BAD COUPLE แผนร้ายป่วนใจยัยเเม่มดให้หลงรัก

' o()o ! '

' เธอคือเเก้วใจ ! '

นางฟ้า !

เเก้วใจ !

สมองฉันมีเพียงคำนี้เท่านั้น สายตาพวกผู้หญิงในงานที่จับจ้ิองมาพลอยทำให้ฉันเข้าใจความรู้สึกซินเดอร์เรลล่าตอนเต้นรำกับเจ้าชายเเล้วถูกลำเเสงริษยาของหญิงสูงศักดิ์ทั้งเมืองพิฆาตใส่ร้อนเเรงยิ่งกว่าอุณหภูมิทะเลยทรายชาฮาร่าซะอีก-_- ^

"  เเก้วใจ "

ใจฉันมันสั่นๆเมื่อริมฝีปากได้รูปของtomoขยับเป็นชื่อฉันเองรอยยิ้มเเสนเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นตรงมุมปากเจ้าของดวงตาเรียวเขาเดินลงจากเวทีตรงมาทางนี้เเล้วพอเขาใกล้มาเรื่อยๆจนจะถึงตัวฉัน เท้าฉันก็ขยับโดยอัตโนมัติ

กึก!

ถอยไม่ได้o_o !! จะถอยได้ยังไงล่ะในเมื่อสะโพกชนขอบโต๊ะอาหารเเล้วเเต่tomoยังไม่หยุดคุกคามขายาวๆก้าวเข้ามาใกล้ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนกระทั่งหน้าฉันกับเขาห่างกันไท่ถึงสามนิ้ว ฉันเลยเลือกก้มหน้าดีกว่าต้องเงยหน้าสบตาคู่นั้น

รู้สึกหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก-_-;;

" เเก้วใจเป็นเพื่อนสนิจของเฟย์เย่ คนที่เคยพูดถึงอยู่บ่อยๆ "

เฟย์เดินมาหยุดอยู่ข้างหลังพี่ชายเธอ ฉันเพิ่งรู้ว่ายัยนี่เอาเรื่องสามัญชนธรรมดาไปเล่าให้เขาฟังได้อย่างไรT^T

" ยินดีที่ได้พบกันน่ะ เเก้วใจ "

น้ำเสียงโอนโยนก่อให้เกิดความรู้สึกประหลาดใจtomoในความคิดของฉันคือผู้ชายเย่อหยิ่งถึงจะเป็นเเค่เน็ตไอดอล เเต่เขาก็ทำตัวเองเป็นซูปเปอร์สตาร์ได้

" ยะ...ยินดีเช่นกันค่ะ "

เเก้วใจผู้เก่งกล้ากำลังพูดตะกักขาดความมั่นใจขัดกับความคิดที่มีในหัวตัวเองอย่างสิ้นเชิง

"  จริงด้วยสิ! คุณสมบัติของเธอทุกอย่าง คุณสมบัติของนางฟ้า "

เขาพูดกลั้นกลางหัวเราะน้อยๆในลำคออย่างวางมาด ชิชะ ! ฉันไม่มองปีศาจเป็นเจ้าชายหรอก( ตอนนี้ฉันขอเถียงไฟเเลบในใจไปก่อน-_-d )

" มันเป็นเหตุบังเอิญมากว่าค่ะ "

ฉันยกมือขึ้นเกาหัว รู้สึกมือไม่เกะกพไปหมด ต่อให้ตัดมันออกเป็นท่อนๆก็คงจะงอกใหม่ได้เหมือนจมูกพิน็อกคิโอตอนโกหกอยู่ดีอยากจะพูดห้าวๆห้วนๆเเต่ไม่กล้าTOT

"  เหตุบังเอิญหรือพรหมลิขิตกันเเน่น่ะ "

"  หะ...หา ? o()o "

ฉันเผลอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ในดวงตาคู่นั้นคล้ายกำลังล้อเลียนฉันอยู่ ยัยบ๊องเอ๊ย! เขาต้องคิดว่าฉันเป็นโบโน่ในสวนสนุกเเหงๆหลานถึงออกมาเปิ่นเอ๋อไม่เต็มขนาดนี้

" ว่าเเต่นางฟ้าน้อยเตรียมของขวัญอะไรมาล่ะ " คนถามเลิกคิ้วสูงเรียก ' นางฟ้าน้อย 'ยังไม่เท่าไหร่ เเต่ถามถึงของขวัญนี่สิ ไม่มี! ไม่ได้เตรียมมา ไม่สิ!ไม่คิดจะเอามาต่างหาก ฉันคิดว่างานเลี้ยงวันเกิดลูกชายมหาเศรษฐีจะให้กินฟรีไม่มี ที่ไหนได้ใครๆก็งกเหมือนกันทั้งหมดนั้นเหละ

