Would You Stay With Me
8.8
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
19) หนทางที่ยังเหลือ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 19 ‘หนทางที่ยังเหลือ?’
“ป็อป”
เฟย์ถลาเข้าไปหาเพื่อนหนุ่มที่ก้มหน้านิ่งอยู่ ไม่ต้องเดาเธอก็พอจะรู้ว่าเรื่องไปลงเอยที่ใด
“ไม่เป็นไรนะ”
ป็อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองดูเพื่อนสาว ที่ยืนแตะบ่าเขาอยู่
“เฟย์ ฉันทิ้งจินนี่ไม่ได้”
“แล้วฟางหล่ะ นายเลิกรักเธอได้รึเปล่า”
ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ ใช่ เขาเลิกรักเธอไม่ได้
“เฮ้อ ทำไมนายไม่ลองอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟางฟังหล่ะ บางทีถ้าฟางเข้าใจเรื่องราว นายกับเธอ
อาจจะมีทางออกโดยที่ไม่ต้องทนคบกับจินนี่แบบนี้ก็ได้”
“เธอคิดว่าฟางจะรับเรื่องนี้ได้หรือไง”
เฟย์ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ เพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะถึงยังไงก็คงไม่มีผู้หญิงคน
ไหนทนรับเรื่องนี้ได้แน่ ถ้าต้องแชร์ผู้ชายของตัวเองกับผู้หญิงอีกคน
“ใจเย็นๆเถอะ ฉันจะช่วยนายคิดหาทางออกเอง แต่ยังไงฉันก็ยืนยันคำเดิม นายไปตามง้อฟาง
เหมือนเดิมซะ”
“แต่จินนี่...” ป็อปปี้ยังคงมีสีหน้าลังเล
“ป็อปปี้ ฉันเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นช่วยชีวิตนายไว้ แต่เรื่องราวต่อจากนั้นไม่มีใครรู้เรื่องราวที่แท้จริง
เป็นยังไงกันแน่ ทุกอย่างที่พวกเรารู้ล้วนมาจากปากผู้หญิงคนนั้น เท่านั้นนะ”
“เธอคิดว่าจินนี่เอาเรื่องนี้มาผูกมักฉันไว้กับตัวเองหรือไงเฟย์”
“ฉันก็ไม่แน่ใจ”
ป็อปปี้กุมหัวตัวเอง เครียดกับเรื่องราวยุ่งเหยิงไม่มีจุดจบเรื่องนี้
“นั่งก่อนซิค่ะ”
ฟางสบตากับผู้หญิงตรงหน้า ที่เป็นคนโทรเรียกเธอออกมาพบด้วยสายตาสงสัย
“ฉัน จินนี่ค่ะ คุณคงเป็นฟาง”
“ค่ะ คุณเรียกฉันมาพบมีอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่าค่ะ ตอนบ่ายฉันมีตรวจ”
ฟางเลือกจะเข้าประเด็นเลยมากกว่า
“ก็ได้ค่ะ ฉันเป็นแฟนของป็อปปี้”
“ขอโทษนะค่ะ ฉันรู้เรื่องของเธอกับป็อปปี้ฉันเลยอยากคุยกับเธอดีๆมากกว่า”
ฟางมองผู้หญิงตรงหน้าดด้วยความรู้สึกหลากหลาย สงสัยในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการจากเธอ รู้สึกผิดที่เธอทำให้ผู้
หญิงท่าทางบอบางคนนี้ต้องเสียใจเพราะการกรำทำของเธอ และรู้สึกอิจฉาที่ผู้หญิงตรงหน้าไปได้ผู้ชายที่เธอรักไป
ครอบครอง
“คุณกับฉันเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน หวังว่าคุณคงจะเข้าใจฉันนะค่ะ”
