ที่จริงอ่ะมีเป็นร้อยแต่ไม่อยากจะคุย เดี๋ยวจะหาว่าโม้อีก)

เหรออออออออ

เสียงจูเนียร์กับเนสประสานเสียงกัน

เนสตัดบท

( เออแล้วนี่ใครเห็นตูมตามบ้าง)

แอมป์ ( ไม่เห็นเลยน่ะ สงสัยออกไปเรียนแล้วมั้ง พ่อคนนี้ตื่นเช้าจะตาย)

จูเนียร์ ( นี่พี่แอมป์ เนื้องอกขึ้นสมองใช่ไหมเนี้ยะ วันนี้วันหยุดใครเค้าจะไปเรียนกัน)

แอมป์ ( เออว่ะ ลืมสนิทเลยยยยยย)

จูเนียร์  (สงสัยไปสนามแข่งรถมั้ง)

เนส ( อืมก็คงงั้นแหละ รายนั้นน่ะถ้าไม่ไปเรียน ก็ไปแข่งรถ)

ทางด้านตูมตาม

เขาขับรถสปอร์ตคันโปรดกำลังจะไปสนามแข่งรถ แต่เขาเห็นคนปั่นจักรยานตัดหน้ารถเขาเลยหักรถหลบ เลยไปชนกับเสาไฟ้ฟ้า เขาจอดรถแล้วลงไปดูรถ

ตูมตาม ( โอ้โหต้องซ่อมเยอะเลยว่ะ )

ผู้หญิงที่ปั่นจักรยานตัดหน้ารถของตูมตาม คือแอปเปิ้ล แอปเปิ้ลเอาจักรยานขึ้นแล้วไปถามตูมตาม

แอปเปิ้ล ( เอ่อ...รถนายอ่ะเป็นไรมากหรือเปล่า)

ตูมตาม (ไม่เป็นไรมากหรอก)

แอปเปิ้ล ( ชั้นขอโทษน่ะ คือ ชั้นไม่ได้ตั้งใจน่ะ)

ตูมตาม ( ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ อย่าคิดมากไปเลย)

แอปเปิ้ล ( ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ เอ่อ...แล้วนายชื่อไรอ่ะ)

ตูมตาม ( ตูมตาม แล้วเธออ่ะ)

แอปเปิ้ล ( แอปเปิ้ล ยินดีที่รู้จัก)

ตูมตาม ( เช่นกัน )

 ตูมตามตัดสินใจกลับบ้านแล้วเดินเข้าบ้าน พี่น้องของตูมตามสังเกตถึงอาการผิดปกติของตูมตาม คือ ตูมตามยิ้มไม่หุบเลยแล้วก็เดินเหม่อ เหมือนคิดถึงใคร

จูเนียร์ ( พี่ตูมตาม )

ตูมตามไม่ขานตอบ เหมือนตูมตามไม่ได้ยิน เพราะเขานึกถึงแอปเปิ้ลตั้งแต่ขับรถเฉี่ยวกันตอนเช้า

เวลา 10.00 น.

จุเนียร์มองนาฬิกาแล้วก็วิ่งไปที่รถแล้วก้ขับรถออกไปตามที่แนนนัดไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา