Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
26) เงาซ้อนทับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 26 ‘เงาซ้อนทับ’
“อืม...โอ๊ย ทำไมปวดหัวแบบนี้ว่ะ”
เขื่อนยันร่างตัวเองลุกขึ้น ยกมือคลึงขมับที่ปวดตุ๊บๆราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“เฮ้ย”
ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นสภาพห้องที่ราวกับว่าเมื่อวานโดนพายุถล่มก็ไม่ปาน ก่อนจะต้องตกใจไปกับร่างขาวโพลน
ของใครบางคนที่นอนทอดกายอยู่เคียงข้าง ไม่ต้องถามเขาก็จำได้แม่นว่าหญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่ข้างกายตัว
เองจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากจินนี่ แฟนสาวของเพื่อนสนิทตัวเอง
เชี่ย นี่มันเรื่องอะไรกันว่ะ ทำไมเขาจำไม่ได้ว่าตัวเองล่วงเกินจินนี่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ และที่สำคัญ เขาทำลงไปได้ยัง
ไง
“เขื่อน...ว๊าย”
จินนี่ยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างตัวเอง น้ำตาเม็ดโตร่วงหล่นเมื่อเห็นสภาพตัวเองและชายหนุ่มได้ชัดถนัดตา
“ทำไม...เขื่อนทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้ ฮือๆ ถ้าป็อปรู้เขาจะต้องเลิกกับฉันแน่”
“ฉันจะทำยังไงดี ฮึกๆ” ร่างบางสะอื้นจนตัวโยน
“จินนี่ ผม...ขอโทษ”
“ฮือ...เขื่อน จินนี่ของร้องคุณอย่าบอกเรื่องนี้กับป็อปปี้ได้มั้ย ฉันเสียเขาไปไม่ได้จริงๆ”
ของร้องเพื่อนแฟนทั้งน้ำตา เขื่อนได้แต่พยักหน้าอย่างจำยอม
“ฉันจะลืมเรื่องนี้ไปซะ คุณเองก็ลืมเรื่องทุกอย่างไปให้ได้ด้วยเหมือนกัน”
ย้ำเสียงหนักกับชายหนุ่ม ‘ทุกอย่าง’ ใช่ เธอหมายถึงทุกเรื่องที่เขารู้นั้นเอง
จินนี่แต่งตัวก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เขื่อนยังนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองต่อไป
โธ่เว้ย ไอ้เขื่อนทำไมเมิงทำแบบนี้ได้ว่ะ นี่เขาหักหลังเพื่อนตัวเองได้ยังไงกัน
ถึงป็อปปี้จะผิดที่นอกใจจินนี่ไปหาฟาง เขาก็ไม่ควรจะข่มขืนจินนี่แบบนี้
เพราะเธอไม่มีทางปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาง่ายๆแน่
เขื่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดสายน้ำเย็นจัดราดหัวตัวเอง
“ทำไม...เฟย์...”
อยู่ๆภาพของหญิงสาวอีกคนกลับผุดขึ้นมาแทนที่ อาการเต้นแรงที่หน้าอกข้างซ้าย มันหมายความยังไงกันแน่นะ
เมื่อคืนเขานอนกับใครกันแน่ ความรู้สึกบางอย่างมันบอกว่าคนคนนั้นไม่ใช่จินนี่ แต่กลับเป็นใครอีกคน
จินนี่ หรือ เฟย์ ใครกันแน่
“ตาบ้านั้นหายไปไหนกันนะ”
“เธอตามหาใครนะเฟย์”
“ป็อป ฉันตามหาเขื่อนนะซิ นายติดต่อเขื่อนได้รึเปล่า”
ป็อปปี้ขมวดคิ้วพลางส่ายหน้า เพราะเขาเองก็ติดต่อเพื่อนไม่ได้มาเกือบอาทิตย์แล้ว แต่คงเป็นเพราะเจ้าตัวยังโกรธ
เขาเรื่องฟางอยู่เลยไม่ยอมติดต่อมาหาเขามากกว่า
“ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องจัง ป็อป”
“เธอคิดมากไปรึเปล่าเฟย์”
“ไม่นะ ฉันรู้สึกใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ซิ ฉันว่าฉันไปตามหาเขาดีกว่า”
“ตามใจเธอ ฉันจะให้ลูกน้องช่วยตามหามันอีกทางแล้วกัน”
“ขอบใจนะ” เฟย์ยิ้มให้เพื่อนชายอย่างโล่งอก
“ไอ้เขื่อนมันก็เพื่อนฉันนะ”
ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างจริงใจ ก่อนที่ป็อปปี้จะเดินแยกเข้าห้องประชุมไป
“ฟาง”
“โมะ มีอะไรรึเปล่า”
“คือ...” ฟางเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อนชายที่เอาแต่อึกอักไม่ยอมพูดออกมาซักที
“ว่าไง มีอะไรจะพูดกับฟางรึเปล่า”
“มี คือ โมะ อยาก...อยากปรึกษา...เรื่อง...”