จินนี่สบตาผู้หญิงอีกคนที่เอาแต่ก้มหน้านิ่ง
“เลิกยุ่งกับป็อปปี้ได้มั้ย ฉันรักเขามาก ถ้าไม่มีเขาฉันคงอยู่ไม่ได้ เห็นใจฉันเถอะนะค่ะ”
“ค่ะ...เรื่องของฉันกับป็อปปี้มันผิดตั้งแต่เริ่ม คุณสบายใจได้ เราไม่ได้ติดต่อกันแล้ว”
ฟางกล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ในอก เอ่ยบอกให้อีกฝ่ายสบายใจ
ใช่ มันต้องเป็นแบบนี้แหละ เธอมาทีหลังก็ควรต้องเป็นฝ่ายเดินจากไป ถูกแล้ว ทำถูกแล้วนะฟาง
“ค่ะ ได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจ”
จินนี่เอ่ยออกมาเสียงหวาน ฟางยิ้มขืนๆให้อีกฝ่าย
“ขอบคุณนะค่ะ ที่คุณยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ”
จินนี่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากร้านไป ปล่อยให้ฟางยังนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองคนเดียว
“ฟาง”
“ป็อป ปล่อยนะ”
ปลอดมือหนาที่จับข้อมือตัวเองออก พลางมองไปรอบๆกลัวใครมาเห็นเธอและเขาเข้า
“ป็อปขอโทษ ให้ป็อปอธิบายเรื่องทั้งหมดได้มั้ย” เอ่ยอ้อนวอนให้หญิงสาวยอมฟัง แต่หญิงสาว
เอาแต่ส่ายหน้า
“พอเถอะ ฉันไม่อยากจะทำผิดไปมากกว่านี้” เดินหนีอีกฝ่ายไป
“ฟางครับ ป็อปซื้อมาให้” ยื่นดอกไม่ช่อโตให้หญิงสาว
ยิ้มดีใจที่หญิงสาวยอมรับดอกไม้ไปถือ ก่อนจะต้องหน้าเสียเมื่อฟางจับดอกไม้ในมือยัดลงถังขยะ
“เลิกยุ่งกับฉันซะที”
สะบัดหน้าหนีชายหนุ่มก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาประจานความอ่อนแอของตัวเอง
“ป็อป นาย...”
เฟย์ทรุดตัวนั่งลงข้างๆเพื่อนที่นอนคากองขวดเหล้าด้วยสายตาสงสาร
ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้นะ ฉันจะช่วยนายยังไงดีป็อปปี้
“ฟางฟาง ฉันขอโทษ”
“ฮึก ฉันรักเธอนะฟาง”
เฟย์เช็ดน้ำตาให้ชายหนุ่มด้วยมือสั่นเทา เธอไม่เคยเห็นตั้งแต่วันที่คุณอาผู้หญิงและผู้ชายทิ้งสองพี่น้องไป เธอก็
ไม่เคยเห็นป็อปปี้ร้องไห้อีกเลย เธอเองที่ตามมาอยู่เคียงข้างเขาเพื่อหวังจะชดเชยในสิ่งที่ผู้ใหญ่ได้ทำลงไปให้
ชายหนุ่มได้บ้าง
“สวัสดีค่ะ นี่เฟย์นะค่ะ เอ่อ เฟย์อยากรบกวนให้ฟางมาคุยกันเรื่องโครงการรักษาฟรีนะค่ะ”
“ไม่ๆค่ะ เฟย์ไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล รบกวนฟางมาหาเฟย์ที่...” อธิบายที่อยู่ของคอนโดป็อปปี้
ให้ ก่อนจะวางสายไป
ฉันช่วยนายได้เท่านี้นะป็อปปี้ ต่อจากนี้ นายคงต้องใช้ความรักที่นายมีต่อเธอเข้าช่วยแล้วแหละ
เฟย์ทิ้งให้ป็อปปี้นอนรอฟางอยู่ในห้องก่อนตัวเองเดินลงไปรอดูเหตุการณ์ข้างล่างแทน....
