Would You Stay With Me
To_oNg0909
11) ความสุข
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 11 ‘ความสุข’
บางครั้งความรักก็มาในนาทีที่เราไม่ทันได้รู้ตัว คำว่ารัก ที่ไม่กฎเกณฑ์ไหนมาเป้นตัวชี้วัด หากแต่ต้องใช้ใจเท่านั้น
ที่เป็นตัวบอกได้ ว่านั้นใช่รักที่เรากำลังตามหารึเปล่า...แต่บางครั้ง ความรักก็แฝงไปด้วยพิษร้ายที่ทำให้เราตายช้าๆ
ได้เช่นกัน...
“ตกลงว่าพามาเที่ยว?”
ป็อปปี้จับมือเล็กของหญิงสาวมากุมไว้ก่อนจะพาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่ถูกสร้างหลบอยู่ในซอกเขา
บรรยากาศเย็นๆทำให้เธอต้องสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเลี้ยงเซลล์สมองเฮือกใหญ่
เอาน่า นานๆทีเธอจะได้พักอย่างคนอื่นเขาบ้าง ได้แต่ปลอบตัวเอง เพราะเธอคงจะขัดคนตัวโตที่กำลังเดินนำอยู่ไม่
ได้
“ว๊าว วิวสวยเว่อร์อ่ะ”
ท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็กๆของฟางเรียกรอยยิ้มจากชายหนุ่มได้ไม่ยาก นานแค่ไหนแล้ว ที่เขาไม่ได้ยิ้มแบบนี้
“นี่ๆคุณ ที่ด้านหลังมีลำธารด้วยอ่ะ ฉันไปเดินเล่นได้ป่ะ”
วิ่งเข้ามาเกาะแขนป็อปปี้ เขย่าถามรัวๆ
“อืมไปซิ แต่ว่า...” ฟางทำหน้ายุ่งเมื่อป็อปปี้ทำตัวมีข้อแม้
“เปลี่ยนเป็นเรียกป็อป แล้วแทนตัวเองว่าฟางไม่ได้หรือไง เรียกคุณแล้วมันแปลกๆ”
“ชิ ก็ได้ งั้นไปกัน”
ตีหน้ายุ่งให้ชายหนุ่มก่อนจะลากคนตัวโตเดินออกไปทางด้านหลังของบ้าน ที่เดินไม่ไกลก็จะเจอ
ลำธารเล็กๆไหลผ่าน
ฟางรวบกระโปรงตัวยาวที่ตัวเองสวมขึ้นมาถืบไว้ เดินลุยเท้าเปล่าลงไปสัมผัสกับสายน้ำเย็นจัด
ป็อปปี้ยืนมองภาพนั้น ด้วยความสุขแบบที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ รู้เพียงแต่ตอนนี้เขาอยากใช้เวลาอยู่กับเธอ ขอแค่มี
เธออยู่ข้างๆแบบนี้เขาก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว
“ป็อป ดูดิมีปลาด้วยอ่ะ”
ส่งเสียงเชิญชวนให้คนที่ยืนมองเธอนิ่งอยู่บนฝั่ง ให้หันมาสนใจปลาตัวน้อยในสายน้ำ ป็อปปี้ยอมเดินเข้ามาใก้ล
ตามเสียงเรียก
‘ซ่าๆ’
“ฮ่าๆ โดนหลอกง่ายไปนะ”
ฟางหัวเราะเสียงใส หลังจากหลอกชายหนุ่มเข้ามาใก้ล ก่อนจะวักน้ำสาดใส่เขาจนเปียกโชกไม่ต่างจากลูกหมาตก
น้ำ
“เฮ้ย เปียกหมดแล้ว จะหนีไปไหน”
“อ๊ายยย ไม่เอานะ”
ร้องเสียงหลงเมื่อโดนป็อปปี้คว้าไปกอดเอาไว้ ก่อนจะจับเธอเหวี่ยงไปรอบๆ
เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังก้องไปทั้งหุบเขา เสียงหัวเราะที่แฝงไปด้วยความสุขที่มาจากคำว่ารัก
“แฮ่กๆ ไม่เอาแล้ว ฟางเหนื่อย”
ยกมือห้ามป็อปปี้ที่กำลังจะเข้ามาใก้ล ทิ้งตัวลงนอนกับโขนหินบ่งบอกว่าเธอหมดแรงแล้วจริงๆ
“งั้นไปอาบน้ำเปลี่ยเสื้อผ้า เดี๋ยวก็เป็นหวัดเอาหรอก”
“ไม่เอาไม่มีแรงแล้ว รู้แล้ว ป็อปๆ”
กวักมือเรียกให้ชายหนุ่มเข้ามาย่อตัวใก้ลๆ ก่อนจะปีนขึ้นไปเกาะหลังชายหนุ่มเอาไว้
“แบกกลับบ้านหน่อย”
“ยัยบ๊อง” ถึงปากจะว่าหญิงสาว แต่สุดท้ายก็ยอมแบกร่างบางกลับมาที่บ้านพักแต่โดยดี
ปล่อยให้หญิงสาวใช้ห้องน้ำใหญ่ ส่วนตัวเองเดินไปใช้ห้องนน้ำในห้องนอนแขกแทน
