กำกับรักลุ้นหัวใจยัยสุดฮ๊อต ver.TK
mintmint
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
กริ๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!~~~~~~~~~
แว๊กกกกกกกกก ><!~
ฉันตกใจตื่นขึ้นมาเมื่อเสียงโทสัพอันสุดแปลกของฉันดังขึ้น พร้อมทั้งบิดขี้เกียจสองสามทีเป็นท่าบังคับ จากนั้นก็มองไปยังนาฬิกาสีเขียวสะท้อนแสงอันเท่าฝาบ้าน ที่แขวนอยู่บนผนังเพื่อเช็คเวลา
ตีสามยี่สิบนาที!!!!!!
OMG. O_o ใครก๊านนนนนนน ใครกัน โทรมาป่านนี้ ชีวิตสะกดคำว่าเกรงใจเป็นมั่งม้ายยยยยย นี่ถ้าฉันสละเวลานอนไปรับโทสัพแล้วค้นพบว่าปลายสายต้องการคุยเรื่องเงิน หรือ แฟนทิ้งอะไรประมาณนี้ล่ะก็ หึ! ค่อยดูนะแม่จะโทรด่ากลับทุกสิบนาทีเลยเชียว ฮึ่ม!
กริ๊ดดดด กริ๊ดดดด !!!!
เอออออออ..... รับแล้วว้อยยยย><!~
“ฮานโหลลล” (แกล้งทำเสียงงัวเงียให้มันรู้สึกผิด)
(โอ้วว เสียงเธอช่างเซ็กซี่เหรอเกินน)
ง่ะ! =__= นี่คือคำทักทายใหม่ใช่ป่ะ ใครรู้ช่วยบอกฉันทีสิ?
“จะพูดกับใครค่ะ?”
(พูดกับเธอนั้นแหละ มิยาบิ โอ้ววว)
“อะไรนะค้ะ ”
(มิยาบิ มิยาบิ ที่รัก ไม่ไหวแล้ว อู้ อ้า~~)
อะ.....อะไรกันเนี่ยO_oนี่มันโทรสัพโรคจิตใช่ม่ายยย คิดเอาไว้ว่าใช้ ต้องใช่แน่ๆ โรคจิตแน่ๆ อ๊ากกก –O-
“ฉันไม่ใช่มิยาบิ!!!!!อย่าโทรมากวนฉันอีกนะ!!!!!!”
(ไม่เป็นไร จะเป็นใครก็ช่าง พูดอะไรก็ไรตอนนี้ ตอนนี่ร้อนรุ่มเหลือเกินน)
อ๊ายยย >O< บัดสีบัดเถลิงที่สุดดด รับไม่ได้ หนอย! อยากให้ฉันพูดนักเหรอ ด้ายยย แก้วจัดให้!~
“กาเมสุมิจฉาจารา เวรมณี สิกขาปทังสมาทิยามิ ที่นี่ไม่ใช่ชีใฝ่ทางธรรมไม่ยินดีต้อนรับโทรสัพจากบุรุษเพศตนใดทั้งสิ้น หากฝ่าฝืนโทรมาอีก ขอสาปแช่งให้ฝีดาษขึ้นที่อวัยวะเพศสิบสี่เม็ดเรียงกันเป็นลูกระนาด ไม่มีวันยุบตลอดชาติ ทั้งชาตินี้ ชาติหน้า และชาติไหนๆ สวสดี!!!!!”
โครม!!
ฉันโยนโทสัพทิ้งอย่างแรงก่อนจะกรีดร้องออกมาดังๆๆๆๆพร้อมกับไฟแลบออกมาจากสองรูหูด้วยความโมโหโทโสโกรธาอาละวาด
“กริ๊ดดดดดดดดดดด><!~”
ไอ้ทุเรศ ไอ้คนบ้า แกทำหูฉันมีมลทิน มิยาบิบ้าบออะไรกัน ไอ้คนผีทะเล ประสาทรึป่าวมีอารมณ์ทางเพศตอยตีสามเนี่ย ทำไมไม่โทรไปหาอาม่าแกล่ะว้อยยยย มันช่างน่าโมโหจริงๆ รบกวนเวลานอนอันมีค่าของฉันยังไม่พอ ยังทำราคีคาวแปดเปื้อนร่างกายฉันอีกก
คอยดูนะ ถ้าโทรมาอีกล่ะก็ หึ นังแก้วคนนี้แหละ จะเปิดตำราคำด่าจากเจ้าแม่ไฝรุ่งเรือง ระเบิดใส่ให้หูแตกหายหื่นไปเลย ฮี่ย!
