Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

9.6

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.

41 chapter

717 วิจารณ์

105.29K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

40) งานหมั้น End

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

หลังจากที่พวกเราคุยธุระกับคุณพ่อคุณแม่เสร็จ ก็เดินลงมาภายในงานอันแสนหรูหรา ไม่ว่าจะเป็นการจัดแต่ง

อาหารที่แสนจะหรูหรา ดอกไม้ที่สวยงามทั้งภายในและนอกประเทศ เวทีพิธีการที่เน้นหรูหรา เรียบง่ายเป็นหันเอง

เฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งภายในงาน หรือแม้กระทั่งการแต่งตัวของแขกที่มาร่วมงาน

" พี่ป๊อป " ฉันเดินเข้าไปจับมือเค้าทันที ที่เห็นว่าเค้ากำลังก้มหน้าลง

" อืม มันจะไม่เกิดขึ้น พี่สัญญา ถ้ามันเกิดขึ้น พี่จะพาเราไปจากที่นี่เอง" พี่ป๊อปตอบฉันด้วยแววตาจริงจัง

" ค่ะ ฟางก็สัญญาว่าจะอยู่กับพี่แค่คนเดียว" เราจ้องหน้ากันนิ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาในบบริเวณงาน โดยมีพี่ป๊อปที่จับมือฉันไว้แน่น

" อ่าว ฟาง ตาป๊อป มาหาหนูแอนกับกวินซิ" คุณแม่เรียกให้เนสไปร่วมโต๊ะกับแขกคนสำคัญ ก่อนที่พิธีกรจะกล่าวเปิดงาน

หลังจากพิธีกรกล่าวเปิดงานเสร็จ เค้าก็เชิญฉันกับกวินขึ้นไปบนเวที

" ฟาง อย่าขึ้นไป" ทันทีที่พิธีกรพูดจบ แล้วฉันกำลังจะลุก ฉันก็ได้ยินพี่ป๊อปบอกฉัน เค้าจับมือฉันไว้แน่น

" พี่ป๊อป มันจะไม่เกิดขึ้น ฟางจะจัดการเองค่ะ รอฟางอยู่ตรงนี้นะค่ะ" ฉันบอกกับเค้า ก่อนที่เค้าจะค่อยๆปล่อยมือฉัน

พอฉันเดินขึ้นไปบนเวที พิธีกรก็เชิญพี่ป๊อปกับแอนขึ้นมา ยืนข้างๆฉัน ตอนนี้ใจฉันเต้นแรง

กลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น หวังว่าฝันร้ายมันคงจบแล้ว มันคงไม่มีภาคต่อ แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นคนคนนึงที่กำลัง

เดินขึ้นมาบนเวที ทำให้ฉันน้ำตาไหล วิ่งเข้าไปกอดคนนั้นทันที

" แม่ครู หนูคิดถึงแม่ครูกับน้องๆจัง" ฉันกอดแม่ครูไว้ แล้วร้องไห้อย่างหนัก จนพี่ป๊อปวิ่งเค้ามากอดฉัน

" อะไรกัน โตเป็นสาวจะแต่งงานอยู่แล้ว ยังขี้แยอีก ไม่อายน้องๆหรือไงกัน" แม่ครูที่น้ำตาไหลเหมือนกัน พูดแล้วชี้ให้ฉันหันไปเจอกับน้องๆของฉันที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน

" แม่ครูมาได้ยังไงค่ะ ใครไปรับมาก ฟางไปส่งไม่ได้หรอกนะไปไม่ถูก หลง" ฉันยิ้มทั้งน้ำตา ทำให้แม่ครูกอดฉัน

" คุณหญิงให้รถไปรับมา จะมีครอบครัวทั้งที แม่ต้องมาซิ" แล้วเราก็กอดกันไว้

" เอาละครับ เห็นฉากซึ้งมามากแล้ว เรามาดูฉากหวานกันบ้างดีกว่า" กวินที่พูดขึ้น ทำให้ฉันกับพี่ป๊อปมองเค้าด้วยความงง

" วันนี้ถือว่าเป็นวันดีนะค่ะ เพราะนอกจากจะมีการหมั้นแล้ว เรายังเลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านด้วย" แอนพูดตาม ฉันพอจะเดาอะไรออก แต่พี่ป๊อปเนี่ย คิ้วผู้กโบว์เชียวละ

