Would You Stay With Me

8.8

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 03.38 น.

  32 session
  930 วิจารณ์
  58.46K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) ปะทะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 4 ‘ปะทะ’

 

‘ผลัวะ’

 

นั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน ก่อนจะทันเห็นร่างของป็อปปี้เซไปกระแทกโต๊ะจนของบนโต๊ะรับแขกล้ม

 

กระจัดกระจายบนพื้น

 

                 “ไอ้เชี่ย เมิงทำอะไรฟางว่ะ”

 

‘ผวัละ’

 

ไม่มีคำตอบกลับมาจากปากของคนที่ชกเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว หากแต่มีหมัดลุนๆกลับมาเป็นการตอบคำถาม

 

แทน

 

โทโมะเซไปตามแรงหมัดปะทะกับร่างบางของเพื่อนสาวจนล้มไปกองที่พื้นทั้งคู่

 

แต่นั้นก็นับเป็นการเปิดศึกของสองหนุ่ม โดยมีฟางที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้ามองตามอย่างตกตะลึง

 

                   “โมะ!!”

 

เรียกชื่อเพื่อนชายอย่างตกใจ เพราะดูท่าหนุ่มญี่ปุ่นจะตกเป็นรองคนที่มองเผินๆก็พอจะรู้ว่าเขาคงจะมีชั้นเชิงในการ

 

ต่อสู้อยู่ไม่น้อย ต่างจากเพื่อนเธอที่เป็นหมัดมวยกับเขาที่ไหนกัน

 

                    “หยุดนะ โมะ พอก่อน”

 

รั้งแขนเพื่อนสนิทเอาไว้ แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายซักนิด เพราะผู้ชายบ้าเลือดทั้งคู่ไม่ฟังเสียงเธอซักนิด

 

โถ่เอ๊ย!!! เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ

 

                  “นาย โทโมะ ฉันบอกให้หยุดไง”

 

แต่ตอให้เธอตะโกนจนเสียงแหบทั้งคู่ก็ไม่ยอมหยุดตามที่เธอสั่งเลยแม้แต่น้อย

 

                   “พี่ป็อป!!”

 

ฟางหันกลับไปมองเด็กสาวในชุดมัธยมที่พรวดพราดเข้ามาในห้องอย่าง งงงัน

 

อีกฝ่ายไม่รอช้าเข้าไปจับทั้งคู่แยกออกจากันในทันที

 

โทโมะชะงักหมัดที่กำลังจะเสยใส่ฝั่งตรงข้ามได้ทัน ก่อนที่มันจะปะทะเข้าใบหน้าขาวเนียนของเด็กสาว

 

                   “นี่มันอะไรกันค่ะ พี่ไปชกกับหมอนี่ทำไมกัน”

 

เด็กสาวถามพี่ชายด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ฟางตรงเข้าไปพยุงเพื่อนชายไว้ได้ทัน ก่อนที่เพื่อนเธอจะล้มลงไปกองกับ

 

พื้นในสภาพยับเยิน ชนิดหมดมาดคุณหมอหน้าหล่อขวัญใจพยาบาลสาวกันเลยทีเดียว

 

                   “เมิงคิดจะทำอะไรฟาง”

 

โทโมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้มันราบเรียบ ทั้งๆที่เขาอยากจะวิ่งไปเอามีดผ่าตัดมาแทงมันให้ตายด้วยซ้ำ

 

                    “พี่ป็อป พี่ทำอะไรใครค่ะ”

 

                    “ยัยแก้ว เรามาได้ยังไง”

 

ป็อปปี้ไม่ตอบคำถามแต่กลับเลือกจะถามอีกฝ่ายแทน แต่ แก้ว เด็กสาวในชุดมัธยมกลับไม่ใส่ใจคำถามของพี่ชาย

 

กวาดตามอง หญิงสาวและชายหนุ่มที่ยืนประคองกันอยู่ด้วยสาตางุนงง ก่อนจะเป็นเป็นเพลิงโทสะทันทีที่เห็นหน้า

 

คู่กรณีที่เป็นต้นเหตุความเจ็บของพี่ชาย

 

                    “ว่าไงค่ะ ทำไมคนพวกนี้ต้องชกพี่ป็อปด้วย?”