หยิบโทรศัพท์ที่กดปิดเครื่องตั้งแต่ก่อนมาถึง ชั่งใจจะกดเปิดเครื่องดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็วางกลับที่เดิม
ขอเขาใช้ความสุขให้เต็มที่ก่อนจะต้องกลับไปปวดหัวกับความจริงที่รออยู่แล้วกัน ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
“อาบน้ำช้าชะมัด ผู้ชายจริงป่ะเนี่ย”
“เฮ้ย” ป็อปปี้ร้องออกมาเสียงดัง เดินออกจากห้องน้ำมาก็เจอฟางนั่งทำหน้ามุ่ยรออยู่แล้ว
“มานี่ทำให้”
บังคับให้คนตัวโตนั่งลงที่พื้น หันหน้าเข้าหาเธอที่นั่งอยู่ปลายเตียง รับผ้าขนหนพื้นเล็กในมือชายหนุ่มมาถือ ก่อน
จะเช็ดผมที่เปียกหมาดๆของป็อปปี้ให้อย่างเบามือ
“ทุกอย่างมันดูเหมือนฝัน จนฟางไม่รู้พรุ่งนี้ตื่นมาแล้วจะทำใจให้เชื่อได้รึเปล่า ว่าตอนนี้เราอยู่ด้วย
กัน ยิ้มให้กัน”
ป็อปปี้จับมือบางมากอบกุมไว้อย่างแผ่วเบา ความอุ่นที่เธอสัมผัสได้ช่วยตอกย้ำว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริงไม่ใช่แค่
ความฝันอย่างที่เธอกลัว
“เธอจะเชื่อรึเปล่าหล่ะ ว่านี่มันคือความรัก”
“อืม”
เสียงแผ่วเบาหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง ก่อนที่มันจะถูกครอบครองโดยคนตัวโต
“ฉัน รักนายนะป็อปปี้” หญิงสาวพึมพำชิดเรียวปากหนา
“เท่านี้แหละที่ฉันอยากได้ยิน” ทั้งคู่ยิ้มให้กัน แค่นี้ซินะ คำว่ารัก แค่มีคนที่รักก็เพียง
พอแล้ว...
“ไม่เอาแล้ว ป็อปจะขุนฟางให้อ้วนเป็นหมูเลยหรือไงกัน”
ร่างเล็กโวยวายหลังจากที่โดนชายหนุ่มบังคับให้ลองชิมของหวานที่เขาพามากิน เป็นอย่างที่10ของวันเข้าไปแล้ว
นี่เธออยู่กับเขาแค่2 อาทิตย์ เธอยังรู้สึกว่าตัวเองน้ำหนักขึ้นตั้งเยอะ
“กินไปเถอะน่า อร่อยจะตาย” ยื่นช้อนมาจ่อปากคนที่ทำปากยื่นแก้มป่องอย่างน่ารัก
“ชิ เสียดายของหรอกนะ ถึงกิน”
ป็อปปี้หัวเราะไปกับข้อแก้ตัวแบบขอไปทีของหญิงสาว
‘ฟอด’
“นี่ อายคนอื่นเขาบ้างเถอะ”
“ทำไมก็อยากหอม” ไม่พูดเปล่า ยังกดจมูกโด่งของตัวเองเป็นย้ำคำพูดอีกด้วย ฟางได้แต่หน้า
แดงไปกับการกระทำโจ่งแจ้งของชายหนุ่ม ที่นับวันจะชอบตอดเล็กตอดน้อยกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
“เฮ้อ อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับกรุงเทพแล้ว ฉ้นยังไม่อยากกลับเลย”
“ไม่ได้หรอก เราหายมาตั้งหลายอาทิตย์แล้วป็อปไม่หว่งน้องแก้วหรือไง”
ใช้เขายังมียัยแก้ว ที่ต้องดูและอีก ยัยแก้วพี่จะช่วยเรายังไงดีนะ...
^_______________________________________________________________^
*ขอชี้แจงและแถลงไข*
อาจจะมีบางคนรู้สึกว่าโครงเรื่องของนิยายเรื่องนี้ไปคล้ายกับนิยายเรื่อง เพียงใจเราผูกกัน(ใช่มั้ย เขาตามอ่านนะ แต่ไม่แม่นชื่อเรื่อง ขอฌทษง๊าบบบบ)
เรายอมรับค่ะ ว่านิยายเรื่องนี้มีบางส่วนคล้ายกัน แต่ขอยืนยันแถนนอนยันด้วยเอ้า ว่าเราไม่ได้ลอกนิยายใครมามันเป็นความเหมือนที่เราเองก็คิดมาก ตอนแรกว่าจะไม่เอาลงแต่มีน้องบางคนบอกอยากอ่าน ตองถถึงได้เอาลง ^^
เข้าใจกันนะค่ะ ขอโทษเจ้าของเรื่องด้วย แต่พี่ไม่ได้ลอกน้องมานะค่ะ สบายใจได้ ^^
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