" ไม่ต้อง งง หรอกค่ะพี่ป๊อป แอนกับกวินมาเป็นพิธีกรรับเชิญในงานพี่กับฟางนั่นแหละ ยังไม่รีบขอกับแม่ครูอีก "

แอนที่บอกกับพี่ป๊อป ทำให้พี่ป๊อป หลุดยิ้มออกมาทันที

พี่ป๊อปหันไปมองหน้าคุณแม่กับคุณพ่อ ที่ตอนนี้ส่งยิ้มให้เราสองคน แถมตะโกนเชียร์เราอีก

" ตาป๊อป รีบของหนูฟางซิเดี๋ยวแม่ครูกลับแม่ไม่รู้ด้วยนะ" คุณแม่ตะโกนขึ้นมาบนเวที ทำให้เราสองคนมองหน้ากัน

ก่อนพี่ป๊อปและฉันจะก้มลงกราบเท้าแม่ครูพร้อมกัน

" แม่ครูผมก็พึงเคยเจอแม่ครู ผมไม่รู้ว่าผมควรพูดยังไงดี แต่ผมอยากขอโอกาศดูแลผู้หญิงคนนี้ได้ไหมครับ"
พี่ป๊อปบอกกับแม่ครู

" แล้วเราว่ายังไงละ" แม่ครูหันมาถามฉัน

" ขอแค่แม่ครูให้โอกาศเราสองคน ไม่ว่าจะสบายหรือลำบาก ฟางก็อยากอยู่กับพี่ป๊อปค่ะ" กรี๊ดดดดด เสียง แขกที่มาร่วมงานตะโกนแซว ฉันกับพี่ป๊อป

" งั้นแม่คงไม่มีสิทธิ์ห้าม ขอให้เราสองคนรักกันมากๆ รักกันนานๆหนักเอาเบาสู้ละ" แม่ครูอวยพรฉัน

" ตาป๊อป ของหมั้นๆ " คุณพ่อของเราสองคนตะโกนก่อนที่จะ พวกคุรพ่อคุณแม่ แล้วก็เพื่อนของเรา จะทยอยเอาพานที่ใส่ของหมั้นยกขึ้นมา โดยที่คุณพ่อกับคุณแม่ ขึ้นมานั่งข้างๆแม่ครู

พิธีการ ดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาสวมแหวน ฉันสวมแหวนที่คุณพ่อให้มาก่อนหน้านี้ให้พี่ป๊อป

ส่วนพี่ป๊อปก็สวมแหวนก่อนจะสวมชุดเครื่องเพชรที่มันสวยมากๆให้ฉัน

เวลาดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกงาน เราสองคนเดินมาหาแอนกับกวิน

" ขอบคุณนะ" ฉันเอ่ยน้ำตาคลอกับสองคนนั้น

" เราก็ต้องขอบคุณเธอกับพี่ป๊อปเหมือนกัน ดูแลฟางดีๆละพี่ป๊อป" แอนหันไปบอกพี่ป๊อป

" แน่นอน แกก็ดูแลน้องสาวฉันดีๆละ" พี่ป๊อปหันไปบอกกวิน เราทั้งสี่คน ยิ้มหัวเราะกัน

" ว้าวววว ยินดีด้วย สมหวังแล้วนะ" พี่โทโมะ ที่เสียงมาก่อนตัว เดินเข้ามาพร้อมพี่เฟย์ เขื่อน แก้ว

" เออ ขอบใจว่ะ นึกว่าจะไม่รอด " พี่ป๊อปหันไปยิ้มกับเพื่อน

" งี้ต้องฉลอง" เขื่อนพูดขึ้น ทำให้เราทั้งแปดคนยิ้ม

" ที่ไหนดีละ " พี่เฟย์ถามขึ้น

" ทะเลไง 5555555555" พวกเราพูดพร้อมกันแล้วหัวเราะ แล้วแขกก็กลับหมด เราสองคนเดินเข้ามาในบ้าน

" คุณแม่ คุณพ่อ " เราสองคนตรงเข้าไปกราบเท้าท่านทั้งสองอีกครั้ง

" ขอบคุณนะครับ ที่แม่เข้าใจป๊อป"

