Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
40) งานหมั้น End
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่พวกเราคุยธุระกับคุณพ่อคุณแม่เสร็จ ก็เดินลงมาภายในงานอันแสนหรูหรา ไม่ว่าจะเป็นการจัดแต่ง
อาหารที่แสนจะหรูหรา ดอกไม้ที่สวยงามทั้งภายในและนอกประเทศ เวทีพิธีการที่เน้นหรูหรา เรียบง่ายเป็นหันเอง
เฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งภายในงาน หรือแม้กระทั่งการแต่งตัวของแขกที่มาร่วมงาน
" พี่ป๊อป " ฉันเดินเข้าไปจับมือเค้าทันที ที่เห็นว่าเค้ากำลังก้มหน้าลง
" อืม มันจะไม่เกิดขึ้น พี่สัญญา ถ้ามันเกิดขึ้น พี่จะพาเราไปจากที่นี่เอง" พี่ป๊อปตอบฉันด้วยแววตาจริงจัง
" ค่ะ ฟางก็สัญญาว่าจะอยู่กับพี่แค่คนเดียว" เราจ้องหน้ากันนิ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาในบบริเวณงาน โดยมีพี่ป๊อปที่จับมือฉันไว้แน่น
" อ่าว ฟาง ตาป๊อป มาหาหนูแอนกับกวินซิ" คุณแม่เรียกให้เนสไปร่วมโต๊ะกับแขกคนสำคัญ ก่อนที่พิธีกรจะกล่าวเปิดงาน
หลังจากพิธีกรกล่าวเปิดงานเสร็จ เค้าก็เชิญฉันกับกวินขึ้นไปบนเวที
" ฟาง อย่าขึ้นไป" ทันทีที่พิธีกรพูดจบ แล้วฉันกำลังจะลุก ฉันก็ได้ยินพี่ป๊อปบอกฉัน เค้าจับมือฉันไว้แน่น
" พี่ป๊อป มันจะไม่เกิดขึ้น ฟางจะจัดการเองค่ะ รอฟางอยู่ตรงนี้นะค่ะ" ฉันบอกกับเค้า ก่อนที่เค้าจะค่อยๆปล่อยมือฉัน
พอฉันเดินขึ้นไปบนเวที พิธีกรก็เชิญพี่ป๊อปกับแอนขึ้นมา ยืนข้างๆฉัน ตอนนี้ใจฉันเต้นแรง
กลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น หวังว่าฝันร้ายมันคงจบแล้ว มันคงไม่มีภาคต่อ แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นคนคนนึงที่กำลัง
เดินขึ้นมาบนเวที ทำให้ฉันน้ำตาไหล วิ่งเข้าไปกอดคนนั้นทันที
" แม่ครู หนูคิดถึงแม่ครูกับน้องๆจัง" ฉันกอดแม่ครูไว้ แล้วร้องไห้อย่างหนัก จนพี่ป๊อปวิ่งเค้ามากอดฉัน
" อะไรกัน โตเป็นสาวจะแต่งงานอยู่แล้ว ยังขี้แยอีก ไม่อายน้องๆหรือไงกัน" แม่ครูที่น้ำตาไหลเหมือนกัน พูดแล้วชี้ให้ฉันหันไปเจอกับน้องๆของฉันที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน
" แม่ครูมาได้ยังไงค่ะ ใครไปรับมาก ฟางไปส่งไม่ได้หรอกนะไปไม่ถูก หลง" ฉันยิ้มทั้งน้ำตา ทำให้แม่ครูกอดฉัน
" คุณหญิงให้รถไปรับมา จะมีครอบครัวทั้งที แม่ต้องมาซิ" แล้วเราก็กอดกันไว้
" เอาละครับ เห็นฉากซึ้งมามากแล้ว เรามาดูฉากหวานกันบ้างดีกว่า" กวินที่พูดขึ้น ทำให้ฉันกับพี่ป๊อปมองเค้าด้วยความงง