 

                    “ไม่มีอะไรหรอก เราไม่ต้องสนใจ”

 

                   “ทำแล้วไม่กล้ารับหรือไงว่ะ”

 

                   “โมะ พอแล้ว”  ฟางดึงแขนเพื่อนชายที่ทำท่าจะเข้าไปชกป็อปปี้อีกซักทีเอาไว้สุดแรง

 

                    “นายว่าใคร พี่ฉันไม่เคยทำอะไรใครก่อน”

 

                    “พี่เธอมันวิเศษนักหรือไงห๊ะ”

 

                     “นาย!!” แก้วขึ้นเสียงอย่างโมโห เมื่อชายหนุ่มทำท่าจะไม่ยอมเลิกว่าพี่ชายตัวเองซักที

 

‘เพียะ’

 

แก้วสะบัดมือเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาเป็นการสั่งสอนที่เขากล้าว่าพี่ชายเธอ

 

ฟางนิ่วหน้ากับอามรณ์ร้อนแรงของเด็กสาวตรงหน้า

 

                     “ยัยเด็กบ้า มันจะมากไปแล้วนะ เธอเป็นใครว่ะถึงได้กล้ามาตบฉัน”

 

โทโมะจ้องหน้าเด็กสาวอย่างเอาเรื่อง

 

แก้วเองก็จ้องตอบกลับมาอย่างไม่กลัวเกรงเช่นกัน

 

                     “พอแล้วโมะ ส่วนคุณ ฉันขอยืนยันคำเดิม จะไม่มีการยกเลิกโครงการรักษาฟรีเด็ดขาด”

 

ฟางดึงโทโมะออกจากห้องไป แต่อีกฝ่ายยังคงขืนตัวเอาไว้

 

                      “แก ขอโทษฟางมาก่อนกับสิ่งที่แกทำ” 

 

โทโมะชี้หน้าป็อปปี้บังคับให้ชายหนุ่มเอ่ยคำขอโทษออกมา

 

                       “ได้ แต่ฉันจะยกเลิกไอ้โครงการบ้าๆนั้น”

 

ฟางหันไปจ้องหน้าป็อปปี้อย่างโมโห ที่เขายังไม่ยอมล้มเลิกความคิดเห็นแก่ตัวนั้นซะที

 

                      “ขอโทษสำหรับเรื่องที่ฉันจูบเธอ”

 

ป็อปปี้ยอมเอ่ยออกมาจนได้

 

                      “จูบ? นี่พี่ป็อปจูบยัยนั้นงั้นเหรอค่ะ” แก้วทวนเสียงสูง ปล่อยมือจากแขนพี่ชาย ก่อนจะเดิน

 

เข้าหาฟางที่มองเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจกับความโกรธของเธอ

 

                      “เธออ่อยพี่ป็อปใช่มั้ย” สาวเท้าเข้าหาร่างบางของอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง

 

                      “ฉันไม่เชื่อ พี่ป็อปไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับใครก่อน นอกจากเธอจะยั่วพี่ป็อป”

 

                      “ฉันไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดแบบนั้น และกรุณาถอนคำพูดที่ว่าฉันยั่วพี่ชายคุณซะด้วย”

 

ฟางพยายามสะกดอารมณ์ให้ราบเรียบ

 

                      “เธอมันพูดหญิงหน้าด้าน”

 

                      “มันจะมากไปแล้วนะ คุณเป็นใครถึงได้มาว่าฉันแบบนี้”

 

ฟางขึ้นเสียงใส่ทันที ที่คำหยาบคายหลุดออกมาจากปากบางของอีกฝ่าย

 

                       “แก้ว!!”

 

ป็อปปี้เองก็ตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่น้องสาวเอ่ยออกมา

 

                       “อย่าเข้าใก้ลพี่ฉันอีก เพราะไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่”

 

กดเสียงต่ำข่มขู่หญิงสาวตรงหน้า สายตากร้าวบ่งบอกว่าเธอเอาจริง

 

                       “งั้นคุณก็รู้ไว้ด้วยว่า ฉันเองก็ไม่ได้อยากยุ่งถ้าพี่ชายคุณไม่คิดจะยกเลิกโครงการของฉัน”

 

น้ำเสียงนิ่งๆหากเอ่ยออกมาอย่างมาเกรงกลัว เธอไม่มีทางยอมให้โครงการนั้นต้องถูกยกเลิกไปเด็ดขาด...

 

 

 

^_____________________________________________________________^

 

อัพให้แล้วเนอะหรับใครที่รออยู่ ทวงมาได้ค่ะ แต่ไม่รับปากนะว่าจะอัพได้รึเปล่า อิอิ (วันนี้หยุดเลยมาอัพเน้อ)

 

ก็ขอบคุณย้อนหลังสำหรับทุกๆคอมเม้นนะค่ะ ได้อ่านบ้าง เรื่องนี้มันออกแนวแบบ นิยายๆละครๆนะค่ะ เอาเป็นว่า

 

จินตนาการเหมือนนั่งดูละครละกันเนอะ เพราะคนเขียนก็คิดแบบนั้นเวลาเขียนค่ะ 

 

แก้วร้ายมั้ย? อืมมมมมม ต้องรอดูค่ะ ฮ่าๆ

 

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา