Would You Stay With Me
To_oNg0909
21) เล่นงาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 21‘เล่นงาน’
“ฟางครับ”
“ป็อป เข้ามาทำไมคะ” ลากชายหนุ่มเข้ามาหลบมุมคุยกันด้านในของห้องทำงาน พลางสอดส่าย
สายตามองหา เผื่อว่าจะมีใครที่เห็นเธอยืนคุยกับผู้บริหารแบบนี้ มันคงไม่ดีแน่ ถ้าใครเห็นแล้วจะเอาไปบอกแฟน
สาวของคนตรงหน้า
“ป็อป อยากคุยด้วย”
“คะ ว่ามาซิค่ะ”
ป็อปปี้ได้แต่ส่ายหน้ากับอาการของหญิงสาว รวบร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด ซุกใบหน้าหล่อของตัวเองลงกับกลุ่ม
ผมนุ่มของอีกฝ่าย
“ไหนเราตกลงกันแล้วไง ว่าฟางจะเลิกทำตัวระแวงสายตาคนอื่นแบบนี้”
“แต่ป็อป ฟาง...” ดึงตัวออกห่างจากชายหนุ่มพลางจ้องตาป็อปปี้นิ่ง
“ฟางไม่อยากทำร้ายคุณจินนี่ ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนฟาง” บีบมือตัวเองแน่น
เรื่องนี้มันกำลังเกาะกินจิตใจของเธอให้ย่ำแย่ลงทุกที จนบางทีเธออาจต้องไปให้โทโมะช่วยรักษาอาการทางจิต
ให้บ้างก็เป็นได้
“งั้น...ฟางจะเลิกกับป็อปมั้ย” ถึงรูปประโยคจะดูเหมือนง่ายๆ แต่ใครจะรู้ว่าถ้าหากมันเป็นเช่นนั้น
จริงๆ เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงกัน ในเมื่อเธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา ไม่ใช่ใครอีกคน
“ฮึก ฟางรักป็อปมากนะคะ”
ป็อปปี้กอดรัดคนในอ้อมกอดตัวเองแน่น เขาจะปล่อยหัวใจตัวเองไปได้ยังไงกัน
“เชื่อใจป็อปนะ ป็อปจะพยายามจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”
“ไม่ได้นะ!!”
“ฟาง” ป็อปปี้ครางชื่อหญิงสาวอย่างอ่อนใจ ไม่ใช่ว่าเขากับเธอพูดเรื่องนี้กันครั้งแรก แต่มันเป็น
สิบๆครั้งๆแล้วตั้งหาก และผลก็ลงเอยเหมือนที่เธอไม่ยอมให้เขาเลิกกับจินนี่
“หึ ต่อให้แกเป็นแม่พระ แต่ฉันก็จะกระชากแกลงมาจากสรวงสวรรค์เอง นังฟาง”
“ ในเมื่อแกกล้าแย่งป็อปปี้ไปจากฉัน ทั้งๆที่ฉันเตือนแกแล้ว”
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
จินนี้จ้องทั้งคู่ด้วยสายตาแข็งกร้าง คงต้องขอบคุณที่อยู่ๆเธอก็เกิดอยากมาเซ่อไพร์สป็อปปี้ที่โรงพยาบาลทำให้
เธอมาเห็นเหตุกาณร์ทั้งหมด แต่มันคงเป็นคราวซวยของแกนังฟาง!!
