นายผู้จัดการสุดแสบปะทะยัยนางแบบสุด Sex...

โทโมะ : เมื่อเห็นว่าร่างบางเคลิ้มจึงพลิกตัวเองขึ้นไปอยูด้านบน
และดันล่างบางให้นอนราบกับเตียงแต่ โป๊ก! (เสียงหัวแก้วโขกกับเตียง)
แก้ว : โอ้ย! เมื่อได้สติก็ผลักโทโมะออกทันที
โทโมะ : เอ่อ! แก้วเมี่อกี๊ฉันขอโทษนะคะคือฉันไม่ได้ตั้งใจอะ (ปากก็พูดไปอย่างงั้นแต่ในใจอะ โคตรเสียดายอะ)
แก้ว : (ตอนนี้ที่กำลังหน้าแดงอยู่) มะ..ไม่เป็นไร ฉันรู้นายไม่ได้ตั้งใจ
โทโมะ : งั้นเรานอนกันเถอะนะ
แก้ว : อืมๆ
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นอนหันหลังให้กัน
ผ่านไปซักพัก
โทโมะ : (ยัยนี่หลับยังน้าาาาา)
แก้ว! สะกิดแก้ว แก้ว! เอ่อ ก็นะสงใสหลับไปแล้ว 555 นี่แหละเวลาที่ฉันรอคอย
เมื่อโทโมะรู้ว่าแก้วหลับแล้วจึงค่อยๆเลื่อนแขนของตนไปคล้องเอวของร่างบางแล้วค่อยๆกระชับกอดให้แน่นขึ้นและก็หลับไป (งงกันมั้ย พยายามอ่านให้เข้าใจนะ : ไรเตอร์)
 
เช้าวันต่อมา
แก้ว : กรี๊ดดดดดดดดดดด! นี่แหนะๆๆๆ ตีท่อนแขนของร่างสูงเมื่อรู้ว่าตนเองกำลังถูกกอดอยู่
โทโมะ : โอ้ย! อะไรของเธอเนี่ย คนจะหลับจะนอน
แก้ว : แล้วนายมากอดฉันทำไม
โทโมะ : อยากกอดอะ มีปัญหาป่ะ
แก้ว : นายบ้าเอ้ยยยยยยยย! นี่แหนะๆๆๆๆๆ ตีซ้ำที่เดิม
โทโมะ : โอ้ย! นี่เธอฉันเจ็บนะ
(ถึงโทโมะจะพูดยังไงแก้วก็ไม่ยอมฟัง ตีต่อไป)
โทโมะ : ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ
/รวบแขนของร่างบางไว้ แล้วค่อยๆดึงแก้วเข้ามากอดต่อและยิ่งแก้วโวยวายก็ยิ่งกระชับกอดแน่นขึ้นมากเท่านั้น/
/และแก้วในตอนนี้ก็ไม่สามารถขัดขืนโทโมะได้ จึงปล่อยให้โทโมะกอดซักพัก/
10 นาทีผ่านไป
แก้ว : นี่นายพอยัง
ฉันจะไปอาบน้ำแล้วนะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน
โทโมะ : โอ้! ไปทำงานไม่ทันหรอ งั้นเราจะทำให้มันเสียเวลาทำไมไปอาบน้ำพร้อมกันเลยดีกว่า
/จากนั้นโทโมะ ก็ช้อนร่างของแก้วขึ้นมาจากเตียงเพื่อที่จะแกล้วแก้วเล่นเท่านั้น/
/แก้วเมื่อรู้สึกว่าร่างตนเองถุกช้อนขึ้นมาจากเตียงจึงโวยวายยกใหญ่/และโทโมะเมื่อแกล้งแก้วจนสมใจแล้วจึงวางแก้วลงที่เตียงดังเดิม/
โทโมะ : 555 ฉันไปอาบน้ำดีกว่า ส่วนเธอรออยู่นี่นะ
แก้ว : หึ่ย! นายนี่มัมจิงๆเลยนายบ้า บ้าๆๆๆๆๆๆๆ
โทโมะ : นี่ถ้าเธอว่าแฉันหรือด่าฉัน ฉันจะทำโทษเธอจิงๆด้วย
แก้ว : นึกว่าฉันจะกลัวนายหรอ นายโทโมะบ้า
โทโมะ : จะลองดีกับฉันใช่มั้ย ได้!
จากนั้นโทโมะจึงค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้วแล้วจากนั้นจึงประกบปากที่อวบอิ่มของแก้วแล้วค่อยๆใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในปากอันอวบอิ่มแล้วควานหาความหวานในนั้นจนได้ยินเสียงร่างบางคลางออกมา ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเธอนั้นหายใจไม่ออกจึงถอนออกด้วยความเสียดาย
นี่คือการทำโทษสำหรับคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉัน ถ้าเธอด่าหรือว่าฉันอีกก็จะเจอบทลงโทษแบบนี้หรือถ้าฉันมีความคิดที่ดีอาจจะทำมากกว่านี้ก็ได้ เข้าใจมั้ย!
แก้ว : เอ่อ! เข้าใจแล้ว