อารมณ์เสียวุ้ยยย นอนดีกว่า -__- ZZzzz…
ตอนเช้า~~~~~~
ฮ้าววว –o-
เซ็งว้อยยย สรุปเมือคืนก็นอนต่อไม่ได้ พลิกไปพลิกมาอยู่นั้นแหละ ฮือๆ ทำไมช่วงนี้ดวงไม่ค่อยดีเลยอ่ะ นอกจากจะตกงานแล้วยังต้องมาเจอโทรสัพ แปลกอีก จะมีใคนซวยกว่าแก้วคนนี่อีกมั๊ยเนี่ย นี่ยังดีที่ยังพอมีเงินเหลือเก็บอยู่บ้าง แต่ก็หร่อยหรอแห้งขอดลงทุกวันๆ เอาไปลงทุนเปิดร้านส้มตำยังไม่พอเลยยย~
กลุ้มค้ะกลุ่ม ! ไม่น่าหาเรื่องแยกตัวออกมาอยู่หอพักคนเดียวเลยอ่ะ แถมยังปากดีท้าพ่อกะแม่ว่าท่าภายในสินปีท่าไม่มีเงินแสนกลับไม่ฝากพ่อกะแม่ล่ะก็ ฉันจะยอมกลับไปสืบ ทอดกิจการของวงศ์ตระกลู
เหอะ! แล้วหน้าอย่างฉันเนี่ยนะ จะให้ไปทำงานนำเข้าเคมี ฝันไปเถอะ!!! แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เงินแสนนะเหรอ มันไม่ได้หากันได้ง่ายๆนะว้อยย ที่มีอยู่ ณ บัด now ก็คือแสนชอกช้ำกับแสนระกำใจเท่านั้นแหละ จะเอาเงินแสนที่ไหนไปฝากพ่อกะแม่ล่ะเนี่ย โฮกกกกกกTOT
ก๊อกๆๆๆ
ใครมาเคาะประตูหว่า
อ้อ! สงสัยคนส่งอาหารล่ะมั่ง พอดีเดินผ่านร้านอาหารเปิดใหม่เลยนะ ได้โบรชัวร์มาเมื่อวาน อ่านเมนูแล้วเกิดหิวขึ้นมากะทันหัน เลยโทรสั่งมากระแทกปากซะหน่อย เพื่อจะได้ของอร่อยมาเป็นของแถม
ฉันจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยนิสนึงงง เพราะยังอยู่ในชุดนอน แล้วหยิบเสื้อแขนยาวมาสวมทับแล้วเดินออกไปเปิดประตู
แอดดด~~~~
“เอาราเม็งมาส่งคร้าบบบ”
คนส่งยื่นถุงราเม็งให้ ฉันรีบเอื้อมไปรับ
“ขอบคุนค่ะ ทั้งหมดเท่าไรค่ะ? ><”
“O__o”
อิตานั่นมองฉันแบบอึ้งๆแล้วไม่ยอมตอบอะไร ฉันจึงรีบก้มลงมองดูเสื้อผ้าตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติรึป่าว
แต่ก็ไม่มีนี่นา - -
“เท่าไรค่ะพี่?” ถามย้ำอีกครั้ง เผื่อเค้าจะหูไม่ค่อยดี
“มิยาบิ”
“คะ”
หวา –O- ชื่อนี้อีกแล้วววว มาหลอกหลอนฉันจังเลยนะ ยัยมิยาบิแบะนี่มันเป็นใครกันฟะ -_-? คนสวยอยากรู้จัก?
“เอ่อ...คือ ขอรายเซ็นหน่อยครับ”
อยู่ดีๆ อีตานี่ก็ยื่นใบอะไรซักอย่างมาให้ฉันเซ็น แล้วก้มหน้างุดๆ ทำหน้าเขอนอายอย่างกับจะบอกรักฉันอย่างนั้นแหละ ยิ่งทำให้ฉันงงเข้าไปใหญ่เลยอ่ะ
“ลายเซ็นอะไรเหรอค่ะ?”
“ลายเซ็นเธอไง มิยาบิ”
“ฉันไม่ใช่มิยาบิ -_-”
“เซ็นๆให้หน่อยแล้วกัย นะๆๆ”
อะไรของเค้าเนี่ยยยย~ เมาเส้นอูด้งหรือไงฟะ อยู่ดีๆ มาขอลายเซ็นฉันซึ่งเป็นบุคคลซึ่งไม่สำคัญของโลก แต่เอาเถอะ เซ็นๆไปก็ได้ ไม่เสียหายซะหน่อย
ขอบคุณสำหรับราเม็งนะค่ะ><!~
มิยาบิ
เอากับเค้าหน่อย........มิยาบิก็บิยาบิ ถ้ามัวชักช้าร่ำไรเดี๋ยวเส้นราเม็งของฉันได้อืดขึ้นไปบนฝาบ้านแน่ๆ
“ขอบคุณมากครับ”
นายราเม็งรับกระดาษรายเซ็นปลอมของฉันไปด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะกระโดดโลดเต้นแล้วก็วิ่งหายลับไปซะอย่างนั้น
เออ ดีเว้ย! เซ็นแกร๊กเดียวห็ได้กินราเม็งฟรี คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม อิอิ ว่าต่มิยาบินี่ใครกันนะ?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ลองอัพให้อ่านกันดูก่อนหนึ่งตอน ถ้าแอนตี้ก็บอกนะค้ะ จะได้ไม่อัพตอนต่อไป
เม้นบอกด้วยน้า ><!~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