" แม่รักเราทั้งสองคนนะ ต่อไปนี้ไม่ใช่ตัวคนเดียวนะตาป๊อป ดูแลน้องดีๆ หลานแม่ด้วย" คุณแม่ที่น้ำตาไหลกอดเราสองคนไว้

" ครับ สัญญาจากชีวิตป๊อปเลย ว่าป๊อปจะดูแลฟาง กับหลานแม่เท่าชีวิตป๊อปเลย"

" เอาละๆ ไปส่งแม่ครูกันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะมืดก่อน" คุรพ่อเตือนเราสองคน ทำให้เราสองคนเดินตรงมายังแม่ครูที่นั่งรอเรา

" แม่ครู " ฉันวิ่งเข้าไปกอด น้องๆก็วิ่งมากอดด้วย

" เอาละ แม่จะกลับละ คุณป๊อป พายายฟางไปเยี่ยมแม่กับน้องๆบ่อยๆนะค่ะ" แม่ครูบอกพี่ป๊อป

" ครับ แต่แม่ครูเรียกป๊อปเถอะครับ อย่าเรียกคุรเลยครับ ป๊อปจะพาฟางไปเยี่ยมบ่อยๆนะครับ"

" เราอีก โตเป็นสาวแล้ว ร้องอยู่ได้ ไม่อายน้องๆเหรอ" แม่ครูติฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด

" แม่ครูก็ร้องเหมือนกัน " ฉันกอดแม่ครูแน่นก่อนจะหันไปหาน้องๆ

" นี่ พี่ฟางไม่อยู่ดื้อกันหรือเปล่า" หันไปถามน้องๆ

" ไม่ค่ะ /ครับ" น้องๆตอบฉัน

" ดีเลย เดี๋ยวพี่ฟางไปเยี่ยมจะซื้อขนมไปฝากนะ" บอกเด็กๆ

" เอาละๆ แม่ไปก่อนละ ค่อยไปเยี่ยมแม่บ่อยๆละ เดี๋ยวมันจะมืด น้องๆต้องเข้านอน" แม่ครูบอกฉัน

" ค่ะแล้วฟางจะไปหาบ่อยๆนะค่ะ"

" ไปละแม่ไปละนะ หันมาบอกฉันกับพี่ป๊อป"

" ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลฟางเท่าชีวิตผมเลย แล้วอาทิตย์หน้า ผมจะพาฟางไปเยี่ยมนะครับ"

พี่ป๊อปบอกแม่ครู ก่อนเราสองคนจะส่งท่านขึ้นรถไป

เราสองคนขึ้นมาพักบนห้องของฉัน ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพี่ป๊อปไม่ไปห้องตัวเอง

" มองไร ยายบ้านนอก" เค้าพูดกับฉัน เอาอีกแล้ว...พี่ป๊อปบ้า ฉันหน้ามุ่ย

" พี่มาห้องฟางทำไม ไปห้องพี่ซิ ฟางเหนื่อย อยากพัก"

" ไม่ต้องมาพูดดีเลย เดี๋ยวนี้กล้าโกหกสามีเหรอ คืนนี้จะโดนไม่ใช่น้อย"

" ฟางไปโกหกอะไรพี่อีกละ"

" ก็เรื่องวันนี้ไง รู้เห็นกับคุณแม่ใช่มั้ย"

" ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แล้้วก็หิวมากด้วย ไปทานข้าวดีกว่า" แล้วฉันก็หาเรื่องกลบเกลื่อน รีบเดินลงมาด้านล่าง

" ฟาง จะรีบไปไหนห๊ะ"

" ก็ฟางหิวข้าว " แล้วฉันก้วิ่งหนีเค้า

" ฟาง พี่บอกกี่ครั้งแล้วอย่าวิ่ง" ทันทีที่ถึงโต๊ะอาหาร พี่ป๊อปก็ดุฉันทันที

" อะไรกัน สองคนนี้ หมั้นกันแล้วแท้ๆ ทะเลาะอะไรกันอีกเนี่ย" คุณแม่ที่นั่งทานข้าวอยู่ บ่นเราสองคน

" คุณแม่ ก็ฟางนะซิ ป๊อปบอกว่าอย่าวิ่ง ก็ไม่เชื่อ"

" ก็ฟางหิวข้าว พี่ปีอปนั่นแหละ จะไม่ยอมให้ฟางลงมา"