“เรื่อง.....” ฟางลากเสียงยาวตามเพื่อน แต่จนแล้วจนรอดโทโมะก็ไม่ยอมพูดออกมาซักที
“เรื่องน้องแก้วล่ะซิ”
“ฟาง ทำไมฟางรู้หล่ะ” ฟางแอบยิ้มไปกับอาการเขินอายของเพื่อนสนิท
“แค่ดูก็รู้แล้ว ว่าไงจะปรึกษาเรื่องอะไรดี หรือจะให้ฟางไปช่วยของน้องแก้วเป็นแฟนให้”
แหย่เพื่อนชายอย่างอารมณ์ดี
“ฟางอ่ะ อันนั้นโมะทำเองได้ คือโมะไม่รู้ว่าตัวเองจะแก่ไปกับน้องเขารึเปล่านะซิ น้องเขาเพิ่ง
18เอง โมะตั้ง27แล้วนะ”
“9 ปีเองเลขกำลังสวยเลย อิอิ เอาน่า ฟางว่าน้องแก้วคงไม่รังเกียจหรอก ถ้าน้องเขาคิดแบบ
เดียวกับโมะน่ะ สู้ๆ ฟางเชียร์อยู่นะ” เดินเข้าไปตบบ่าเพื่อนชายที่ยังทำท่าจ๋องอยู่
“เฮ้อ ไม่คิดว่าจะหลงรักคนไข้ของตัวเองนะเนี่ย”
“อิอิ สมน้ำหน้า ไปหาน้องเขาได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนงอนหรอก”
“จริงด้วย ขอบใจนะ”
ดึงร่างบางของเพื่อนสาวตัวเล็กเข้ามากอด โดยไม่รู้เลยว่ามีใครผ่านมาเห็นเข้าพอดี
“กะ....”
‘ปุ’ แค่เขาโผ่ลหน้าเข้ามาก็ได้หมอนปาใส่หน้าเป็นการต้อนรับทันที
“ออกไปนะ แก้วไม่อยากเห็นหน้าคนโลเล ออกไปนะ” เด็กสาวเหวเสียงแหลม โทโมะได้
เก็บหมอนเดินเข้ามาในห้อง งงๆ ว่าเด็กสาวโกรธตัวเองเรื่องอะไรกัน โลเล เขาไปโลเลตอนไหนว่ะ
“เป็นอะไรไป”
“ไม่ต้องมาจับ ไปจับไปกอดคนอื่นนู่น ไม่ต้องมายุ่งกับแก้ว” สะบัดตัวออกห่าง
“แก้ว” โทโมะเรียกเรียกอีกฝ่ายเสียงต่ำ หงุดหงิดที่เด็กสาวพูดจาไม่รู้เรื่องซักนิด แต่น้ำ
เสียงติดจะดุของชายหนุ่มยิ่งทำให้แก้วออกอาการน้อยใจเข้าไปใหญ่
“ฮือ ไม่ต้องมาดุแก้วเลยนะ ถ้าพี่โมะไม่พอใจ พี่ก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเลย ไม่ต้องมายุ่งกับ
แก้ว แก้วมันบ้า”
ตวาดใส่คนตัวโตทั้งน้ำตา ทำไมนะ เธอจะต้องแพ้ผู้หญิงคนนนั้นด้วย ทำไม....
