นายผู้จัดการสุดแสบปะทะยัยนางแบบสุด Sex...

โทโมะ : เมื่อเห็นว่าร่างบางเคลิ้มจึงพลิกตัวเองขึ้นไปอยูด้านบน

และดันล่างบางให้นอนราบกับเตียงแต่ โป๊ก! (เสียงหัวแก้วโขกกับเตียง)

แก้ว : โอ้ย! เมื่อได้สติก็ผลักโทโมะออกทันที

โทโมะ : เอ่อ! แก้วเมี่อกี๊ฉันขอโทษนะคะคือฉันไม่ได้ตั้งใจอะ (ปากก็พูดไปอย่างงั้นแต่ในใจอะ โคตรเสียดายอะ)

แก้ว : (ตอนนี้ที่กำลังหน้าแดงอยู่) มะ..ไม่เป็นไร ฉันรู้นายไม่ได้ตั้งใจ

โทโมะ : งั้นเรานอนกันเถอะนะ

แก้ว : อืมๆ

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นอนหันหลังให้กัน

ผ่านไปซักพัก

โทโมะ : (ยัยนี่หลับยังน้าาาาา)

แก้ว! สะกิดแก้ว แก้ว! เอ่อ ก็นะสงใสหลับไปแล้ว 555 นี่แหละเวลาที่ฉันรอคอย

เมื่อโทโมะรู้ว่าแก้วหลับแล้วจึงค่อยๆเลื่อนแขนของตนไปคล้องเอวของร่างบางแล้วค่อยๆกระชับกอดให้แน่นขึ้นและก็หลับไป (งงกันมั้ย พยายามอ่านให้เข้าใจนะ : ไรเตอร์)

เช้าวันต่อมา

แก้ว : กรี๊ดดดดดดดดดดด! นี่แหนะๆๆๆ ตีท่อนแขนของร่างสูงเมื่อรู้ว่าตนเองกำลังถูกกอดอยู่

โทโมะ : โอ้ย! อะไรของเธอเนี่ย คนจะหลับจะนอน

แก้ว : แล้วนายมากอดฉันทำไม

โทโมะ : อยากกอดอะ มีปัญหาป่ะ

แก้ว : นายบ้าเอ้ยยยยยยยย! นี่แหนะๆๆๆๆๆ ตีซ้ำที่เดิม

โทโมะ : โอ้ย! นี่เธอฉันเจ็บนะ

(ถึงโทโมะจะพูดยังไงแก้วก็ไม่ยอมฟัง ตีต่อไป)

โทโมะ : ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ

/รวบแขนของร่างบางไว้ แล้วค่อยๆดึงแก้วเข้ามากอดต่อและยิ่งแก้วโวยวายก็ยิ่งกระชับกอดแน่นขึ้นมากเท่านั้น/

/และแก้วในตอนนี้ก็ไม่สามารถขัดขืนโทโมะได้ จึงปล่อยให้โทโมะกอดซักพัก/

10 นาทีผ่านไป

แก้ว : นี่นายพอยัง

ฉันจะไปอาบน้ำแล้วนะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน

โทโมะ : โอ้! ไปทำงานไม่ทันหรอ งั้นเราจะทำให้มันเสียเวลาทำไมไปอาบน้ำพร้อมกันเลยดีกว่า

/จากนั้นโทโมะ ก็ช้อนร่างของแก้วขึ้นมาจากเตียงเพื่อที่จะแกล้วแก้วเล่นเท่านั้น/

/แก้วเมื่อรู้สึกว่าร่างตนเองถุกช้อนขึ้นมาจากเตียงจึงโวยวายยกใหญ่/และโทโมะเมื่อแกล้งแก้วจนสมใจแล้วจึงวางแก้วลงที่เตียงดังเดิม/

โทโมะ : 555 ฉันไปอาบน้ำดีกว่า ส่วนเธอรออยู่นี่นะ

แก้ว : หึ่ย! นายนี่มัมจิงๆเลยนายบ้า บ้าๆๆๆๆๆๆๆ

โทโมะ : นี่ถ้าเธอว่าแฉันหรือด่าฉัน ฉันจะทำโทษเธอจิงๆด้วย

แก้ว : นึกว่าฉันจะกลัวนายหรอ นายโทโมะบ้า

โทโมะ : จะลองดีกับฉันใช่มั้ย ได้!

จากนั้นโทโมะจึงค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้วแล้วจากนั้นจึงประกบปากที่อวบอิ่มของแก้วแล้วค่อยๆใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในปากอันอวบอิ่มแล้วควานหาความหวานในนั้นจนได้ยินเสียงร่างบางคลางออกมา ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเธอนั้นหายใจไม่ออกจึงถอนออกด้วยความเสียดาย

นี่คือการทำโทษสำหรับคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉัน ถ้าเธอด่าหรือว่าฉันอีกก็จะเจอบทลงโทษแบบนี้หรือถ้าฉันมีความคิดที่ดีอาจจะทำมากกว่านี้ก็ได้ เข้าใจมั้ย!

แก้ว : เอ่อ! เข้าใจแล้ว