ลูกพี่ ลูกน้อง (TK)

ณ ห้องนอนของโทโมะ

โทโมะ-แก้วๆ ตื่นสิ เป็นไรรึเปล่า

แก้วเงียบ ไม่รู้สึกตัวเลยซักนิด

โทโมะ-เหนื่อยจนตายเลยรึไง ตื่นๆ โทโมะเขย่าตัวแก้ว แต่ไร้การตอบสนอง

แม่มล-ตาโมะ แก้วเป็นยังไงบ้างจ้ะลูก

โทโมะ-ยังไม่ฟื้นเลยครับคุณอา

แม่มล-ให้อาตามหมอให้มั๊ย

โทโมะ-ไม่อ่ะครับ เดี๋ยวผมดูแลแก้วเอง

แม่มล-ตามใจ งั้นอาฝากแก้วด้วยนะจ้ะ

โทโมะ-คร๊าบบบบ เฮ้อ...

แก้ว-อือ...

โทโมะ-แก้ว ฟื้นแล้วหรอ พี่เป็นห่วงแทบแย่เลยอ่ะ

แก้ว-อือ... หิวข้าวจัง

โทโมะ-อยากทานอะไรล่ะ

แก้ว-ข้าวต้มกุ้งอ่ะ อยากทานกุ้งตัวใหญ่ๆเลย

โทโมะ-ได้ๆ รอแป๊ปนะ

แก้ว-อืม...

หวาย-เธอมีดีอะไร ทำไมพี่โมะถึงรักเธอมากกว่าชั้น

แก้ว-พี่ก็ไม่รู้ อยากรู้ไปถามพี่โมะเองสิ

หวาย-ชั้นถามแล้ว เค้าบอกให้ชั้นไปดูเอง ว่าเธอมีอะไรดีกว่าชั้น

แก้ว-แล้วไงต่อ

หวาย-เท่าที่ดูมา เธอก็ไม่ได้มีอะไนมากไปกว่าชั้นซะเท่าไร

แก้ว-แน่ใจหรอ

หวาย-แน่ใจสิ นี่... จับแขนแก้วไว้

แก้ว-ปล่อยนะพี่เจ็บ

หวาย-นี่ชั้นเห็นว่าเธอเป็นพี่นะ ถึงไม่อยากทำอะไร แต่ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับพี่โทโมะล่ะก็

แก้ว-ทำไม หวายจะทำไรพี่

หวาย-อยากรู้หรอ หวายยกมือขึ้นจะตบแก้ว

โทโมะ-หวายทำไรอ่ะ

หวาย-เอ่อ..

โทโมะ-พี่ถามว่าจะทำอะไรแก้ว

หวาย-หวายแค่จะสั่งสอนมัน ที่มันอ่ะมายุ่งกับพี่โทโมะของหวาย

โทโมะ-พี่ไปเป็นของหวายตอนไหน หวาย ถ้ายังไม่เลิกงอแง งี่เง่าล่ะก็ เราก็เลิกกันเลยดีกว่า

หวาย-เลิก เลิกเลยหรอ

โทโมะ-ใช่ พี่คิดดีแล้ว เราเลิกกันดีกว่า

หวาย-ทำไมอ่ะคะ

โทโมะ-ตั้งแต่วันที่หวายเห็นพี่จูบแก้ว (ใครจำไม่ได้ว่าจูบตอนไหน ก็กลับไปอ่านซะนะ) หวายก็ตามตอแยพี่ไม่เลิกเลย รู้มั๊ยว่าพี่รำคาญ พี่ไม่ชอบให้ใครมาคอยเช็คพี่ตลอดเวลา มันอึดอัดอ่ะ เข้าใจมั๊ย

หวาย-ก็หวายรักพี่โทโมะนี่นา

โทโมะ-พอเหอะ เรื่องของเรามันจบแล้ว ออกไปจากที่นี่ และออกไปจากชีวิตพี่ได้แล้ว

หวาย-ก็ได้ หวายไปก็ได้ ขอตัวนะคะ

แก้ว-พี่โมะ ทำแบบนั้นมันจะดีหรอ

โทโมะ-ดีสิ ทานข้าวต้มดีกว่านะ เดี๋ยวพี่ป้อน

แก้ว-อื้ม

โทโมะ-มันร้อนอ่ะ เดี๋ยวพี่เป่าให้นะ

แก้ว-ค่ะ

โทโมะ-อ่ะๆ ทานเยอะๆนะ

แก้ว-ค่า...

จบตอนแล้ว.....ดีใจกันใช่มั๊ยล่า... ที่หวายกับโทโมะเลิกกันแล้วๆๆ

เดี๋ยวตอนต่อไป จะมีใครออกมาเพิ่มเติมรึเปล่าหนอ... รออ่านละกันเนอะ..

รักPFกดโหวต รักTKคอมเม้น รักทั้งคู่ ก็ทั้งโหวตทั้งเม้นเลยน้า...

ไรเตอร์ไปทานข้าวก่อนนะ บั๊บบาย จ๊วฟๆๆๆๆ รักรีดเดอร์น้า...