นายผู้จัดการสุดแสบปะทะยัยนางแบบสุด Sex...

ตอนนี้ทั้ง 2 อยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
แก้ว : ไอบ้า! ออกไปนะ
โทโมะ : มามะ มาให้จับซะดีๆ
แก้วตัดสินใจวิ่งออกจากเตียง แต่โทโมะจับข้อเท้าไว้ได้
แก้ว : ฮือ ฮือ โทโมะขอร้องหละ อย่าทำอะไรชั้นเลยนะชั้นกลัวแล้ว
โทโมะเมื่อเห็นแก้วร้องไห้ฟูมฟายจิงเข้าไปกอดปลอบ ทั้งๆที่ตัวเองจะแค่แกล้งหนุกๆแท้ๆแต่ดันเป็นเรื่องใหญ่ ทำแก้วร้องไห้เลย
โทโมะ : แก้วอย่าร้องนะ
รางบางที่อยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงก็ยังร้องไห้ไม่หยุด
แก้ว : ฮือๆๆ
โทโมะ : พาแก้วไปนั้งที่ปลายเตียงแล้วตัวเองก็คุกเข่าลง
แก้วครับอย่าร้องนะ โมะขอโทษ ค่อยๆเลื่อนมือเข้าไปใกล้ๆหน้าของร่างบางแล้วเช็ดน้ำตาออกจากหน้าอย่างเบาๆ
แก้ว : ฮือๆ ค่ะ
โทโมะ : ขออะไรแก้วอย่างนึงได้มั้ยครับ
แก้ว : อะไรหรอ
โทโมะ : เรียกโมะว่าโมะแล้วแทนตัวเองว่าแก้วได้มั้ย
แก้ว : อืม
โทโมะ : น่ารักมากครับ หยิกแก้วหญิงสาว
แก้ว : อือ เจ็บนะ
โทโมะ : เอ๋! ว่าแต่เมื่อกี๊แก้วร้องไห้ทำไมกันปรกติแก้วออกจะเข้มแข็ง ไม่ร้องไห้ง่ายๆ
แก้ว : ก็มันตกใจนี่!
โทโมะ : แล้วตอนนี้หายตกใจรึยังครับ
แก้ว : หายแล้วค่ะ
โทโมะ : อ๋อหรอ อย่างนี้ต้องพิสูจ จุ๊บ! หอมแก้วหญิงสาว
แก้ว : ไอ้ซาบะบ้า >///<
โทโมะ : เอางี้ดีกว่าถ้าแก้วว่าหรือด่าโมะ 1 คำเท่ากับจูบ 1 ทีนะหรือบางทีอาจมากกว่านั้น
แก้ว : ไม่!
โทโมะ : ไม่ปฏิเสธอีกแล้วน่ารักที่สุด
แก้ว : ไอบ้า (พูดเบาๆแต่....)
โทโมะ : เมื่อกี๊แก้วพูดว่าไงนะ
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษนะคะที่หายไปนานพอดีว่าเน็ตมันร่ม ยังไงกลับมาอัพต่อแล้วก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจั๊บ:)