นายผู้จัดการสุดแสบปะทะยัยนางแบบสุด Sex...

โทโมะ ; ก็ทำตามคำสั่งฉันซักหน่อย
แก้ว : แล้วที่ทำอยู่เนี่ยเค้าไม่เรียกคำสั่งหรอ
โทโมะ : คำสั่งที่ไม่ใช่งาน แต่เป็นอย่างอื่น
แก้ว : แล้วทำไมชั้นต้องทำด้วย
โทโมะ : แลกกับความลับของเธอ
แก้ว : ความลับอะไร?
โทโมะ : ก็เธอมีแฟนแล้วแต่นักข่าวยังไม่รู้ไง
แก้ว : แฟน!
โทโมะ : ใช่
แก้ว : ตลกและ ชั้นยังไม่มีแฟนนะ
โทโมะ : ก็คนที่เธอคุยโทรศัพท์ด้ยวไง ที่ระเบียงคอนโดของเราไง
แก้ว : แต่นั่นมัน....
โทโมะ : ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย
แก้ว : อ่าวววววววววว
เออๆ จะเอาไรว่ามาข้อเดียวนะ
โทโมะ : ได้ๆ งั้นเอางีัตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเธอต้องเป็นแฟนชั้น ทำอะไรก็ต้องแบบคนรักกันเค้าทำ โอเค๊
แก้ว : เอ่อ! ถ้านายบอกว่าชั้นมีแฟนแล้วนายยังจะให้ชั้นไปเป็นแฟนนายอีกหรอ
โทโมะ : ไม่รู้ไม่สน เออแล้วที่สำคัญเธอห้าม ห้ามๆๆๆๆไปทำตัวสนิทสนมกับไอ้นายแบบหน้าอ่อนพวกนั้นด้วย
แก้ว : มากไปมั้ย
โทโมะ : ลองไม่ทำตามสิแล้วจะหาว่าชั้นไม่เตือน ชั้นหวังว่าเธอคงยังไม่ลืมจูบอันแสนหวานของชั้นที่เคยมอบไว้ให้กับเธอนะ
แก้ว : หึ่ยยยยยยยยยยย เออๆ! ไปและ
แล้วเดินออกไปหาเฟย์ ฟางที่ตอนนี้กำลังเติมพลังกันอยู่เลยยยยยยยยย
เฟย์ : แกไปไหนมาวะ งั้มๆ หืม อร่อยมาก
ฟาง : นี่แกเคี้ยวให้หมดแล้วค่อยพูดได้มะ
เฟย์ : ก็ได้
พิชชี่ : อ้าววววว แก้วไปไหนมาหนะเราหาตั้งนาน
แก้ว : ที่เหลือบไปเห็นสายตาคู่1ที่ดูเหมือนจะเขมือมหัวเธอได้อยู่แล้ว
อ๋อ! ไปหาผู้จัดการมาจ๊ะ ^^ แล้วหันหน้าไปทางเฟย์ ฟาง
พิชชี่ : แปะๆ สกิดแก้ว
ในขณะเดียวกันตอนที่แก้วหันหน้ามาก็ต้องตกใจอย่างมากๆ
แก้ว : เอ่อ! มีอะไรหรอ พอรู้ตัวก็รีบเอาหน้าออกให้ห่างจากพิชชี่ทันที
พิชชี่ : ไม่มีไรหรอสกิดเล่นๆหนะ 555
ไปดีกว่าแกล้งแก้วแล้วสนุกจังเลย ^^
แก้ว : นายบ้า นี่แหนะ
ตีไหล่พิชชี่ไปที่นึงแก้เขิน โดยที่ลืมไปเลยว่ามีข้อตกลงอะไรอยู่
 
ทางด้านโทโมะ
หึหึ เธออยากลองดีกับฉันเองนะแก้ว
ได๊! เมื่องานนี้เสร็จเธอไม่รอดแน่ 55555