" ถ้าได้ของขวัญเป็นของใช้จะใช้ทันที เเละถ้าได้เป็นของกินจะกินทันทีเหมือนกันตามสัญญาน่ะครับ=_=

" เฮ้สาวน้อย! ของขวัญสำหรับtomoของเธออยู่ไหน "

เขื่อนเดินเข้ามาตบไหล่tomoพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆให้ฉันสายตาของเขาบอกเช่นกันว่า' อยากเห็นของขวัญ '

" ถ้าเธอเตีรยมกระโปรงมาก็อย่าได้เขินอาย เอามันออกมาเหอะหมอนี่สัญญาเอาไว้เเล้ว ยังไงต้องใส่ "เคนตะพูดติดตลก

" -_- ^ ! "

เเต่ฉันไม่ตลกด้วยนะฉันมีเเต่กระโปรงตัวนี้ที่ใส่อยู่ ถ้าถอดออกให้tomoคงจะไม่มีใส่ ว่ามั๊ย

" ซาลาเปาเน่าหมอนี่ก็กิน " poppy ว่า

" -_- ^ "

ฉันไม่มีซาลาเปาเน่านี่

" ฉันอยากเห็นtomoใส่ส้นสูงมากกว่า ของขวัญเธอคือส้นสูงใช่มั๊ยเเก้วใจ "จองเบว่าพลางหัวเราะร่วนจนtomoต้องหันไปค้อนใส่

“ -_- !! “

ส้นสูงก็ไม่มีเหมือนกันค่ะ

“ ทำไมถึงมีแต่เมนูที่ทำจากแอปเปิ้ลทั้นนั้นล่ะ “

‘ พี่tomoชอบแอปเปิ้ลอาหารที่เค้าทานแต่ละมื้อในหนึ่งวันต้องมีแอปเปิ้ลรวมอยู่ด้วยเสมอ ‘

แอปเปิ้ล !  แอปเปิ้ล !  แอปเปิ้ล !

 

 ใช่แล้ว ! เฟย์บอกว่าเขาชอบแอปเปิ้ล ของขวัญที่เค้าน่าจะชอบที่สุดคงหนีไม่พ้นแอปเปิ้ล...แอปเปิ้ลจ๋า แอปเปิ้ลอยู่ไหน มาหาแม่เสียดีๆที่รัก...

ร้องเพลงที่เพิ่งคิดได้สดๆในใจมือที่ไพล่อยู่ด้านหลังแยกจากกันและเริ่มปฏิบัติการกวาดๆแตะๆไปบนโต๊ะอาหารฉันจำได้ จำได้ดีว่าในตระกร้านั้นมีของที่ต้องการ

เจอแล้ว! O()o!!

“ นะ...นี่ของขวัญค่ะ “

O_o!!

O_o !!

ทุกคนมองฉันอย่างอึ่ง!ทึ่ง!และสมเพรชอีกครั้ง เมื่อของขวัญอันบรรเจิดเลิศล่ำไร้ใครเหมือนปรากฏสู่สายตาประชาชี

‘ แอปเปิ้ลผนนี้ท่านได้แต่ใดมา’ เสียงหนึ่งกระซิบข้างหู

‘ โอ้ลัลล้า’แก้วใจเอามาจากตระกร้าบนโต๊ะไง’ ตอบในใจกลับไปทันที

บัดนี้แอปเปิ้ลสีแดงผลโตถูกยื่นไปตรงหน้าเจ้าของวันเกิด

“ นะ...นี่ของขวัญเธอเหรอ “

รอยยิ้มผืดเผื่อนปรากฏบนใบหน้าของtomoหลังจากตกอยู่ในภวังค์ไปหลายวินาทีแต่เขาก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับแอปเปิ้ลไปไว้ในมือ แม้ในใจคงอยากจะถามอย่างไม่พอใจว่า’ นี่มันของขวัญของเธอเหรอ ‘ มีอย่างที่ไหนของขวัญเจ้าของบ้านก็หยิบในบ้านเจ้าของงาน=()=

สมองเธอทำงานเจ๋งไปเลยเฮะแก้วใจT^T

“ แก้วใจให้แล้วพี่จะไม่รับเหรอ “

ไม่ใช่ฉันที่พูด แต่เป็ฯเฟย์ที่แทรกขึ้นมา ฉันไม่มีวันพูดติดงอนเป็นนางเอกละครแบบนี้หรอก

“ อยู่ในมือพี่แล้วพี่ไม่ปล่อยหรอกเฟย์  “