“พี่ส้มๆ พี่เห็นนี่หรือยังอ่ะ”
ส้มเงยหน้าจากเอกสารในมือขึ้นมาดูรูปถ่ายในมือของพยาบาลรุ่นน้อง
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคุณฟางเธอจะทำแบบนี้”
“นั้นซิ หรือว่าอยากจะได้โรงพยาบาลคืนกันนะ เลยต้องใช้ทางลัดเอา อิอิ”
“หุบปากแล้วกลับไปทำงาน อย่าให้ฉันเห็นอีกนะว่าพวกเธอแอบมาพูดเรื่องไร้สาระกันอีก ไป”
“ค่ะๆ” รีบสลายกลุ่มเม้าท์ทันที
ส้มโยนรูปถ่ายของฟางที่โดนแอบถ่ายตอนขึ้นรถไปกับคุณภาณุเจ้าของโรงพยาบาลทิ้ง มองประตูห้องตรวจของ
คุณหมอสาวอย่างเป็นหว่ง
“คุณฟางครับ มีคนส่งพัสดุมาให้ครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
มองกล่องของในมือ งงๆ เพราะไม่มีทั้งชื่อและที่อยู่ของผู้ส่ง ปิดประตูห้องทำงานก่อนจะลงมือแกะกล่องเจ้าปัญหา
ออกดู
“อะ...อะไรกัน” ใบหน้าหวานออกอาการหน้าซีดทันที ที่เห็นของในกล่อง มืออ่อนแรงจนทำ
ของในกล่องร่วงหล่นกระจายเต็มพื้น สายตาจ้องของสิ่งนั้นนิ่ง
‘ก๊อกๆ’
“ฟางๆ โมะเอง อยู่ในห้องใช่มั้ย”
“ยะ...” ลนลานเก็บของที่พื้น หวังจะซ่อนจากเพื่อนชาย เพราะไม่อยากให้เขาต้องเป็นหว่ง
เธอไปมากกว่านี้
“เห้ย นี่มันอะไนกันฟาง”
โทโมะมองสิ่งของบนพื้นด้วยสายตาตกใจ
“มะ ไม่มีอะไรคงส่งผิดน่ะ”
“ส่งผิด” โทโมะทวนเสียงสูง
จะให้เขาเชื่อได้อย่างไรว่ามันเป็นของที่ส่งผิด ‘ตุ๊กตาเปื้อนเลือด’แถมยังคำขู่นั้นอีก ไม่ต้องพึ่งหมอดูที่ไหนเขาก็
เดาออกว่าคงจะเป็นฝีมือของยัยคุณหนูจอมเหวี่ยงนั้น
“กี่ครั้งแล้วฟาง”
“อะไร กี่ครั้งอะไรกันโมะ” ได้แต่หลบสายตาเพื่อนสนิท
“มานี่” คว้าตุ๊กตาเปื้อนเลือดขึ้นมาถือพร้อมทั้งลากแขนร่างบางให้เดินเขามา
“ไม่นะโมะ อย่าบอกป็อปนะ ฟางขอร้อง”
“หยุดเลยนะ ครั้งที่แล้วโมะยอมเพราะไม่ให้ฟางต้องโดนนินทา ทั้งๆที่ยัยคุณหนูเสียกบาล
นั้นเป็นฝ่ายผิดที่บุกมาทำร้ายร่างกายฟางถึงที่นี่ แต่ครั้งนี่โมะจะไม่ยอม มันจะต้องรู้”
‘ปัง’
ป็อปปี้เงยหน้าจากเอกสารที่กำลังเซ็นขึ้นมามองผู้บุกรุกด้วยสายตาไม่สบอารมณ์และยิ่งแข็งกร้าวเมื่อเห็นข้อมือ
เล็กของฟางที่โดนโทโมะกุมไว้
“มีอะไร”
“กรูมีแน่ เมิงยอมให้ฟางถูกรังแกได้ยังไง”
“รังแก?” ป็อปปี้ทวนคำโทโมะงงๆ พลางจ้องหน้าฟางอย่างหาคำตอบ
“หึ เมิงไม่รู้หรือทำเป็นไม่รู้ไอ้ป็อปปี้ แฟนแกส่งคนมาทำร้ายฟาง ส่งรูปบ้าๆมาดิสเครดิสฟาง
บุกมาตบฟางแล้วนี่” โยนตุ๊กตาลงตรงหน้าป็อปปี้ จนเจ้าตัวต้องถอยหนีเพราะกลิ่นคาวเลือด
“พอแล้วโมะ ไม่มีอะไรหรอกป็อป ทำงานไปเถอะ”
“ฟาง โถ่โว้ย!!” โทโมะได้แต่โมโหกับท่าทีราวกับคนแพ้ของเพื่อนสาว ทำไมเธอต้อง
ยอมเจ็บเพื่อความรักขนาดนั้นกันนะ เพราะอะไรฟาง.....
^________________________________________________________________^
นางเอกนู่ นางเอกไปไหน แอบขัดใจเบาๆ
โอ๊ย เขียนเองอารมณ์เสียเอง ฮ่าๆ เอ่อ คนอ่านเงียบเหงากันไปนะ หายไปไหนโหมด ออกมาให้เขาชื่นใจหน่อยเร็ว
เจอกันตอนหน้าเน้อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