^________________________________________________________________^
เจอกันตอนหน้าคร้า^^
“อืม...โอ๊ย ทำไมปวดหัวแบบนี้ว่ะ”
เขื่อนยันร่างตัวเองลุกขึ้น ยกมือคลึงขมับที่ปวดตุ๊บๆราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“เฮ้ย”
ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นสภาพห้องที่ราวกับว่าเมื่อวานโดนพายุถล่มก็ไม่ปาน ก่อนจะต้องตกใจไปกับร่างขาวโพลน
ของใครบางคนที่นอนทอดกายอยู่เคียงข้าง ไม่ต้องถามเขาก็จำได้แม่นว่าหญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่ข้างกายตัว
เองจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากจินนี่ แฟนสาวของเพื่อนสนิทตัวเอง
เชี่ย นี่มันเรื่องอะไรกันว่ะ ทำไมเขาจำไม่ได้ว่าตัวเองล่วงเกินจินนี่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ และที่สำคัญ เขาทำลงไปได้ยัง
ไง
“เขื่อน...ว๊าย”
จินนี่ยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างตัวเอง น้ำตาเม็ดโตร่วงหล่นเมื่อเห็นสภาพตัวเองและชายหนุ่มได้ชัดถนัดตา
“ทำไม...เขื่อนทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้ ฮือๆ ถ้าป็อปรู้เขาจะต้องเลิกกับฉันแน่”
“ฉันจะทำยังไงดี ฮึกๆ” ร่างบางสะอื้นจนตัวโยน
“จินนี่ ผม...ขอโทษ”
“ฮือ...เขื่อน จินนี่ของร้องคุณอย่าบอกเรื่องนี้กับป็อปปี้ได้มั้ย ฉันเสียเขาไปไม่ได้จริงๆ”
ของร้องเพื่อนแฟนทั้งน้ำตา เขื่อนได้แต่พยักหน้าอย่างจำยอม
“ฉันจะลืมเรื่องนี้ไปซะ คุณเองก็ลืมเรื่องทุกอย่างไปให้ได้ด้วยเหมือนกัน”
ย้ำเสียงหนักกับชายหนุ่ม ‘ทุกอย่าง’ ใช่ เธอหมายถึงทุกเรื่องที่เขารู้นั้นเอง
จินนี่แต่งตัวก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เขื่อนยังนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองต่อไป
โธ่เว้ย ไอ้เขื่อนทำไมเมิงทำแบบนี้ได้ว่ะ นี่เขาหักหลังเพื่อนตัวเองได้ยังไงกัน
ถึงป็อปปี้จะผิดที่นอกใจจินนี่ไปหาฟาง เขาก็ไม่ควรจะข่มขืนจินนี่แบบนี้
เพราะเธอไม่มีทางปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาง่ายๆแน่
เขื่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดสายน้ำเย็นจัดราดหัวตัวเอง
“ทำไม...เฟย์...”
อยู่ๆภาพของหญิงสาวอีกคนกลับผุดขึ้นมาแทนที่ อาการเต้นแรงที่หน้าอกข้างซ้าย มันหมายความยังไงกันแน่นะ
เมื่อคืนเขานอนกับใครกันแน่ ความรู้สึกบางอย่างมันบอกว่าคนคนนั้นไม่ใช่จินนี่ แต่กลับเป็นใครอีกคน
จินนี่ หรือ เฟย์ ใครกันแน่
“ตาบ้านั้นหายไปไหนกันนะ”
“เธอตามหาใครนะเฟย์”
“ป็อป ฉันตามหาเขื่อนนะซิ นายติดต่อเขื่อนได้รึเปล่า”
ป็อปปี้ขมวดคิ้วพลางส่ายหน้า เพราะเขาเองก็ติดต่อเพื่อนไม่ได้มาเกือบอาทิตย์แล้ว แต่คงเป็นเพราะเจ้าตัวยังโกรธ
เขาเรื่องฟางอยู่เลยไม่ยอมติดต่อมาหาเขามากกว่า
“ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องจัง ป็อป”
“เธอคิดมากไปรึเปล่าเฟย์”
“ไม่นะ ฉันรู้สึกใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ซิ ฉันว่าฉันไปตามหาเขาดีกว่า”
“ตามใจเธอ ฉันจะให้ลูกน้องช่วยตามหามันอีกทางแล้วกัน”
“ขอบใจนะ” เฟย์ยิ้มให้เพื่อนชายอย่างโล่งอก
“ไอ้เขื่อนมันก็เพื่อนฉันนะ”
ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างจริงใจ ก่อนที่ป็อปปี้จะเดินแยกเข้าห้องประชุมไป
“ฟาง”
“โมะ มีอะไรรึเปล่า”
“คือ...” ฟางเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อนชายที่เอาแต่อึกอักไม่ยอมพูดออกมาซักที
“ว่าไง มีอะไรจะพูดกับฟางรึเปล่า”
“มี คือ โมะ อยาก...อยากปรึกษา...เรื่อง...”
