ลูกพี่ ลูกน้อง (TK)

ณ ห้องนอนของโทโมะ
โทโมะ-แก้วๆ ตื่นสิ เป็นไรรึเปล่า
แก้วเงียบ ไม่รู้สึกตัวเลยซักนิด
โทโมะ-เหนื่อยจนตายเลยรึไง ตื่นๆ โทโมะเขย่าตัวแก้ว แต่ไร้การตอบสนอง
แม่มล-ตาโมะ แก้วเป็นยังไงบ้างจ้ะลูก
โทโมะ-ยังไม่ฟื้นเลยครับคุณอา
แม่มล-ให้อาตามหมอให้มั๊ย
โทโมะ-ไม่อ่ะครับ เดี๋ยวผมดูแลแก้วเอง
แม่มล-ตามใจ งั้นอาฝากแก้วด้วยนะจ้ะ
โทโมะ-คร๊าบบบบ เฮ้อ...
แก้ว-อือ...
โทโมะ-แก้ว ฟื้นแล้วหรอ พี่เป็นห่วงแทบแย่เลยอ่ะ
แก้ว-อือ... หิวข้าวจัง
โทโมะ-อยากทานอะไรล่ะ
แก้ว-ข้าวต้มกุ้งอ่ะ อยากทานกุ้งตัวใหญ่ๆเลย
โทโมะ-ได้ๆ รอแป๊ปนะ
แก้ว-อืม...
หวาย-เธอมีดีอะไร ทำไมพี่โมะถึงรักเธอมากกว่าชั้น
แก้ว-พี่ก็ไม่รู้ อยากรู้ไปถามพี่โมะเองสิ
หวาย-ชั้นถามแล้ว เค้าบอกให้ชั้นไปดูเอง ว่าเธอมีอะไรดีกว่าชั้น
แก้ว-แล้วไงต่อ
หวาย-เท่าที่ดูมา เธอก็ไม่ได้มีอะไนมากไปกว่าชั้นซะเท่าไร
แก้ว-แน่ใจหรอ
หวาย-แน่ใจสิ นี่... จับแขนแก้วไว้
แก้ว-ปล่อยนะพี่เจ็บ
หวาย-นี่ชั้นเห็นว่าเธอเป็นพี่นะ ถึงไม่อยากทำอะไร แต่ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับพี่โทโมะล่ะก็
แก้ว-ทำไม หวายจะทำไรพี่
หวาย-อยากรู้หรอ หวายยกมือขึ้นจะตบแก้ว
โทโมะ-หวายทำไรอ่ะ
หวาย-เอ่อ..
โทโมะ-พี่ถามว่าจะทำอะไรแก้ว
หวาย-หวายแค่จะสั่งสอนมัน ที่มันอ่ะมายุ่งกับพี่โทโมะของหวาย
โทโมะ-พี่ไปเป็นของหวายตอนไหน หวาย ถ้ายังไม่เลิกงอแง งี่เง่าล่ะก็ เราก็เลิกกันเลยดีกว่า
หวาย-เลิก เลิกเลยหรอ
โทโมะ-ใช่ พี่คิดดีแล้ว เราเลิกกันดีกว่า
หวาย-ทำไมอ่ะคะ
โทโมะ-ตั้งแต่วันที่หวายเห็นพี่จูบแก้ว (ใครจำไม่ได้ว่าจูบตอนไหน ก็กลับไปอ่านซะนะ) หวายก็ตามตอแยพี่ไม่เลิกเลย รู้มั๊ยว่าพี่รำคาญ พี่ไม่ชอบให้ใครมาคอยเช็คพี่ตลอดเวลา มันอึดอัดอ่ะ เข้าใจมั๊ย
หวาย-ก็หวายรักพี่โทโมะนี่นา
โทโมะ-พอเหอะ เรื่องของเรามันจบแล้ว ออกไปจากที่นี่ และออกไปจากชีวิตพี่ได้แล้ว
หวาย-ก็ได้ หวายไปก็ได้ ขอตัวนะคะ
แก้ว-พี่โมะ ทำแบบนั้นมันจะดีหรอ
โทโมะ-ดีสิ ทานข้าวต้มดีกว่านะ เดี๋ยวพี่ป้อน
แก้ว-อื้ม
โทโมะ-มันร้อนอ่ะ เดี๋ยวพี่เป่าให้นะ
แก้ว-ค่ะ
โทโมะ-อ่ะๆ ทานเยอะๆนะ
แก้ว-ค่า...
 
จบตอนแล้ว.....ดีใจกันใช่มั๊ยล่า... ที่หวายกับโทโมะเลิกกันแล้วๆๆ
เดี๋ยวตอนต่อไป จะมีใครออกมาเพิ่มเติมรึเปล่าหนอ... รออ่านละกันเนอะ..
รักPFกดโหวต รักTKคอมเม้น รักทั้งคู่ ก็ทั้งโหวตทั้งเม้นเลยน้า...
ไรเตอร์ไปทานข้าวก่อนนะ บั๊บบาย จ๊วฟๆๆๆๆ รักรีดเดอร์น้า...