^______________________________________________________________^
"ถ้าคุณรักใครจริง คุรจะไม่มีทางทำร้ายเขาเด็ดขาด"#ฝากไปให้ใครบางคนคิดดู
เอามาฝากอีกตอนน้า เพราะ เราอาจหายไปนาน
เจอกันคราวหน้าค่ะ ^^
“ป็อป”
เฟย์ถลาเข้าไปหาเพื่อนหนุ่มที่ก้มหน้านิ่งอยู่ ไม่ต้องเดาเธอก็พอจะรู้ว่าเรื่องไปลงเอยที่ใด
“ไม่เป็นไรนะ”
ป็อปปี้เงยหน้าขึ้นมามองดูเพื่อนสาว ที่ยืนแตะบ่าเขาอยู่
“เฟย์ ฉันทิ้งจินนี่ไม่ได้”
“แล้วฟางหล่ะ นายเลิกรักเธอได้รึเปล่า”
ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ ใช่ เขาเลิกรักเธอไม่ได้
“เฮ้อ ทำไมนายไม่ลองอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟางฟังหล่ะ บางทีถ้าฟางเข้าใจเรื่องราว นายกับเธอ
อาจจะมีทางออกโดยที่ไม่ต้องทนคบกับจินนี่แบบนี้ก็ได้”
“เธอคิดว่าฟางจะรับเรื่องนี้ได้หรือไง”
เฟย์ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ เพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะถึงยังไงก็คงไม่มีผู้หญิงคน
ไหนทนรับเรื่องนี้ได้แน่ ถ้าต้องแชร์ผู้ชายของตัวเองกับผู้หญิงอีกคน
“ใจเย็นๆเถอะ ฉันจะช่วยนายคิดหาทางออกเอง แต่ยังไงฉันก็ยืนยันคำเดิม นายไปตามง้อฟาง
เหมือนเดิมซะ”
“แต่จินนี่...” ป็อปปี้ยังคงมีสีหน้าลังเล
“ป็อปปี้ ฉันเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นช่วยชีวิตนายไว้ แต่เรื่องราวต่อจากนั้นไม่มีใครรู้เรื่องราวที่แท้จริง
เป็นยังไงกันแน่ ทุกอย่างที่พวกเรารู้ล้วนมาจากปากผู้หญิงคนนั้น เท่านั้นนะ”
“เธอคิดว่าจินนี่เอาเรื่องนี้มาผูกมักฉันไว้กับตัวเองหรือไงเฟย์”
“ฉันก็ไม่แน่ใจ”
ป็อปปี้กุมหัวตัวเอง เครียดกับเรื่องราวยุ่งเหยิงไม่มีจุดจบเรื่องนี้
“นั่งก่อนซิค่ะ”
ฟางสบตากับผู้หญิงตรงหน้า ที่เป็นคนโทรเรียกเธอออกมาพบด้วยสายตาสงสัย
“ฉัน จินนี่ค่ะ คุณคงเป็นฟาง”
“ค่ะ คุณเรียกฉันมาพบมีอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่าค่ะ ตอนบ่ายฉันมีตรวจ”
ฟางเลือกจะเข้าประเด็นเลยมากกว่า
“ก็ได้ค่ะ ฉันเป็นแฟนของป็อปปี้”
“ขอโทษนะค่ะ ฉันรู้เรื่องของเธอกับป็อปปี้ฉันเลยอยากคุยกับเธอดีๆมากกว่า”
ฟางมองผู้หญิงตรงหน้าดด้วยความรู้สึกหลากหลาย สงสัยในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการจากเธอ รู้สึกผิดที่เธอทำให้ผู้
หญิงท่าทางบอบางคนนี้ต้องเสียใจเพราะการกรำทำของเธอ และรู้สึกอิจฉาที่ผู้หญิงตรงหน้าไปได้ผู้ชายที่เธอรักไป
ครอบครอง
“คุณกับฉันเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน หวังว่าคุณคงจะเข้าใจฉันนะค่ะ”
จินนี่สบตาผู้หญิงอีกคนที่เอาแต่ก้มหน้านิ่ง
“เลิกยุ่งกับป็อปปี้ได้มั้ย ฉันรักเขามาก ถ้าไม่มีเขาฉันคงอยู่ไม่ได้ เห็นใจฉันเถอะนะค่ะ”