" วันนี้ถือว่าเป็นวันดีนะค่ะ เพราะนอกจากจะมีการหมั้นแล้ว เรายังเลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านด้วย" แอนพูดตาม ฉันพอจะเดาอะไรออก แต่พี่ป๊อปเนี่ย คิ้วผู้กโบว์เชียวละ
" ไม่ต้อง งง หรอกค่ะพี่ป๊อป แอนกับกวินมาเป็นพิธีกรรับเชิญในงานพี่กับฟางนั่นแหละ ยังไม่รีบขอกับแม่ครูอีก "
แอนที่บอกกับพี่ป๊อป ทำให้พี่ป๊อป หลุดยิ้มออกมาทันที
พี่ป๊อปหันไปมองหน้าคุณแม่กับคุณพ่อ ที่ตอนนี้ส่งยิ้มให้เราสองคน แถมตะโกนเชียร์เราอีก
" ตาป๊อป รีบของหนูฟางซิเดี๋ยวแม่ครูกลับแม่ไม่รู้ด้วยนะ" คุณแม่ตะโกนขึ้นมาบนเวที ทำให้เราสองคนมองหน้ากัน
ก่อนพี่ป๊อปและฉันจะก้มลงกราบเท้าแม่ครูพร้อมกัน
" แม่ครูผมก็พึงเคยเจอแม่ครู ผมไม่รู้ว่าผมควรพูดยังไงดี แต่ผมอยากขอโอกาศดูแลผู้หญิงคนนี้ได้ไหมครับ"
พี่ป๊อปบอกกับแม่ครู
" แล้วเราว่ายังไงละ" แม่ครูหันมาถามฉัน
" ขอแค่แม่ครูให้โอกาศเราสองคน ไม่ว่าจะสบายหรือลำบาก ฟางก็อยากอยู่กับพี่ป๊อปค่ะ" กรี๊ดดดดด เสียง แขกที่มาร่วมงานตะโกนแซว ฉันกับพี่ป๊อป
" งั้นแม่คงไม่มีสิทธิ์ห้าม ขอให้เราสองคนรักกันมากๆ รักกันนานๆหนักเอาเบาสู้ละ" แม่ครูอวยพรฉัน
" ตาป๊อป ของหมั้นๆ " คุณพ่อของเราสองคนตะโกนก่อนที่จะ พวกคุรพ่อคุณแม่ แล้วก็เพื่อนของเรา จะทยอยเอาพานที่ใส่ของหมั้นยกขึ้นมา โดยที่คุณพ่อกับคุณแม่ ขึ้นมานั่งข้างๆแม่ครู
พิธีการ ดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาสวมแหวน ฉันสวมแหวนที่คุณพ่อให้มาก่อนหน้านี้ให้พี่ป๊อป
ส่วนพี่ป๊อปก็สวมแหวนก่อนจะสวมชุดเครื่องเพชรที่มันสวยมากๆให้ฉัน
เวลาดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกงาน เราสองคนเดินมาหาแอนกับกวิน
" ขอบคุณนะ" ฉันเอ่ยน้ำตาคลอกับสองคนนั้น
" เราก็ต้องขอบคุณเธอกับพี่ป๊อปเหมือนกัน ดูแลฟางดีๆละพี่ป๊อป" แอนหันไปบอกพี่ป๊อป
" แน่นอน แกก็ดูแลน้องสาวฉันดีๆละ" พี่ป๊อปหันไปบอกกวิน เราทั้งสี่คน ยิ้มหัวเราะกัน
" ว้าวววว ยินดีด้วย สมหวังแล้วนะ" พี่โทโมะ ที่เสียงมาก่อนตัว เดินเข้ามาพร้อมพี่เฟย์ เขื่อน แก้ว
" เออ ขอบใจว่ะ นึกว่าจะไม่รอด " พี่ป๊อปหันไปยิ้มกับเพื่อน
" งี้ต้องฉลอง" เขื่อนพูดขึ้น ทำให้เราทั้งแปดคนยิ้ม
" ที่ไหนดีละ " พี่เฟย์ถามขึ้น
" ทะเลไง 5555555555" พวกเราพูดพร้อมกันแล้วหัวเราะ แล้วแขกก็กลับหมด เราสองคนเดินเข้ามาในบ้าน
" คุณแม่ คุณพ่อ " เราสองคนตรงเข้าไปกราบเท้าท่านทั้งสองอีกครั้ง