“เรื่อง.....” ฟางลากเสียงยาวตามเพื่อน แต่จนแล้วจนรอดโทโมะก็ไม่ยอมพูดออกมาซักที
“เรื่องน้องแก้วล่ะซิ”
“ฟาง ทำไมฟางรู้หล่ะ” ฟางแอบยิ้มไปกับอาการเขินอายของเพื่อนสนิท
“แค่ดูก็รู้แล้ว ว่าไงจะปรึกษาเรื่องอะไรดี หรือจะให้ฟางไปช่วยของน้องแก้วเป็นแฟนให้”
แหย่เพื่อนชายอย่างอารมณ์ดี
“ฟางอ่ะ อันนั้นโมะทำเองได้ คือโมะไม่รู้ว่าตัวเองจะแก่ไปกับน้องเขารึเปล่านะซิ น้องเขาเพิ่ง
18เอง โมะตั้ง27แล้วนะ”
“9 ปีเองเลขกำลังสวยเลย อิอิ เอาน่า ฟางว่าน้องแก้วคงไม่รังเกียจหรอก ถ้าน้องเขาคิดแบบ
เดียวกับโมะน่ะ สู้ๆ ฟางเชียร์อยู่นะ” เดินเข้าไปตบบ่าเพื่อนชายที่ยังทำท่าจ๋องอยู่
“เฮ้อ ไม่คิดว่าจะหลงรักคนไข้ของตัวเองนะเนี่ย”
“อิอิ สมน้ำหน้า ไปหาน้องเขาได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนงอนหรอก”
“จริงด้วย ขอบใจนะ”
ดึงร่างบางของเพื่อนสาวตัวเล็กเข้ามากอด โดยไม่รู้เลยว่ามีใครผ่านมาเห็นเข้าพอดี
“กะ....”
‘ปุ’ แค่เขาโผ่ลหน้าเข้ามาก็ได้หมอนปาใส่หน้าเป็นการต้อนรับทันที
“ออกไปนะ แก้วไม่อยากเห็นหน้าคนโลเล ออกไปนะ” เด็กสาวเหวเสียงแหลม โทโมะได้
เก็บหมอนเดินเข้ามาในห้อง งงๆ ว่าเด็กสาวโกรธตัวเองเรื่องอะไรกัน โลเล เขาไปโลเลตอนไหนว่ะ
“เป็นอะไรไป”
“ไม่ต้องมาจับ ไปจับไปกอดคนอื่นนู่น ไม่ต้องมายุ่งกับแก้ว” สะบัดตัวออกห่าง
“แก้ว” โทโมะเรียกเรียกอีกฝ่ายเสียงต่ำ หงุดหงิดที่เด็กสาวพูดจาไม่รู้เรื่องซักนิด แต่น้ำ
เสียงติดจะดุของชายหนุ่มยิ่งทำให้แก้วออกอาการน้อยใจเข้าไปใหญ่
“ฮือ ไม่ต้องมาดุแก้วเลยนะ ถ้าพี่โมะไม่พอใจ พี่ก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเลย ไม่ต้องมายุ่งกับ
แก้ว แก้วมันบ้า”
ตวาดใส่คนตัวโตทั้งน้ำตา ทำไมนะ เธอจะต้องแพ้ผู้หญิงคนนนั้นด้วย ทำไม....
^________________________________________________________________^
เจอกันตอนหน้าคร้า^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