“ค่ะ...เรื่องของฉันกับป็อปปี้มันผิดตั้งแต่เริ่ม คุณสบายใจได้ เราไม่ได้ติดต่อกันแล้ว”
ฟางกล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ในอก เอ่ยบอกให้อีกฝ่ายสบายใจ
ใช่ มันต้องเป็นแบบนี้แหละ เธอมาทีหลังก็ควรต้องเป็นฝ่ายเดินจากไป ถูกแล้ว ทำถูกแล้วนะฟาง
“ค่ะ ได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจ”
จินนี่เอ่ยออกมาเสียงหวาน ฟางยิ้มขืนๆให้อีกฝ่าย
“ขอบคุณนะค่ะ ที่คุณยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ”
จินนี่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากร้านไป ปล่อยให้ฟางยังนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองคนเดียว
“ฟาง”
“ป็อป ปล่อยนะ”
ปลอดมือหนาที่จับข้อมือตัวเองออก พลางมองไปรอบๆกลัวใครมาเห็นเธอและเขาเข้า
“ป็อปขอโทษ ให้ป็อปอธิบายเรื่องทั้งหมดได้มั้ย” เอ่ยอ้อนวอนให้หญิงสาวยอมฟัง แต่หญิงสาว
เอาแต่ส่ายหน้า
“พอเถอะ ฉันไม่อยากจะทำผิดไปมากกว่านี้” เดินหนีอีกฝ่ายไป
“ฟางครับ ป็อปซื้อมาให้” ยื่นดอกไม่ช่อโตให้หญิงสาว
ยิ้มดีใจที่หญิงสาวยอมรับดอกไม้ไปถือ ก่อนจะต้องหน้าเสียเมื่อฟางจับดอกไม้ในมือยัดลงถังขยะ
“เลิกยุ่งกับฉันซะที”
สะบัดหน้าหนีชายหนุ่มก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาประจานความอ่อนแอของตัวเอง
“ป็อป นาย...”
เฟย์ทรุดตัวนั่งลงข้างๆเพื่อนที่นอนคากองขวดเหล้าด้วยสายตาสงสาร
ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้นะ ฉันจะช่วยนายยังไงดีป็อปปี้
“ฟางฟาง ฉันขอโทษ”
“ฮึก ฉันรักเธอนะฟาง”
เฟย์เช็ดน้ำตาให้ชายหนุ่มด้วยมือสั่นเทา เธอไม่เคยเห็นตั้งแต่วันที่คุณอาผู้หญิงและผู้ชายทิ้งสองพี่น้องไป เธอก็
ไม่เคยเห็นป็อปปี้ร้องไห้อีกเลย เธอเองที่ตามมาอยู่เคียงข้างเขาเพื่อหวังจะชดเชยในสิ่งที่ผู้ใหญ่ได้ทำลงไปให้
ชายหนุ่มได้บ้าง
“สวัสดีค่ะ นี่เฟย์นะค่ะ เอ่อ เฟย์อยากรบกวนให้ฟางมาคุยกันเรื่องโครงการรักษาฟรีนะค่ะ”
“ไม่ๆค่ะ เฟย์ไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล รบกวนฟางมาหาเฟย์ที่...” อธิบายที่อยู่ของคอนโดป็อปปี้
ให้ ก่อนจะวางสายไป
ฉันช่วยนายได้เท่านี้นะป็อปปี้ ต่อจากนี้ นายคงต้องใช้ความรักที่นายมีต่อเธอเข้าช่วยแล้วแหละ
เฟย์ทิ้งให้ป็อปปี้นอนรอฟางอยู่ในห้องก่อนตัวเองเดินลงไปรอดูเหตุการณ์ข้างล่างแทน....
^______________________________________________________________^
"ถ้าคุณรักใครจริง คุรจะไม่มีทางทำร้ายเขาเด็ดขาด"#ฝากไปให้ใครบางคนคิดดู
เอามาฝากอีกตอนน้า เพราะ เราอาจหายไปนาน
เจอกันคราวหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
