Noname ความเศร้าเรื่องนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

ณ บ้าน สิริมงคลสกุล
" คุณแม่ขาาา " พิมวิ่งมากอดแม่ของเธอ
 
"มันอยู่ใหนลูก?" ถามหาหญิงสาวอีกคนหนึ่ง
 
" ลูกให้มันกลับเองค่ะคุณแม่ " พิมพูด
 
"เข้าบ้าน ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่า
 
" ค่ะ " และทั้งคู่ก็เดินเข้าบ้าน
 
โต๊ะอาหาร
 
พ่อ : แก้วอยู่ใหนพิม
 
พิม : เดี๋ยวก็มมามั้งค่ะ
 
แม่พิม : ทานข้าวดีกว่าคุณ
 
ณ ห้องครัว
 
"คุณหนูค่ะ ทำไมไม่ไปทานข้าวกับคุณท่านล่ะค่ะ?" ป้าเฉลย แม่บ้านถามอย่างเป็นห่วง
 
"หนูไม่อยากทานค่ะ หนูอิ่มแล้ว " บอกด้วยหน้าตาเศร้าๆ
 
"แล้วคุณหนูไปทานมาจากไหนค่ะ"
 
" มะกี๊ค่ะ "
 
"แล้วคุณหนูไม่ได้ทานข้าวกลางวันหรอค่ะ " มองหน้าหญิงสาวที่หน้าตา ซีดๆ
 
" พิมไม่ให้ทานค่ะ พิมบอกว่า กินปิ่นโตเดียวกันหรอ?จ้างให้ "
 
" โถ่..คุณหนู อดทนน่ะค่ะ " ลูบมือหญิงสาว
 
" แก้วขอตัวน่ะค่ะ " ลุกไปจากห้องครัว ซึ่งเป็นไปได้อยู่แล้วที่จะต้องเดินผ่านโต๊ะอาหาร
 
พ่อ : แก้ว ทำไมไม่มาทานข้าวด้วยกัน
 
แก้ว : หนูไม่หิวค่ะ เอ่อ..คุณพ่อค่ะ หนูขอไปหายายได้มั้ยค่ะ
 
พิม : ไปซิ และก็ไม่ต้องรีบกลับด้วย
 
พ่อ : พิม!! ทำไมพูดแบบนั้น
 
แก้ว : แก้วไปน่ะค่ะ 
ยกมือไหว้และเดินออกจากบ้านไป
 
หน้าบ้าน
เอี๊ยดดด
 
" โอ๊ย ! " หญิงสาวล้มลงไปกับพื้น
 
"คุณๆ เป็นอะไรหรือป่าว " ชายรูปหล่อลงมาจากรถ
 
"ไม่เป็นไรค่ะ" ยิ้มหวานให้
 
" เลือดนิ ขาาคุณเจ็บ ให้ผมไปส่งที่ รพ น่ะ "
 
" ไม่เป็นไรค่ะ ไปแล้วน่ะค่ะ " วิ่งออกไปขึ้นรถแท็กซี่