" ก็เดินลงมาดีๆซิ วันหลังพี่จะอุ้มเราลงมาแทน"

" พี่ป๊อป" ฉันเรียกชื่อเค้า หน้ายุ่ง

" เอาๆละ พอแล้วๆ หิวข้าวไม่ใช่เหรอ" คุณพ่อกับคุณแม่ ที่กำลังหัวเราะเราสองคน พูดค้านขึ้น

" กินนี่ดิ" พี่ป๊อปตักอาหารให้ฉันพูนจานไปหมด

" พี่ก็กินบ้างซิ ฟางจะกินไม่หมดแล้วเนี่ย"

" อย่าเถียงซิ ไหนว่าหิวละ กินเยอะๆ ตัวเล็กหิวเนี่ย"

" พี่รู้ได้ไง ฟางยังไม่รู้เลย"

" ก็พี่ฉลาดไงละ 5555"

" พี่ว่าใครโง่" ฉันจ้องพี่ป๊อปเอาเป็นเอาตาย

" โธ่ฟาง พี่อยากให้ลุกกินเยอะๆ นะๆๆ อย่างอนนะ"

" กลับมามีรอยยิ้มซักทีนะ" คุณพ่อกับคุณแม่ที่มองเรายิ้มๆ หันไปพูดกับนมอิ่ม

" ค่ะ บ้านเราจะมีแต่ความสุขแล้วละค่ะ คุณหญิง" นมตอบกลับ

" เออ ตาป๊อป ฟางเหลือเรียนปีสุดท้ายนิ ลุกจะเอายังไงละ" คุณพ่อถามขึ้น

" ก็เทอมแรกป๊อปกจะให้ไปเรียนปรกติ เดี๋ยวป๊อปคอยดูแลเองครับ ส่วนเทอมสอง ป๊อปจะให้ฝึกงานกับบริษัทเรานะครับ จะได้ไม่ต้องทำอะไร"

" ก็ดีเหมือนกัน จะได้จบพร้อมเพื่อน แล้วลุกว่าไงละฟาง ไหวไหม"

" ไหวค่ะ แค่สามเดือนเอง"

" แต่ต้องมีพี่ไปด้วยทุกที ไม่งั้นพี่จะให้ดรอป" พี่ป๊อปพูดแทรกขึ้นมา

" เอะ แต่ที่แม่เห็นเนี่ย จะท้องไม่ท้องป๊อปก้ตามไปทุกที่นี่นา" คุณแม่แซวพี่ป๊อป ทำให้ฉันหลุดยิ้มออกมา

" ก็ยายนี่บ้านนอกนี่ครับแม่"

" เหรอออ" ทุกคนพูดพร้อมกัน ก่อนที่จะแยกย้ายไปพักผ่อน

" พี่ป๊อป ฟางบ้านนอกขนาดนี้ พี่ยังจะรักฟางอีกเหรอ" ฉันถามเค้าแกมหยอกก่อนจะส่งยิ้มให้เค้า

" นั่นซิ จะรักดีไหมนะ" พี่ป๊อปตอบมา

" ไม่รักก็บอกตอนนี้เลยนะ ก่อนฟางจะอยู่ไม่ได้ ถ้าขาดพี่ไป" ฉันก้มหน้าตอบพี่ป๊อป

" ฟางไม่เอา ไม่พูดแบบนี้ พี่รักฟางได้ยินไหม จะบ้านนอกหรือไม่ พี่ก็รักฟาง"

" พี่ป๊อป " แล้วพี่ป๊อปก็จูบฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน

" พะ พอเลย เหนื่อย แล้วก็ง่วงด้วย" ฉันที่ผละออกได้พูด ก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่เตียง

" เห้อ พรุ่งนี้ก่อนก็ได้" แล้วเค้าก็ดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นของเค้า

" พี่ป๊อปบ้า ฝันดีนะค่ะ"

" ครับ ฝันดีครับที่รัก"

แล้วเราก็หลับลง เพราะความเหนื่อยฃ้า จากงานในช่วงกลางวัน

จบแล้วกับ MA SIS ชอบกันหรือเปล่า ขอเม้นท์ ขอโหวตด้วยนะค่ะ

รักทุกคน เจอกันเรื่องต่อไปค่ะ

chapter 39

สารบัญ

chapter 41