" ขอบคุณนะครับ ที่แม่เข้าใจป๊อป"
" แม่รักเราทั้งสองคนนะ ต่อไปนี้ไม่ใช่ตัวคนเดียวนะตาป๊อป ดูแลน้องดีๆ หลานแม่ด้วย" คุณแม่ที่น้ำตาไหลกอดเราสองคนไว้
" ครับ สัญญาจากชีวิตป๊อปเลย ว่าป๊อปจะดูแลฟาง กับหลานแม่เท่าชีวิตป๊อปเลย"
" เอาละๆ ไปส่งแม่ครูกันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะมืดก่อน" คุรพ่อเตือนเราสองคน ทำให้เราสองคนเดินตรงมายังแม่ครูที่นั่งรอเรา
" แม่ครู " ฉันวิ่งเข้าไปกอด น้องๆก็วิ่งมากอดด้วย
" เอาละ แม่จะกลับละ คุณป๊อป พายายฟางไปเยี่ยมแม่กับน้องๆบ่อยๆนะค่ะ" แม่ครูบอกพี่ป๊อป
" ครับ แต่แม่ครูเรียกป๊อปเถอะครับ อย่าเรียกคุรเลยครับ ป๊อปจะพาฟางไปเยี่ยมบ่อยๆนะครับ"
" เราอีก โตเป็นสาวแล้ว ร้องอยู่ได้ ไม่อายน้องๆเหรอ" แม่ครูติฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด
" แม่ครูก็ร้องเหมือนกัน " ฉันกอดแม่ครูแน่นก่อนจะหันไปหาน้องๆ
" นี่ พี่ฟางไม่อยู่ดื้อกันหรือเปล่า" หันไปถามน้องๆ
" ไม่ค่ะ /ครับ" น้องๆตอบฉัน
" ดีเลย เดี๋ยวพี่ฟางไปเยี่ยมจะซื้อขนมไปฝากนะ" บอกเด็กๆ
" เอาละๆ แม่ไปก่อนละ ค่อยไปเยี่ยมแม่บ่อยๆละ เดี๋ยวมันจะมืด น้องๆต้องเข้านอน" แม่ครูบอกฉัน
" ค่ะแล้วฟางจะไปหาบ่อยๆนะค่ะ"
" ไปละแม่ไปละนะ หันมาบอกฉันกับพี่ป๊อป"
" ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลฟางเท่าชีวิตผมเลย แล้วอาทิตย์หน้า ผมจะพาฟางไปเยี่ยมนะครับ"
พี่ป๊อปบอกแม่ครู ก่อนเราสองคนจะส่งท่านขึ้นรถไป
เราสองคนขึ้นมาพักบนห้องของฉัน ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพี่ป๊อปไม่ไปห้องตัวเอง
" มองไร ยายบ้านนอก" เค้าพูดกับฉัน เอาอีกแล้ว...พี่ป๊อปบ้า ฉันหน้ามุ่ย
" พี่มาห้องฟางทำไม ไปห้องพี่ซิ ฟางเหนื่อย อยากพัก"
" ไม่ต้องมาพูดดีเลย เดี๋ยวนี้กล้าโกหกสามีเหรอ คืนนี้จะโดนไม่ใช่น้อย"
" ฟางไปโกหกอะไรพี่อีกละ"
" ก็เรื่องวันนี้ไง รู้เห็นกับคุณแม่ใช่มั้ย"
" ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แล้้วก็หิวมากด้วย ไปทานข้าวดีกว่า" แล้วฉันก็หาเรื่องกลบเกลื่อน รีบเดินลงมาด้านล่าง
" ฟาง จะรีบไปไหนห๊ะ"
" ก็ฟางหิวข้าว " แล้วฉันก้วิ่งหนีเค้า
" ฟาง พี่บอกกี่ครั้งแล้วอย่าวิ่ง" ทันทีที่ถึงโต๊ะอาหาร พี่ป๊อปก็ดุฉันทันที
" อะไรกัน สองคนนี้ หมั้นกันแล้วแท้ๆ ทะเลาะอะไรกันอีกเนี่ย" คุณแม่ที่นั่งทานข้าวอยู่ บ่นเราสองคน
" คุณแม่ ก็ฟางนะซิ ป๊อปบอกว่าอย่าวิ่ง ก็ไม่เชื่อ"
" ก็ฟางหิวข้าว พี่ปีอปนั่นแหละ จะไม่ยอมให้ฟางลงมา"
" ก็เดินลงมาดีๆซิ วันหลังพี่จะอุ้มเราลงมาแทน"
" พี่ป๊อป" ฉันเรียกชื่อเค้า หน้ายุ่ง
" เอาๆละ พอแล้วๆ หิวข้าวไม่ใช่เหรอ" คุณพ่อกับคุณแม่ ที่กำลังหัวเราะเราสองคน พูดค้านขึ้น
" กินนี่ดิ" พี่ป๊อปตักอาหารให้ฉันพูนจานไปหมด
" พี่ก็กินบ้างซิ ฟางจะกินไม่หมดแล้วเนี่ย"
" อย่าเถียงซิ ไหนว่าหิวละ กินเยอะๆ ตัวเล็กหิวเนี่ย"
" พี่รู้ได้ไง ฟางยังไม่รู้เลย"
" ก็พี่ฉลาดไงละ 5555"
" พี่ว่าใครโง่" ฉันจ้องพี่ป๊อปเอาเป็นเอาตาย
" โธ่ฟาง พี่อยากให้ลุกกินเยอะๆ นะๆๆ อย่างอนนะ"
" กลับมามีรอยยิ้มซักทีนะ" คุณพ่อกับคุณแม่ที่มองเรายิ้มๆ หันไปพูดกับนมอิ่ม
" ค่ะ บ้านเราจะมีแต่ความสุขแล้วละค่ะ คุณหญิง" นมตอบกลับ
" เออ ตาป๊อป ฟางเหลือเรียนปีสุดท้ายนิ ลุกจะเอายังไงละ" คุณพ่อถามขึ้น
" ก็เทอมแรกป๊อปกจะให้ไปเรียนปรกติ เดี๋ยวป๊อปคอยดูแลเองครับ ส่วนเทอมสอง ป๊อปจะให้ฝึกงานกับบริษัทเรานะครับ จะได้ไม่ต้องทำอะไร"
" ก็ดีเหมือนกัน จะได้จบพร้อมเพื่อน แล้วลุกว่าไงละฟาง ไหวไหม"
" ไหวค่ะ แค่สามเดือนเอง"
" แต่ต้องมีพี่ไปด้วยทุกที ไม่งั้นพี่จะให้ดรอป" พี่ป๊อปพูดแทรกขึ้นมา
" เอะ แต่ที่แม่เห็นเนี่ย จะท้องไม่ท้องป๊อปก้ตามไปทุกที่นี่นา" คุณแม่แซวพี่ป๊อป ทำให้ฉันหลุดยิ้มออกมา
" ก็ยายนี่บ้านนอกนี่ครับแม่"
" เหรอออ" ทุกคนพูดพร้อมกัน ก่อนที่จะแยกย้ายไปพักผ่อน
" พี่ป๊อป ฟางบ้านนอกขนาดนี้ พี่ยังจะรักฟางอีกเหรอ" ฉันถามเค้าแกมหยอกก่อนจะส่งยิ้มให้เค้า
" นั่นซิ จะรักดีไหมนะ" พี่ป๊อปตอบมา
" ไม่รักก็บอกตอนนี้เลยนะ ก่อนฟางจะอยู่ไม่ได้ ถ้าขาดพี่ไป" ฉันก้มหน้าตอบพี่ป๊อป
" ฟางไม่เอา ไม่พูดแบบนี้ พี่รักฟางได้ยินไหม จะบ้านนอกหรือไม่ พี่ก็รักฟาง"
" พี่ป๊อป " แล้วพี่ป๊อปก็จูบฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน
" พะ พอเลย เหนื่อย แล้วก็ง่วงด้วย" ฉันที่ผละออกได้พูด ก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่เตียง
" เห้อ พรุ่งนี้ก่อนก็ได้" แล้วเค้าก็ดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นของเค้า
" พี่ป๊อปบ้า ฝันดีนะค่ะ"
" ครับ ฝันดีครับที่รัก"
แล้วเราก็หลับลง เพราะความเหนื่อยฃ้า จากงานในช่วงกลางวัน
จบแล้วกับ MA SIS ชอบกันหรือเปล่า ขอเม้นท์ ขอโหวตด้วยนะค่ะ
รักทุกคน เจอกันเรื่องต่อไปค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
